Στο ανύποπτο το πλήθος, από τα στοιχειά του νου έτρεξα για να ξεφύγω μα όλα έτρεχαν παντού. Μες στο βλέμμα μου, μες στο αίμα μου, ησυχία μόνο να ακούς τον πόνο. Η μορφή σου εδώ, η ηχώ σου εγώ και μια σκέψη μόνο, μοναχά ποτέ, ποτέ ξανά. Η παράσταση αρχίζει κι όλα παίρνουνε ζωή μες στο βλέμμα μου, μες στο αίμα μου, ησυχία μόνο να ακούς τον πόνο. Η μορφή σου εδώ, η ηχώ σου εγώ και μια σκέψη μόνο, μοναχά ποτέ, ποτέ ξανά.