Καταρχάς , ξεκινώ με τα τυπικά , καλό μήνα να έχουμε παίδες !

Λοιπόν , η συμπαθεστάτη και ευγενεστάτη Έφη (EffieKakakflika) είχε την καλοσύνη να μου δώσει ''πρόσκληση'' για να μπω και εγώ σ' αυτό το παιχνίδι με τα 5 πιο σημαντικά πράγματα της ζωής μας ...

Ξεκινώ !

1) Είναι κάπως κοινότυπο μα το πρώτο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου είναι ότι ήρθα στον κόσμο . 28/09/1987 ώρα 11.45 π.μ. στο Μαρούσι Αττικής (κλάψτε κόσμε :) ) ...

(Σημείωση : Ένα από τα πολλά μου κουσούρια είναι οτι στην ζωή μου δε νομίζω οτι υπάρχει κάτι άξιο αναφοράς , κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί αντικειμενικά σημαντικό , μια ιστορία με κάποια ''ηθικό δίδαγμα'' για παράδειγμα , έτσι θεωρώ οτι η ρότα της επηρεάζεται μονάχα από συναντήσεις μου με ανθρώπους και όχι από γεγονότα/αποφάσεις/σκέψεις μου κτλ ... Έτσι λοιπόν , θα αναφέρω με την σειρά που ανταμώθήκαμε τους ανθρώπους που άλλαξαν την μικρή ζωή μου ... )

2) Ο πρώτος είναι ο κύριος Γιάννης Π. (δεν λέω το όνομά του γιατί πολύ απλά τον σέβομαι και τον αγαπώ τόσο που νομίζω οτι αν μιλήσω επώνυμα για αυτόν θα τον ''χαλάσω''), εξαιρετικός άνθρωπος , με έπιασε πρώτη φορά στα χέρια του στην ίσως δυσκολότερη περίοδο της ως τώρα ζωής μου , όταν ήμουν 6 μηνών βρέφος και κάνοντας πολλές υπερβάσεις με έβγαλε κυριολεκτικά από του Χάρου τα δόντια , μου έσωσε την ζωή ή καλύτερα - για να ακριβολογώ - μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω . Πάνε 19 χρόνια από τότε και συνεχίζει να με αγκαλιάζει και να με προφυλάσσει όπως τότε , πιστός συνοδοιπόρος , κυριολεκτικά πατέρας όχι βιολογικός αλλά ''πνευματικός'' , ιδιότητα ακόμα σπουδαιότερη. Λέξεις του τύπου ''τον ευχαριστώ'' , ''τον ευγνωμωνώ'' , ''του είμαι υπόχρεη'' κτλ δεν αρμόζουν στην περίσταση , είναι πολύ λίγες...

3) Ο δεύτερος είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης . Τον συνάντησα (όχι τον ίδιο , το έργο του , τα τραγούδια του ) πρώτη φορά στα 12 μου , το 1999 , σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου . Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο για εκείνον . Όλα τα άλλα παραείναι προσωπικά . 15 χρόνια από την ζωή μου έχω περάσει σε σχολεία και Πανεπιστήμια και όμως ακόμη δεν έχω καταφέρει να βρω τις λέξεις ή όποιο άλλο εκφραστικό μέσο τέλος πάντων για να μιλήσω για εκείνον . Πραγματικά αδυνατώ ...

4) Η Μαρία - Χριστίνα - Dolores , φίλη αδερφική τα 6 τελευταία χρόνια . Μόνο μια λέξη έχω να πω : ηρωίδα !

5) Η κυρία Ελένη , μητέρα της Χρυσάνθης ... Την γνώρισα πριν 1 χρόνο . Πίστευα οτι δεν θα γνώριζα άλλον ''άνθρωπο ζωής'' στην ζωή μου αλλά εκείνη μπήκε και τα άλλαξε όλα ... Νόμιζα πως είχα προσεγγίσει τι θα πει πόνος , δύναμη ψυχής , αγάπη ... Μαζί της αναθεώρησα ... Δεν ξέρω , τίποτα δεν ξέρω ! Απλώς διδάσκομαι ....

Καταλαβαίνω πως όλο αυτό θα σας φάνηκε κάπως βαρετό , άλλωστε το έχω πει πολλές φορές , δεν έχω ως άνθρωπος τίποτα άξιο λόγου να αναφέρω ...

Για εσάς οι 4 τους μπορεί να ''διαβάστηκαν'' ως 4 αδιάφοροι τύποι (εξαιρουμένου του Ιωαννίδη που είναι αυτό που λέμε ''επώνυμος'') , εμένα όμως είναι όλη μου η ζωή , η οικογένειά μου , το ταξίδι , ο προορισμός και ο γυρισμός μου , μαζί ...

Αν μου ξεριζώσει κάποιος την καρδιά και την κόψει , τις μορφές τους θα δει χαραγμένες μέσα της . Το εννοώ . Τους φέρω μαζί μου από την πιο ευτελή ως την πιο ιερή μου - αν υπάρχει - πτυχή .

Δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια , μα χωρίς αυτούς πραγματικά δεν έχω κανένα λόγο ύπαρξης ...

Φτάνει τόσο.

Τώρα πρέπει να ''ρίξω το γάντι'' σε άλλους 5 , ε ;

Θα βρω και θα σας πω ...