Ακολουθούν τυχαίες αναφορές σε γεγονότα των τελευταίων 100 ετών:

Το ούζο και η απόσταξη. Λακέρδα και σκουμπρί καπνιστό. Χιλιόμετρα. Άσπρη οικολογική μπογιά τοίχου με γεύση λεμόνι. Ιπποπόταμοι βραστοί. Ιδρώτας και μυρωδιά από ξινό λάχανο. Μπύρα pilsner. Μπύρα Stella. Το δάσος. Βράδυ σε μπαρ της Αθήνας. Βράδυ ποτισμένο με τζιν. The gin soaked boy. Βράδυ με υπόκρουση Tom Waits και Jesus And Mary Chain. Βράδια με υπόκρουση τους Cure. Βράδια εμποτισμένα με φιλιά και επανάληψη. Κίτρινοι ναύτες πίνουν τούρκικο καφέ σε ρομαντικό υπόστεγο στις όχθες του Σηκουάνα το 1887. Πορτοκαλί στρατιώτες παίρνουν το πρωινό τους, αυγά με λαρδί, πάνω σε ποταμόπλοιο στον Μισισιπί το 1789. Άσπροι ροκάδες γιορτάζουν τα γεννέθλιά τους πίνοντας μπύρα στα σκοτεινά καταγώγια της Πράγας το 1655. Πράσινοι καλόγεροι αφηνιάζουν σε μοναστήρι μιας ερήμου στη Συρία πίνoντας tanqueray, το 1354. Καφέ δημόσιοι υπάλληλοι αφού έχουν χαθεί σε δάση της Τυνησίας, αποφασίζουν να το γιορτάσουν σουβλίζοντας όλους τους γνωστούς ήρωες των μελλοντικών επαναστάσεων με ηλεκτρικές σούβλες, το 1322. Ο Umberto Eco γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα στα 3 του, σε μια παράγκα στο κέντρο της Γης του Πυρός το 1318. Ο Umberto Eco ξαναγράφει το πρώτο του μυθιστόρημα σε ηλικία 25 ετών, ναυαγός πλέον, σε μια βάρκα στο κέντρο του Ειρηνικού Ωκεανού το 1315. Κι εγώ προσπαθώ να ξαναπεθάνω κοιτώντας το άγνωστο μέλλον μας, ξαπλωμένος στην κορυφή του πιο μικρού λόφου της γης, περικυκλωμένος από ξανθιές μέλισσες, κοιτώντας τον κόκκινο ουρανό, προσπαθώντας να καταλάβω τι να σημαίνουν όλοι αυτοί οι μικροί πράσινοι τροχοί που με ακολουθούν.