Επειδή καλοκαίριασε για τα καλά κι εγώ ακόμα στον ύπνο μου μαζεύω το χιόνι των περασμένων μηνών από το καπό του αυτοκινήτου, αρχίζω και κολλάω το πρόσωπο στο τζάμι πιστεύοντας πως αν βγω απότομα από το σπίτι θα εξαγνιστώ πριν προλάβω να πιω τον τελευταίο μου καφέ (καημός κι αυτός…). Κι επειδή σε συνδυασμό με τα γιουτιούμπ με έχει πιάσει ένας ανελέητος Κραουνακισμός που ξεκινά από τα πρώτα- πρώτα και καταλήγει στα «υπερσύγχρονα» του στυλ Άθενς Βόις, σήμερα την έβγαλα τραγουδώντας φάλτσα πλην ανέμελα όλη του τη δισκογραφία, περπατώντας ξυπόλυτος στο σπίτι και στα μπαλκόνια, τρώγοντας δημητριακά (φίτνες) με γάλα και τσαλαβουτώντας στην μπλογκόσφαιρα προσευχόμενος να βρω κάτι γεμάτο για τον Ιούλιο μήνα και να το απλώσω σε 600 λέξεις μπας και σώσω την κατάσταση. Πάρτε λοιπόν ένα Κραουνακικό βιντεάκι με ένα τραγούδι που είναι για πολλά ριπείτ αυτές τις μέρες και σταματήστε να γκρινιάζετε για τη ζέστη και την εξεταστική.