Έκθαμβος χάζευα εχτές τον κατά 17 χρόνια μικρότερο ξάδελφό μου, που έπαιζε ένα παιχνίδι με συνδυασμό πολλών πλήκτρων και του ποντικιού. Η δράση ήταν γρήγορη, ο χειρισμός πολύπλοκος και ο ανταγωνισμός (βρισκόταν συνδεδεμένος online) μεγάλος. Αυτό δεν είναι παιχνίδι. Πριν κάποια χρόνια, το mame (Multiple Arcade Machine Emulator) συγκέντρωνε όλα τα παιχνίδια που αγαπήσαμε στα ονομαζόμενα μπιμπλίκια. Τότε με μόλις 10 δραχμές, αργότερα 20 κ.ο.κ. παίζαμε παιχνίδια στον Σπύρο. Ερχόταν η αστυνομία και έλεγχε αν είχε ηλικίες κάτω των 18. "Αυτός είναι ανηψιός μου, αυτός ο βαπτησιμιός μου, αυτός".. όλοι είχαμε γίνει συγγενείς του.  

Δύο παιχνίδια είχα πάντα μέσα στην καρδιά μου. Το pacman και το Tetris. Ειδικά στο δεύτερο περηφανευόμουν πως δεν με κέρδισε ποτέ κανείς.. Η ιστορία των videogames ξεκινάει πολύ νωρίτερα. Το πρώτο παιχνίδι που παρουσιάσθηκε και ήταν δημοφιλές, ήταν το tennis for two, το 1958. Αμέσως μετά κάποιος από το ΜΙΤ δημιούργησε το spacewar, το 1961. Τα arcade παιχνίδια, άρχισαν με τον απόγονο του spacewar το 1971. Μετά εμφανίσθηκε το pong. Πολύ ευχάριστο και εύκολο παιχνίδι του 1972. Τότε τα παιχνίδια απόκτησαν δικές του κονσόλες και μοιράστηκαν σε χώρους αναψυχής νέων. Φυσικά όλα αυτά στην Αμερική, καθώς η δεκαετία που άνθισαν τα 'ηλεκτρονικά' στην Ελλάδα ήταν την δεκαετία του 80.

Σε αυτήν την δεκαετία γεννήθηκε και ένα παιχνίδι, όπου ξεπέρασε την δημοτικότητα του pong και ίσως όλων των video-games. Το Pac-Man ήταν δημιουργία της Namco, και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ιαπωνία το 1980 (Pakku-Man: Το όνομα προκύπτει από μία Ιαπωνέζικη φράση την Pakku-Pakku που σημαίνει ο ήχος που κάνει το στόμα όταν ανοιγοκλείνει). Ο ήρωας του παιχνιδιού μία γιγάντια τελεία, έπρεπε να φάει όλες τις τελίτσες από κάθε επίπεδο και είχε επιπλέον τέσσερα φαντάσματα να το κυνηγούν. Ο Remi Gaillard απόδοσε με έναν δικό του τρόπο, τον σύγχρονο PacMan.