Μία δύσκολη εργασία τελείωσε επιτέλους την Τρίτη. Εργάστηκα πάνω εκατό ώρες συνολικά, αλλά όλες οι δοκιμές σε προσομοιωμένες καταστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές συνθήκες. Μετά από έντονες καθυστερήσεις, τα χαμόγελα ζωγραφίστηκαν αχνά στα πρόσωπά μας. Εγώ και ο Α. είχαμε χάσει δέκα χρόνια ζωής ο καθένας μέχρι το σύστημα να αποκτήσει ομαλή λειτουργία. Καθώς εξετάζαμε τα συστήματα πέρασε ένας προγραμματιστής από τους παλιούς και μας έπιασε συζήτηση. Ο Α. σχολίασε ότι το άγχος καμία φορά θα τον διαλύσει. Το σχόλιο του προγραμματιστή όμως ήταν όλα τα λεφτά:

-Α.., είναι λογικό να έχεις άγχος. Αν δεν είχαμε άγχος ούτε εσύ θα ήσουν σκασμένος, ούτε εγώ θα ήμουν 115 κιλά, ούτε το παιδί (δείχνοντας εμένα) θα είχε χάσει τα μαλλιά του!!!

Οπότε εγώ του απάντησα στο ίδιο στυλ.

-Καλά που δεν με είπες χοντρό.

Και μετά βάλαμε όλοι τα γέλια…

Μακριά από το άγχος.. για να έχουμε την υγειά μας (και τα μαλλιά μας).