Φίλησε μου τα μάτια , πάρε τα άγρια όνειρα,

σκότωσε τα φαντάσματα, ρίξε στο σώμα μου κατακλυσμό,

να φυτρώσει η ψυχή , να φτεροκοπήσουν γλάροι

κάτω από τα βλέφαρα. Ρίξε με στην πιό άγρια θάλασσα,

σ' απόκρημνα ακρογιάλια ταξίδεψε με.

Μπήξε τα χέρια σου στις ρωγμές μου, μια υποψία αλήθειας άφησε,

βάλσαμο στις πληγές .Φως διάφανο να γλυστρίσει στις σκοτεινές μέρες.

Ουρανός απροσδόκητος τ' ακτινωτά σου μάτια ...

Μην μ' ερμηνεύεις ...

Δώσε σχήμα στην εικόνα του κόσμου, μια μικρή ρίζα να κρατηθώ ...

Δεν σε θέλω πληγωμένη ανάμνηση που οι εκδοχές της

πριονίζουν τα περιγράμματα της απόγνωσης...

Έδω σε θέλω μωρό μου, εδώ .....

Εδώ σε θέλω
στα δύσκολα μπες
Να δεις πως αγιάζουν του κόσμου οι πληγές
Εδώ σε θέλω
Να αντέχεις να ζεις ....

Χαρούλα Αλεξίου