Τελειώνει το μυθιστόρημα που άρχισε πριν ένα μήνα. Βιλέτ της Σαρλότ Μπροντέ για μια γυναίκα της εποχής των αμαξών, της αριστοκρατικής Ευρώπης, των μεγάλων ερώτων με την υποψία του πραγματικού, της ελπίδας για την υπέρβαση και της πορσελάνης. Βγαίνει στο νυχτερινό μπαλκόνι και κόβει ένα κόκκινο γεράνι από αυτά που συντηρεί σχεδόν στα κρυφά, που τα ποτίζει βράδυ, που αρνείται να τα αποσύρει για ένα ντουλάπι- παπουτσοθήκη χρηστικής σημασίας. Το μυρίζει, το μαδά και ρίχνει λίγα πέταλα ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου. Έπειτα το βάζει οριζόντια σε ένα σημείο της βιβλιοθήκης ανάμεσα σε έναν τσελεμεντέ, δυο τρία βαριά ιατρικών θεμάτων για παιδιά, έναν ονειροκρίτη και τη σειρά «Άστρα και όραμα» 2007,  πάνω από τον «Καιρό των Χρυσανθέμων». Το τσάι έχει κρυώσει εδώ και ώρες αλλά δε βαριέσαι. Αύριο θα μαγειρέψει μακαρόνια με κιμά για τα παιδιά, θα βράσει λαχανικά στον ατμό για τον άντρα που έχει κακές εξετάσεις, εκείνη θα φάει δυο παξιμάδια με λίγο λάδι, ντομάτα και τυρί. Δίαιτα, αιώνια σύντροφος από τα χρόνια της αγάπης. Μυτοπατά ως το παράθυρο, ρίχνει μια ματιά στο απέναντι μπαλκόνι. Ο φοιτητής πάλι ξέχασε την τηλεόραση ανοιχτή. Μένει μόνος. Εκείνη δεν έμεινε ποτέ της μόνη. Να πλένει μόνο για τον εαυτό της, να μαγειρεύει για τις φίλες της, να ξυπνάει πρωί- πρωί για τη ζωή της. Γυρίζει και ξαπλώνει στον καναπέ. Ρίχνει τη μαύρη ζακέτα της στα πόδια και αγναντεύοντας το ταβάνι την παίρνει ο ύπνος. Θα ονειρευτεί για δύο ώρες πως είναι κοριτσάκι σε μια διαδρομή από το Λονδίνο ως τη Βιλέτ κι έπειτα θα ακούσει το ξυπνητήρι, το καζανάκι της τουαλέτας και τα νερά που ξεκινούν να τρέχουν στο καλοριφέρ.