Το πιο ευτυχισμένο γεγονός σε πολλές οικογένειες είναι ο ερχομός του νέου μέλους. Μαλωμένοι συγγενείς τα βρίσκουν, στεναχώριες περνούν απλά με ένα χαμόγελο ή με το κλάμα ενός βρέφους. Ένα αστείο περιστατικό από αυτήν την τόσο συγκινητική ημέρα έζησε πρόσφατα κάποιος φίλος μου και μου την μεταβίβασε. Σαν κουμπάρος και στενός φίλος, ενός νέου μπαμπά, πήγε μαζί με την οικογένεια του τελευταίου και περίμενε στον χώρο αναμονής και ανακοίνωσης της γέννησης.

Κάποια στιγμή ακούστηκε από τα μεγάφωνα το επίθετο του παιδιού. Πετάχτηκε πρώτος ο πατέρας με μία ανυπομονησία που δεν είμαι σε θέση να περιγράψω σωστά, αφού μόνο ως την ιδιότητα του θείου, αδελφού και φίλου έχω παραστεί σε παρόμοια κατάσταση. Βγαίνοντας ο νοσοκόμος καλωσόρισε την οικογένεια και τους έβαλε σε ένα δωμάτιο. Μετά έδωσε σήμα και μία νοσοκόμα έφερε το παιδί μέσα στο καθιερωμένο γυάλινο καλάθι. Ένα πανέμορφο κοριτσάκι αντίκρισε τον κόσμο που τόσο την περίμενε. Άρχισαν αυτόματα οι δύο γιαγιάδες να χαμογελούν κλαίγοντας, μοιάζει στην κόρη μου έλεγε η μία, καλό και ευλογημένο να είναι έλεγε η άλλη φτύνοντας το σχεδόν σε κάθε συλλαβή. Ο πατέρας να έχει δακρύσει, ο παππούς ζωγράφιζε ένα χαμόγελο με όρια τα αυτιά του.

Ήρθε μπροστά η νοσοκόμα, έπιασε το παιδί δείχνοντας ότι το σώμα του είναι αρτιμελές και φτάνοντας στο πλαστικό βραχιολάκι που δείχνει το επίθετο του μπαμπά, ανακοίνωσε "Συγχαρητήρια κε Κάππα".
-Μα εγώ λέγομαι Λάμδα, έκανε με απορία ο πατέρας.
Έντρομη η νοσοκόμα τους έβγαλε έξω, σχεδόν απότομα, απομακρύνοντας το μωρό.
Είχαν κάνει λάθος στο μωρό!!!

Τελικά η ίδια σκηνή εκτυλίχθηκε λίγα λεπτά μετά, σχεδόν πανομοιότυπη, μόνο που αυτήν την φορά κοίταξαν πρώτα το καρτελάκι στο χεράκι του μωρού.

Αφιερωμένο στον φίλο μας, σε όλους τους νέους αλλά και παλαιούς μπαμπάδες (για τις μητέρες γίνεται πάντα ο λόγος και είπα να πρωτοτυπήσω) το παρακάτω τραγουδάκι της αείμνηστης  Janis Joplin και θα πω για μία ακόμα φορά ευλογημένο κάθε παιδί, αλλά το παιδί δεν είναι πανάκεια ούτε η λύτρωση, αλλά η ολοκλήρωση της ευτυχίας. Αν δεν τα καταφέρουμε δεν πρέπει να το κάνουμε αυτοσκοπό μας.