Όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις λέει η λαϊκή παροιμία. Εχτές έφυγα βιαστηκά από την εταιρεία, καθώς έπρεπε να πάω κάπου στις 3 το μεσημέρι. Μία ώρα πριν πήγα να βγάλω μία φωτοτυπία της ταυτότητας μου, για να τη στείλω με fax κάπου. Την έδωσα στην γραμματέα, την άφησε στο φωτοτυπικό, αλλά κάποιος μας φώναξε και μέχρι να γυρίσουμε στο φωτοτυπικό, η ταυτότητα είχε κάνει φτερά. Ρωτάω κάποιον που τύπωσε, αλλά δεν ήξερε τίποτα. Άρχισα να ψάχνομαι εγώ και η γραμματέας, αλλά η ταυτότητα άφαντη. Είμαστε τρία άτομα να ψάχνουμε κάτω από γραφεία, ανάμεσα σε χαρτιά και δεν φανερωνόταν με τίποτα. Μετά από κανένα τέταρτο και εγώ να κοιτάω την ώρα διακαώς, ένας άλλος συνάδελφος έδωσε τη λύση.
"Αχ, αφηρημένος που είσαι;;" μου λέει, κουνώντας την ταυτοτητά μου μπροστά στα μάτια μου.
"Την είχες ξεχάσει δίπλα στο φωτοτυπικό. Είσαι τυχερός που τη μάζεψα" συμπλήρωσε.
"Είσαι τυχερός που βιάζομαι.. " του απάντησα απλά, αλλά τα μάτια μου πέταγαν φλόγες.

Πόσες φορές έχει τύχει να ψάχνεις κάτι και να μην το βρίσκεις. Ο Αγ. Φανούριος είναι ο Άγιος που μας φανερώνει πράγματα. Ένας φίλος μου, χρόνια πριν και ενώ βρισκόταν στην παραλία με την κοπέλα του, ανακάλυψε έντρομος ότι χάθηκε το τσαντάκι του. Ταυτότητες, διπλώματα, λίγα λεφτά και τα κλειδιά του αυτοκινήτου του, έκαναν φτερά. Νόμιζε ότι το έχασε, αλλά κατόπιν κατάλαβε ότι του το έκλεψαν. Μετά από έναν γολγοθά διαδικασιών αντικατέστησε τα περισσότερα χαρτιά, αλλά όχι κάποια συναισθηματικής αξίας αντικείμενα. Του πρότεινε η γιαγιά του να κάνει μία φανουρόπιτα. Στην αρχή γέλασε, αλλά τελικά υπέκειψε και την έφτιαξε. Έναν χρόνο μετά τον κάλεσε ένας στρατιωτικός. Είχε βρεθεί στον χώρο του στρατοπέδου το τσαντάκι. Έναν χρόνο μετά! Με όλα τα χαρτιά, χωρίς όμως τα λεφτά.



Τρίτη ιστορία και αυτή από το παρελθόν, φοιτητής τότε. Συζητάμε με κάποιους φίλους και ένας παίζει με μία τράπουλα. Μας λέει κάποια στιγμή:
"Θα σας κάνω ένα κόλπο. Θα εξαφανίσω ένα χαρτί. Ας πούμε τον Joker"
Κοιτάμε όλοι τον φίλο, που τελικά αποτυγχάνει οικτρά καθώς τα τραπουλόχαρτα του φεύγουν από τα χέρια του. Μαζεύουμε την τράπουλα και βλέπουμε πως λείπει ο Joker. Ψάξαμε παντού. Δεν βρέθηκε πουθενά. Δύο εβδομάδες μετά το μυστήριο λύθηκε. Είχε μπει στα πλάγια ενός συρταριού. Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι να το πετύχεις αυτό, ως και αδύνατο, πάντως μέχρι να βρεθεί, ο φίλος μας έλεγε, "λες να είμαι μάγος και να μην το ξέρω;;"








Το τραγουδάκι άσχετο, απλά ταιριάζει γάντι.. ο στίχος.