Περί συναδελφικότητας..

09 Ιουλίου 2009, 16:21
Περί συναδελφικότητας..
Προσωπικά

Δύο ιστορίες έχω υπόψη μου να αναφέρω σήμερα. Είναι και οι δύο από τον χώρο της πληροφορικής. Η πρώτη αφορά ένα γεγονός που συνέβη σε εμένα προσωπικά και η άλλη θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας.

Στην πρώτη ιστορία ένας γνωστός μου με πλησίασε γιατί ήθελε ένα site. Αντί να τον παρουσιάσω στην εταιρεία μου, θεώρησα καλύτερο να στηρίξω έναν 'φίλο' μου εντός της εταιρείας, ο οποίος παράλληλα είχε και ένα γραφείο εκτός δουλειάς. Τον προώθησα εκεί. Οι τιμές της εταιρείας μου είναι πολύ διαφορετικές από ένα απλό γραφείο, οπότε έτσι θα ήταν και ο γνωστός ικανοποιημένος, αλλά και ο 'φίλος'. Μετά από μία εβδομάδα έκπληκτος είδα τον γνωστό μου, στην εταιρεία μου. Όταν τον ρώτησε ο διευθυντής πως γνωρίζει τον Ητα Πι, καθαρά για τυπικούς λόγους, αυτός του ανέφερε απλόχερα το όνομά μου. Θιγμένος ο διευθυντής που μάλλον κατάλαβε τους σκοπούς μου, με ρώτησε γιατί δεν τον έφερα εγώ και τον πήγα στον φίλτατο Η.Π. Πάλι καλά μου έκοψε -στιγμιαία- και ανέφερα πως τον προώθησα στον Ητα Πι, γιατί εγώ δεν γνώριζα από site και θα ήταν κρίμα να τον χάσουμε από πελάτη, οπότε ο Ητα Πι, που μιλάει την γλώσσα τον πωλητών θα τον έπειθε. Γέλασε ικανοποιημένος από την απαντησή μου και χάρηκε για την σκέψη μου. Μαθήματα συναδελφικότητας λαμβάνουμε καθημερινά. Φυσικά δεν του ξαναγνώρισα κανέναν. Προτιμώ να στηρίζω τα νέα παιδιά και δεν με νοιάζει η αναγνώριση ή όχι, αλλά όχι να την πατάω και από πάνω.

Η δεύτερη ιστορία θα μποσούσε να είναι και επίκαιρη, δεν είναι όμως. Η προηγούμενη εταιρεία μου, χρεωκόπησε και μας άφησε όλους χωρίς εργασία και απλήρωτους πριν 5 χρόνια περίπου. Τους τελευταίους μήνες, πριν κλείσει οριστικά άρχισε τις μαζικές απολύσεις, μήπως και σωθεί η κατάσταση. Στην πρώτη φουρνιά επιλέχθηκαν τέσσερα άτομα. Ξαφνικά και μέχρι την απολυσή τους δεκαπέντε μέρες μετά την ανακοίνωση, έγιναν δαχτυλοδειχτούμενοι. Οι 'φίλοι' τους, τους απόφευγαν συστηματικά. Είμασταν λίγοι αυτοί που τους μιλάγαμε. Θα μπορούσαμε να είμασταν εμείς στη θέση τους. Όπως εξελίχθηκε η ιστορία λυπούμασταν πέντε μήνες αργότερα που δεν είμασταν εμείς στην θέση τους. Θα είχαμε πληρωθεί. Μετά τα τέσσερα άτομα πήραν σειρά άλλα τέσσερα, από διάφορα κλιμάκια, διευθυντές και υπάλληλοι ήταν όλοι στην ίδια μοίρα. Άτομα που είχαν φερθεί με τον πιο ψυχρό τρόπο στα πρώτα παιδια, τώρα έκριναν άσχημα αυτούς που δεν τους έδιναν σημασία. Εκεί που είσαι ήμουνα, εκεί που είμαι θα έρθεις.

7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

hithtoly (09.07.2009)
σωστός! ασχολίαστες βέβαια οι ιστορίες και πράγματα που γίνονται συχνά δυστυχώς!καλησπέρα!

inappropriate (09.07.2009)
Καλά φοβερός ο τύπος της πρώτης ιστορίας. Δεν φτάνει που πήγες να τον βοηθήσεις, παραλίγο να βρεις και τον μπελά σου κιόλας..ωραία πράγματα..
Όσο για τη δεύτερη ιστορία με πήγε στο όλα εδώ πληρώνονται κι' όχι αδίκως.
Πάντως με στεναχωρεί αφάνταστα..γιατί πρέπει να υπάρχει τόση αχαριστία κι' υποκρισία ανάμεσα μας. Δεν οδηγεί πουθενά και πάνω απ' όλα είναι κρίμα...
Καλό απόγευμα:)

Oraclas (09.07.2009)
Καλησπέρα και καλό ξημέρωμα Χρίστο και inappropriate. Τον τύπο δυστυχώς τον βλέπω καθημερινά. Δεν μιλάω πια για αυτό, αλλά δεν ξεχνάω. Δύσκολα κάνεις φιλίες στην δουλειά. Είναι και αυτή όπως ο στρατός. Δύο ξεχωριστούς φίλους έχω και αυτούς αφού έφυγαν από την εταιρεία.

ZARATHUSTRA (10.07.2009)
Εδω κι αν ταιριαζει ο Καρυωτακης !
"Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε τ' όπλο και σωριάσου πρηνής
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Όταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
(εεετσι- εετσι) Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη να αρέσει".

Δεν συνεχιζω...ξερεις!
Καλο βραδυ !

Oraclas (10.07.2009)
Στο μυαλό μου είσαι Ζαρατούστρα. Εμένα στο μυαλό μου ήρθε ο κήπος της αχαριστίας του ιδίου. Παραθέτω τα πρώτα στιχάκια:

Θα καλλιεργήσω το ωραιότερο άνθος. Στις καρδιές των ανθρώπων θα φυτέψω την Αχαριστία.
Ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος. Ο άνεμος τσακίζει τα δέντρα. Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονται φίδια..

StavmanR (11.07.2009)
Εκείνο που θα πρέπει να μας παραξανεύει είναι η ίδια χρήση του "Συν-αδελφός" (αμοιβαία τάση αδελφοσύνης) στα σύγχρονα εξατομικευμένα επαγγελματικά πλαίσια. Ίσως να ισχύει με κάποια βιβλική σημασία που μας συνδέει άμεσα με την ιστορία των Κάιν και Άβελ.

Περί Καρυωτάκη: δάσκαλος ζωής. Όπως δυστυχώς συμβαίνει με όλους τους δασκάλους ζωής, κατέληξε να θυσιάσει τη δική του.

Καλησπέρα Τάσο.

Oraclas (11.07.2009)
Εύστοχο όπως πάντα το σχολιό σου, Σταύρο. Την ίδια απορία έχω. Οι περισσότεροι 'συνάδελφοι' χαρακτηρίζονται από έναν κακό ανταγωνισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην θητεία μου στον χώρο πληροφορικής, όπου κανένας μα κανένας δεν μου έχει δείξει ποτέ τίποτα. Εγώ όπως πάντα αντιδρώ με αυτήν την κατάσταση και δείχνω σε όποιον είναι διαθέσιμος να μάθει. Κάποιος πιο παλαιός από εμένα πρόσφατα μου είπε ότι όταν τους δείχνω τη δουλειά μου, κάποια στιγμή θα γίνω περιττός και αναλώσιμος.

Τραγική η ιστορία του Καρυωτάκη, το θετικό είναι ότι άφησε σημαντικά έργα πίσω του.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links