Ένα πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
ΠΑΤ.: Ναι βεβαίως, τι είναι;
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;
ΠΑΤ.: Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί με ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;
ΓΙΟΣ: Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;
ΠΑΤ.: Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 10 € την ώρα.
ΓΙΟΣ: Ωχ, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.

Μετά από λίγο ο γιος του επίμεινε.
ΓΙΟΣ: Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 5 €;
ΠΑΤ: Εάν ο μόνος λόγος που με ρώτησες είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα, ώστε να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ' ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

Tο μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο.
"Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;"

Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται:
"Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα 5 € και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά."

Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.
ΠΑΤ: Κοιμάσαι γιε μου;
ΓΙΟΣ: Δεν κοιμάμαι.
ΠΑΤ: Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 5 € που μου ζήτησες.

Το παιδί έτρεξε κατ' ευθείαν επάνω του χαμογελώντας . «Σε ευχαριστώ μπαμπά!» φώναξε. Κατόπιν, πήγε στο μαξιλάρι του και έβγαλε από κάτω κάποια νομίσματα.
Ο πατέρας μόλις είδε ότι το παιδί είχε ήδη κάποια χρήματα, άρχισει να νευριάζει.
Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάξε τον πατέρα του.

ΠΑΤ: Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;
ΓΙΟΣ: Επειδή πριν δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω!
Μπαμπά, έχω 10 € τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου;
Σε παρακαλώ, έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.

Ο πατέρας συγκλονίστηκε. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και ικέτευσε για τη συγχώρεσή του.

Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους σας που εργάζεστε τόσο σκληρά στη ζωή. Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να περνάει από τα χέρια μας χωρίς να περνάμε χρόνο με εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς, εκείνους που είναι κοντά στις καρδιές μας. Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία 10 € του χρόνου σας με κάποιους που αγαπάτε.

Εάν πεθάνουμε αύριο, η επιχείρηση για την οποία εργαζόμαστε θα μπορέσει εύκολα να μας αντικαταστήσει μέσα σε λίγες ώρες.

Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι που αφήνουμε πίσω θα αισθανθούν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους.