Ασυμβίβαστος
Από τότε που βαρέθηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω..
30 Ιανουαρίου 2009, 11:37
Ένα κερί δε χάνει τίποτα αν χρησιμοποιηθεί για να ανάψει ένα άλλο
Αλληλεγγύη  

Λίγο καιρό πριν, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα, εννέα αθλητές, όλοι πνευματικά ή σωματικά ιδιαίτεροι, στέκονταν στη γραμμή εκκίνησης για τον αγώνα των 100 μέτρων. Το πιστόλι ακούστηκε και ο αγώνας ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι, αλλά όλοι ήθελαν να συμμετέχουν και να νικήσουν. Έτρεχαν σε τριάδες, ένα αγόρι σκόνταψε και έπεσε, έκανε μερικές τούμπες και άρχισε να κλαίει.
Οι υπόλοιποι οκτώ τον άκουσαν να κλαίει.
Έκοψαν ταχύτητα και κοίταξαν πίσω τους

Σταμάτησαν και γύρισαν πίσω… Όλοι τους…

Ένα κορίτσι με σύνδρομο Ντάουν έκατσε κάτω δίπλα του, τον αγκάλιασε και τον ρώτησε , «Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα;» Τότε, όλοι μαζί και οι εννέα περπάτησαν ώμο με ώμο μέχρι τη γραμμή τερματισμού. Όλο το πλήθος σηκώθηκε και χειροκροτούσε. Και το χειροκρότημα κράτησε για πολύ χρόνο… Οι άνθρωποι που το είδαν ακόμα μιλάνε γι’αυτό. Γιατί ;

Επειδή βαθιά μέσα μας, όλοι ξέρουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι περισσότερο από το να νικάμε για τον εαυτό μας, είναι να βοηθάμε άλλους να νικάνε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να επιβραδύνουμε και να αλλάζουμε τον αγώνα μας.
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

DITHEN (30.01.2009)
Απιστευτη ιστορια!

Δεν την ηξερα!

Ας παραδειγματιζομαστε ολοι εμεις οι αρτιμελης και οι "προικισμενοι" (ταχα) απο την φυση! Η μονη πραγματικη προικα που μπορει να εχει ενας ανθρωπος, ειναι η Ανθρωπια!
ekati (30.01.2009)
Ο γιος του καλυτερου μου φιλου ειναι ενας ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ νεαρος 17 χρονων.. με συνδρομο Down..
καθε φορα που τον βλεπω, παιρνω μαθηματα ζωης και συνειδητοποιω ποσο "μιση" και ποσο "λιγη" ειμαι τελικα..
Στελιο, κι εγω σ΄ αγαπω!!
Oraclas (30.01.2009)
H αλήθεια είναι ότι δεν την έχω επιβεβαιώσει την ιστορία. Πάντως είναι δεν είναι αλήθεια, πράγματι αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν μαθήματα ζωής.
Alks (30.01.2009)
..πόσο διαφορετικοί θα είμασταν όλοι
αν έστω και μια φορά τη μέρα φέρναμε
στο μυαλό μας αυτές τις εικόνες...
μεγαλείο ζωής και αγάπης!!

Καλημέραα!!!
Latte (30.01.2009)
Βαθιά συγκινητικό...

Thanks :)
tatianakaterina (31.01.2009)
Είχα ακούσει αυτή την υπέροχη ιστορία τα Χριστούγεννα του '01 σε μια συγκέντρωση... Είχε πάει κάπου πίσω μέρος του μυαλού μου... Σ' ευχαριστώ που μου τη θύμισες!
sillia (31.01.2009)
Για τον Παναγιώτη που πάνω σε μια καρέκλα έμαθε να κάνει τα πιο συναρπαστικά ταξίδια γνωρίζοντας έναν κόσμο που εμείς οι περπατητοί δεν θα γνωρίσουμε ποτέ!!!
Τον κόσμο των ονείρων!!
Καλημέρα:)
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία



Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links