Το μπλόγκ συνεχίζει την κατρακύλα του προς τον βούρκο της αντιγραφής, αλλά έτσι είναι αυτά.. Αυτή τη φορά, έχουμε κλασσικά αριστουργήματα - .. θα σπάσει τα ταμεία αυτό το πόστ .. είμαι σίγουρος. Λοιπον. Σε δύο βερσιόν. Για πιάνο και και για ορχήστρα.

Maksim. Δεν τον ήξερα,... μου αρέσει πολύ.

Και βέβαια ... ο ανεπανάληπτος, απίθανος και γεμάτος συναίσθημα Herbert Von Karajan, διευθύνοντας (τι άλλο ?) τη φιλαρμονική ορχήστρα του Βερολίνου. Αξίζει να παρακολουθεί κανείς τις κινήσεις και την έκφρασή του ....

Πρώτο μέρος

Δεύτερο μέρος 

Οχι πως ενδιαφέρει και πολλούς, αλλά για να γράφουμε και καμμιά πληροφορία να περνάει η ώρα, αυτό το κομμάτι ήταν ένα από εκείνα που με έκαναν, πιτσιρικά, να αγαπήσω τη κλασσική μουσική.

Τέλος, μετά την επαναδραστηριοποίηση του digital hijio (ελπίζω να το έγραψα σωστά), μία ματιά στο καινούργιο δημοσιευματάκι της Αλόης που όσο κινείται όλο και κάτι κινεί.