Πλησιάζει , έρχεται ...

Θυμάμαι οτι από πιτσιρικάκι που ήμουν τρεις ημέρες περίμενα όλη την χρονιά :

- την Πρωτομαγιά , γιατί συνήθως τότε κάναμε το πρώτο μπανάκι στη θάλασσα και εκτός αυτού σήμαινε και τον ερχομό του καλοκαιριού ,

- τα Χριστούγεννα , γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ οι στολισμένοι δρόμοι , η πάντα εύθυμη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και οι συνεχείς συνεστιάσεις με αγαπημένους καθ' όλη την διάρκεια των διακοπών

- και τον Δεκαπεντάυγουστο .

Ναι , ναι με ενθουσίαζε ο ερχομός του Δεκαπενταύγουστου όχι τόσο γιατί γιορτάζω εκείνη την ημέρα όσο γιατί επρόκειτο για ολόκληρη ιεροτελεστία .

Είκοσι χρόνια τώρα, πάντα στο Δήλεσι περνάω την συγκεκριμένη ημέρα .

Θυμάμαι - τότε παλιά , όταν ήμουν μικράκι - ξυπνούσα νωρίς το πρωί για να ετοιμαστώ να πάω στην εκκλησία , φιλούσα τον πατέρα μου και χαιρετούσα τον κύριο Βασίλη που είχε έρθει από δίπλα για να ετοιμάσουν τα κάρβουνα προκειμένου να σουβλίσουν το καημένο το αρνάκι μαζί με τον μπαμπά .

Όταν επέστρεφα από την εκκλησία που πήγαινα με την μητέρα και τα αδέρφια μου , το σπίτι είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει με κόσμο .

Και δώσ' του αγκαλιές και φιλιά και δώσ' του ευχές και δώσ' του δώρα ...

Ευλογημένη ατμόσφαιρα !

Και να σου άρχιζε και η μουσική , στην αρχή συνήθως ραδιόφωνο , μετά κασέτες με χαρούμενα παραδοσιακά και μετά λαϊκά , ρεμπέτικα κα νησιώτικα μαζί ανακατεμένα .

Και δωσ' του φαγοπότι , χορό , γλέντι και κακό !

Υπέροχα ήταν τότε !..

Ξεκινούσαμε από τις 6 το πρωί και το γλέντι τελείωνε κατά τις 7 το πρωί της επόμενης μέρας !

Το σπίτι μπορεί να ήταν μικρό , μα η καρδιά και η ανάγκη για όλο αυτό που γινόταν ήταν τόσο μεγάλη που μας έκανε να χωράμε 60 άτομα σε μια βεράντα και να βρίσκουμε και χώρο για ... πίστα !

Τα θυμάμαι όλα αυτά με μια απίστευτη νοσταλγία .

Τώρα πια μεγαλώσαμε ...

Δεν γίνονται ακριβώς έτσι τα πράγματα ...

’ραγε θα ξαναζήσουμε ποτέ παρόμοιες στιγμές ;

Το ελπίζω και το εύχομαι από καρδιάς ...