Έναν άντρα αγαπώ τον λένε Αυγουστίνο

και για εκείνον, ειλικρινά, και τη ζωή μου δίνω.

Είμασταν συμμαθητές στα παιδικά τα χρόνια

μα ωρίμασε η αγάπη μας, και ας ήρθαν τα χιόνια...

Δεν μου καίγεται καρφί για κανέναν άλλο

η δική του η καρδιά μου έκανε σινιάλο.

Δοκίμασα μια εποχή εγώ να τον ξεχάσω

μα η ουσία με έκανε, σ΄αυτόν να εστιάσω...

Αν με ρωτήσεις γιατί, τον αγαπώ ακόμα

είναι επειδή, δεν τον φίλησα στο στόμα.

Ήταν για μένα η χρυσή, ανεκπλήρωτη αγάπη

έτσι ρίζωσε βαθιά, είχε αυτό το κάτι!

Και σήμερα άνοιξα και πάλι το συρτάρι

έβγαλα όσα γράμματα του έγραψα, με καμάρι...

Τα αράδιασα μπροστά μου, πάνω στο γραφείο

και όμως, ξεχώρισα, απο όλα, μόνο δύο...

Δεν τα διάβασε ποτέ, ειδού το έγκλημα μου

πλήρωσα με το παραπάνω, τα αισθήματα μου.

Τότε που έπρεπε εγω να του μιλήσω

δεν μπορούσα με τίποτα, να το αποφασίσω!

ήμουν βλέπετε παιδί, με γυαλιά ακόμα

πως να δοκίμαζα εγώ, του έρωτα το χρώμα;

Και δεν σκέφτηκα η χαζή τηλέφωνο να δώσω

και ας ήθελα όσο ποτέ, το χρόνο να παγώσω!

Τραβήξαμε λοιπόν, δρόμους χωριστούς

και ας παίξαμε μαζί, ρόλους μικρούς...

Εγώ ήθελα να γίνω, θυμάμαι ηθοποιός

μα την επιθυμία μου, εκπλήρωσε, αυτός!

Εγώ δεν κέρδισα ποτέ, κάτι στη ζωή

μα να τον ξαναδώ, ήταν η μόνη μου ευχή.

Μέχρι τώρα ατύχησα δεν τον έχω συναντήσει

πολλές φορές, η ζωή με έχει αδικήσει...

Το μόνο που θέλω για τον καινούριο χρόνο

είναι τον Αυγουστίνο, και κανένα πόνο!

Και ότι μου χρωστάει η ζωή θα τα πάρω πίσω

άλλη μια φορά, σκοπεύω να νικήσω.

Αυγουστίνος Ρεμούνδος + Αντιγόνη = φροντιστήριο αγγλικών Αιγάλεω!

Αναρωτιέμαι καθημερινά, γιατί κάποιοι φοβούνται να πάω στη θέση που έπρεπε να είμαι, αλλά δεν είμαι, καθώς και στο χώρο που έπρεπε να είμαι, αλλά επίσης δεν είμαι...Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ με λογική, είναι, αυτό που έχω διαπιστώσει εδω και πολύ καιρό...Έχουν όφελος απο μένα...Έχω πέσει μέσα σε όλα, και δεν ξέρουν πως να το διαχειριστούν...Το πρόβλημα όμως, δεν γίνεται να διαιωνιστεί, επειδή κάποιοι τα έκαναν θάλασσα εις βάρος μου...Έχω και εγω μια ζωή να ζήσω...Επίσης, όσο πιο πολλές αλήθειες λέω, τόσο υψώνουν τοίχος φόβου απέναντι μου...Κανονικά, δεν θα έπρεπε να τα βάζουν μαζί μου, με λάθος άνθρωπο τα έβαλαν εξ αρχής, αλλά με εκείνον που με πήγε σε λάθος δουλειά με λάθος ανθρώπους...Γιατί εγω, δεν έχω καμιά σχέση με τα όσα έχουν κάνει! Είμαι και εγώ, θύμα των περιστάσεων! Όμως, δεν γίνεται μια ζωή να κάνω τα στραβά μάτια και να μιλάω μόνο απο δω γνωρίζοντας ότι όλοι τους με διαβάζουν! Πρέπει να λυθεί το πρόβλημα, και να πάω στην κανονική μου εργασία, στο σωστό τόπο δηλαδή! Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω, γιατί κάνουν τα πάντα, να μην πάω! Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιστεύω ότι κάποιοι έχουν κάνει κάτι περισσότερο απο γκάφα εις βάρος μου, και δεν μπορούν να βρουν λύση! Προσπαθώ να σκεφτώ, τι, έκαναν, αλλά δεν πάει το μυαλό μου τόσο μακριά...Γιατί να είναι τόσο δύσκολο έως αδύνατο, να πάω στην αληθινή μου θέση; Και γιατί κάθε μέρα παίζουν θέατρο προκειμένου να καλύψουν τα λάθη τρίτων; Θα έλεγε κανείς, ότι δεν θέλουν να συναντήσω κάποιο συγκεκριμένο άτομο! Για αυτό γίνονται όλα! Αλλά εγώ δεν έχω πρόβλημα, όποιος και αν είναι, επειδή είμαι καθαρή, δεν έχω κάνει τίποτα για να κρύβομαι! Και όχι μόνο απο κάποιο άτομο, γενικώς! Και όμως, έχω παρατηρήσει, ότι με κρύβουν όποτε έρχεται να με δει κάποιος, όχι τώρα, απο παλιά, είτε συγγενής, είτε φίλος, είτε απλώς γνωστός...Θα μπορούσαν να πουν ότι είμαι σε μια δουλειά, να με περιμένει! Αλλά δεν το έκαναν ποτέ! Αναρωτιέμαι, γιατί...Δεν μπορώ να ξέρω, ούτε και φαντάζομαι, ποιος θα ερχόταν να με δει ξαφνικά, και γιατί θα προφασίζονταν κάποια εργασία τη συγκεκριμένη ώρα προκειμένου να μη δω αυτό το άτομο! Όπως είπα, δεν έχω κάνει κάτι κακό, για να κρύβομαι! Με όλα όσα έχω δει εκεί, και δεδομένου ότι δεν έχω αδέρφια, μήπως έφτιαξαν ήδη και τη σωσία μου, για να βγουν κάποιοι, λάδι; Λέω εγώ τώρα! Ειλικρινά σας μιλάω, το έχω σκεφτεί και αυτό! Γιατί, όταν συμβαίνουν παράλογα πράγματα, και κανείς δεν μου λέει τι συμβαίνει, εγώ αυτό μπορώ να συμπεράνω...Και όχι άδικα, προφανώς...Έχει γούστο να έχουν βάλει τη σωσία μου στη θέση που έπρεπε να είμαι, για αυτό κρύβουν εμένα...Όχι, δεν θέλω να το σκέφτομαι...

Τον Ιούλιο μπήκα στα 45...Και έσβησα τα κεράκια της τούρτας μου, κάνοντας 3 ευχές...Αυτές που κάνω κάθε χρόνο, αλλά δεν εκπληρώθηκαν ακόμα...Παρόλα αυτά, θα συνεχίσω να σβήνω τα κεράκια στην τούρτα μου, μέχρι τα βαθιά γεράματα! Και αυτό επειδή, θέλω να ζήσω άλλα 50 χρόνια, για να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα! Τώρα που το σκέφτομαι, όλη μου η ζωή, ήταν περισσότερες λύπες, παρά χαρές! Γιατί λοιπόν να θυμάμαι το παρελθόν; Το διέγραψα δια παντώς! Αυτό που θέλω όμως απο δω και πέρα, είναι να ξαναγεννηθώ! Να ζήσω απο την αρχή, χωρίς λύπες και βάσανα πλέον! Να εκπληρώσω το σκοπό για τον οποίο ήρθα στη ζωή...Έχω μια υπόνοια ποιος είναι, αλλά, ξέρετε κάτι; Αμφιβάλλω ότι τον συμμερίζονται οι υπόλοιποι άνθρωποι εκεί έξω...Θεωρώ, ότι ήρθα στη ζωή, για να διδάξω τον κόσμο, ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε στα δύσκολα, και πως ότι, μα ότι και αν συμβαίνει, πρέπει να προχωράμε! Προσωπικά, αυτό έκανα μια ολόκληρη ζωή...Προχωρούσα χωρίς να κοιτάζω πίσω μου! Αυτό θα συνεχίσω να κάνω...Δεν με ενδιαφέρουν πλέον, ούτε οι παλιές καταστάσεις, ούτε και οι άνθρωποι που συυνάντησα στο παρελθόν...Μόνο ένας, ο Αυγουστίνος, αξίζει τη θύμηση μου...Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί...Το σημερινό μου θέμα, αφορά αποκλειστικά τη ζωή που θέλω να ζήσω απο δω και πέρα...Μια ζωή χωρίς κατάλοιπα απο το παρελθόν! Μια ζωή όπως ακριβώς την ονειρευόμουν, με οικονομική άνεση, με προσωπική επιτυχία σε όλους τους τομείς, αλλά και ευτυχία! Μου τα χρωστάει η ζωή και οι άνθρωποι, νομίζω! Όλοι έχουμε περάσει δύσκολα! Όλοι προσπαθούμε για ενα καλύτερο αύριο...Δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος, <εσύ πέρασες λιγότερο δύσκολα απο μένα, ή εγώ δάκρισα περισσότερο απο σένα>...Όχι...Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι ήρωες! Ήρωες, επειδή έζησαν τα χειρότερα, και όμως είναι αντικριστά σας και σας μιλάνε...Νομίζετε ότι εσείς περάσατε πιο δύσκολα, αλλά αυταπατάσθαι...Ο καθένας μας σηκώνει το δικό του γολγοθά...Και εγώ είμαι ηρωίδα! Αλλά δεν με ρώτησε κανείς, γιατί!!! Έτσι; Δεν κάθισε κανείς να μάθει, γιατί!!! Όμως, κανείς δεν με τοποθέτησε ανάμεσα στους ήρωες, γιατί τους είναι δύσκολο να πιστέψουν την ιστορία μου! Αν όμως αυτοί ήταν στη θέση μου, τι θα έκαναν; Αν είσασταν εσείς, στη θέση μου; Ειλικρινά, δεν θυμάμαι, ούτε μια μέρα αληθινής χαράς! Ακόμα και όταν, έζησα κάποιες χαρμόσυνες καταστάσεις, πάντα τις κάλυπτε το πέπλο της θλίψης στο τέλος! Και σήμερα, στα 45 μου, κάθομαι και σκέφτομαι, βρε που να πάρει η ευχή, γιατί όλα σε μένα; Θα έλεγε κανείς, ότι πληρώνω αμαρτίες τρίτων! Έλα όμως, που σε κάποιες περιπτώσεις, έτσι, ακριβώς, είναι! Να΄μαι, όμως, είμαι εδω, σας μιλάω μέσα απο την καρδιά μου, όπως σας μιλούσα τόσα χρόνια τώρα, και σας λέω το εξής...Το παρελθόν, το οποιοδήποτε παρελθόν, έχει <πεθάνει> για μένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά...Θέλω να ζήσω επιτέλους! Το καταλαβαίνετε; Όπως είπα και παραπάνω, και δεν αντιλέγω ότι όλοι έχουν περάσει δύσκολα, όμως, όσον αφορά εμένα, αρκετά ως εδω! Ότι μου έκλεψαν, έκλεψαν...ότι μου πήραν, πήραν...Δεν με ρώτησαν αν ήθελα να δώσω και μάλιστα σε κάποια συγκεκριμένα άτομα! Έκαναν του κεφαλιού τους! Απο δω και στο εξής, θα κοιτάξω μόνο εμένα! Και το μόνο που εύχομαι ολόψυχα και παρακαλάω το Θεό, είναι να ζήσω άλλα 50 χρόνια, για να ζήσω όπως εγώ ήθελα πάντα! Θα μου πείτε ορισμένοι, μα ποιος ζει τόσο πολύ; Ακούγεται κάπως ειρωνικό, αυτό που θα πω, ομως, αν σκεφτεί κανείς, ότι απο τότε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα, δεν ξέρω τι θα πει η λέξη ευτυχία, η πραγματική ευτυχία όμως, τότε καταλαβαίνετε τι ακριβώς εννοώ...Η ζωή και οι άνθρωποι μου χρωστάνε πάρα πολλά! Καιρός να τα πάρω πίσω, λοιπόν! Θα το εκτιμούσα αν κάποιοι βοηθούσαν να συμβεί αυτό...Γιατί, όποιος είναι έξω απο το χορό, πολλά τραγούδια λέει...

Η υπόθεση με τον ψεύτικο γάμο, τον οποίο διαβάσαμε χτες στις ειδήσεις, μου θύμισε μια άλλη υπόθεση, άσχετη μεν με το γάμο, αλλά εξίσου σημαντική. Αλλά θα τα πάρουμε με τη σειρά. Η γυναίκα στην συγκεκριμένη ιστορία δεν γνώριζε ότι ήταν όλα ψέματα, και το έμαθε όταν πήγε να κάνει αίτηση διαζυγίου! Φανταστείτε πως ένιωσε...Στην άλλη περίπτωση, έχουμε μια ψεύτικη πρόσληψη...Και όταν η γυναίκα πήγε να παραιτηθεί, ανακάλυψε ότι δεν ήταν καν διορισμένη! Απο που να παραιτηθεί λοιπόν; Παρόλα αυτά, έμεινε, για να μάθει και αυτά που δεν ήξερε!!! Τι μικρός που είναι ο κόσμος τελικά!!!Να σε θέλουν σε μια δουλειά, επειδή έχουν όφελος απο σένα...Τι κρίμα...

Όταν κοιτάζω τα βράδια το σκοτάδι έξω, πάντα υπάρχει φως απο το πουθενά, να μου δείχνει το δρόμο...Η αλήθεια είναι, ότι αν και έχασα πολλά στα περασμένα χρόνια, για μένα το παρελθόν, έχει πεθάνει κυριολεκτικά και μεταφορικά...Δεν έχει μείνει τίποτα, ώστε να κοιτάξω με θλίψη έξω απο το παράθυρο μου, και να σκουπίσω ακόμα ενα δάκρυ απο τα μάτια μου...Κάθε φορά που φεύγει ο χρόνος, και έρχεται ο επόμενος, νιώθω μια γλυκιά αύρα να με πλαισιώνει, είναι ο γνώριμος αέρας που παίρνει μακριά τα σκουπίδια της ζωής μου...Και αν μέχρι σήμερα, ακόμα περιμένω να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα, είναι σίγουρο ότι θα τη ζήσω του χρόνου...Όπως έχω πει σε προηγούμενο post μου, για μένα δεν υπάρχει κάτι να με κρατήσει πίσω...Όλα πήραν το δρόμο τους, και εγω το δικό μου...Χρόνια, περίμενα να καταφέρω να προχωρήσω όπως εγώ ήθελα, όχι όπως ήθελαν οι άλλοι...Αυτό θα σύμβεί επιτέλους...Με καμία δύναμη, δεν θα μπορέσει κανείς, να μου ανατρέψει την επιτυχημένη μου πορεία...Όσοι σχεδιάζουν λοιπόν, για μένα, χωρίς εμένα, θα βρεθούν προ εκπλήξεως! Λυπάμαι, έτσι είναι! Μη σας πω ότι σκοπεύω να διαολοστείλω ορισμένους πρόσωπο με πρόσωπο! Αλλά! Όσον αφορά τα...<καντήλια>, έχουμε καιρό ακόμα! Προς το παρόν, είμαι ικανοποιημένη για τα όσα έχω πετύχει μακριά απο το γνωστό σημείο! Διότι, έτσι είναι τα πράγματα! Για να πετύχει κανείς, πρέπει η θέση και τα θέλω του, να είναι μακριά απο ενα συγκεκριμένο χώρο! Ο δικός μου ο δρόμος, πάντα οδηγούσε σε αντίθετη κατεύθυνση απο αυτήν που πραγματικά ήθελα...Ίσως ήταν, επειδή, έπρεπε να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους, πριν, τοποθετηθώ εκεί που έπρεπε να είμαι εξ αρχής...Όχι, δεν έφταιγα εγώ για τίποτα, άλλοι τα έκαναν θάλασσα, απλά εγώ έβγαλα το φίδι απο την τρύπα, έτσι δεν λένε; Δυστυχώς αυτό συνέβη...Και έφτασε η στιγμή που χρόνια περίμενα, με υπομονή, επιμονή, ταλέντο και μεράκι! Διότι, εγω τουλάχιστον το φιλοσόφησα το ζήτημα, δεν κάθισα με σταυρωμένα χέρια! Όσο περίμενα, και περιμένω, ασχολούμαι με τα ταλέντα μου, ώστε να μην πηγαίνει ο χρόνος μου χαμένος! Και θα συνεχίσω να ασχολούμαι, ότι και αν κάνω στο μέλλον, διότι, όταν έχεις κάτι μεράκι, δεν το ξεχνάς! Οπότε, το ιδανικό τοπίο για μένα, σε ενα πίνακα ζωγραφικής, είναι, ορίζοντες χωρίς στίγματα! Και τα δικά μου πινέλα, δεν έχουν να κάνουν με την καθεαυτού ζωγραφική, αλλά με τη στάση μου απέναντι στο κάθε τι! Διαλέγω λοιπόν, τρια χρώματα! Μπλέ, επειδή είμαι των γραμμάτων και του πνεύματος γενικότερα! Μωβ, επειδή είμαι καλλιτεχνικός τύπος! Κόκκινο, διότι χωρίς πάθος και φλόγα, δεν πετυχαίνεις τίποτα! Είμαι έτοιμη για την εκκίνηση! Κυρίες και κύριοι! Ειδού, μια γυναίκα που δεν πετυχαίνουν στην αντιγραφή! Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον εαυτό μου, για ότι έχω πετύχει και για ότι θα πετύχω! Για να είμαι ειλικρινής, δεν μ΄αρέσει να με αντιγράφουν! Αλλά να σας πω κάτι; Το διασκεδάζω! Διότι, όλοι έχουν αποτύχει! Είναι πραγματικά τόσο διασκεδαστικό, να βλέπεις τους άλλους να είναι ενα τίποτα μπροστά σου! 

Το άλλο μου μισό! Ο άντρας της ζωής μου! Ο υπέροχος Αυγουστίνος μου! Αν υπάρχει άνθρωπος τον οποίο αξιζει να θυμάμαι, αυτός είναι ο Αυγουστίνος! Διότι, απο την εποχή που τον γνώρισα στην τάξη των Αγγλικών, ήταν εμφανή τα σημάδια του πάνω μου...Ήταν ο άνθρωπος που μπήκε απο τα παιδικά μου χρόνια στην καρδιά μου, όχι μόνο σαν παιδικός μου φίλος, αλλά και πολυαγαπημένος...Το πρώτο σκίρτημα αγάπης, το ένιωσα με τον Αυγουστίνο...Θυμάμαι, ότι περίμενα πως και πως να τον ξαναδώ στο μάθημα, και μέχρι εκείνη την ώρα, έγραφα ημερολόγιο με αυτά που ήθελα να του πω, αλλά δεν τολμούσα! Βλέπετε, ήμουν παιδί, και εκείνος, τρια χρόνια μεγαλύτερος μου...Ντρεπόμουν να του πω κάτι, και κάθε φορά που μιλούσαμε για διάφορα πράγματα τον ερωτευόμουν και πιο πολύ! Αλλά ήταν μεγάλη καρδιά ο Αυγουστίνος...Είχε όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν μια κοπέλα να ερωτευτεί σφόδρα...Είχε ταλέντο, ομορφιά, καλοσύνη, ήταν πανέξυπνος! Κρίμα που δεν πρόλαβα να του εκφράσω τότε, τι ένιωθα...Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη ζωή μου...Αλλά και σήμερα, είναι ο ίδιος υπέροχος άνθρωπος! Ίσως για αυτό, τον αντιγράφουν...Αλλά τι σημασία έχει; Τον αυθεντικό άντρα ερωτεύτηκα εγώ! Εκείνον, θυμάμαι...Και κανείς δεν μπορεί να γίνει σαν και αυτόν, ότι και αν κάνει...Τότε ήμουν πολύ μικρή θυμάμαι...Αλλά μεγάλωσα με το όνομα του στα χείλη μου...Πάλι καλά, που δεν φώναξα τον πρώην σύζυγο έτσι! Τώρα που το σκέφτομαι, λέω, τουλαχιστον, είχα κάτι να θυμάμαι μες την άχαρη τότε, ζωή μου! Την αγάπη μου! Και κάποια γεγονότα έγιναν, για να τον ξαναβρώ! Τελικά, είναι αλήθεια, ότι η μοίρα παίζει ρόλο στα επόμενα γεγονότα...Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι για το χρόνο που έχασα με λάθος ανθρώπους...Δεν βαριέσαι...Προχωράω...Και τώρα ακομα περισσότερο...Και τη μέρα που θα καθίσουμε πάλι πλάι πλάι, όταν θα παίξουμε μαζί, κιθάρα εκείνος, και πιάνο εγώ, το μόνο που θα του πω για αρχή θα είναι, <καλώς ήρθες και πάλι στη ζωή μου, αγάπη μου>...Και μετά, όλα θα πάρουν το δρόμο τους...Με την ευχή του ίδιου του Θεού...

Είναι πολλά πράγματα που ήθελα να κάνω, αλλά για διάφορους λόγους, έμειναν απραγματοποίητα...Η αλήθεια είναι, ότι απο τον επόμενο χρόνο, όλα θα αλλάξουν επιτέλους, και εγώ θα είμαι σε θέση να πω σε φίλους και συγγενείς, ότι ναι, άξιζε η αναμονή, όμως τώρα είναι καιρός να κοιτάξω και μένα! Όλα αυτά τα χρόνια, με όλα όσα έγιναν, μπορώ να πω ότι με ωρίμασαν περισσότερο, δεδομένου ότι απο την ηλικία τωω 22 χρόνων, ήμουν αυτεξούσια, αλλά και συνειδητοποιημένη σε κάποια πράγματα, άσχετα, αν σε πολλά απο αυτά, έπεσα έξω. Είναι αυτό που έλεγα, σε άλλο μου post, όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει...Εν πάση περιπτώση, μετά απο πολλά χρόνια, κατάλαβα, ότι όλα έγιναν για κάποιο σημαντικό λόγο, οπότε, έπαψα να μοιρολατρώ, και ξεκίνησα να προχωράω, όπως σας έχω πει, σε πολλούς τομείς...Ευτυχώς για μένα, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξ αρχής πίστεψαν σε μένα, και μου έδωσαν ώθηση για παρακάτω, άσχετα, αν βρήκα στο δρόμο μου και ανώριμους, οι οποίοι για κάποιο χρονικό διάστημα, μου έκλεισαν το δρόμο...Τώρα αυτό θα αλλάξει δια παντώς, και τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να αναιρέσει τα όσα σκέφτομαι να πραγματοποιήσω...Εκτός απο κάποια αγαπημένα όνειρα που είχα απο παλιά, θα πραγματοποιηθούν και άλλα, τα οποία μόλις φέτος θέλησα, όσο τίποτα άλλο στον κόσμο! Όλα όμως, με τη σειρά τους. Δεν βιάζομαι, διότι ως γνωστόν, όποιος βιάζεται σκοντάφτει! Οπότε, σταθερά και μετρημένα, θα κατορθώσω το ακατόρθωτο, να δώσω νέα πνοή στη ζωή μου...Ειλικρινά σας μιλάω, δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω σα να γεννήθηκα ξανά, και ξεκινάω τώρα τη ζωή μου! Άλλωστε, το παρελθόν, δεν είχε τίποτα να μου δώσει να θυμάμαι! Για αυτό το λόγο, ξέχασα τα πάντα, εκτός φυσικά απο το μόνο πράγμα που άξιζε στη ζωή μου! Τα παιδιά μου! Όμως τώρα, που γνωρίζω τα πάντα σχετικά με το θάνατο τους, επιτέλους, είμαι έτοιμη να ανοίξω τα φτερά μου για ότι ήθελα ανέκαθεν! Μόνο ενα λιθαράκι μένει για να ξεκινήσω, μόνο ένα, και μέχρι το τέλος του επόμενου Φεβρουαρίου θα έχουν μπει τα θεμέλια για να αφήσω πίσω δια παντώς οτιδήποτε δεν άξιζε, και οτιδήποτε στέκει εμπόδιο στη ζωή μου! Υγεία πάνω απο όλα, και δόξα το Θεό έχω, οπότε, σειρά έχουν οι προτεραιότητες για κάποια πράγματα! Σε αυτό το σημείο, θέλω να πω, ότι είμαι πολύ χαρούμενη, και δεν βλέπω την ώρα να δω όλα τα καινούρια στη ζωή μου! Και αυτό αφορά όλους τους τομείς! Σε δυο μήνες φεύγει ο χρόνος, και θα ήθελα να πω κάτι σχετικό με τους φίλους μου εκεί έξω...Ο καθένας μας έχει τα προβλήματα του, όμως, δεν χρειάζεται να τα μεταφέρει στη δουλειά, ή στο σπιτι, αντίστοιχα! Δηλαδή, κάποια πράγματα, πρέπει να μένουν εκτός φιλίας και δουλειάς, να τα κρατάμε για μας, μέχρι να βρεθεί λύση. Δεν είναι ανάγκη να φορτώνουμε και τους άλλους προβλήματα...Η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας ορισμένες φορές, αρκεί να τα έχουμε ανοιχτά να δούμε! Δυστυχώς, ελάχιστοι το κάνουν, κλείνουν μάτια και αυτιά σε οτιδήποτε μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο...Αλλά, τι κερδίζουν με αυτή την τακτική; Μένουν στάσιμοι, και ανίκανοι να αντιδράσουν απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε...Όχι, ότι, μα ότι και αν συμβαίνει, πρέπει να το αντιμετωπίζουιμε με ψυχική αντοχή και αξιοπρέπεια! Και αν κάποιος μας αδικήσει, μη φοβάστε, θα πληρώσει μακροπρόθεσμα...Αυτό σας το υπογράφω...Δεν τα λέω μόνο για μένα, γιατί και εγώ αδικημένη είμαι, τα λέω για όλο τον κόσμο που έχει αδικηθεί...Γιατί να χαλάμε την καρδιά μας, για άχρηστους ανθρώπους; Η ζωή είναι πολύ μικρή για στενοχώριες! Για αυτό πρέπει να κάνουμε, μόνο ότι μας ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή...Ποιος είπε ότι είναι αργά; Εγώ σας λέω, ποτέ δεν είναι αργά! Έτσι και εγώ, σκέφτηκα πολύ καλά τι θέλω απο δω και πέρα, και εστιάζω μόνο σε αυτά που πραγματικά θέλω...Διότι, υπάρχουν και πράγματα τα οποία δεν αξίζουν το χρόνο μου και την προσπάθεια μου...Γιατί να χάνω χρόνο λοιπόν; Βασικά, εδω και χρόνια τα σκέφτομαι αυτά, απλά, ήθελα να γίνουν κάποια πράγματα πριν προχωρήσω επιτέλους...Και τώρα που πλησιάζει η στιγμή, νιώθω υπέροχα! Προς το παρόν, έβαλα στο καλάθι των αχρήστων πράγματα και ανθρώπους...Και ειλικρινά σας μιλάω, ήδη καθάρισε η ατμόσφαιρα γύρω μου! Το μόνο που βλέπω στον ορίζοντα πλέον, είναι, μια χαραυγή διαφορετική απο τις άλλες! Μου κλείνει το μάτι και μου λέει <σου αξίζουν τα καλύτερα! Προχώρα>! Αυτό έχω σκοπό να κάνω...Και το ωραιότερο είναι, ότι έχω πολλούς συμμάχους δίπλα μου! Ό,τι δεν έζησα θα το ζήσω τώρα! Και μη σκεφτεί κανείς ότι θα έχω και άλλα εμπόδια, γιατί αυτό δεν θα συμβεί πλέον...Μιλάω, για οποιοδήποτε εμπόδιο! Είμαι ικανή να προχωρήσω ακόμα και μόνη μου, αρκεί να πραγματοποιήσω αυτά που θέλω! Άλλωστε τώρα έχει αλλάξει η εποχή! Δεν υπάρχει κανένα κώλημα! Λίγο πριν φύγει λοιπόν αυτός ο χρόνος, σκεπτόμενη τα υπέρ και τα κατά της μέχρι τώρα ζωής μου, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η ζωή συνεχίζεται,και εγω έχω ήδη ξεκινήσει! Και ας ήταν η εκκίνηση με ρυθμούς χελώνας! Την ιστορία με το λαγό και τη χελώνα την ξέρετε; Με καλύπτει, απόλυτα! 

Ένας διαχρονικότατος τραγουδιστής, ο διασημότερος της εποχής του...Μου έκανε εντύπωση ο περίεργος θάνατος του...Είπαν ότι αιτία ήταν τα ναρκωτικά, όμως κάτι άλλο συνέβη στην πραγματικότητα...Ο Elvis <πέθανε>, για να γλυτώσει κάτι χειρότερο...Προφανώς, κάτι που είχε σχέση με την περιουσία του! Το αναφέρω, επειδή πολλοί σκηνοθέτησαν το θάνατο τους για τον ίδιο λόγο...Αναρωτιέμαι, πόσοι το κατόρθωσαν και τι έγιναν, μετά απο όλα αυτά...Μήπως τα σενάρια, δεν είναι επιστημονικής φαντασίας, για ορισμένους; Δεν υπονοώ κάτι...Απλά, κάποια γεγονότα δεν είναι λογικά, και χρήζουν μεγάλης προσοχής...Όπως για παράδειγμα, γιατί να κάνει κάποιος πλαστική, για να μοιάσει σε κάποιον άλλο; Καμιά φορά, πρέπει να δίνουμε προσοχή στη λεπτομέρεια...Άλλο να έχεις αδέρφια, άλλο να μεταμφιέζεσαι για κάποιο ρόλο, και άλλο να κάνεις πλαστική για να μοιάσεις σε κάποιον...

Ειλικρινά, εκπλήσσομαι, κάθε φορά που έχω πάλι δίκιο για κάτι, διότι, θα έλεγε κανείς, ότι ο Θεός μου στέλνει διάφορους ανθρώπους και καταστάσεις δίπλα μου, για να βεβαιωθώ για παλιά γεγονότα! Άλλωστε, όπως έχω πει και στο παρελθόν, τίποτα δεν είναι τυχαίο σ΄αυτή τη ζωή! Εν πάση περιπτώση, αν και κάποια γεγονότα με έχουν κουράσει, επειδή επαναλαμβάνονται, ωστόσο, τίποτα δεν θα με κάνει να γυρίσω στα παλιά, ακόμα και αν πεθάνω μόνη μου μια μέρα, χωρίς σύντροφο, και χωρίς να έχω εκπληρώσει το έργο μου σ΄αυτή τη ζωή, δηλαδή, χωρίς να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου! Η αλήθεια είναι, ότι, όσο το σκέφτομαι, τόσο προσπαθώ να καταλάβω τι μυαλό κουβαλάνε ορισμένοι άνθρωποι εκεί έξω, όταν ασχολούνται συνέχεια μαζί μου, εφόσον ήδη γνωρίζουν, ότι εγώ δεν θα πω ποτέ το ναι! Μέσα σε όλα αυτά που έχω μάθει επι σειρά ετών, παραμένει η γυμνή αλήθεια, ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, όσο και αν καμουφλαριστεί, εντός και εκτός! Και ειλικρινά, αναρωτιέμαι, για πόσο ακόμα θα εξακολουθούν κάποιοι να παίζουν θέατρο για να καλύψουν δικά τους λάθη! Αυτό μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ...Δεν βαριέσαι! Εγώ πάντως, ότι είχα να πω το είπα, αλλά ότι έχω να κάνω, δεν το έκανα ακόμα, όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν θα το κάνω στο μέλλον! Ευτυχώς, ο άνθρωπος μου, συμμεριζεται τις απόψεις μου, και είναι πάντα δίπλα μου, σωστός συνοδοιπόρος της ζωής! Άλλωστε, μου το δείχνει καθημερινά!

...είναι ηθοποιοί! Αλλά μόνο στο σανίδι, όχι στη ζωή! Σημαντικότατο αυτό! Και ξέρετε και κάτι άλλο; Προβλέπω να είναι φίλοι μιας ολόκληρης ζωής! 

...και είχαν κάνει κακό σε αγαπημένο μου πρόσωπο, θα μπορούσα να εκδικηθώ εγώ για αυτόν...Καμιά φορά, αυτό θέλουμε...Τη δίκαιη τιμωρία κάποιου...Πολλές φορές <βλέπουμε> την τιμωρία του πριν την πραγματοποιήσουμε...Και νιώθουμε μεγάλη χαρά...Ονειρευόμαστε την ώρα και τη στιγμή αυτής της τιμωρίας...Άλλοι το κατορθώνουν, άλλους τους προλαβαίνει ο ίδιος ο Θεός...Αναρωτιέμαι, αν αξίζει να λερώσεις τα χέρια σου, προκειμένου να τιμωρηθεί κάποιος και να πας φυλακή...Αναρωτιέμαι, αν υπήρχε κάποιος τρόπος να δράσει άλλος για σένα, τι θα έκανες...Τι θα του έλεγες...Δυστυχώς, η δικαιοσύνη είναι τυφλή σε πάρα πολλές περιπτώσεις...Το γιατί, άγνωστο... Και εκεί σκέφτεσαι να πάρεις τη δικαοσύνη στα χέρια σου...Αξιζει τον κόπο όμως; Δεν θα κερδίσεις τίποτα...Τότε, πως θα χαρείς, βλέποντας αυτόν που σου έκανε κακό να πληρώνει; Κάπου, κάποτε, απο κάποιον...Ίσως σήμερα, ίσως αύριο, ίσως στο μέλλον...Δεν είναι ανάγκη να είσαι εσύ ή κάποιος που σε αγαπάει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του...Θα το κάνει ο Θεός...Και εγώ, σε Αυτόν, βασίζομαι...

Ακούει κάποιος μια φήμη, και την πιστεύει, πριν ψάξει τα γεγονότα! Αλλά τελικά όλα αποκαλύπτονται, η αλήθεια βγαίνει στο φως, και ο ηλίθιος που είπε κάτι ψάχνει να βρει να κρυφτεί, ενώ ο πανηλίθιος που τον πίστεψε, μουτσώνεται...Τυχαίο; Δεν νομίζω...

...ήταν ενα παντρεμένο ζευγάρι...Ο άντρας ζήλευε παθολογικά τη γυναίκα του, με αποτέλεσμα να της κάνει τη ζωή πατίνι...Το αποκορύφωμα της ζήλιας του ήταν η επικείμενη απόκτηση ενός παιδιού, το οποίο δεν έζησε. Πριν απο το τραγικό γεγονός, είχε πει στη γυναίκα του ότι το παιδί αποκλείεται να ήταν δικό του, επειδή εκείνη δεν γνώριζε την ημερομηνία σύλληψης! Ο Θεός τον τιμώρησε λοιπόν! Και όχι μόνο μια φορά, αλλά τέσσερις! Μια και κανένα παιδί δεν έζησε! Και μετά μου λέτε δεν υπάρχει Θεία Δίκη! Εννοείται ότι χώρισαν! Αλλά η γυναίκα ποτέ δεν ξεχασε τα λόγια του! Στα επόμενα χρόνια, προτίμησε να υιοθετήσει ενα παιδάκι, και να αφοσιωθεί σε αυτό, παρά να έχει τον οποιονδήποτε δίπλα της και να κάνει δεύτερη φορά λάθος επιλογή! Ο Θεός, βλέπει και κρίνει! Μην τον υποτιμάτε ποτέ και για τίποτα...

...μετά απο όλους όσους μου γνωρίσατε, εντός και εκτός musicheaven, να μου βρείτε και την αγάπη της ζωής μου, τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο; Λέω, εγώ τώρα...Κάντε και καμιά δουλειά της προκοπής, γιατί μέχρι τώρα βλακείες κάνατε...

Σίγουρα, έχετε παραβρεθεί με άτομα τα οποία, άλλα λένε ότι είναι, και άλλοι είναι, τελικά...Σίγουρα, έχετε δώσει και προσοχή στη λεπτομέρεια, η οποία κάνει τη διαφορά, και σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να λύσει και ενα πρόβλημα...Όμως, ποιος δίνει βάση στη λεπτομέρεια, αν δεν τον συμφέρει το αποτέλεσμα; Ειδού η απορία...Προσωπικά, μου αρέσει να λυνω προβλήματα, τα οποία δημιουργούνται απο τρίτους είτε στο πρόσωπο μου, είτε σε άλλους...Ανέκαθεν, εστίαζα στη λεπτομέρεια, κάτι το οποίο δεν κάνει ο καθένας...Ευτυχώς, έχω συμμάχους, οι οποίοι, είτε επειδή έχουν πάθει τα ίδια, είτε επειδή δεν τους αρέσουν τα όσα βλέπουν, είναι πλάι μου, ώστε να λύσουμε μαζί, πάσης φύσεως προβλήματα...Το ερώτημα είναι, αυτοί που δεν θέλουν να δουν την πηγή του κάθε προβλήματος, τι όφελος έχουν, και απο ποιον; Η αλήθεια όσον αφορά εμένα, είναι, ότι ποτέ δεν πίστεψα κανέναν απο την πρώτη στιγμή που πήγα εκεί...Όχι, δεν ήταν όλοι ίδιοι, όσοι ήταν πλάι μου...Όμως, όλοι είχαν όφελος απο μένα! Δυστυχώς! Εν πάση περιπτώση, η ουσία είναι, ότι εξακολουθούν να έχουν όφελος, διότι, αν δεν είχαν, εγω θα ήμουν σε μια δουλειά της προκοπής, και σίγουρα στο Υπουργείο! Και αν κάποιοι αναρωτιούνται γιατί, ας ρωτήσουν τον Υπουργό! Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω τα πράγματα όπως έχουν! Διότι, το θέμα δεν είναι μόνο να τα πω, αλλά να τα αποδείξω! Και φυσικά, αν δεν είχα αποδείξεις, δεν θα μιλούσα! Όποιος λοιπόν, έχει ενδοιασμούς όσον αφορά εμένα και τη δουλειά που έπρεπε να κάνω, αλλά δεν κάνω, καλό είναι να ρωτήσει τον υπεύθυνο που με έβαλε σε λάθος θέση, να τους πει τι έχει πραγματικά κάνει, εις βάρος μου! Να τα λέμε και αυτά! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να τον ρωτήσει, γιατί με κρατάει εκεί, και δεν με βάζει στη θέση μου! Γιατί εγώ γνωρίζω, αλλά θα μιλήσω όταν θα έρθει η ώρα...Προς το παρόν, κάνω ότι κάνουν! Παίζω όταν παίζουν, σοβαρολογώ, όταν σοβαρολογούν! Έτσι πάει. Δεν είναι όλοι ίδιοι, και δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ...Το πρόβλημα είναι, ότι όταν εγω μιλάω σοβαρά, όσοι έχουν όφελος απο μένα δεν με πιστεύουν, ακριβώς για αυτό το λόγο! Εγώ πάντως, ότι είχα να πω, το είπα! Νείπτω τας χείρας μου απο κει και πέρα! Μην πει κανείς στο μέλλον, ότι δεν ενημέρωσα! Έτσι; 

Δεν θα μπορούσα να μείνω με κάποιον, ο οποίος μου κλείνει το δρόμο απο παντού...Με κάποιον, ο οποίος ζηλεύει κάθε τι που με αντιπροσωπεύει, με κάποιον που μου δίνει περισσότερες λύπες απο χαρές...Ένας νορμάλ άνθρωπος, και μάλιστα ώριμος, δεν το κάνει αυτό...Αντίθετα, δίνει ώθηση στο σύντροφο του να πετύχει όπου θέλει, και όταν θέλει, χωρίς να του δημιουργεί προβλήματα...Αναρωτιέμαι, υπάρχουν τέτοιοι άντρες σήμερα, ή όλοι αντιδρούν με γνώμονα το συμφέρον τους; Γιατί καμιά γυναίκα δεν κάθεται σήμερα σπίτι, χωρίς να εργάζεται, και να έχει όλες τις ευθύνες πάνω της, σαν τις γιαγιάδες μας! Αλήθεια, που ζούνε; Εκτός και αν νομίζουν ότι επειδή μια γυναίκα δεν έχει μια νορμάλ δουλειά, θα κάτσει σπίτι χωρίς να τη νοιάζει η καριέρα! Για χαζές ψάχνουν; Σας έχω νέα, αγαπητοί <κύριοι> κότες! Διότι, περί κότας πρόκειται, και μάλιστα ανεύθυνης, όταν ορισμένοι άντρες δεν γνωρίζετε τα στοιχειώδη μιας καλής συμπεριφοράς απέναντι σε μια γυναίκα! Επειδή κάποιες απο μας δεν έχουμε τις ιδανικές ευκαιρίες να πετύχουμε, δεν σημαίνει ότι δεν πετύχαμε στο παρελθόν, ούτε και ότι δεν θα πετύχουμε κάτι επαγγελματικό στο μέλλον! Όποιος νομίζει ότι τρώμε κουτόχορτο, ας το ξανασκεφτεί! 

Αναρωτιέμαι, αν στέκουν καλά, όσοι ασχολούνται με τις ζωές των άλλων, αλλά και τη δική μου...Αναρωτιέμαι, γιατί πιστεύουν ότι δεν θα απευθυνθώ στην αστυνομία αν τελικά συνεχίσουν! Εγώ, όταν πήγα για δουλειά, πήγα υποτίθεται για δουλειά, όχι για αστείο, ή για κάτι άλλο! Ειλικρινά, έχω αρχίσει και σκέφτομαι, ότι δεν χαίρουν καθόλου άκρας υγείας, μάλλον έχουν ψυχολογικά, και αυτό μπορώ να το αποδείξω κιόλας! Προφανώς, κάποιοι τα <έχουν παίξει> επειδή βλέπουν ότι δεν έχουν μέλλον μαζί μου, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μου κλείνουν το δρόμο απο παντού, προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, όπως για παράδειγμα εναν γάμο μαζί μου! Συγνώμη παιδιά, αλλά είστε πραγματικά, παιδιά! Και εγώ δεν θέλω δίπλα μου ανθρώπους σαν και σας, ήδη έχω κάνει την επιλογή μου προ ετών! Το θέμα είναι, ότι εσείς, για κάποιο λόγο είστε κολλημένοι σε μένα, μόνο που εγώ δεν έχω καμία πρόθεση να κάνω κάτι μαζί σας, ειδικά όσον αφορά ηλικίες κάτω των 50 χρόνων! Αν υποθέσουμε ότι ο Αυγουστίνος δεν είναι εν ζωή, είτε έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, είτε είναι παντρεμένος, είτε κάτι άλλο, θα προτιμούσα να μου το πει ο ίδιος, και όχι μεσάζοντας! Άλλωστε, εμένα μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν τον έχω δει ακόμα, επειδή κάποιους, δεν τους συμφέρει! Τα λέω καλά, κυρίες και κύριοι του Νίμιτς; Λοιπόν, όσον αφορά τις γνωριμίες, ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω, διότι όταν κάποιος αγαπάει, είναι για πάντα δεν είναι αγάπη απο καπρίτσιο! Επίσης, αν εγω ήξερα τι παίζεται εκεί απο το 2013 μέχρι σήμερα, δεν θα είχα πατήσει καν εκεί, γιατί πολύ απλά, δεν θέλω να ξαναπαντρευτώ! Δεν καταλαβαίνω, τι, δεν καταλαβαίνετε, φίλοι μου, και εχθροί! Έχω αρχίσει και παραξενεύομαι περισσότερο με αυτή τη μανία σας για ενα γάμο μαζί μου, είτε έχει να κάνει με συγγενή σας είτε φίλο σας! Μιλάω ντόμπρα, διότι εγώ δεν ήξερα κάποια πράγματα, και όταν τα έμαθα, έπαθα την πλάκα μου! Μα τώρα είσαστε σοβαροί; Για ποια με περάσατε; Και μη μου πείτε ότι κάποιους τους γνώρισα απο το fb γιατί αυτό δεν ισχύει! Με τίποτα, και μπορώ να το αποδείξω! Όπως καταλαβαίνουν κάποιοι, μπορώ να αποδείξω πάρα πολλά, για αυτό θα σας παρακαλούσα η γνωριμία μας να παραμείνει ως έχει, τίποτα παραπάνω! Επίσης, έμαθα πάρα πολλά, οπότε όσον αφορά ορισμένους, είναι αλήθεια ότι θα συνεχίσουμε όπως ακριβώς ξεκινήσαμε. Σαν ξένοι...Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό, δεδομένου, ότι εδω και 5 ολόκληρα χρόνια δεν έχω κάνει κάτι αξιόλογο εκεί, παρά μόνο, ακούω και βλέπω σαχλαμάρες! Θεωρώ ότι έχω χάσει πολύτιμο χρόνο εξαιτίας ανεγκέφαλων, και ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι αυτό πρέπει να συνεχιστεί! Θα ήθελα να μου πει κάποιος υπεύθυνα, θα με διορίσει ο Υπουργός ή να φύγω; Έτσι και αλλιώς πλήρώνομαι! Καλά θα κάνει όμως ο Υπουργός, να μάθει, απο που, πληρώνομαι!!! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά!!!Όπως επίσης, και πόσα πληρώνομαι απο κει που πληρώνομαι, διότι η κλεψιά πάει σύννεφο!!!

Έκανα τα πάντα να σε βρώ...Τα πάντα, όμως! Κανείς δεν ξέρει τι, πως, και γιατί...Πιστεύω ότι κάτι έχεις πάθει για να μην επικοινωνείς μαζί μου...Ελπίζω να κάνω λάθος...Ποτέ μου δεν έκανα λάθος για τίποτα, και αυτό με τρομάζει...Δεν θέλω να βγω αληθινή, ξανά...Θα ήθελα να σε δω, να σου πω αυτά που θέλω, και αν δεν υπάρχει συνέχεια να φύγω...Τόσο απλά...Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν είσαι πουθενά...Είναι κρίμα να πιστεύουν οι άλλοι, άλλα πράγματα, τα οποία δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα...Αναρωτιέμαι που είσαι, τελικά...Αναρωτιέμαι, που αλλού να σε ψάξω...

Αυγουστίνος Ρεμούνδος+ Αντιγόνη  = Love for ever...

Απευθύνομαι σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να με κοροϊδέψουν για οτιδήποτε...Αυτούς που πιστεύουν ότι θα με έχουν δίπλα τους, κάποτε...Λυπάμαι, αλλά είμαι αγύριστο κεφάλι...Ξέρω τι ακριβώς κάνατε, και ποιοι το κάνατε...Το μόνο που θέλω να σας πω είναι, ότι εγώ, νείπτω τας χείρας μου για όλα! Μη λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο, εμένα...Πάει καιρός που έχω φύγει!

Προς κάτι <παιδάκια του νηπιαγωγίου>...Πριν μερικά χρόνια!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι κάποιοι άνθρωποι, όταν τους δώσεις χρήματα να τα διαθέσουν όπου θέλουν, δίνουν μεγάλη σημασία στο ακριβό, αλλά χωρίς να έχουν τη νοημοσύνη να σκεφτούν, τα υπέρ και τα κατά! Για παράδειγμα, αρκετοί νέοι, κυρίως, διαθέτουν τα χρήματα τους, για να αγοράσουν ενα ακριβό αυτοκίνητο, αλλά δεν σκέφτονται τις συνέπειες αυτής της αγοράς μακροπρόθεσμα! Εκτός των άλλων, αν πάρουν ακριβό αυτοκίνητο, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, να είναι η μόνη τους περιουσία! Διότι, δεν είναι μόνο η αγορά του συγκεκριμένου είδους, η οποία θα τους κάνει φτωχότερους απο ότι πραγματικά είναι, διότι, αν μη τι άλλο, θα διαθέτουν χρήματα για ασφάλεια, τέλη κυκλοφορίας, συν τα γενικά έξοδα τα οποία συνεπάγεται η συγκεκριμένη αγορά, με αποτέλεσμα, να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση κάποτε, να αναγκαστούν να το πουλήσουν με τα μισά χρήματα απο ότι το πήραν, δεδομένου ότι κανείς νορμάλ άνθρωπος δεν θα το αγοράσει σε μια καλή τιμή! Οπότε, δεν θα χάσουν μόνο τα χρήματα της αγοράς τους, αλλά θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, εφόσον δεν θα το χαρούν όσο μπορεί να το χαρεί κάποιος, ο οποίος δεν έχει κανέναν ανάγκη! Εκτός των άλλων, και συν το γεγονός ότι όντως οι περισσότεροι δεν έχουν καμία άλλη περιουσία, παρά μόνο το λατρεμένο τους αυτοκινητάκι, η αγορά γίνεται για να κάνουν φιγούρα, ώστε να <ρίξουν> μια γυναίκα, αλλά ποια γυναίκα θα κοιτάξει πρώτα το αυτοκίνητο,  και τίποτα απο όλα τα άλλα σοβαρά, ώστε να κάνει σχέση μαζί τους; Αυτό όπως είπα και παραπάνω, ισχύει για τους νέους του σήμερα, οι οποίοι μετά συγχωρήσεως, δεν έχουν μυαλό για τίποτα! Για αυτό και τους βλέπουμε στην πλειοψηφία τους, να κυκλοφορούν με δεκάδες γυναίκες, αλλά χωρίς καμιά προοπτική, διότι ώς γνωστόν, κυκλοφορούν μόνο για φιγούρα! Και τελικά, συμβαίνει αυτό που είπα, ότι έρχεται η στιγμή που πουλάνε το αυτοκίνητο για πενταροδεκάρες, χάνοντας πολλά εκατομμύρια!!! Να σας πω την αλήθεια μου, εκεί φαίνεται το μυαλό του καθένα! Πως θα διαχειριστεί τα χρήματα του! Αυτά που σας λέω, δεν ισχύουν μόνο για το αυτοκίνητο, αλλά και για κάθε είδους κινητό και ακίνητο, το οποίο μακροπρόθεσμα δεν θα έχει την τύχη του σήμερα! Άλλοι, ανοίγουν επιχειρήσεις, με δανεικά χρήματα! Ποιος μας λέει ότι θα στεριώσει η επιχείρηση; Άλλοι, δοκιμάζουν την τύχη τους αλλού, σε ακίνητα, είναι και οι πιο λογικοί κατά τη γνώμη μου, διότι, ενα ακίνητο δεν χάνει ποτέ την αξία του, και πάντα έχει να σου δώσει κάτι! Αν για παράδειγμα το νοικιάσεις θα έχεις πάντα ενα σεβαστό ποσόν στην τσέπη σου για τα έξοδα σου, και το θεωρώ καλύτερο απο το να το πουλήσεις, διότι χάνει την πραγματική του αξία, δεδομένου, ότι δεν θα πάρεις τα χρήματα που ονειρεύεσαι αλλά πολύ λιγότερα, οπότε, πιο το όφελος; Δυστυχώς όμως, κάποιοι σκέφτονται με την προοπτική της πώλησης, και όπως και οι υπόλοιποι, χάνουν διπλά! Για μένα λοιπόν, για πάρα πολλούς λόγους σήμερα, δεν πρέπει να κρίνεις έναν άνθρωπο απο το φαίνεσθαι, αλλά απο το τι πραγματικά είναι! Και εκεί είναι που την πατάνε όλοι, τουλάχιστον οι χαζοί, διότι, στέκονται στην επιφάνεια, και όπως συμβαίνει και με τους χαρακτήρες, έτσι και με τα κινητά και ακίνητα, χάνουν απο όλες τις πλευρες! Αυτό ισχύει για όλους και για όλα, αγαπημένοι μου φίλοι! Τίποτα και κανείς δεν είναι, όπως φαίνεται! Όσον αφορά λοιπόν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, καλό είναι να το ψάχνουμε και λίγο, πριν προχωρήσουμε σε κάτι σοβαρό, είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε για κάτι άλλο! Και να θυμάστε κάτι πολύ σημαντικό! Ο άνθρωπος που θα θέλει να κάνει κάτι μαζί σας, δεν θα σας κρύψει τίποτα! Διότι θα έχει και την επίγνωση, ότι μια μέρα θα τα μάθετε όλα! Εκτός και αν είναι χαζός και νομίζει το αντίθετο! Το ίδιο ισχύει και για τα πράγματα! Συνεπώς, καλύτερα να πεις και να μάθεις την αλήθεια εκ των προτέρων, παρά να το φυσάς και να μην κρυώνει στο τέλος! 

Τι σημαίνει άραγε, να έχεις εμπιστοσύνη σε κάποιον; Πόση αξία έχει αυτή η λέξη για σένα; Όση αξία έχει και ο άνθρωπος απέναντι σου, όση αξία έχεις και εσύ, σαν άνθρωπος...Έχεις σκεφτεί ποτέ, πόσα διακυβεύονται μέσα στην έννοια αυτής της λέξης; Έχεις δώσει σημασία, στη βαρύτητα της; Εμπιστοσύνη...Λες ότι αγαπάς κάποιον, αλλά δεν του έχεις εμπιστοσύνη...Αμφισβητείς ότι σου λέει, χωρίς ενδοιασμό...Ψάχνεις να βρεις κάτι, εκεί που δεν υπάρχει...Τροφοδοτείς το μυαλό σου με σκέψεις που σου τρώνε τα σωθηκά...Άραγε, έχεις λίγη αξιοπρέπεια πάνω σου; Πολλές φορές, έχω αναρωτηθεί για το συγκεκριμένο ζήτημα, λόγο των όσων ακούω γύρω μου, συγκεκριμένα, για γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους...Είναι ενα λεπτό ζήτημα, το οποίο χρήζει μεγάλης προσοχής, διότι, απο ότι βλέπω στις καθημερινές συναναστροφές μου, πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν δίπλα τους κάποιον φίλο, συγγενή, συνάδελφο, ή αγαπημένο, αλλά δεν τον εμπιστεύονται, επειδή έχουν λανθασμένη άποψη για κάποια πράγματα, αλλά και επειδή πέφτουν θύματα παραπληροφόρησης...Αν λοιπόν, έχουν κάποιο θέμα μαζί με κάποιον άνθρωπο, γιατί δεν τον ρωτάνε στα ίσια να μάθουν τι συμβαίνει; Και βασικά, αναρωτιέμαι, αν δεν είναι κάποιος σε θέση να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο, γιατί τον συναναστρέφεται; Μήπως έχει όφελος απο αυτόν; Λέω εγώ τώρα! Εν πάση περιπτώση, θα ήθελα να σταθώ στο θέμα μου, την εμπιστοσύνη...Είναι επίκαιρο και πολύ σπουδαίο θέμα, για όλους μας...Αν εγώ δεν εμπιστεύομαι κάποιον, δεν μπορώ να είμαι μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο, το ίδιο, και αν εκείνος δεν εμπιστεύεται εμένα...Υποτίθεται, όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δέχεσαι και το γεγονός, ότι αυτός ο άνθρωπος, είναι δικός σου άνθρωπος...Είναι ο φίλος σου, ο συγγενής σου, η αγάπη σου...Γιατί λοιπόν να μην τον εμπιστευτείς; Μήπως επειδή νιώθεις κατώτερος απο αυτόν για κάποιο λόγο; Μήπως επειδή τον ζηλεύεις, για πολλούς λόγους; Με αυτόν τον τρόπο όμως, δεν χτίζεται ούτε φιλία, ούτε άλλου είδους σχέση...Και εγώ προσωπικά, δεν θα ήθελα να έχω δίπλα μου κάποιον, ο οποίος θα με αμβισβητούσε για οτιδήποτε...Δεν θα έκανα οποιαδήποτε σχέση μαζί του, εξ αρχής! Και μάλιστα, το έχω ήδη πράξει! Δεν είναι τυχαίο, ότι αρκετά χρόνια πορεύομαι μόνη στη ζωή! Πολλοί αναρωτιούνται το γιατί, αλλά δεν είναι ένας λόγος, είναι πολλοί λόγοι! Ένας απο αυτούς είναι το γεγονός, ότι δεν βρήκα ακόμα, κανέναν άνθρωπο σαν και μένα! Κανέναν! Το εννοώ...Δεν είμαι ο τύπος του αθρώπου που του αρέσει η μοναξιά, όμως, κάποιοι άνθρωποι, με έσπρωξαν στη μοναξιά, με τις πράξεις τους! Και καμία συγνώμη δεν πρόκειται να μου αλλάξει γνώμη για αυτούς! Εμπιστοσύνη λοιπόν! Σπουδαία λέξη, με μεγάλη αξία! Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, και ταιριάζεις μαζί του, και θέλεις να είσαι μαζί του, κάνεις μια ωραία συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο ιδιαιτέρως, και μαθαίνεις ότι θέλεις να μάθεις...Όταν κρύβεσαι πίσω απο το δάχτυλο σου, δεν μαθαίνεις τίποτα, ίσως να μείνεις στην παραπληροφόρηση...Το θέμα όμως δεν είναι, ότι θελεις να μάθεις, αλλά γιατί δεν έρχεσαι ο ίδιος να μάθεις αυτά που θέλεις, και στέλνεις άλλους! Τι είναι αυτό που σε κρατάει μακριά απο το να κοιτάξεις εμένα στα μάτια και να με ρωτήσεις αυτό που θες; Μήπως η ηλικία σου, και ξέρεις ότι θα σε απορρίψω για αυτόν και άλλους λόγους; ή μήπως έχεις κάνει κάτι εναντίων μου και θέλεις να δεις πως θα αντιδράσω; Ειλικρινά σου μιλάω, έχεις πέσει πολύ στα μάτια μου, και μαζί σου δεν θα ήθελα καμία απολύτως σχέση...Και η ειρωνία είναι, ότι ξέρω ποιος είσαι...Ναι, ξέρω...Αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι εγώ δεν σε θέλω στη ζωή μου; Ειλικρινά σου μιλάω, δεν σε θέλω, γιατί, αγαπώ άλλον! Αυτό βέβαια, δεν μπορείς να το χωνέψεις, έτσι; Δεν γίνεται! Και όμως, έτσι είναι...Αγαπώ εκείνον που ανέκαθεν μου είχε εμπιστοσύνη, δεν με ζήλευε ποτέ, και ήθελε την ευτυχία μου με κάθε τρόπο...Δεν είμασταν ποτέ μαζί, αλλά αν είχαμε σχέση, θα είμασταν ακόμα μαζί! Ειλικρινά σου μιλάω, το έχω σκυλομετανιώσει, που δεν είπα ποτέ στον Αυγουστίνο, ότι τον αγαπώ! Όποια και αν ήταν η απάντηση, τότε, τουλάχιστον, δεν θα βάραινε την ψυχή μου όλα αυτά τα χρόνια...Ήταν άνθρωπος της αγάπης και του πνεύματος! Ένας πολύ καλός άνθρωπος, αισθηματίας και μεγάλο ταλέντο! Πως είναι δυνατόν να τον ξεχάσω; Και είχε όλα τα στοιχεία του άλλου μου μισού...Έτσι είναι...Η αγάπη έρχεται, μόνο μια φορά στη ζωή μας...Οι υπόλοιπες είναι, για το θέατρο...Και ξέρεις κάτι; Εδω και πολλά χρόνια διαπίστωσα, ότι οι άνθρωποι του θεάτρου, είναι πιο πολύ αισθηματίες απο αποιονδήποτε άλλον...Διότι, για να γίνεις ηθοποιός, καλλιτέχνης γενικότερα, πρέπει να έχεις ψυχή...Ούτε και άνθρωπος του πνεύματος μπορείς να γίνεις, αν δεν έχεις όμορφη καρδιά! Δεν γίνεται να γράψεις ποίηση! Με τίποτα! Αναρωτιέμαι λοιπόν, πως είναι δυνατόν να αγαπήσω κάποιον άλλο, όταν έχω στο μυαλό μου, μόνο έναν; Όταν αυτός που αγαπώ, είναι άνθρωπος της εμπιστοσύνης, της αγάπης, της αξιοπρέπειας, όταν έχει τόσα πολλά θετικά στοιχεία πάνω του, πως είναι δυνατόν να τον ξεχάσω; Και ξέρεις κάτι; Ο άνθρωπος, δεν αλλάζει! Συγνώμη για την εισαγωγή μου στον αγαπημένο μου, επιστρέφω στο θέμα μου, την εμπιστοσύνη...Εμπιστεύομαι, σημαίνει, αγαπώ...Αγαπώ εσένα και μόνο, αγαπώ οτιδήποτε σε αντιπροσωπεύει, και ξέρω πως αν γυρίσω την πλάτη μου, θα είσαι ακόμα εκεί, ότι και αν κάνεις, όπου και αν είσαι...Εμπιστεύομαι, σημαίνει, ότι εμπιστεύομαι και αγαπώ και τον εαυτό μου, οπότε, σου αφήνω χώρο για σένα, γνωρίζοντας ότι δεν θα κάνεις κάτι εις βάρος μου...Αλλά ούτε και εις βάρος σου! Έχει σημασία αυτό που λέω...Κάποτε, πριν πάρα πολλά χρόνια, είχα ενα δάσκαλο, δεν θυμάμαι τώρα όλη τη συζήτηση που κάναμε, ήταν φιλοσοφική, αλλά κάποια στιγμή γύρισε και μου είπε, <πιστεύω σε σένα>...Ο μόνος άνθρωπος που μου είπε αυτή τη φράση όλα αυτά τα χρόνια, εκτός απο τη γιαγιά μου, ήταν ο δάσκαλος μου! Πιστεύω σε σένα! Καταλαβαίνετε το νόημα της φράσης; Πιστεύω σε σένα! Και πράγματι, πέτυχα στη ζωή μου, στα νιάτα μου, άσχετα αν ποτέ δεν ασχολήθηκα με κάποια πράγματα! Πέτυχα! Ξέρετε πόση δύναμη έχουν αυτές οι λέξεις; Ήταν, σα να με όπλισαν με ασπίδα προστασίας, ενάντια σε κάθε κακό! Η αλήθεια είναι, ότι και νωρίτερα είχα αποδείξει την αξία μου με άλλο τρόπο, και μάλιστα είμαι σίγουρη, αν οι άνθρωποι γνώριζαν τι ακριβώς έγινε, θα μου έδιναν βραβείο, δεν είναι της παρούσης να σας εξηγήσω, οπότε, αυτό το <πιστεύω σε σένα> έγινε ακόμα μια φορά, το θεμέλιο για να συνεχίσω τη ζωή μου. Το πρόβλημα ήταν, ότι ποτέ δεν ήμουν με τους κατάλληλους ανθρώπους για να το πραγματοποιήσω αυτό...Οπότε, πάντα έκανα ότι μπορούσα, προκειμένου να πετύχω, έστω και αθέατα, σε κάτι...Και πέτυχα! Η ανταμοιβή μου λοιπόν, δεν ήρθε απο τους ανθρώπους γύρω μου, αλλά απο αυτά που κατάφερα σε προσωπικό επίπεδο...Και συνεχίζω να καταφέρνω...Δεν κάνω σχέδια, ξέρω όμως τι θέλω να κάνω απο δω και πέρα, και θα το κάνω ο κόσμος να χαλάσει...Εκτός απο το Θεό, δεν με εμποδίζει κανείς και τίποτα...Έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, το ακούτε αυτό; Εμπιστοσύνη! Έρχομαι και πάλι στην υπέροχη αυτή λέξη! Έχω εμπιστοσύνη σε μένα και σε αυτά που μπορώ να πραγματοποιήσω, και ξέρω ότι θα τα καταφέρω, ότι και αν πουν οι άλλοι! Οι άλλοι, δεν είναι, εγώ! Και ποτέ δεν θα γίνουν, σαν και μένα! Αυτό, σας το υπογράφω! Ίσως, για αυτό το λόγο να με αντιγράφουν σε όλα τα επίπεδα! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Και η ειρωνία ξέρετε ποια είναι; Ή μάλλον το αστείο; Ότι κάποιοι, λενε διάφορα πίσω απο την πλάτη μου, αλλά μετά με αντιγράφουν! Και πραγματικά, έχω την απορία να μάθω, αν υποτίθεται, είχαν κάποια αξία τα λόγια τους, τότε, για πιο λόγο με αντιγράφουν; Είναι κάτι, το οποίο δεν θα μάθω ποτέ...

Το ξέρω πως μ΄αγαπάς, όπως και εγώ...Το διαισθάνομαι...Όπως διαισθάνθηκα τόσα πράγματα για σένα...Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ΄αυτή τη ζωή...Ούτε και εσύ...Έγινες, απο τα χρόνια της νιότης μου, το άλλο μου μισό...Και όσα χρόνια και αν πέρασαν, πουθενά δεν βρήκα άνθρωπο σαν και σένα...Διαπίστωσα, πως, όσα γράμματα και αν σου έγραψα, κανένα δεν έχει την ίδια αξία, απο το να σου πω αυτά που ήθελα, πρόσωπο με πρόσωπο...Μα θα΄ρθει και αυτή η μέρα...Είμαι σίγουρη...Αλλά να ξέρεις, η αγάπη μου για σένα, δεν έσβησε, όσα χρόνια και αν πέρασαν...

<Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο>...

Αυγουστίνος + Αντιγόνη= Love for ever...

Θα έκανα τον πατέρα μου Πρωθυπουργό, και εμένα δικαστή, για να βάλω φυλακή όλα τα λαμόγια που γνώρισα...Γιατί μόνο άνθρωποι σαν τον πατέρα μου, μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα!

Σας έχει τύχει, να ερωτευτείτε έναν άνθρωπο απο τα γραπτά του; Ή να τον μισήσετε ακριβώς για τον ίδιο λόγο; Αλλά να τα έχουν κλέψει απο αυτόν, και να τα έχουν προσθέσει σε κάποιον άλλο, αλλά εσείς δεν το γνωρίζετε! Ποιος και γιατί να το κάνει αυτό; Μα φυσικά, κάποιος που δεν σας χωνεύει! Ή κάποιος τον οποίο έχετε απορρίψει ερωτικά! Πως λοιπόν θα δικαιωθεί ο ποιητής και ο συγγραφέας; Πως θα δικαιωθούν και οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ερωτευτεί το λάθος άτομο, λόγο των όσων διάβασαν για αυτόν; Πάντα θα έχω αυτή την απορία...

Δεν θέλω τίποτα άλλο στη ζωή μου

μόνο εσένα...

Γιατί οτιδήποτε και αν πετύχω χωρίς εσένα

δεν θα έχει καμία αξία...

Επειδή, το όνομα σου είναι σπάνιο

όπως είσαι σπάνιος και εσύ...

Επειδή, μου εμφύτευσες όλα τα καλά αισθήματα

τα οποία είχα ξεχάσει ότι υπάρχουν μέσα μου...

Χάρη σε σένα, είμαι εγώ...

Χάρη σε σένα, εξελίσσομαι...

Μπορεί να είμαι αθέατη

μπορεί και άσημη ακόμα...

Όμως, όσο υπάρχεις εσύ, θα υπάρχω και εγω

θα υπάρχουν τα έργα μου...

Μέσα απο τα οποία, όλοι θα μάθουν για σένα

τι υπέροχος άνθρωπος είσαι...

Και δεν έχει σημασία τι μου έκλεψαν

το χρόνο μου, το χρήμα μου, εσένα, τη ζωή μου όλη

αλλά ότι εσύ, ήσουν και είσαι, κομμάτι μου...

Και χωρίς εσένα, εγω δεν είμαι τίποτα

γιατί είμαι εγώ, χάρη σε σένα...

Θα είμαι εγώ, επειδή είσαι εσύ...

Για όσο ζήσουμε...

Δόξα το Θεό, δεν είμαι σαν τους άλλους! Έχω αυτοπεποίθηση, ξέρω ποια είμαι, τι έχω καταφέρει, και τι θα καταφέρω! Όλα τα υπόλοιπα δεν με αγγίζουν...Και λέω ευτυχώς, διότι, άλλες στη θέση μου, με τόσα που συμβαίνουν γύρω τους, αν δεν είχαν τη νοημοσύνη τη δικιά μου, θα νόμιζαν ότι δεν έχουν καμιά αξία! Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω ενα πράγμα...Γιατί δίνουν οι άνθρωποι βάρος στα λόγια των άλλων; Εφόσον γνωρίζουν ποιοι είναι και τι ήρθαν στη ζωή να κάνουν, άσχετα αν ορισμένοι όπως εγώ δεν το έχουν πετύχει ακόμα, λόγο του ότι είναι με λάθος άτομα γύρω τους, γιατί δεν κάνουν μια στροφή 180 μοιρών, να βρούν αυτά που θέλουν αλλού; Αν φυσικά, έχουν ελεύθερο το έδαφος, και αν, δεν τους βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές...Εδω και πολύ καιρό, και μάλιστα, ευτυχώς έχω καλή μνήμη, όσον αφορά τη χρονολογία, αυτά ξεκίνησαν απο τη μέρα που έδωσα σε κάποιους να εκδόσουν τα έργα μου, αλλά δυστυχώς δεν τους ξαναείδα, ένα απο αυτά είχε να κάνει με το bulling, μάλιστα, είχα αποσπάσει πολύ καλές κριτικές απο πάρα πολλούς ανθρώπους, σκέφτομαι, ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν, για να αντιληφθώ, ότι ίσως, να έχουν εκδοθεί όλα μου τα λογοτεχνικά και ποιητικά βιβλία, αλλά εμένα δεν με ενημέρωσε κανείς! Θα έλεγα λοιπόν, με τα όσα συμβαίνουν καθημερινά, ότι ορισμένοι φίλοι μου, αλλά και εχθροί, οι οποίοι πιθανόν να τα έχουν διαβάσει, έχουν ενθουσιαστεί με το περιεχόμενο τους, οπότε με κάποιο τρόπο προσπαθούν να μου πουν, ότι ναι, έχω δίκιο σε όλα, και όχι μόνο σε ότι αφορά τα βιβλία μου! Να δείτε, που θα βγω αληθινή...Άλλωστε, ποτέ δεν έπεσα έξω, ποτέ, για τίποτα και για κανέναν!

Διαβάζω εδω και λίγο καιρό, ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο...Ένα απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει, ομολογώ...Είναι μια αυτοβιογραφία, μέσα απο την οποία, καθρεφτίζεται το μεγαλείο μιας αγάπης...Ομολογώ επίσης, ότι μέχρι τώρα, μέσα απο αυτά που διαβάζω, είναι η πρώτη φορά που <ζηλεύω> μια γυναίκα, ναι, τη <ζηλεύω>, διότι, όλα της ήρθαν όπως ακριβώς τα ήθελε στη ζωή, και μάλιστα με εναν υπέροχο άνθρωπο, τον οποίο αγάπησε και την αγάπησε! Είναι ευλογία απο το Θεό, να έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο, όπως της ηρωίδας...Διότι, ήταν ένας άνθρωπος υπέροχος σε όλα του, και το κυριότερο, μιλούσαν ακατάπαυστα για διάφορα ζητήματα, χωρίς να βαριέται ο ένας τον άλλο, και μάλιστα, με τεράστια διαφορά ηλικίας, εκείνος, μεγαλύτερος της! Είχε την τύχη, να τον <ζήσει> για πολλά χρόνια, παρόλη τη διαφορά ηλικίας τους, και να μάθει, μέσα απο αυτόν τον <δάσκαλο>, πάρα πολλά...Το να συναντήσει κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο, και να μείνουν μαζί, είναι θα έλεγα, μια στο εκατομμύριο...Και ακριβώς, επειδή σπανίζει το φαινόμενο, μια αγάπη και μια σχέση με κάποιον σαν τον ήρωα του βιβλίου, θεωρείται θησαυρός...Πίστεψα κάποια στιγμή της ζωής μου, ότι βρήκα και εγώ έναν τέτοιο άνθρωπο...Και έτσι ήταν...Μόνο που δεν είμαστε μαζί, επειδή δεν ξέρω που είναι...Εύχομαι ο Αυγουστίνος να είναι πάντα καλά, όπου και αν είναι...Γιατί ο δικός μου ήρωας, ήταν και θα είναι ο Αυγουστίνος...Και μου θυμίζει σε πάρα πολλά, τον ήρωα του βιβλίου που διαβάζω...Ήταν ανέκαθεν, ένας θαυμάσιος άνθρωπος...Και η μοναδική μου αγάπη... Σχετικά με το βιβλίο, ο τίτλος του είναι, <Ανεκπλήρωτες επιθυμίες> της Τζένης Κολλάρου...Διαβάστε το! Θα με θυμηθείτε!

Όλοι αυτοί που έστειλαν στο Νίμιτς να με δουν και να τους δω, άσχετο, αν εγω δεν είχα καμία σχέση, γνώριζαν την ύπαρξη του ενός και του άλλου, μεταξύ τους; 

Όταν κάποιος σε θυμάται μετά απο πολλά χρόνια, και είναι και συγγενής, τι θα σκεφτόσουν εσύ για αυτόν; Εγώ δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ πάντως...Άλλωστε έμαθα και πάρα πολλά...Μακρυά και αγαπημένοι, λοιπόν!

Μετά απο μια ευκαιρία, ποτέ δεν δίνουμε δεύτερη...Γιατί ως γνωστόν, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και θα είναι πάντα μια πληγή ανάμεσα στις γνωριμίες μας...Αν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε κάποια πράγματα, αυτά θα γίνουν με καινούριους ανθρώπους, νέα ιδανικά, νέους ορίζοντες...Οτιδήποτε παλιό, έχει ήδη φθαρεί, και δεν έχει θέση στη ζωή μας...Όταν μια σταγόνα, είναι αρκετή για να γκρεμιστούν όλα, τότε να γίνουν καλύτερες επιλογές...Και επειδή δεν γίνεται να αραιώσουμε το αίμα με κάποιους συγγενείς, μπορούμε ωστόσο να τους εντάξουμε στην κατηγορία των αγνώστων, για να συνεχίσουμε τη ζωή μας...Εμείς διαλέγουμε, και τους συγγενείς, και τους φίλους, και τους γνωστούς, και την αγάπη μας! Κανείς άλλος δεν τους ξέρει καλύτερα απο μας! Και ξέρετε και κάτι άλλο; Πιθανόν όλα να μας πάνε πολύ καλά, όταν γίνουμε ξένοι με κάποιους! Δεν ξέρω γιατί, απλή διαίσθηση!

Δεν σε αγγίζει τίποτα άλλο...Όσο και αν προχωράς, με όποιους και αν είσαι, ότι και αν κάνεις...Ίσως επειδή, αυτός ο ένας, σημάδεψε την ψυχή σου, όσο κανένας άλλος, ίσως, επειδή το ταίριασμα μεταξύ σας, είναι μοναδικό...Γνωρίζεις καλά έναν άνθρωπο, όταν σου έχει πει τα πάντα για αυτόν, όταν η χημεία μεταξύ σας δεν είναι παροδική, αλλά ουσιαστική και σπάνια...Πως είναι δυνατόν, να ξεχάσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, πως είναι δυνατόν να πιστέψεις οποιοδήποτε ψέμα σου έχουν πει για αυτόν; Μα τον ξέρεις καλά, αυτόν τον άνθρωπο, άλλωστε, δεν θα τον αγαπούσες τόσο, αν δεν ήταν αυτός που πάντα ήξερες...Οτιδήποτε έχει κάνει για σένα, είναι σημαντικό και ανεπανάλληπτο...Είναι, αυτό το κάτι, που σε κρατούσε γερά δεμένη μαζί του, όσα χρόνια δεν είσασταν μαζί...Και όμως, είσασταν, νοερά...Πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις, την αδελφή ψυχή σου; Αποκλείεται...Ότι και αν πουν, ότι και αν κάνουν, εναντίων του...Αγάπη είναι αυτή, δεν είναι παιχνίδι...Ποτέ δεν ήταν παιχνίδι, άλλωστε...Απο την πρώτη στιγμή, κολλήσατε, σα να ήταν γραφτό να είστε μαζί...Όχι, δεν είναι τυχαίο, αν και εγώ πάντα πίστευα στο τυχαίο, αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική...Θα έλεγα, μοιραία! Αν είναι δυνατόν να πιστέψω εγώ στη μοίρα, μια και είμαι θρήσκος άνθρωπος...Θα μου πείτε, άλλο το ένα άλλο το άλλο...Εντελώς διαφορετικά πράγματα...Η θρησκεία με τη μοίρα...Μόνο που μοιάζουν σε κάτι...Όταν ο Θεός, λέει ναι, κανείς δεν μπορεί να πει όχι...Έτσι, δημιουργεί το <μοιραίο>...Το ξαφνικό, αυτό που πάντα θέλαμε εμείς οι άνθρωποι ώστε να αλλάξει συθέμελα τη ζωή μας...Και μας δίνει έναν άνθρωπο, αποκλειστικά δικό μας, λες και τον είχε διαλέξει απο τη στιγμή της γέννησης μας...Αν και καμιά φορά, δεν έρχονται τα πράγματα τη στιγμή ακριβώς που τα θέλουμε, ωστόσο, έρχονται...Και μάλιστα αξίζει η αναμονή, διότι, μέσα απο αυτή ωριμάζουμε περισσότερο, και είμαστε απολύτως σίγουροι για την επιλογή μας, μέσα απο τα πλαίσια κάποιων τυχαίων συμπτώσεων! Είμαι σίγουρη, ότι πολλοί απο σας έχετε πάνω σας μια προδιαγραφή του ανθρώπου του οποίου θα σημαδέψει τη ζωή σας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...Μπορεί να είναι τυχαίο, όπως ολα τα τυχαία στη ζωή, αλλά κάποιες φορές είναι μοιραίο, επειδή το θέλει και ο Θεός...Μπορεί να είναι ενα όνειρο, ενα γράμμα, μια κουβέντα, ενα δώρο, μπορεί ακόμα και να φαίνεται πάνω στην παλάμη μας, καλά, αυτά δεν τα πιστεύει η εκκλησία, έλα όμως που συμβαίνουν, και σε τρελαίνουν, επειδή συμβαίνουν στα αλήθεια! Ένα όνομα λοιπόν στην παλάμη μας, κάνει τη διαφορά, ένα σημαδιακό όνειρο το οποίο επαναλαμβάνεται στη ζωή...Δεν γίνεται να μην πιστέψεις ότι υπάρχει και κάτι άλλο, μέσα απο αυτά...Απλά, δεν μιλάς, ακολουθείς τη μοίρα σου, και όπου σε βγάλει...Ότι και να γίνει, αν είναι να συμβεί κάτι, θα συμβεί θες δεν θες...Συνήθως, αυτό που συνηθίζει να λέει ο λαός, είναι, <η μοίρα προδιαγράφει το μέλλον μας, όμως αν δεν είναι θέλημα Θεού, δεν θα συμβεί>...Ισχύει αυτό, σας έχει τύχει όμως, να επιμένετε για κάτι, και τελικά να συμβαίνει; Είναι επειδή, ακόμα και ο Θεός, είναι υπέρ σας...Και δεν έχει σημασία τι έχει προηγηθεί, πριν, αλλά τι θα γίνει τώρα και μετά...Μόνο αυτό έχει σημασία...Πως είναι δυνατόν λοιπόν, να μην πιστέψεις στη μοίρα; Όχι αυτή που προέρχεται απο ψεύτικες πηγές, όπως τα χαρτιά, αλλά εκείνη που τη βλέπεις ολοζώντανη μπροστά σου, και σταματά ο χρόνος! Για αυτή τη μοίρα μιλάω...Για τον μοιραίο άνθρωπο της ζωής σου...Εκείνον που ονειρεύοσουν, απο μικρό παιδί, αλλά δεν είχες συναντήσει ακόμα...Και ξέρεις, με το που τον βλέπεις, αυτόν τον άνθρωπο, ότι είναι εκεί, μόνο για σένα, για κανέναν άλλο...Ξέρεις, απο την πρώτη μέρα που θα τον δεις, ότι άξιζε η αναμονή τόσων χρόνων...Και το πιο σπουδαίο είναι, ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία...Γιατί λοιπόν να μην πιστέψεις, ότι υπάρχει Θεός, μοίρα, και τυχαίο; Μπορεί όλα αυτά να μην έχουν σχέση το ένα με το άλλο, αλλά τη δεδομένη στιγμή να αποκτήσουν δύναμη στα χέρια σου και στα χέρια του ανθρώπου που αγαπάς! Και έτσι, γίνεται το θαύμα! Μιλαω για την αγάπη, διότι είναι δυσεύρετη...Όταν όμως έρθει, θα την αναγνωρίσεις, επειδή θα έχει όλα αυτά που ήθελες...Και θα είναι εκεί, μόνο για σένα...

Ήθελα να μου γράψεις στίχους

με την κιθάρα να τους μελοποιήσεις,

με της καρδιάς σου τους ήχους

ότι σε καίει να ηρεμήσεις.

Ήθελα να με κοιτάς στα μάτια

πριν μου πεις πως μ΄αγαπάς,

τα δικά μας μονοπάτια

να γίνουν γέφυρες χαράς...

Νότες αγάπης χωρίς παύση

να γράφουν άλλη μια ιστορία,

στης κιθάρας σου τη λάμψη

διαχρονική πορεία...

Νότες αγάπης, μεθυσμένες

με των φιλιών σου, άλλη χάρη,

να γράφουν στίχους εθισμένες

απ΄της αγάπης μας τη ζάλη...

Ήθελα να γίνεις φως μου

να ανάβεις όταν σβήνω,

είσαι άλλωστε, Θεός μου

εσένα, δεν αφήνω...

Ήθελα, να πέσει αστέρι

μια ευχή για μας να κάνω,

να μου κρατάς το χέρι

εσύ κιθάρα και εγώ πιάνο...

Να σε βλέπω συνέχεια, να προχωράει η ζωή μου

να δηλώνεις παρόν όπου και αν είσαι, όπου και αν είμαι...

Σε θέλω εκεί, μαζί μου, χωρίς τι, πως και γιατί

επειδή για μένα και για σένα, πάντα θα υπάρχει το πριν και το μετά...

Δεν θέλω να μάθει κανείς για μας

ήρθαμε στη ζωή για να γίνουμε κάτι, μακρυά και μαζί

κοντά, χωρίς να στιγματίζει ο ένας τον άλλο...

Αυτό μου αρέσει σε μας, αγάπη μου...

Σε νιώθω, με νιώθεις, σε αγαπώ, με αγαπάς

αλλά το ξέρουμε μόνο εμείς...

Πάντα ήσουν εδω για μένα, πάντα ήμουν εδω για σένα...

Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απο αυτό...

Να ξέρω, ότι με αγαπάς και εσύ...

Και σε ότι γεμίζει τη μέρα μου και τη νύχτα μου

προσθέτω και σένα, σαν επτασφράγιστο μυστικό...

Και θα είμαι εκεί για σένα, όπου και αν πας

ότι και αν κάνεις...

Χωρίς να σε ρωτάω τίποτα, γιατί, ήδη γνωρίζω...

Και εσύ γνωρίζεις...

Μα αυτό, το ξέρουμε μόνο εμείς...

Δηλώνουμε παρόντες σε ενα κόσμο περίεργο

που το μόνο που θέλει, είναι να σπείρει διχόνοια...

Το κατάλαβες και εσύ;

Δεν μου είπες τίποτα όμως...

Περίμενες μήπως να το αντιληφθώ και εγώ;

Μα είναι δυνατόν, αγάπη μου;

Μην κοιτάς που <παίζω> το παιχνίδι

ξέρω καλά, τι παίζεται γύρω μου...

Αλλά και εσύ το ξέρεις!

Μα δεν μας νοιάζει τίποτα, σωστά;

Εμείς ήρθαμε στη ζωή για να συναντηθούμε

χωρίς κόπο, με τρόπο, που μόνο εμείς ξέρουμε...

Είσαι εδω για μένα, όπως και εγώ για σένα...

Μαζί ή χώρια παίζουμε τον ίδιο σκοπό...

Αλλά θέλει ταλέντο ο έρωτας!

Και μόνο εσύ τον κατέχεις...

Ίσως επειδή, ποτέ, δεν έβαλες μάσκα!

Τουλάχιστον, μαζί μου...

Δεν θέλω να μάθει κανείς για μας...

Να το ξέρεις μόνο εσύ και εγώ...

Δεν χρειάζεται πανοπλία η αγάπη...

Αλλά πρέπει να προσέχουμε εκεί έξω...

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...

Απο τότε που εμφανίστηκε το fb αλλά και κάθε είδους site γνωριμιών ή παιχνιδιών, χάσαμε την ουσία της καθημερινότητας, αλλά και της ίδιας μας της ζωής...Τα συγκεκριμένα site, αποδείχτηκαν σκουπίδια, μια και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, είναι απλά, ένα μέσον εξωτερίκευσης κλειστών κυρίως ατόμων, αλλά με λάθος τρόπο...Διότι, το fb δημιουργήθηκε για καλό σκοπό, αλλά οι άνθρωποι το έκαναν, σκουπίδι...Ποιο το όφελος να έχεις σελίδα σε κάποιο site γνωριμιών, όταν δεν λες την αλήθεια για τον εαυτό σου; Όταν προβάλλεις κάποιον, εντελώς αντίθετο με τα όσα παραθέτεις; Και εδω έρχεται η εικονική πραγματικότητα,να αντικαταστήσει την αλήθεια και την ειλικρίνεια...Έτσι, χάσαμε κάθε αξία σαν άνθρωποι, όχι όλοι, στην πλειοψηφία τους θα έλεγα, διότι δεν ασχολούνται όλοι με αυτά, ειδικά, οι πετυχημένοι επαγγελματικά άνθρωποι...Για πιο λόγο να χαλάσουν το image τους, φτιάχνοντας σελίδα στο fb; Ή οπουδήποτε αλλού; Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται, για να ανοίγουν τα μάτια τους ορισμένοι...Ας υποθέσουμε ότι φτιάχνουμε μια σελίδα, για να γνωρίσουμε ανθρώπους της αρεσκείας μας...Πως θα τους γνωρίσουμε, όταν λέμε ψέματα, ή όταν λένε οι άλλοι ψέματα; Και μιλάω για σελίδες που δημιουργούμε εμείς, όχι οι άλλοι για μας. Τις γνωρίζουμε δηλαδή, γιατί εμείς τις φτιαξαμε, έτσι; Για το συγκεκριμένο σκοπό...Να γνωρίσουμε σωστούς ανθρώπους...Γιατί όμως, δεν γνωρίζουμε, τελικά; Τι φταίει; Βασικά, το σκέφτηκα προ ετών το ζήτημα, και κατέλειξα στο συμπέρασμα που είπα παραπάνω...Οι πετυχημένοι επαγγελματικά άνθρωποι, δεν έχουν ανάγκη αυτοπροβολής με σελίδες στο ίντερνετ...Έχουν βρει άλλους τρόπους προσέγγισης ατόμων που τους ενδιαφέρουν, και είναι και οι πιο σωστοί! Δεδομένου, ότι, τα πράγματα έχουν αλλάξει εδω και πολλά χρόνια, οι περισσότεροι που έχουν πλέον σελίδα γνωριμιών, είναι άτομα οι οποίοι έχουν αποτύχει γενικώς στη ζωή, και ψάχνουν ενα τρόπο να πιαστούν απο κάπου, πριν πέσουν γενικώς...Η αλήθεια είναι όμως, ότι στην ίδια κατάσταση είναι οι περισσότεροι άνθρωποι κάθε ηλικίας σήμερα, λόγο του ότι, δεν έχουν κάτι αξιόλογο να κάνουν, οπότε βρίσκουν διέξοδο στα <τυφλά>, διαλέγοντας με σπασμωδικές κινήσεις λάθος τρόπους προσέγγισης τρίτων, ώστε να εδραιωθούν στον επαγγελματικό ή άλλο τομέα...Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Μήπως δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους οπότε πιστεύουν ότι μέσω της ανωνυμίας θα κατορθώσουν κάτι; Δυστυχώς, το αντίθετο συμβαίνει...Η εικονική πραγματικότητα, είτε έχει να κάνει με ανθρώπους είτε με μια κατάσταση, δεν είναι αληθινή, με ολέθριες συνέπειες. Κατ αρχάς, τα άτομα τα οποία επιμένουν σε μια τέτοια κατάσταση, συνήθως δεν έχουν αληθινούς φίλους εκτός του ίντερνετ, γιατί απομονώνονται διαρκώς, και αποξενώνονται ακόμα και απο τους οικείους τους. Το να μιλάς με κάποιον εικονικό άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι θα τον συναντήσεις κάποτε...Και επιμένω στις συναντήσεις εκτός ίντερνετ για αυτό το λόγο...Εκεί έξω, ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις, οπότε, αποφασίζεις αν θα βγεις για καφέ ή για φαγητό ή για άλλη διασκέδαση με κάποιον, εννοώ, ότι όταν γνωρίσεις κάποιον μέσω φίλων ή συγγενών, όλοι ξέρουν ποιος ακριβώς είναι, αυτός ο άνθρωπος, οπότε, δεν θα κάνεις λάθος επιλογή, όπως συμβαίνει στο ίντερνετ...Το λάθος με τις γνωριμίες, όσον αφορά ξένους ανθρώπους, τους οποίους δεν τους γνωρίζεις απο κοντά, είναι, ότι κανείς δεν λέει την αλήθεια για το ποιος πραγματικά είναι...Αυτό το βλέπεις στην πορεία, αλλά έχεις χάσει και το χρόνο σου άδικα...Ενώ, αν γνωρίσεις κάποιον με τον τρόπο που προανέφερα, όλα θα πάνε καλά...Για του λόγου το αληθές, στα παλιά τα χρόνια που συνέβαιναν τα προξενιά, κανείς δεν χώριζε, γιατί όλοι ήξεραν ποιον είχαν απέναντι τους! Όμως, τα σημερινά προξενιά τα οποία γίνονται εσκεμμένα με λάθος σκοπούς, αποτυγχάνουν...Γιατί λοιπόν να διαλέξω κάποιον απο το ίνετρνετ και όχι απο γνωστό ή συγγενή μου; Κάτι παραπάνω θα ξέρουν, οπότε αν γνωρίσω κάποιον, δεν θα βρίζω τον άλλο επειδή μου τον γνώρισε! Με βάση βέβαια τα θέλω και τι μπορώ εγω να προσφέρω σε μια σχέση, έτσι; Εννοείται ότι λέμε την αλήθεια, γιατί αποκλείεται να βγεις με κάποιον που σου γνώρισαν χωρίς να ξέρεις κάποια βασικά πράγματα για τον άλλο! Πάντως, όπως θα έχετε διαπιστώσει και εσείς, όσοι έχετε fb, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα! Όλα είναι ψέματα, και κανείς νορμάλ άνθρωπος δεν ψάχνει σύντροφο απο κεί! Ούτε και δουλειά, φυσικά! Απλά, είναι ενα μέσον επικοινωνίας για άνεργους και τυχοδιώκτες! Να τα λέμε και αυτά! Δυστυχώς εκεί φτάσαμε... Όχι όλοι, λέω, εγώ τώρα! Συνεπώς, τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην κρινουμε εναν άνθρωπο απο την εικονική πραγματικότητα; Να μιλήσουμε μαζί του, πρόσωπο με πρόσωπο...Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε με κάποιον, χωρίς να τον γνωρίσετε απο δω μέσα; Είμαι σίγουρη, ότι θα βρείτε πολλά να πείτε, ειδικά, αν τύχει να δείτε κάποιο προφίλ του στο fb το οποίο δεν το έφτιαξε αυτός! 

Άραγες, θυμάσαι, στο θρανείο εγω και εσύ

παίζααμε τρίλιζα, γράφαμε στο χαρτί,

ζωγράφιζα καρδούλες, με ονόματα κρυφά

έκανα όνειρα, για μας, νοερά...

Με σήκωνε στον πίνακα ο καθηγητής

έτρεμα μήπως, την ταραχή μου, δεις,

έλεγα το μάθημα, απο την αρχή σωστά

σε κοίταζα, με κοίταζες, άναβε πυρκαγιά...

Κανείς ποτέ δεν έμαθε, πόσο σ΄αγαπώ

τί και αν ήταν τότε, αίσθημα παιδικό,

ήρθες για να μείνεις, αγάπη μου γλυκιά

το πιο όμορφο αίσθημα, που είχα στην καρδιά...

Όλα μου τα όνειρα θέλω να τα ζήσω μαζί σου

να΄ξερες, πόσο ήθελα, να ακούσω τη φωνή σου...

Να σου΄λεγα αγάπη μου, ακόμα σ΄αγαπώ

είσαι ακόμα για  μένα, ότι πιο σημαντικό...

Άραγες θυμάσαι, ακόμα το όνομα μου

και με τι όπλα, κέρδισες την καρδιά μου.

Δεν χρειάστηκες κανόνες, ούτε στρατηγική

μόνο ότι ήσουν, αληθινά, εσύ...

Τα όμορφα τα μάτια σου συχνά αναπολώ

με έβαλαν στο παιχνίδι, σε εναν έρωτα τρελό,

και αν και δεν συνέβη, κάτι μεταξύ μας

η αγάπη που νιώσαμε, καθόρισε τη ζωή μας...

Θέλω να τα ζήσω, όλα μαζί σου

να γευτώ, το όμορφο φιλί σου,

να μην μπορεί κανείς, εμάς να χωρίσει

οτιδήποτε κακό, εκεί να σταματήσει...

Σε αγαπώ ακόμα, θέλω να σου πω

δεν θα είναι σήμερα, κάτι παροδικό,

θα γυρίσουμε ξανά, πίσω στο θρανείο

που έγινε κρυφά, της αγάπης μας, σχολείο...

Όσες φορές αναπολώ τα όσα πέρασα στη ζωή μου, στέκομαι πάντα σε αυτά που πέτυχα χωρίς τη βοήθεια κανενός, και μόνο με το σπαθί μου...Και χαίρομαι διπλά, επειδή αν και δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα όσα πέτυχα, απο λάθος χειρισμό τρίτων, είμαι σε θέση να πω, οτι εγω τουλάχιστον προσπάθησα, και πέτυχα! Κάτι, το οποιο δεν κάνουν αρκετοί σήμερα, οι οποίοι τα παρατούν με την πρώτη δυσκολία...Ισως κάποιος του Πανεπιστημίου να πει, <σιγά, τι πέτυχες! ούτε πανεπιστήμιο πήγες, ούτε εργάστηκες σε μια δουλειά της προκοπής>!...Ισως και να΄ναι αλήθεια, εν μέρει...Διότι, επιτυχία για μένα, δεν είναι τα διπλώματα που έχω στα χέρια μου, έστω και μόνο διπλώματα, έστω και αν δεν εργάστηκα ποτέ στα αντικείμενα αυτά, επιτυχία για μένα είναι, ότι κατάφερα να είμαι μπροστά σας ζωντανή, σήμερα, με τα στραβά μου, με τα σωστά μου, με όλα όσα έχω στην κατοχή μου, ακριβά ή φθηνά, άξια ή το αντίθετο, παρόλα αυτά, είμαι εδω, όπως και αν είμαι, αλλά με τη χαρά, πως, οτιδήποτε κατάφερα πριν πολλά χρόνια, δεν τα έχουν καταφέρει αρκετοί σήμερα...Και όσο και αν θλίβομαι, επειδή δεν έχω όλα όσα ήθελα προ ετών, βαθιά μέσα μου χαίρομαι που έφτασα μέχρι εδω, με το κούτελο μου καθαρό, και την καρδιά μου <λευκή>...Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μέσα μου, μου λέει, ότι τα ωραία δεν ήρθαν ακόμα...Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια απο τότε που πέτυχα κάποια πράγματα, όμως, τα σημαντικά είναι μπροστά! Είναι όλα όσα προσευχήθηκα στο Θεό να μου δώσει...Είναι όλα, όσα, ονειρεύτηκα...Αλλά δεν μου εδωσαν οι άνθρωποι...Το γιατί, το ξερω και εγώ και όλοι οι άλλοι...Τέλος πάντων...Πιστεύω, ποτέ δεν είναι αργά για κάτι, όσα χρόνια και αν περάσουν, τουλάχιστον όσον αφορά την αγάπη και την καριέρα...Για αυτό και δεν φοβάμαι να προχωρήσω...Για αυτό και δεν με νοιάζει ότι και αν βλέπω καθημερινά...Τα ωραία, δεν ήρθαν ακόμα...Είναι πολύ κοντά όμως...Αρκεί να κάνω εγω το βήμα που δεν έκανα μέχρι σήμερα...Ενα <κλικ> και θα ανάψει ο διακόπτης...Και θα βρεθώ εκεί που πάντα ήθελα...Στην επιτυχία που δικαιούμαι...Στην επιτυχία που δεν ήρθε ακόμα...Επειδή στέκομαι πίσω, και <διαβάζω> τους πάντες, δεν σημαίνει ότι μένω αδρανής...Το αντίθετο...Πλησιάζει η μέρα που θα πάρω ότι μου χρωστά η ζωή...Είμαι στα 45...Και λοιπόν; Τώρα ήρθε η στιγμή να ζήσω...Χωρίς εμπόδια πλέον...Και θα ζήσω με επιτυχία...Είναι καιρός...

Άν ήθελες να μου δώσεις κάτι

θα μου το έδινες απο παλιά...

Δεν θα άφηνες τις οποιεσδήποτε διαμάχες μας

να καθορίσουν τη μεταξύ μας σχέση...

Άν ήθελες την ευτυχία μου

θα έκανες τα πάντα για αυτό...

Δίχως να κρύβεσαι πίσω απο το δάχτυλο σου

όπως κάνουν οι δειλοί...

Αν ήθελες να με κοιτάξεις στα μάτια

και να μου πεις, <έκανα λάθος>,

θα το είχες ήδη κάνει

δεν θα άκουγες τον καθένα, τι είχε να σου πει...

Αν ήσουν έξυπνος αντίπαλος

δεν θα με είχες εχθρό σου,

καθρεφτίζοντας το μηδέν σου

μπροστά στην αύρα μου...

Αν ήθελες να μετανοήσεις

για οτιδήποτε κακό μου έκανες,

θα μου έδινες έστω και τώρα

όσα μου στέρησες μια ζωή...

Μπορεί να σου΄λεγα, <μα είναι αργά>

όμως εσύ θα τα άφηνες στα πόδια μου

ως ένδειξη μετάνοιας...

Αν ήθελες, να χτίσεις απο την αρχή

όσα μου γκρέμισες με το έτσι θέλω,

θα έβγαινες και θα΄λεγες στον κόσμο

τι έκανες...

Τότε, θα ανέβαινες λιγο στα μάτια μου

γιατί μέχρι τώρα, συνεχώς πέφτεις...

Άν ήθελες, να ισορροπήσες

ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει,

θα διάλεγες αυτά που έκρινες με τη λογική

αψηφώντας οποιοδήποτε πάθος σου...

Άν ήθελες, να γνωριστούμε απο την αρχή

θα καταλάβαινες, ότι δεν με ξέρεις καθόλου,

και όλα όσα κάνεις, με ψυχρή λογική

σε απομακρύνουν περισσότερο απο μένα...

Άν ήθελες, να γευτείς μια άλλη διάσταση της ζωής

θα μου έδινες αύριο κιόλας, όσα ήθελα απο μικρή...

Αν ήθελες, να αποσιωπήσεις τη δόξα σου

κάνοντας στην άκρη για μένα,

θα σου έλεγα <μην το κάνεις>

<έλα να το ζήσουμε μαζί>...

Άν ηθελες να μάθεις τι εστί αγάπη

θα ξυπνούσες το πρωί με άλλη διάθεση...

Θα γινόσουν, όλα όσα δεν είσαι ακόμα

και αυτό, για να μείνεις στο προσκήνιο...

Βλέπεις, δεν χρειάζεται να τρέμεις

επειδή το κάθε σου βήμα θα σε φέρει λίγο πιο πίσω...

Ίσα ίσα, θα δεις, ότι πολλά μπορούν να συμβούν

αν κάνεις χώρο και στον άλλον, να περάσει...

Θέλω να σου παροτρείνω

να θελήσεις...

Να θελήσεις να κάνεις ότι δεν έκανες μέχρι τώρα

για να ευδοκιμήσει η κάθε σχέση σου με τους γύρω...

Και αν δεν με ακούσεις, δεν πειράζει...

Μου αρκεί, που εγώ προσπάθησα...

Έχετε συνειδητοποιήσει, πόση δύναμη χρειάζεται ένας άνθρωπος, ψυχική εννοώ, ώστε να κάνει αποχή απο τις αγαπημένες του συνήθειες; Ένα παράδειγμα είναι η τροφή! Εδω και χρόνια, πρωτοστατεί η άποψη, ότι όσο λιγότερο τρώμε, τόσο καλύτερα ζούμε, όμως, αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις! Παν μέτρον άριστον, έλεγαν οι αρχαίοι μας ημών πρόγονοι! Και στο φαγητό ισχύει το ιδιο, δυστυχώς όμως ορισμένοι το παρακάνουμε, και δεν απολαμβάνουμε τα οφέλη του καλού φαγητού! Αρκετοί άνθρωποι, κάνουν δίαιτα, επειδή έτσι νομίζουν ότι δείχνουν πιο όμορφοι και πιο υγιής, αυτό δεν ισχύει πάντα, ειδικά αν δεν έχεις πρόβλημα υγείας! Γιατί να κάνεις δίαιτα εφ όρου ζωής; Το φαγητό είναι μια απο τις απολαύσεις στη ζωή, αλλά θεωρείται, <κακή> απόλαυση, επειδή όποιος δεν προσέχει, επιβαρύνει το σώμα και την υγεία του...Αυτό, αληθεύει, ωστόσο, έχετε παρατηρήσει, ότι όποιος προσέχει υπερβολικά το βάρος του, το ίδιο κάνει και στη ζωή γενικότερα; Δηλαδή, <τσιγκουνεύεται> τα πάντα στη ζωή, με αποτέλεσμα να ζει σπαρτιατικά, και να μην απολαμβάνει τίποτα! Αξίζει τον κόπο τελικά; Εγώ θα έλεγα, όχι...Γιατί, όταν απέχουμε απο τις μεγαλύτερες απολαύσεις, γερνάμε πιο γρήγορα, και φτάνει κάποια στιγμή που συνειδητοποιούμε, ότι δεν ζήσαμε ποτέ, ακόμα και τις μικρότερες απολαύσεις, όπως είναι ενα γλυκό, ή ενα καλό φαγητό! Εδω κάνουν δίαιτα όσοι έχουν πρόβλημα υγείας, να κάνεις και εσύ που δεν έχεις; Για πιο λόγο; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό, και ποτέ δεν θα το καταλάβω, μια και οι περισσότεροι στον κόσμο, ασχολούνται με το γυμναστήριο και τη δίαιτα, χωρίς όμως, να ασχοληθούν και με τα πιο σοβαρά ζητήματα στη ζωή, όπως είναι, να περνούν όμορφα στην καθημερινότητα τους! Και αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτό δεν είναι σοβαρό, αξίζει να τους πω το εξής...Κάνοντας δίαιτα στα γενικά καθημερινά πράγματα, χάνουμε το νόημα της ζωής! Και έρχεται μια μέρα και σκεφτόμαστε, μα τι έγινε και δεν ζήσαμε όπως θέλαμε; Απο τη νοοτροπία σας ξεκινούν όλα! Μια λάθος νοοτροπία, οδηγεί και σε λάθος ζωή...Δεν είναι ανάγκη να απέχουμε απο τις μικροαπολαύσεις τις οποίες αγαπάμε πραγματικά, για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους! Γιατί δεν θα είμαστε αρεστοί σε μας! Πιο είναι το πιο σημαντικό; Για όλα υπάρχει μέτρο, όπως είπα παραπάνω...Μη φτάσουμε όμως στο σημείο, να γεράσουμε πριν την ώρα μας, μην κάνοντας αυτά που μας αρέσουν πραγματικά!Γιατί μια μέρα, όταν κοιτάξουμε πίσω, τι θα δούμε; Ένα κενό! Και που οδήγησε τελικά όλος αυτός ο αγώνας επιβίωσης; Στο απόλυτο τίποτα...Αξιζει τον κόπο; Μην τσιγκουνεύεστε τίποτα, αν θέλετε να ζήσετε πραγματικά! 

Δεν είναι τυχαία η έκφραση, <ζήσε την κάθε σου μέρα σα να είναι η τελευταία>! Όποιος την δημιούργησε, ήξερε καλά, την αξία της στιγμής! Διότι, η ζωή μας είναι γεμάτη στιγμές, και δεν γυρίζουν πίσω! Ποιος ο λόγος λοιπόν, να μην τη ζούμε, όπως ακριβώς τη θέλουμε; Πόσοι απο σας είπατε, δεν θα βάλω αυτά τα ρούχα επειδή είναι καλά, και σήμερα είναι μια μέρα καθημερινή; Γιατί να μην τα βάλεις αυτά τα ρούχα και να περιμένεις τις γιορτές; Γνωρίζεις, μήπως, σε τι κατάσταση θα είσαι, στις γιορτές; Πόσοι απο σας είπατε, δεν θα φάω σε αυτό το καινούριο σερβίτσιο, επειδή είναι μόνο για ειδικές περιστάσεις; Ότι δεν θα χρησιμοποιήσετε τα καινούρια αστραφτερά μαχαιροπήρουνα, λόγο του κόστους τους; Ότι δεν θα πιείτε σαμπάνια σε αυτά τα πανάκριβα ποτήρια, επειδή, είναι καλά; Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ, πόση σημασία έχετε εσείς και ο χρόνος; Πως όλα κάθε μέρα αλλάζουν, πολλά μπορούν να συμβούν, και όλα αυτά που έχετε στην κατοχή σας να περάσουν σε άλλα χέρια και εσείς να μην τα έχετε χαρεί; Ποιος ο λόγος; Επιεδή δεν ζείτε κάθε μέρα ενα πάρτυ; Επειδή, είστε καθημερινοί άνθρωποι; Μα δεν είστε όμως! Για αυτό πρέπει να ζείτε σαν Βασιλιάδες! Γιατί, οι Βασιλιάδες, καλύτεροι είναι απο σας; Μπορεί να έχετε όλα τα καλά του κόσμου, αλλά να μην τα χαίρεστε, απο τσιγκουνιά ίσως, ή απο όσα προανέφερα! Κρίμα δεν είναι, όμως; Είστε και εσείς ξεχωριστοί άνθρωποι, και πρέπει να ζείτε ξεχωριστά! Μην πετάτε τις όμορφες στιγμές σας, επειδή είναι καθημερινή μέρα, επειδή δεν είναι γιορτή! Κάντε την κάθε σας μέρα γιορτή! Γιατί έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο κόσμος μας, πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω, και να ζήσουμε μόνο για μας! Δεν αξίζει κανένας άλλος! Και όποιος θέλει ας ακολουθήσει! Οι υπόλοιποι, περιττεύουν! Γιατί να μην πάτε σε αυτή την πολιτιστική εκδήλωση που θέλετε εδω και καιρό; Πάντα βρίσκετε δικαιολογίες και τελικά μένετε στα λόγια! Γιατί αφήνετε πίσω σας τις χαρούμενες στιγμές, και ζείτε απλά και μονόχνωτα; Η ζωή είναι εδώ, και δεν περιμένει! Τώρα, πρέπει να ζήσετε! Τώρα πρέπει να διασκεδάσετε! Τι πάει να πει, έχετε υποχρεώσεις; Όλοι έχουμε, αλλά βρίσκουμε και χρόνο για τον εαυτό μας! Έτσι πρέπει! Μην προσπερνάτε τη ζωή, πριν σας προσπεράσει αυτή! Δεν έχει σημασία, τι θα βιώσετε σε μήνες και σε μερικά χρόνια, αλλά το σήμερα! Αυτό έχει σημασία! Η ζωή μας φεύγει και πρέπει να τη ζούμε...Αυτή είναι η πραγματικότητα! Μην το παίζετε τυφλοί, όταν πρέπει να ζήσετε! Κάντε το! Να σκέφτεστε, ότι τίποτα άλλο δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απο σας! Δεν πειράζει αν αργήσατε! Ξεκινήστε απο σήμερα! Κάντε, όλα όσα θέλατε εδω και χρόνια, αλλά κάτι σας εμπόδιζε! Στην ουσία δεν υπάρχουν εμπόδια! Εσεις τα δημιουργείτε, απο το τίποτα! Όλα είναι εφικτά, όταν υπάρχει θέληση! Όποιος και αν υπάρχει γύρω σας! Δείτε το σαν ενα παιχνίδι! Ξεκινήστε να τρέχετε προς το στόχο σας! Δεν έχει σημασία πότε θα φτάσετε, ούτε αν θα είστε πρώτος ή τελευταίος! Αρκεί να φτάσετε! Μεθαύριο, όταν θα αναπολείτε το παρελθόν, δεν θα σκέφτεστε αυτά που δεν έγιναν ποτέ, αλλά όσα τελικά καταφέρατε! Λοιπόν; Αξίζει την προσπάθεια; Κάντε το! 

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό, απο το να φροντίζεις τον εαυτό σου, και να νιώθεις κάθε μέρα καλύτερα, μέσα απο την αγάπη, για σένα! Να είσαι άνθρωπος της δράσης, άνθρωπος της γνώσης, άνθρωπος της μεγάλης καρδιάς! Διότι, όταν είσαι καλός άνθρωπος, σου έρχονται και καλά πράγματα στη ζωή! Όλα ξεκινάνε απο μέσα μας! Απο την ψυχολογία μας, απο το πως μεγαλώσαμε μέσα σε μια οικογένεια, τι πήραμε απο αυτή την οικογένεια, και τι μάθαμε να δίνουμε στους άλλους γύρω μας! Ένας άνθρωπος ο οποίος μεγάλωσε σε μια σωστή οικογένεια, ξερει και πως να συμπεριφέρεται στους άλλους, χωρίς κάποιος να του υποδείξει κάτι! Πριν απο όλα αυτά όμως, πρέπει να <τρέφει> το μυαλό του, ώστε να διατηρείται νέος, καθώς και το σώμα του, για να αποφύγει διάφορες αρρώστιες, οι οποίες προέρχονται απο την αδιαφορία για την ψυχή και το πνεύμα! Αυτό που το κάνει δύσκολο να πετύχει το στόχο του, είναι η ψυχοσύνθεση του! Διότι, αν επιρρεάζεται απο διάφορες καταστάσεις γύρω του, αν αφήνει δηλάδή να του χαλάνε τη διάθεση διάφορα, τότε είναι αδύνατο να συγκεκντρωθεί στο στόχο του, ο οποίος είναι, η αγάπη ως προς τον εαυτό του, και η φροντίδα πάσης φύσεως για αυτόν! Τι πρέπει να κάνει λοιπόν, ώστε να δώσει ώθηση ως προς το καλύτερο, και να είναι καλά, ψυχικά και σωματικά; Διότι ως γνωστόν, όλες οι αρρώστιες, προέρχονται απο το μυαλό μας! Αν δεν το εκπαιδεύσουμε, να σκέφτεται σωστά και λογικά, τότε και αυτό, θα μας απαντήσει, με μια αρρώστια! Αυτό που θα του δώσουμε, αυτό θα βγάλει προς τα έξω! Αδιαφορείς, για <μένα>; Θα πάρεις ότι σου αξίζει, τελικά! Έτσι πάει! Οπότε, προκειμένου να είμαστε καλά, και να προωθήσουμε μια ωραία εικόνα για μας προς τους άλλους, πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλο! Με αυτή την κίνηση, το πνεύμα και το σώμα μας, θα μας δώσει τα ανάλογα, δηλαδή, θα έχουμε μεγαλύτερη ευεξία αν γυμναζόμαστε με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά και θα νιώθουμε πιο νέοι, αν δίνουμε τροφή στο πνεύμα μας, με το διάβασμα γενικότερα, και την επιλογή διάφορων ασκήσεων του μυαλού μας, ώστε να το κρατάμε διαρκώς σε εγρήγορση! Αν θέλουμε να γίνουμε νεότεροι απο την ηλικία μας, αλλά και να παραμείνουμε νέοι, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής γενικότερα! Και αυτό δεν θα συμβεί, αν έχουμε συνεχώς εμπόδια γύρω μας, αλλά, μόνο αν εστιάσουμε σε μας, και μόνο σε μας! Νους υγιής εν σώματι υγιή λοιπόν, για καλύτερο επίπεδο ζωής! Η γνώση, και η άσκηση, πάντα διατηρεί τα επίπεδα οιστρογόνων μας υψηλά, οπότε, αξίζει τον κόπο να αφιερώνουμε κάποιες ώρες της μέρας στον εαυτο μας, όποιες συνθήκες και αν βιώνουμε! Πρώτα απο όλα, εμείς, λοιπόν! Τολμήστε το, και θα με θυμηθείτε!

Τι χρειάζεται ένας άντρας για να κατακτήσει μια γυναίκα; Να είναι αληθινός! Οτιδήποτε άλλο, δεν υφίσταται, ειδικά στις μέρες μας που λείπει η ειλικρίνεια! Απο όσα έχω ακούσει και εχω δει όλα αυτά τα χρόνια, νικητής στη μάχη του φλέρτ και της αγάπης, δεν είναι το ψέμα, ούτε το να καταστρώσει κάποιος ολόκληρο σχέδιο προκειμένου να είναι ο νικητής ανάμεσα στους <μνηστήρες της Πηνελόπης>! Για να ξεχωρίσεις σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα, πρέπει να είσαι αυθόρμητος και ειλικρινής! Τι πιο σημαντικό, όταν πρωτοστατεί γύρω σου η κοροϊδία; Εννοείται, μια έξυπνη γυναίκα η οποία αντιλαμβάνεται τα πάντα, δεν πέφτει στην παγίδα της οποιαδήποτε κατάκτησης, αλλά περοφρουρεί τα κεκτημένα της, αλλά και τις προσωπικές της επιλογές, πάση θυσία, απο πάσης φύσεως τυχοδιώκτες! Το πνεύμα και η ορθή κρίση, είναι απο τα ατού ενός πετυχημένου άντρα, στο δύσκολο παιχνίδι μιας κατάκτησης! Οτιδήποτε έχει, αμφιλεγόμενη αξία, πρέπει να το προσπερνάμε χωρίς ενδιασμούς! Τι σημαίνει όμως να είναι κανείς αυθόρμητος, και ποια τα αποτελέσματα; Συνήθως, επειδή ο αυθορμητισμός συμπίπτει με την αληθεια, δεν είναι εύκολα αποδεκτός απο τους γύρω μας, με αποτέλεσμα, κάποιοι απο μας να θεωρούμαστε αρκετά προχωρημένοι ώς προς τις ιδέες και τις απόψεις μας σχετικά με διάφορα θέματα, οπότε, να κάνουμε εχθρούς για αυτό το λόγο! Επειδή λέμε την αλήθεια! Αυτο βέβαια, όπως είπα παραπάνω, είναι στον άνθρωπο, διότι, υπάρχουν γυναίκες οι οποίες εκτιμούν έναν τέτοιο άνθρωπο, διότι, όταν είσαι αληθινός με τον άνθρωπο απέναντι σου, σπάνια θα κάνει λάθος εκτίμηση για σένα! Οπότε, αυτό που θα δεις, αυτό θα έχεις στη ζωή σου, αν φυσικά τον επιλέξεις για σύντροφο! Ο αληθινός άνθρωπος, δεν καταστρώνει σχέδια για κάποιον ή για κάτι το οποίο επιθυμεί, διότι, είναι σίγουρος για τη νίκη του, εφόσον φυσικά, έχει απέναντι του, ομοϊδεάτες του! Και εκεί πρέπει να σταθώ, στο γεγονός, ότι για να γίνει κάποιος αποδεκτός απο κάποιον άλλο, πρέπει και ο άλλος να έχει την ίδια νοοτροπία απέναντι σε γενικά θέματα της ζωής! Εμείς οι γυναίκες λοιπόν, διαλέγουμε κάποιον, εκτός απο άλλα πολύ σημαντικά πράγματα τα οποία τον αφορούν, και απο αυτά τα εξίσου πολύ σημαντικά! Όταν ένας άντρας φτάνει στο σημείο της στρατηγικής προκειμένου να κερδίσει κάποιον, η αποτυχία του είναι σίγουρη, εφόσον είναι χίλια τα εκατό βέβαιο, ότι, δεν έχει τα κότσια να φτάσει το στόχο του με την αλήθεια! Και φυσικά, όταν το αντικείμενο του πόθου του ανακαλύψει τι συμβαίνει, θα αντιδράσει αναλόγως! Εμείς οι γυναίκες λοιπόν, διαλέγουμε τον ώριμο, αυθόρμητο, και ειλικρινή άντρα, διότι εκτός απο Άντρας με άλφα κεφαλαίο, είναι κατασταλαγμένος και αξιοπρεπής σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του, οπότε, μια γνωριμία μαζί του, θα είναι και η αρχή της δικής μας προσωπικής ανάπτυξης και επιτυχίας! Διότι, ένας αυθόρμητος και ειλικρινής άντρας, δεν φοβάται τον ανταγωνισμό με κάποιον άλλο, μια και είναι σίγουρος για τον εαυτό του, καθώς επίσης, είναι άνθρωπος ο οποίος θαυμάζει τον όμοιο του, και θέλει να βλέπει την εξέλιξη του, χωρίς να θεωρηθεί, ότι θα υποβαθμιστεί, όταν ο σύντροφος του πετύχει! Εμείς οι γυναίκες λοιπόν, είμαστε τυχερές όταν γνωρίσουμε εναν τέτοιο άνθρωπο, με τον οποίο η συνύπαρξη μαζί του, θα είναι συνύπαρξη διαρκούς επιτυχίας στη ζωή μας! Το μόνο κακό ξέρετε πιο είναι; Ότι εγω προσωπικά, δεν γνώρισα ακόμα, τέτοιο άνθρωπο! 

Σκεπτόμενη, πόσα πράγματα έχασα στο παρελθόν απο λάθος επιλογές, κατέλειξα στο συμπέρασμα, ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο...Σε μένα όλα τα στραβά συνέβησαν, για να γίνω παράδειγμα προς μίμηση στους άλλους, όπως και αποδείχτηκε στα μεταγενέστερα χρόνια...Σας εχω μιλήσει για την αγάπη μου για την τέχνη και την Όπερα...Ακούω αρκετές ώρες τη μέρα όπερα, μ άρέσει, εκτονώνομαι, ξεχνιέμαι...Εκτός αυτού, ελάχιστες φορές έχω παραβρεθεί σε σκηνή όπερας, και αυτό, επειδή ποτέ μέχρι σήμερα, δεν είχα δίπλα μου ομοϊδεάτες...Σκεφτόμουν λοιπόν, που βρισκόμουν εγώ, πριν πολλά χρόνια, όταν ο Παβαρότι έκανε επιτυχία με το Amore mio μαζί με αξιόλογους τενόρους εκείνης της εποχής, και πραγματικά, θλίβομαι, επειδή εγώ τοτε, περνούσα μια άσχημη στιγμή στη ζωή μου, απο τις άπειρες, ενώ θα μπορούσα αν ήμουν με τα σωστά άτομα, να παρακολουθώ και εγώ όπερα σε κάποιο θέατρο, και γιατί όχι, να ακούω απο κοντά τον αγαπημένο μου Λουτσιάνο Παβαρότι! Πόση ζωή πέρασε άδικα με λάθος ανθρώπους, λάθος επιλογές...Αυτό με θλίβει περισσότερο απο όλα, γιατί όλα μπορούν να διορθωθούν, τα χαμένα χρόνια όμως, με τίποτα...Για αυτό το σοβαρό λόγο, αποφάσισα προ πολλού, πως αν δεν είμαι με τους κατάλληλους ανθρώπους απο δω και πέρα, θα προτιμήσω τη μοναξιά,επειδή, μόνη μου, μπορώ να κάνω τη ζωή που θέλω, δεν ξεκίνησα ακόμα, απο δω και πέρα, ποτέ δεν είναι αργά, και φυσικά, να μην επαναλάβω τα λάθη του παρελθόντος...Η μεγαλύτερη αγάπη μου, είναι η μουσική, αλλά όχι οτιδήποτε, η αξιόλογη μουσική, τύπου όπερας, αναλόγως βέβαια που είμαι και με ποιους, παρόλα αυτά, την προτιμώ, και μάλιστα, το τονίζω αυτό, δεν συνάντησα κανέναν μέχρι σήμερα, να είναι όμοιος με μένα όσον αφορά τη διασκέδαση, με ποιοτικούς ανθρώπους, σε ποιοτικές στιγμές...Και σκέφτομαι, ότι όσο είμαι με λάθος ανθρώπους σε λάθος μέρη, ποτέ δεν θα βρώ και τους ανθρώπους που θέλω να γνωρίσω! Απο την πρώτη στιγμή που βρέθηκα καπου, αναρωτήθηκα, τι δουλειά έχω εγω εκεί, παρόλα αυτα έμεινα, για τους λόγους που σας είπα...Τέλος πάντων, η ουσία είναι μια...Και σας ρωτάω, επειδή είμαι σίγουρη ότι όλοι μπορείτε να απαντήσετε...Πως θα γνωρίσω εναν σωστό άνθρωπο, σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα και πρότυπα, ενώ δεν είμαι, ούτε στον κατάλληλο χώρο, ούτε με τους κατάλληλους ανθρώπους; Για πόσο ακόμα, θα φεύγει η ζωή μου, χωρίς να κάνω κάτι, το οποίο μου αρέσει πραγματικά; Και μια άλλη ερώτηση πολύ σημαντική...Αν δεν έχεις γύρω σου ανθρώπους του είδους, τι να κάνεις για να τους βρεις; Να βάλω αγγελία; Και θα απαντήσει ο κάθε απατεώνας; Τέτοιου είδους άνθρωποι, δεν βρίσκονται οπουδήποτε! Διότι είναι άνθρωποι καλλιεργημένοι, με επίπεδο και φινέτσα! Και δεν μπορώ να πάω στη σημερινή εποχή όπως έχει διαμορφωθεί η ζωή εκεί έξω, σε ενα ρεσιτάλ πιάνου για παράδειγμα, χωρίς να έχω την κατάλληλη παρέα, δίπλα μου...Πολύ σημαντικό αυτό! Δεν σας κρύβω, ότι κάποτε πήγαινα! Αλλά τότε, ήταν διαφορετική η Ελλάδα! Και ο κόσμος γύρω μου...Σήμερα, πως να πας, στα <τυφλά>; Τόσα γίνονται...Αναρωτιέμαι λοιπόν, και επανέρχομαι στα προηγούμενα, πως να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, αν δεν έχεις τα σωστά άτομα γύρω σου; Και μιλάω για καλή, ποιοτική ζωή! 

Την εποχή που σε γνώρισα, ξέρεις τι σφάλμα κάναμε;

Δεν βγάλαμε καμιά φωτογραφία...

Παρόλα αυτά σε θυμάμαι

σα να μην πέρασε μια μέρα...

Το έχω πει πολλές φορές

γιατί όχι, και άλλη μια;

Ήσουν εσύ, και ο χαρακτήρας σου

και το όμορφο πρόσωπο σου...

Αυτά, με κράτησαν κοντά σου...

Και αν δεν είμασταν ποτέ μαζί

τι σημασία έχει;

Είχες εσύ, σημασία για μένα

τόση, όση δεν φαντάστηκες ποτέ...

Πως να φανταστείς, ότι σε αγάπησε ενα παιδί

και αργότερα μια έφηβη;

Και αν η ζωή μας χώρισε

χωρίς τη θέληση μου, σε είχα πάντα στην καρδιά μου...

Γιατί γεννήθηκες για μένα, και εγώ, για σένα...

'Ανευ φωτογραφίας σε αγαπώ

όπως σε γνώρισα τότε...

Τα παιδιά, αγαπούν αλήθινά

και δεν ξεχνούν ποτέ...

Δεν βιάζομαι να κάνω κάτι μαζί σου

γιατί τώρα ξεκινάω τη ζωή που δεν έζησα...

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες, αγάπη μου

είμαστε στο σωστό σταυροδρόμι...

Το να σε μάθω, δεν ήταν κάτι αδύνατο

γιατί σε ξέρω ήδη...

Απλά, ήθελα να σιγουρευτώ ότι δεν άλλαξες

ότι είσαι ακόμα εκείνος που αγάπησα...

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες, αγάπη μου

να ταϊσουμε την ορμή μας για συνέχεια...

Και όταν κρατήσω το χέρι σου, μέσα στο δικό μου

θα νιώσεις τη ζεστασιά μου, σε όλο σου το κορμί...

Περίμενα 30 χρόνια για σένα

τι είναι ακόμα λίγο;

Δεν με νοιάζει πότε θα σε δω

αλλά, ότι επιτέλους θα βρεθούμε!

Εκείνη τη μέρα, θα τη θυμάσαι

σε όλη σου τη ζωή...

Θα χαραχτεί στη μνήμη σου

και στο gps σου...

Θα είναι η έναρξη γιορτής για μας

θα γιορτάσουμε, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον...

Η αγάπη μας θα λάμπει σαν διαμάντι

θα έχει μια αξία διαχρονική...

Εγώ, και εσύ, αγάπη μου...

Χωρίς τέλος...

Κάθε μέρα, θα είναι μια καινούρια αρχή...

Μια όαση στην έρημο Σαχάρα...

Αλήθεια, πόσες φορές δίψασες

αλλά δεν είχες να πιείς νερό;

Ξέρεις πόσες, θα ξεδιψάσεις μαζί μου;

Ξέρεις, με τι λαχτάρα, θα περιμένεις να με δεις;

Και όμως, αν και περίμενα πολύ για σένα

δεν βιάζομαι, αγάπη μου...

Είμαστε μαζί, σαν ενα

απο την εφηβία! 

Άραγες, υπάρχει κάτι, να σβήσει το παρελθόν μας;

Αυτό που δεν πρόλαβε να υπάρξει

δεν σβήνει ποτέ, αγάπη μου...

Και ίσως, απο μόνο του μένει

επειδή, εσύ και εγώ, είμασταν παρόντες!

Το να είσαι εκεί, είναι το σημαντικό

και εσύ, ποτέ δεν έφυγες...

Το ήξερα!

Για αυτό σε περίμενα...

Όπως περιμένει ο απλός άνθρωπος

ενα θαύμα απο το Θεό...

Και εσύ, είσαι το θαύμα μου...

Είσαι, ο Θεός μου...

Και οτιδήποτε υπήρξε μετά απο σένα

κάηκε, στη φλόγα της θύμησης σου...

Τι είναι η απόσταση, όταν είσαι ήδη, εδω;

Όταν η ανταπόκριση που περίμενα, υπάρχει;

Και μια αιωνιότητα θα σε περίμενα...

Θα γευόμουν το χάος του κόσμου

μόνο και μόνο για να σε δω...

Για να σε πλησιάσω, όπως ποτέ, άλλοτε...

Για να σου δώσω όσα σου ανήκουν

μέσα απο μένα...

Αγάπη μου, ποτέ δεν σε ξέχασα...

Πάντα υπήρχες μέσα μου, σε κάθε κύτταρο μου...

Πάντα κοιμόμουν, λέγοντας σου νοερά καληνύχτα...

Αλήθεια, το ένιωσες ποτέ;

Κατάλαβες ότι σε σκεφτόμουν;

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες

γιατί, ότι αξίζει στη ζωή, μένει...

Μια φιλία, προυποθέτει ειλικρίνεια...Και για τους φίλους μου είμαι εκεί, όπως ήταν και αυτοί για μένα...Ξέρω ότι κάποιοι έκαναν copy paste τα ποιήματα μου, προκειμένου να τα προσθέσουν στο προφίλ κάποιου άλλου, με τον οποίο δεν θα μιλούσα ποτέ...Κρίμα...Γιατί όταν κάτι προορίζεται για τον Αυγουστίνο μου, είναι ανώφελο να το κλέβεις για να το προωθήσεις σε κάποιον άλλο...Αυτό συνέβη, δυστυχώς...Κάποιοι άλλοι, τα έκλεψαν, για να τα δώσουν στους αγαπημένους τους, χωρίς όμως να αναφέρουν τον πραγματικό ποιητή...Έχουν σκεφτεί όμως, τι έγκλημα διέπραξαν; Είναι δυνατόν εγώ, να γράψω κάτι για τον εχθρό μου; Ένα παράδειγμα δίνω...Όχι βέβαια...Αν είχαν δημοσιευτεί κάπου, θα το ήξερα... Για να μην έχει αναφέρει κανείς τίποτα, σημαίνει ότι, είτε κάποιος τα έκλεψε και τα δημοσίευσε με το όνομα του, όπως κάποιοι έκλεψαν το όνομα κάποιου σε φωτογραφία και σε ταινία, είτε, αν έχουν εκδοθεί στο όνομα μου, κανείς δεν μου είπε τίποτα, ποτέ, επίτηδες... Ντροπή σε όλους...Δεν είναι μόνο τα ποιήματα που έγραψα...Είναι και τα μυθιστορήματα, και τα παραμύθια για παιδιά...Τι έγιναν όλα αυτά; Μου λέτε; Γιατί κανένας φίλος μου δεν μου είπε ποτέ, αν είδε κάτι, κάπου; Αν υποθέσουμε ότι δεν ξέρει, έχει καλώς...Αν γνωρίζει όμως, γιατί δεν είπε τίποτα; Ποιος άνθρωπος θα το έκανε αυτό, αν δεν είχε όφελος απο μένα; Κρίμα, και πάλι, κρίμα...Όταν εγω τα έδωσα σε εκδότες, δεν το έκανα για να μην μάθω ποτέ τι απέγιναν! Άλλωστε απο το Νίμιτς τους έστειλαν! Μεταξύ φίλων, είπαμε, ειλικρίνεια! Υπάρχει όμως; Αναρωτιέμαι...Γιατί όπως είπα, τα ξέρω όλα! Για αυτό η απάντηση μου σε κάποιους, ήταν, και θα είναι, <όχι>! Και δεν υπάρχει καμία δύναμη να με κάνει να αλλάξω γνώμη! Λοιπόν, μεταξύ φίλων, όπως είπα, ειλικρίνεια! Καιρός να τα πείτε και στους άλλους, μη νόμίζουν κάτι λάθος, οι άνθρωποι! Έτσι; Γιατί, κάποια πράγματα, πρέπει να λέγονται, όχι για άλλο λόγο, αλλά για να εστιάσουν κάποιοι, στη λεπτομέρεια! Και φυσικά, τα πράγματα δεν είναι όπως παρουσιάζονται! Απλά, εγώ ανακάλυψα πολλά, και δεν ήξερα πως να τα πω! Και όταν καταλάβεις κάτι, το λες με <κωδικό ασφαλείας>...Υπάρχει κάποιος με υψηλό δείκτη iq;

Γιατί μόνο εσύ με κατάλαβες

δεν χρειάστηκε να ρωτήσεις κάτι...

Το <είδες>...

Και δεν είμαι μια ουτοπία στη ζωή σου

αλλά όλος ο κόσμος...

Είπα, ότι θα ξαναπαίξω πιάνο

μόνο όταν σε ξαναδώ μπροστά μου...

Μόνο όταν ακούσω το γλυκό ήχο της κιθάρας σου...

Αλήθεια, θα κάναμε ωραίο ντουέτο...

Τώρα που το σκέφτομαι

έχω μόνο εσένα..

Στη χαρά, στη λύπη, στη ζωή και στο θάνατο...

Έτσι μας φαντάζομαι...

Μαζί...

Μα αν δεν είσαι εσύ, δεν θα ναι κανείς...

Όμορφη μου αγάπη...

Όμορφη, σε όλα...

Δεν χρειάστηκε ποτέ να <βαφτείς>

για να <καλύψεις> κάτι...

Δεν σε νοιάζει η γνώμη των άλλων

και πολύ καλά κάνεις!

Παρομοίως!

Άλλωστε, ποιοι είναι, <οι άλλοι>, αγάπη μου;

Συνειδητοποίησες, την αξία του χτες και του σήμερα;

Είδες, για τί, μιλάω τόσα χρόνια;

Στην αγάπη δεν υπάρχει, τι, πως και γιατί...

Υπάρχει μόνο, είμαι εδω για σένα, σε θέλω, σε χρειάζομαι, σε αγαπώ...

Και δεν χρειάζεται κανένας όρκος

μόνο πράξεις...

Εσύ και εγώ, θα είμαστε μαζί

για όσο πάει...

Μας το χρωστάει η ζωή και ο Θεός...

Όσοι προσπάθησαν να γίνουν σαν εμένα, απέτυχαν οικτρά...

Όσοι μου έκλεψαν κάτι δικό μου, για να γίνουν κάποιοι, έπεσαν στα μάτια μου...

Όσοι λενε ψέματα επειδή αυτοί, έκαναν λάθος, θα ζήσουν στο απόλυτο <σκοτάδι>...

Όσοι συνεχίζουν να <παίζουν> προκειμένου να καλύψουν ολέθριες πράξεις, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη Θεία Δίκη...

Αλλά και για σένα που δεν με πίστεψες, ενα σου λέω...

Κάποτε θα λες ότι με γνώρισες, και δεν θα σε πιστεύουν...

Και αυτό, στο ορκίζομαι στα πεθαμένα μου...

Η αλήθεια πονάει, για αυτό δεν τη δέχονται...

Όμως παραμένει αλήθεια, μέσα στο ψέμα...

Και όσο και αν το καλύψεις με όμορφα στολίδια

κάποτε, όλα θα αποκαλυφθούν, με, ή χωρίς εμένα...

Ξέρεις κάτι;

Εγώ δεν φοβάμαι, ούτε ελπίζω,ούτε καν πιστεύω, <είμαι ελεύθερος>...

Όπως είπε ο Καζαντζάκης...

Εσύ όμως, καί φοβάσαι, καί δεν ελπιζεις, καί δεν είσαι ελεύθερος...

Ποιος είναι ο πιο τυχερός;

Εγώ, φυσικά!

Γιατί εξ αρχής, δεν πίστεψα κανένα, άλλωστε, κανείς δεν ήταν αληθινός

και σε τι να ελπίζω, σε ποιον; 

Όταν όλοι με κάρφωσαν με το μαχαίρι;

Αλλά δεν πόνεσα, ξέρεις γιατί;

Υπήρξε εποχή που πόνεσα, και <πέθανα> ταυτόχρονα...

Οπότε, οτιδήποτε άλλο, ήταν μια απλή αναπαράσταση...

Δεν πίστευα ποτέ, ότι θα ερχόταν μέρα

που θα έλεγα, ποιος, εγώ; Και όμως, <δεν με νοιάζει>...

Δεν με νοιάζει τίποτα και κανένας πλέον!

Ξέρεις γιατί;

Θες να σου πω;

Εγώ πάντα ήμουν αληθινή απέναντι στους άλλους...

Εκείνοι, δεν ήταν ποτέ, μαζί μου!

Αλλά το ήξερα, για αυτό και δεν έδωσα σημασία...

Κάποτε θα λες ότι με γνώρισες

και δεν θα σε πιστεύουν...

Να κρατήσεις όμως κάτι απο μένα

γιατί Εμένα, δεν θα με έχεις ποτέ, αληθινά...

Να κρατήσεις την <ψυχή> μου...

Άλλωστε, αυτή, δεν έκλεψες;

Εκτός των άλλων!

Θα σου έλεγα ντροπή σου

αλλά είναι περιττό...

Θα το κάνει ο Θεός για μένα...

Αν δεν το έχει κάνει, ήδη...

Θα <μιλήσει> για μένα...

Είτε είμαι εκεί είτε όχι...

Αλλά να ξέρεις κάτι, πολύ σημαντικό...

Και αυτό αφορά εσένα που δεν με πίστεψες...

Τα <σκουπίδια> όσο άρωμα και αν τους βάλεις

πάντα θα <μυρίζουν>...

Κάποτε θα λες ότι με γνώρισες

και δεν θα σε πιστεύουν...

Στο ορκίζομαι...

Αμφιβάλλω αν θα τα διαβάσεις, παρόλα αυτά στα γράφω, ελπίζοντας να τα μεταφέρει κάποιος σε σένα συγκεκριμένα, και όχι στα κορόιδα που νομίζουν ότιι τα γράφω για αυτούς...Θέλω να ξέρεις, ότι σε αγάπησα απο την πρώτη στιγμή που σε είδα, πριν 30 χρόνια...Ξέρω τι θα πεις, αλλά δεν είναι αστείο. Πιστεύω, ότι αν γνώριζες για την αγάπη μου, θα είμασταν ακόμα μαζί...Ξέρω για τη φιλία σου με κάποιον συμμαθητή μου, και αναρωτιέμαι, μήπως αυτός ήταν η αιτία να μην είμαστε ποτέ μαζί. Ξέρεις τι λένε; Η ζήλια του φίλου, είναι χειρότερη απο τη ζήλια του εχθρού...Δεν ξέρω καν που είσαι και τι κάνεις, πολύ θα ήθελα να μάθω...Είδα πρόσφατα κάποιους που σου μοιάζουν. Δεν ξέρω αν είστε συγγενείς, ή απλά είναι σωσίες...΄΄Ηταν, σαν οικογένεια...Δεν ρώτησα κάτι, δεν ήταν ούτε ο σωστός τόπος, ούτε ο χρόνος...Εγώ το μόνο που ήθελα να μάθω για σένα, είναι, αν είσαι καλά, και αν θέλεις τη φιλία μου, αν, και εφόσον δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, αλλιώς...Μια φιλία, δεν είναι κακή, ειδικά όταν σου έχει αποδείξει ότι αξίζει! Πιστεύω ότι ταιριάζουμε απόλυτα! Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, και εσύ είσαι η απόδειξη...Αν κάποτε διαβάσεις το post μου, να ξέρεις, ότι αν ήθελα να δω κάποιον απο το παρελθόν, αυτός είσαι μόνο εσύ! Και επειδή βλέπω καθημερινά τις σαχλαμάρες ορισμένων στη δουλειά, έχω να πω, ότι το παρατράβηξαν...Είναι καιρός να βρεθούμε, και να μιλήσουμε εφ όλης της ύλης...Σε περιμένω...

Δεν μαντεύετε ποια είναι; Να σας πω εγώ, γιατί εγώ την ανακάλυψα! Το ράδιο, και η τηλεόραση, χωρίς αυτά να έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο! Δηλαδή, τι εννοώ; Ακούς έναν άνθρωπο χωρίς να τον βλέπεις, σωστά; Και βλέπεις εναν άλλο άνθρωπο σε μια οθόνη, είτε τηλεόρασης είτε υπολογιστή! Η φωνή κατά πάσα πιθανότητα δεν ανήκει σε αυτόν που βλέπεις στην οθόνη! Ειδικά, όταν δεν κουνάει τα χείλη του! Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Στο συγκεκριμένο θέμα, έχουμε και λέμε! Ακούτε στο ράδιο φωνές, διάφορες φωνές! Έτσι; Μπορεί να είναι αληθινές, μπορεί και θέατρο! Αν είστε ηθοποιός σε ομάδα, θα σας ακούσουν! Ο άλλος που ακούει, απο μακριά, χωρίς να σας βλέπει, πως στο καλό ξέρει ποιον ακούει, εφόσον δεν τον βλέπει; Και το κυριότερο, αν, λέμε τώρα, αν είναι όντως θέατρο, και ο άλλος μιμείται κάποιον, εσείς πως θα το καταλάβετε; Πάμε τώρα στην τηλεόραση!!! Έχουμε και λέμε! Βλέπουμε ηθοποιούς, χωρίς φωνή! Πως ήταν παλιά οι πρώτες ταινίες ασπρόμαυρης τηλεόρασης; Ε, αυτό ακριβώς! Μπορεί να μη μιλάει καθόλου, και να γράφει, σε εναν υπολογιστή για παράδειγμα! Που ξέρεις εσύ, τι γράφει; Και το κυριότερο, σε ποιον; Αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο, το οποίο είναι πιο πιθανό, να μη γράφει σε κανέναν! Να γράφει για τον εαυτό του κάτι, δεν ξέρω, τι, λέω! Και τώρα έρχομαι στο πολύ σημαντικότερο ζήτημα! Το ματάκι του υπολογιστή! Αν δεν το καλύψεις, μπορεί να σε πάρει βίντεο ο οποιοσδήποτε! Το ξέρετε αυτό; Εγώ το έμαθα απο κάποιον φίλο μου! Λοιπόν! Συνεχίζω...Όσον αφορά την τηλεόραση, βλέπουμε ενα βίντεο βουβό, όπως είπα παραπάνω. Με διάφορους ηθοποιούς...Τους βλέπουμε μόνο, δεν έχουμε ήχο! Το τονίζω αυτό...Ξαφνικά, μπαίνει ο ήχος απο το πουθενά! Αλλά δεν είναι των συγκεκριμένων ανθρώπων που βλέπουμε, όπως μαθαίνουμε στην πορεία, αλλά κάποιου άλλου! Δηλαδή, μπορεί, να είναι κάποιος που μισεί αυτό το άτομο, έτσι; Οπότε, του <δανείζει> τη φωνή του! Δηλαδή, να βλέπουμε κάποιον στην οθόνη, με τη φωνή, άλλου! Καταλάβατε, τώρα; Εγώ τοποθετούμαι σε αυτό το γεγονός, επειδή έχω δει προσωπικά, εκτός του copy paste διάφορων δεδομένων, να συμβαίνει και αυτό που σας είπα τώρα! Ποιος πονηρός άνθρωπος θα το έκανε αυτό, αν δεν είχε όφελος απο κάποιον, ή κάτι; Γιατί να δανείσεις τη φωνή σου, σε κάποιον άνθρωπο, είτε αυτός φαίνεται, είτε όχι; Εδω σε θέλω κάβουρα! Πριν πείτε οτιδήποτε, όπως, ότι κάνω λάθος, σκεφτείτε τα λεγόμενα μου...Και σεις θα την έχετε πατήσει, νομίζοντας ότι κάποιος σας μιλάει, επειδή τον βλέπετε σε μια οθόνη...Όπως είπα, μιλάω, επειδή το έχω ψάξει, αλλιώς δεν θα μιλούσα καν! Και τώρα ερχόμαστε στο skype! Μα τι ωραία τεχνολογία έχουμε, Θεε μου!!! Με αυτό γίνονται τα περισσότερα, σωστά; Το έχετε παρατηρήσει και εσείς; Λοιπόν! Μιλάω με τους γονείς μου, έτσι; Στοιχηματίζω ότι μας βλέπει όλος ο κόσμος! Και καλά, να είναι η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, η οποία ως συνήθως είναι σε λάθος τόπο και χρόνο, αλλά αν είναι κάποιος εγκληματίας, τι γίνεται; Και εδω εχω να κάνω μια ερώτηση, σχετικά με το απόρρητο! Υπάρχει; Ή είναι όλα ψέματα; Γιατί κάποιος να χρησιμοποιήσει την εικόνα μου; Για να με βάλει μήπως σε άλλη συνομιλία χωρίς να το ξέρω; Με τη διαπίστωση που έκανα πριν; Με φωνή άλλου; Τρελός είναι; Πιθανόν, το έχω σκεφτεί και αυτό! Το θέμα ξέρετε ποιο είναι; Και εκεί συμβαίνει το μεγαλύτερο μπλέξιμο! Ότι μπορεί εγω να μην έχω ιδέα για το άλλο άτομο, και αν το συνατήσω κάποτε, να νομίζει ότι με ξέρει, ενώ δεν του έχω μιλήσει ποτέ! Είδατε πως τα λέω, έ; Δυστυχώς μπορεί να συμβεί! Μου το είπαν! Τέλος πάντων, εγω τα αναφέρω όλα αυτά, για τα παιδιά εδω μέσα, αν υπάρχουν, ή ακόμα και ανθρώπους που δεν δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια, για να προσέχουν! Εγώ στη θέση τους, δεν θα έκανα ποτέ σχέση απο το ίντερνετ, για αυτό το λόγο! Οποιαδήποτε σχέση λεω τώρα, όχι μόνο φιλική! Γιατί, ποτέ δεν ξέρεις, και αυτό δυστυχώς το είδα μπροστά μου προ ετών! Μόνο που εγώ δεν είχα καμία απολύτως σχέση! Και μπορώ να το αποδείξω! 

Έτσι είναι η πραγματικότητα! Όταν συναντάς ανθρώπους που δεν θα ήθελες να συναντήσεις, εξαφανίζεσαι. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να συνυπάρξεις μαζί τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι θα τους βάλεις και σπίτι σου! Πρέπει να είσαι εκτός τόπου και χρόνου για να το κάνεις! Αν και δεν μ΄αρέσει να επαναλαμβάνομαι, και επειδή γνωρίζω τι έχουν κάνει ορισμένοι, το ξαναλέω, κρίμα είναι για τους άλλους βρε παιδιά! Τι φταίνε αυτοί, να ελπίζουν σε κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ; Όχι, πείτε μου, θα σας άρεσε να αποφασίζουν οι άλλοι για σας, και να σας φέρουν προ τετελεσμένου γεγονότος; Εγώ προσωπικά, θα έφευγα! Το έχω κάνει ήδη. Και το θέμα δεν είναι μόνο ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τι γίνεται, αλλά εγώ, επειδή έχασα πολύτιμο χρόνο...

Μα θέλει και ρώτημα; Επειδή είμαι έξυπνη! Και ένας έξυπνος άνθρωπος, είναι πάντα νικητής, άσχετα με το τι συμβαίνει γύρω του! Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να με γελάσει, ας κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη! Μια φορά, ένας φίλος μου είχε πει, <να κοιτάς μπροστά> και όλα θα πάνε καλά...Η αλήθεια είναι, ότι ανέκαθεν κοιτάω μπροστά, το πρόβλημα είναι, ότι με ακολουθεί και το παρελθόν, όπου και αν πάω, και δεν μ΄αρέσει! Τέλος πάντων, η ουσία είναι μια...Όπως έχω πει και σε προηγούμενο post μου, ανέκαθεν προχωρούσα, και κοιτούσα πίσω, μόνο για να μάθω κάποια πράγματα...Τι κάνει ορισμένους να πιστεύουν, ότι θα επιστρέψω; Κατ αρχάς δεν υπάρχει κανένας λόγος...Και αυτή είναι η αλήθεια...Όπως έχω ξαναπεί, άλλο η φιλία, άλλο η σχέση, άλλο η γνωριμία, και άλλο ο γάμος...Όποιος κατάλαβε, του βγάζω το καπέλο!

Υπάρχουν και αυτοί! Άνθρωποι, με όλη την έννοια της λέξης...Συνήθως παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, γράφουν ποίηση, παίζουν θέατρο, ανήκουν γενικώς στους καλλιτέχνες...Και αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα ρωτήσουν κανέναν προκειμένου να κάνουν κάτι, θα το κάνουν, με όποιο κόστος...Αυτοί, οι άνθρωποι, είναι οι αγαπημένοι μου φίλοι ζωής...Δοξα το Θεό υπάρχουν! Δεν μου λέτε, τι θα γίνει; Θα βγούμε έξω, καμιά φορά; Σινεμά και όπερα, πάει κανείς;Γλεντάτε με λάτιν και μπλούζ;  Εδω είμαι, παιδιά! Προς τους φίλους μου στο Νίμιτς!

Για πιο λόγο, άνθρωποι οι οποίοι δεν με ήθελαν, με θέλουν τώρα; Γιατί είδαν, ότι έκαναν λάθος! Γιατί, κάποτε, πίστεψαν διάφορα, αλλά δεν ρώτησαν εμένα! Γιατί, είναι ηλίθιοι, μετά συγχωρήσεως...Γιατί να τους θέλω εγώ, τώρα; Ειδικά, μετά απο όσα έμαθα; Πρέπει να είναι κάποιος απελπισμένος, χωρίς αξία, για να γυρίσει, και να μείνει κάπου, που δεν τον ήθελαν! Και εγώ δεν έχω καμία σχέση με απελπισία! Και είμαι ακόμα μόνη μου, για αυτό το λόγο! Δεν άξιζε κανείς! Αναρωτιέμαι, πόσους θα άξιζε να χαστουκίσω, αν τους είχα μπροστά μου ιδιαιτέρως;

Νομίζεις, ότι σε χρειάζομαι

ότι δεν περνάει μέρα χωρίς να σκεφτώ κάτι για σένα...

Υποθέτεις, ότι για όσα μιλάω

είσαι ο άξονας όλου του κόσμου...

Μα, δεν είναι έτσι...

Αυταπατάσαι...

Δεν θέλω εσένα δίπλα μου

θέλω, κάποιον σαν εσένα...

Με τα όμορφα στοιχεία σου

να είναι διπλάσια απο τα στραβά...

Δεν θέλω εσένα

θέλω, το πιο όμορφο πορτρέτο σου...

Να πλαισιώνει τον ψυχικό μου χώρο

μακρυά απο αδιάκριτα βλέμματα...

Θέλω να πατάω ενα κουμπάκι στο σώμα σου

και να βγαίνει αυτό που πάντα ήθελα...

Εσύ, στις καλύτερες εκδοχές σου

γιατί βαρέθηκα τη σαπίλα του κόσμου...

Όχι, δεν θέλω εσένα

γιατί δεν σ΄αγαπώ όπως εκείνον...

Αλλά κάθε φορά που σε θυμάμαι

μου τον θυμίζεις, σα να είσαι αυτός...

Και να ήσουν, δεν θα σ΄αγαπούσα

γιατί πάνω σου, μιλάει μόνο η θύμηση...

Αγαπώ, αυτό που ξέρω

αυτόν που μου έδειξε τον αληθινό του εαυτό...

Αγαπώ, την ίδια την ταινία

όχι την κόπια της...

Και δεν είσαι εσύ το έργο

ούτε καν το σενάριο...

Δεν θέλω εσένα

μόνο τη δυνατότητα να δω εκείνον...

Τι είναι μια σταγόνα

όταν έχεις μεγαλώσει με μια δεξαμενή νερού; 

Όταν είχες κάποτε τον κόσμο στα χέρια σου

αλλά τον άφησες να φύγει;

Όχι, δεν θέλω εσένα

γιατί δεν χωράς στο είναι μου, έτσι απλά...

Μια παρένθεση σε όλα όσα γεύομαι καθημερινά

χωρίς όμως να έχω την πρόθεση για παρακάτω...

ίσως, αν δεν προκαλούσες την οργή μου

να πετύχαινα και άλλα πράγματα...

Όμως, εξαιτίας σου, έμεινα πίσω

προσδοκώντας το λυτρωτή μου...

Δεν θέλω εσένα

για αυτό, κάτσε στη γωνιά σου...

Δεν θα γίνεις ποτέ κάποιος

αν εγω δεν σ΄αγαπώ...

Αφιερωμένο σε όποιον <νομίζει>...

είχα σπουδαίους φίλους γύρω μου...Ειλικρινά, απολάμβανα κάθε μου συζήτηση μαζί τους, επειδή, ποτέ δεν βαριόμουν, και πάντα είχαμε κάτι να πούμε, πέρα απο την καθημερινότητα...Έτυχε, και ήταν μορφωμένοι άνθρωποι, πολύ μορφωμένοι θα έλεγα, και αυτό φαινόταν στον τρόπο ομιλίας τους, αλλά και στην τοποθέτηση τους, απέναντι στους άλλους, και στα προβλήματα της ζωής...Πραγματικά, δεν έβλεπα την ώρα να βρεθούμε, και να μιλήσουμε εφ όλης της ύλης, για ουσιώδη και όμορφα θέματα, για τα οποία πάντα, είχαμε άποψη και αυτοκυριαρχία! Μου λείπουν πάρα πολύ αυτοί οι φίλοι, μου λείπουν οι συζητήσεις μας, οι συναντήσεις μας, το κάθε τι το οποίο τους αντιπροσώπευε...Δυστυχώς, με το πέρασμα του χρόνου, δεν ξαναβρήκα ανθρώπους σαν και αυτούς...Χαθήκαμε, όχι απο δική μου πρωτοβουλία...Μια φιλία αξίζει, όταν δεν βαριέσαι τον άλλο όταν σου μιλάει, όταν έχεις κοινά ενδιαφέροντα, ώστε να μιλήσεις σχετικά, και όταν τον αγαπάς πραγματικά, ώστε η κάθε επαφή μαζί του, να είναι σαν την πρώτη φορά, δηλαδή, κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό...Ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να είμαι με λάθος ανθρώπους, ενώ κάπου εκεί έξω, υπάρχουν οι σωστοί...

Για να πετύχει μια οποιαδήποτε γνωριμία, πρέπει οι άνθρωποι να ταιριάζουν μεταξύ τους, και να έχουν κοινά ενδιαφέροντα...Είναι λογικό, να μένουν μόνοι, επειδή μόνοι περνάνε καλύτερα, απο ότι, όταν είναι μαζί με ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουν κανένα κοινό! Πόσες φορές κάποιοι απο σας βγήκατε για καφέ ή για φαγητό έξω με κάποιους, αλλά δεν ξαναβγήκατε, επειδή δεν ταιριάζατε; Και γιατί να συμβιβαστείς με οτιδήποτε, ενώ κάπου εκεί έξω, υπάρχει κάποιος, ακριβώς σαν και σένα; Ειδού η απορία! Όταν εμένα μ΄αρέσει η Όπερα, και εσύ δεν έχεις καμία σχέση με Όπερα, εγώ γιατί να βγω μαζί σου; Πολλοί αναρωτιούνται, για κάποιους ανθρώπους, γιατί τους αρέσει η μοναξιά! Ποιος είπε ότι μας αρέσει; Καθόλου δεν μας αρέσει, όμως, δεν συμβιβαζόμαστε με οποιονδήποτε! Προσωπικά, δεν είμαι, η οποιαδήποτε! Ούτε εσύ είσαι, ούτε κάποιος άλλος, μοναχικός άνθρωπος! Έτσι; Απλά, είμαι πολύ επιλεκτική! Μου αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα, και συγκεκριμένοι άνθρωποι! Επίσης, αν μου πεις ψέματα για σένα και το μάθω, δεν θα σου ξαναμιλήσω ποτέ. Και αυτό έχει συμβεί, σε κάποιες γνωριμίες μου, στις οποίες, άλλοι, έβαλαν το χεράκι τους! Αλλά έμειναν μόνο, γνωριμίες! Κοινά ενδιαφέροντα λοιπόν, και σωστή ηλικία! Συν πολλά άλλα, τα οποία, μόνο ένας χωρισμένος, μπορεί να στα διευκρινήσει! Όσο λοιπόν δεν γνωρίζω σωστά άτομα, προτιμώ τη μοναξιά, γιατί, όντως περνάω καλύτερα!!!

Αναρωτιέμαι, πως θα ήταν, να συναντούσα κάποιους παλιούς συμμαθητές μου, πως θα ήταν σαν άνθρωποι σήμερα, καλά, δεν θα γνώριζε ο ένας τον άλλο με τίποτα, είναι σίγουρο! Μιλάω για συμμαθητές απο το δημοτικό, με τους οποίους απο ότι θυμάμαι, είχα πολύ καλές σχέσεις, και όσο είμασταν παρέα, περνούσαμε πολύ καλά! Θα μου πείτε, πως μου ήρθε αυτό ξαφνικά, όχι, δεν σκέφτηκα κάτι συγκεκριμένο, απλά, έκανα μια σκέψη με τα παιδιά που συναντώ καθημερινά στη δουλειά μου, για φαντάσου λέω απο μέσα μου, να συνυπάρχω με τα παιδιά των συμμαθητών μου, και εγώ να φαίνομαι καλύτερη σε όλα, παρόλο που πέρασαν τόσα πολλά χρόνια! Γιατί το λέω αυτό; Επειδή δεν έχω υποχρεώσεις, όπως έχουν πολλοί παντρεμένοι άνθρωποι, επειδή ότι και αν έχει συμβεί στη ζωή μου, διαπίστωσα, ότι όντως, είμαι πολύ καλύτερα απο πολλούς...Και επειδή, κάποια πράγματα συνέβησαν, για να είμαι εγώ καλά σήμερα, άσχετα πόσο πόνεσαν στο παρελθόν! Αυτή είναι η αλήθεια! Είμαι καλά, και ευχαριστώ το Θεό για αυτό...Σκέφτομαι επίσης, φαντάσου να είχα παιδιά και να έκαναν παρέα με τα παιδιά των παλιών συμμαθητών μου! Ή μπορεί να κάναμε και μαζί παρέα, λόγο δουλειάς, όχι φυσικά κάτι σημαντικό, τυπικά πράγματα, μπορεί όμως να ήμουν εκείνη που θα τους έδινε συμβουλές για κάποιο ζήτημα, όπως θα έκαναν οι γονείς τους, που ξέρεις; Το γεγονός είναι, ότι όντως, όποτε βλέπω παιδιά στην ηλικία τους, αυτό σκέφτομαι...Τι να κάνουν οι συμμαθητές μου...Πως είναι σήμερα, τι έχουν πετύχει στη ζωή και τι όχι...Αν είναι ευτυχισμένοι, ή το αντίθετο. Γιατί, νοιάζομαι; Όχι για άλλο λόγο, απλά, βλέπω πολλές φορές παλιούς συμμαθητές να συναντιούνται, να μην έχουν χάσει επαφή όλα αυτά τα χρόνια, και σκέφτομαι τι  έφταιξε με μας τελικά; Τι φταίει και χάνονται οι άνθρωποι; Η αδιαφορία γενικώς, η ζωή γενικώς, ή κάτι άλλο; Ειδού η απορία...Το συμπέρασμα είναι πάντως, ότι χάνονται, ενώ θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν παρέα και να περνάνε καλά! Το θέμα βέβαια είναι, να σκέφτονται όλοι το ίδιο, γιατί αν είναι η σκέψη μόνο ενός, αυτο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ...Όλα αυτά τα χρόνια πάντως, αν και είχα πολύ καλή επαφή με κάποια άτομα, και θα ήθελα να συνεχίσω αυτή την επαφή μαζί τους, δεν καταφέραμε να έρθουμε κοντά όσο έπρεπε, και φυσικά, δεν μπορούσα να είμαι πάντα εγώ εκείνη που τους έφερνε όλους κοντά, οπότε, και εγω απομακρύνθηκα...Άλλο η πρόθεση, και άλλο τι βλέπεις στη συνέχεια, και προχωράς...Και αυτό ισχύει για κάθε είδους φιλική σχέση, δεν γίνεται να νοιάζεται μόνο ένας και να αδιαφορούν οι υπόλοιποι, γιατί γκρεμίζεται ότι και αν χτίσεις...Για αυτό το  λόγο συνήθως προχωράω παρακάτω και δεν κοιτάζω πίσω, επειδή δεν μ΄αρέσει να είμαι εγώ εκεί για όλους, και για μένα κανείς! Όλοι έχουμε προβλήματα, το θέμα είναι όμως, ότι αν θέλουμε να δοατηρήσουμε φιλικές σχέσεις, πρέπει να προσπαθούμε απο κοινού...Για αυτό και σταμάτησα να κάνω ότι έκανα στο παρελθόν...Σταμάτησα να διατηρώ επαφές, εφόσον δεν είχαν καμιά προοπτική! Θέλω να πω, ότι δεν φταίω εγώ, άλλοι έφταιξαν! Οπότε, δεν μπορείς να πεις ότι ήσουν φίλος με κάποιον, ο οποίος σε ξέχασε στην πορεία του χρόνου! Η καλύτερη έκφραση θα ήταν, <γνωστός>, ότι και αν περάσατε μαζί! Εκεί καταλήγουν οι περισσότερες φιλικές σχέσεις...Στον κάδο των αχρήστων...Γιατί, αν άξιζε κάτι, θα ήταν εδώ! Σωστά; Έχω αναφερθεί πολλές φορές στα λεγόμενα <σκουπίδια>, γιατί το κάνω όμως, έχει σκεφτεί κανείς; Είναι μια σωστή λέξη για λάθος ανθρώπους που πέρασαν απο τη ζωή μας, οι οποίοι σκοπό είχαν να πάρουν, όχι να δώσουν...Διότι, ότι δίνεις με την καρδιά σου, μένει, όσα χρόνια και αν περάσουν...Αν όμως θέλεις να πάρεις, ο άλλος θα το θυμάται και θα αποχωρεί, όποτε και αν τον πλησιάσεις! Ένας λοιπόν απο τους σοβαρούς λόγους που αποχώρησα απο <λυκοφιλίες>, ήταν, ότι πάντα ήθελαν κάτι να πάρουν απο μένα! Και αυτό το τονίζω, επειδή με ρωτάνε, μα γιατί δεν βγαίνεις με τους φίλους σου; Εξαρτάται, ποιοι ήταν, οι φίλοι μου! Έχει μεγάλη διαφορά! Και αυτό ισχύει, για όλες τις <φιλίες> που έκανα, όχι μόνο στο δημοτικό, αλλά και στη μετέπειτα ζωή μου! Αρκετοί, δεν άξιζαν! Ποιος νορμάλ άνθρωπος, συνεχίζει να έχει επαφές με κάποιον, ο οποίος του έχει αποδείξει, ότι δεν αξίζει; Κανείς, υποθέτω! Και έτσι είναι! Παρόλα αυτά, απο περιέργεια και μόνο, το τονίζω αυτό, και δεν αναφέρομαι τώρα στην αγάπη της ζωής μου ο οποίος ήταν και συμμαθητής, αναφέρομαι σε όλους τους άλλους, θα ήθελα να τους δω κάποια στιγμή, μόνο και μόνο για να μάθω, πως είναι, και τι κάνουν! Και κάτι άλλο! Αν τους συναντήσω ποτέ, θέλω να είμαι με την αγάπη της ζωής μου, όλοι μαζι, σε μια παρέα! Γιατί; Για να κάνουμε μια φιλοσοφική συζήτηση για τις ανθρώπινες σχέσεις! Ποτέ δεν είναι αργά, πιστεύω! 

Θα ήθελα να τοποθετηθώ σε ένα φλέγον θέμα, πάντα επίκαιρο και καθόλου αδιάφορο! Τι σκεφτόμαστε όταν δούμε έναν άνθρωπο με προσεγμένη και ωραία εμφάνιση, καθώς και εναν άλλο, με το εντελώς αντίθετο! Έχετε παρατηρήσει την αντίδραση των ανθρώπων; Ας κάνουμε ενα πείραμα! Απο τα πολλά!!! Λοιπόν! Έχουμε εναν άνθρωπο, ντυμένο με όμορφα ρούχα, όμορφα αξεσουάρ, υπέροχα μαλλιά, καλογυαλισμένα παπούτσια, πολύ ακριβή τσάντα ή κοσμήματα πάνω του! Επίσης, αυτός ο άνθρωπος, είναι όμορφος χαρακτήρας, καθώς και όμορφος στα εξωτερικά του χαρακτηριστικά...Μπορεί να έχει και μια τέλεια δουλειά, τέλεια ζωή, και πολλά ενδιαφέροντα! Είναι συνήθως και ευκατάστατος, οπότε μπορεί να ζει συχνά τη ζωή που θέλει...Μπορεί να είναι και μορφωμένος...Είναι δημοφιλής, με πολλούς φίλους, αλλά και εχθρούς, επειδή είναι έτσι όπως είναι! Η ζήλια βλέπεται, είναι προνόμοιο αρκετών...Ορισμένοι, κάθονται με το μαχαίρι στη γωνία, προκειμένου να τον <σκοτώσουν> με την πρώτη ευκαιρία...Ακριβώς επειδή τον ζηλεύουν...Βλέπουμε επίσης, έναν άλλο άνθρωπο, λιγότερο τυχερό στη ζωή, ντύνεται απλά, δεν έχει χρήματα να κάνει τη ζωή που θέλει, δουλεύει για να ζει, ή είναι άνεργος...Οι περισσότεροι αδιαφορούν για αυτόν, σα να μην υπάρχει...Συνήθως, δεν έχει πολλούς φίλους, και οι συγγενείς είναι απόντες όταν τους χρειαστεί...Είναι όρθιος όμως! Επειδή έχει αξιοπρέπεια! Τώρα, ας κάνουμε μια παύση, και ας σκεφτούμε...Τι θα γινόταν, αν ο ένας έπαιρνε τη θέση του άλλου; Δηλαδή, αν ο πλούσιος γινόταν φτωχός, και το αντίθετο; Ξαφνικά, όλοι θα αγαπούσαν τον φτωχό, και θα αδιαφορούσαν για τον πλούσιο, ο οποίος μέχρι χτες ήταν η ψυχή της παρέας! Και το τηλέφωνο του κουδούνιζε συνέχεια! Μα τι ωραία εικόνα! Έχουμε τώρα και τους υποψήφιους γαμπρούς και νύφες! Τι θα έκαναν σε αυτές τις περιπτώσεις; Αν δηλαδή τους γνώριζαν κάποιους, οι οποίοι σε λίγο χρονικό διάστημα δεν θα είχαν καμία σχέση με αυτούς που τους γνώρισαν; Θα τους αγαπούσαν ξαφνικά, ή θα εξαφανίζονταν; Προσωπικά, τα έχω δει και τα δυο! Γιατί εγω΄συμμετείχα στο πείραμα! Έλα όμως που δεν με ενδιαφέρει κανείς απο όσους γνώρισα, επειδή ήξερα εκ των προτέρων τι άνθρωποι είναι! Και στο κάτω κάτω, όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν βλέπεις κανέναν άλλο μπροστά σου! Εγώ προσωπικά, ως χωρισμένη απο γάμο, έχω να πω το εξής, γιατί πολλά λέγονται και έχουν ακουστεί, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τη δικιά μου γνώμη! Λοιπόν! Αν υποθέσουμε, ότι μου έφερναν στο δρόμο μου τον πρώην σύζυγο, ο οποίος ήταν απλός άνθρωπος και άχρηστος χαρακτήρας, για να το λέω ξέρω τι λέω, και μου έλεγαν, ότι έγινε ξαφνικά πλούσιος, και θα κάνω την τύχη μου αν θα είμαστε ξανά μαζί, θα τους διαολόστελνα, μετά συγχωρήσεως και θα έφευγα, γιατί, για να χωρίσει ένας άνθρωπος, με διαζύγιο, σημαίνει, ότι πολλά πράγματα δεν πήγαιναν καλά στο γάμο και στη μεταξύ τους σχέση, όχι μόνο το οικονομικό όπως νομίζουν κάποιοι, και φυσικά, θα έκοβα κάθε επαφή, με τους ανθρώπους που θα τον έφερναν ξανά στο δρόμο μου με το έτσι θέλω! Και φυσικά αυτό ισχύει και για μια απλή σχέση απο το παρελθόν! Θέλω να πω δηλαδή, ότι, τα ράσα όντως δεν κάνουν τον παπά, αλλά πρέπει να σκέφτεται και ο άλλος πριν μου κάνει μια γνωριμία, γιατί ενδέχεται εγώ, να έχω άλλες βλέψεις! Οι οποίες να μην έχουν καμία σχέση με γάμο και οικογένεια, ενώ ο άλλος, να σκέφτεται ακριβώς αυτό! Τι θα έκανα λοιπόν σε τέτοια περίπτωση, αν ήθελα να φύγω; Εννοείται, θα έφευγα με τον τρόπο μου! Και δεν θα ξαναγύριζα, ότι και αν έκανε ο άλλος για μένα! Γιατί, αγαπητοί μου φίλοι, ο άνθρωπος δεν αλλάζει χαρακτήρα, όσο και αν αλλάξει ρούχα! Ότι και αν πετύχει στη ζωή! Αν πάλι μου γνώριζαν κάποιον με το χαρακτήρα του πρώην, την ίδια απάντηση θα είχε. <Όχι>...Επειδή βλέπω καθημερινά κάποιους, να συνεχίσουν να κάνουν πειράματα όσον αφορά τις γνωριμίες, και ειλικρινά, έχουν καταντήσει αηδία, αυτό που κάνω συνήθως είναι να αδιαφορώ, ότι και αν συμβεί...Έχουν σκεφτεί όμως, όλοι αυτοί, τι σκέφτομαι εγώ για αυτά που κάνουν; Σε τι θέση τους έχω στη ζωή μου; Και Τι θα τους συμβεί μεθαύριο, όταν πάρω την πρωτοβουλία, να βάλω τα πράγματα στη θέση τους; 

Γιατί το κάνουν άραγες; Τι όφελος έχουν και ανακατεύονται γενικώς; Είτε είναι ηλίθιοι μετά συγχωρήσεως, είτε κάνουν πειράματα για την αποδοχή ή όχι των άλλων, κάτι το οποίο σκέφτομαι συνεχώς...Λοιπόν! Έχω να πω το εξής πάνω σε αυτό! Εφόσον την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι, όσον αφορά την αποδοχή ή όχι των άλλων, γιατί κάποιοι ανακατεύονται; Εγώ, προσωπικά, επειδή γνωρίζω τι ακριβώς κάνουν κάποιοι όσον αφορά τις γνωριμίες, για αυτό και έχω γνωρίσει τους εντελώς αντίθετους, κάνω τα πάντα προκειμένου να στρίψω δια του αρραβώνος, που λέει ο κόσμος! Τι τους κάνει να πιστεύουν, ότι, αν δω κάτι στραβό, θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια; Μέχρι τώρα, έχω βγει αληθινή, σε όλα! Και όταν λέω σε όλα, το εννοώ! Δεν μετάνιωσα για τίποτα απο όσα έκανα και κάνω για κάποιους ανθρώπους, γιατί δεν αξίζουν! Τελείωσε! Δεν αξίζουν! Και ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω ενα γεγονός, για ποια με πέρασαν κάποιοι, και έφεραν στο δρόμο μου ανάξιους ανθρώπους; Δεν πάνε να κοιταχτούν καλύτερα στον καθρέφτη; Να τα λέμε και αυτά, έτσι; Θα το εκτιμούσα δεόντως, όσον αφορά κάποιους, να πάψουν να εκμεταλλέυονται την υπομονή μου, γιατί καμιά μέρα θα σπάσω κανένα κεφάλι, και να κάτσουν επιτέλους στα αυγά τους, γιατί εγώ δεν έχω καμία πρόθεση να βγω με κανέναν απο όσους μου γνώρισαν! Οι βλέψεις μου είναι υψηλές, και δεν συμπεριλαμβάνουν κανέναν! Συγνώμη κιόλας, αλλά είμαι σε ηλικία να διαλέγω! Όλοι όσοι ανακατεύτηκαν μέχρι τώρα, και δεν είναι συγγενείς, τους εύχομαι ολόψυχα, να βρουν είτε τα παιδιά τους, είτε οι ίδιοι, κάποιον άνθρωπο,σαν αυτούς που έφεραν στο δρόμο μου! Και μετά, ας έρθουν να μου πουν ότι δεν είχα δίκιο! 

Απευθύνομαι σε όλους όσους ανακατεύονται στα προσωπικά μου! Τι είναι καλύτερο να πω; Ότι δεν θέλω, ούτε θα θελήσω κάποιον τον οποίο είτε θέλουν οι άλλοι για μένα, είτε με θέλει αυτός, ή να του πω ότι σε θέλω και να μη με έχει πραγματικά, ποτέ, με όλη την έννοια της λέξης; Και οι δυο θα χάσουμε, έτσι όμως! 

Μου κάνει τρομερή εντύπωση ενα γεγονός...Όσο και αν ψάχνω, δεν βρίσκω τους ανθρώπους που θέλω, και στη θέση τους είναι πάντα, άλλοι! Αρχίζω και ανησυχώ ότι κάτι δεν πάει καλά...Ότι κάτι έχουν πάθει...Γιατί δεν έχουν δώσει σημεία ζωής εδω και χρόνια; 

...θα έβαζα τους ανθρώπους, σε λάθος εργασία, σε λάθος τόπο, και σε λάθος χρόνο...Δεν είμαι όμως, δοξα το Θεό, απλά, επειδή συμβαίνουν πολλά, σκέφτομαι και αυτό το ενδεχόμενο...Γιατί ένας Ανώτερος άνθρωπος, να παίζει με τους ανθρώπους; Γιατί, να είναι σε λάθος χώρο οι σωστοί άνθρωποι, και οι λάθος στο σωστό; Γιατί να σαμποτάρουν, εναν μάρτυρα υπόθεσης; Γιατί, δηλώνουν παρόντες, εκεί που δεν υπάρχει λογική, και απουσιάζουν στα λογικά θέματα; Και το κυριότερο, η αστυνομία, γιατί κάνει τα στραβά μάτια;

Για πιο λόγο, θα έπαιζε κανείς θέατρο, αν ήταν αστυνομικός; Φυσικά, για να βρει την άκρη του νήματος, σε μια υπόθεση! Σωστά; Και αν έψαχνε σε λάθος χώρο με λάθος ανθρώπους, και οι σωστοί, ήταν εκτός του οπτικού του πεδίου, τι θα έκανε; Λογικά, θα εστίαζε, στις αναφορές, και τα ευρήματα κάποιου άλλου ανθρώπου, εντός του χώρου στον οποίο έψαχνε...Θα το έκανε όμως, ή θα έκανε τα στραβά μάτια; Ειδού η απορία! Και το θέμα δεν είναι απλά, να <ακούσει> εναν μάρτυρα υπόθεσης, αλλά να καθίσει μαζί του, και να μιλήσει εφ όλης της ύλης, προκειμένου να διαλευκάνει μια υπόθεση...Δυστυχώς, με μένα, δεν το έκανε κανείς! Οπότε, είτε νομίζουν άλλα γεγονότα, είτε κάνουν τα στραβά μάτια για κάποιους, είτε έχουν συλλάβει τους υπαίτιους ενός <εγκλήματος>...Εγώ, όμως, τι ρόλο παίζω; Γιατί με αγνοούν; Και γιατί δεν μου μιλάει κάποιος, σταράτα για κάτι; Και το κυριότερο, γιατί συνεχίζουν να παίζουν θέατρο μαζί με τους αληθινούς ηθοποιούς αλλά και τους απλούς ανθρώπους; Πολύ θα ήθελα να μιλήσω με εναν λογικό άνθρωπο...Είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι θα είχαμε πολλά να πούμε...

Θα σε ήθελα, ακόμα και αν είχες πρόβλημα υγείας...

Θα ήμουν κοντά σου, ακόμα και αν μου έλεγαν ότι θα πεθάνεις...

Θα μιλούσαμε ώρες ατελείωτες, για πράγματα διάφορα

θα είμασταν μαζί, ακόμα και τότε...

Θα σε ήθελα, όπως σε θέλω πάντα

θα στεκόμουν δίπλα σου ότι και αν είχε συμβεί...

Οι ώρες θα ήταν γεμάτες μαζί σου

θα κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο, όχι το ρολόι...

Θα σε ήθελα ότι και αν είχες κάνει

και ο χειρότερος αν μου έλεγαν ότι είσαι...

Αλλά δεν είσαι, το ξέρω καλά

σε ξέρω πολύ καλά...

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, ούτε και εσύ άλλαξες

είμαι σίγουρη, θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για σένα...

Θα ήμουν κοντά σου παντού και πάντα

γιατί είσαι η αγάπη της ζωής μου, η μοναδική...

Θα σε ήθελα ότι άσχημο και αν είχες πάνω σου

αλλά δεν είχες, και αυτό, το ξέρω...

Θα παίζαμε ότι παίζαμε μαζί στο θρανείο

απο την αρχή σα να μην πέρασε μια μέρα...

Θα θυμόμασταν τη νιιότη μας

και θα γελούσαμε με αστεία που ήξερες να λες...

Σου άρεσε να γελάω, να γελάμε

να μιλάμε ακατάπαυστα, να δηλώνουμε παρόντες 

στην παιδική μας ανεμελιά...

Με ήθελες και σε ήθελα όπως ακριβώς είμασταν...

Με τα καλά μας, τα στραβά μας, με όλα...

Και αν σε έβλεπα σήμερα, θα σου έλεγα

ακόμα σ΄αγαπάω, αγάπη μου...

Ο Αυγουστίνος μου, ήθελε να με δει, αλλά δεν τον άφησαν...Όταν ήρθε, με έστειλαν εμένα κάπου, προκειμένου να μη συναντηθούμε...Και δεν μου είπαν ποτέ, ότι ήρθε...Το ήξερα ότι θα ερχόταν...Θυμάστε τι είχα πει παλιότερα για τη ζήλια; Η ζήλια του φίλου, είναι χειρότερη απο τη ζήλια του εχθρού...Δυστυχώς...Επαληθεύτηκα πολλές φορές...

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει κανείς οικογένεια, αν το θέλει φυσικά, και αν έχει μεριμνήσει στα νιάτα του για κάτι τέτοιο. Καμιά φορά είναι αργά, για πολλούς λόγους, άλλωστε, έχει σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί κάποιος, να μη θέλει δική του οικογένεια; Αυτό, το σκέφτηκε; Γιατί, μπορεί να λέγονται και να ακούγονται πολλά για έναν άνθρωπο, τον ρωτήσατε όμως τον συγκεκριμένο άνθρωπο, τι θέλει τη δεδομένη στιγμή, και γιατί, το θέλει; Γιατί δεν θέλει οικογένεια; Όλοι σκέφτονται με βάση το συμφέρον τους! Αυτό άλλωστε είναι αποδεδειγμένο! Αλλά αν κάποιος κάνει λάθος, ποιος θα την πληρώσει τη νύφη μετά; Ούτε αυτό το έχουν σκεφτεί κάποιοι! Λάθη γίνονται συνέχεια, δεν λεω, αλλά μήπως θα έπρεπε να αφήσουμε τους ανθρώπους στην ησυχία τους; Μήπως δεν θα έπρεπε να μπλέκεται κανείς στις υποθέσεις του άλλου; Μπορεί κάτι άλλο να είναι εφικτό και να το θέλει ο άνθρωπος εκείνος, ή ακόμα και να σκέφτεται εντελώς διαφορετικά, απο ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι για αυτόν...Γιατί λοιπόν κάποιοι, να ανακατεύονται; Άλλωστε, επειδή το σκεπτικό του καθένα είναι διαφορετικό, πιθανόν να μην ξέρει καν τι σχεδιάζουν οι άλλοι πίσω απο την πλάτη του, και όταν το μάθει, να αντιδράσει αναλόγως...Ποιος θα χάσει μετά; Δεν είναι κρίμα για όλα τα σχέδια τα οποία δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ, επειδή ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν θέλει; Για τον καθένα απο μας, όλα είναι γραμμένα στη ζωή...Ότι και αν κάνεις θα γίνει αυτό που πρέπει, ακόμα και αν έχεις σκεφτεί χίλιους τρόπους, να γίνει κάτι άλλο! Και φυσικά, κανείς δεν θέλει να τον εξαπατούν! Για αυτό και λέει τα πράγματα με το όνομα τους, προκειμένου να αποφύγει λάθη...Και δεν φταίνε και οι άλλοι, να πέσουν θύματα επιτήδιων, επειδή έτσι τους συμφέρει...Σωστά; 

Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν σέβονται τον εαυτό τους, ούτε πιστεύουν στις δυνάμεις τους, με αποτέλεσμα να κάνουν τα πάντα να καταστρέψουν το συνάνθρωπο τους, μόνο και μόνο, επειδή, εκείνοι δεν μπορούν να τους φτάσουν...Τους τρώει το σαράκι της ζήλιας και της κακομοιριάς, και δεν θέλουν να δουν καλό σε κανένα...Και παίρνουν στο λαιμό τους και αθώους ανθρώπους, προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους. Όταν κάποιος σε ζηλεύει, σου κάνει τη ζωή πατίνι να το πω πιο ωμά...Δεν σε αφήνει να πετύχεις πουθενά, και κάνει τα πάντα να <πέσεις>...Αυτό δείχνει πόσο επικίνδυνος είναι για σένα και τους άλλους γύρω σου...Και φυσικά, η ζήλια, δεν δηλώνει αγάπη! Το αντίθετο! Δηλώνει μίσος, και συνήθως αυτά τα άτομα, θέλουν το κακό του άλλου, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο...Αλλά αν ο άλλος είναι έξυπνος, δεν δίνει σημασία, προχωράει ότι και αν γίνει, αγνοώντας τον...Καμιά φορά βέβαια, αν και αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει και απο ποιους, δεν κάνεις καμία κίνηση, δεν μιλάς, απλά περιμένεις και προχωράς αθόρυβα...Τι συμβαίνει όμως στην ψυχή του ζηλιάρη; Καθημερινά καίγεται για ότι αφορά έναν άξιο άνθρωπο, και αυτό είναι το χειρότερο, γιατί δεν ζει φυσιολογικά, αντίθετα, πονάει κάθε μέρα, προσπαθώντας να βρει τρόπους <εξουδετέρωσης> του εχθρού...Ο οποίος δεν είναι εχθρός στα αλήθεια, απλά, το μυαλό του άλλου είναι μικρό, και κάνει διάφορες υποθέσεις, προκειμένου να μην αφήσει κάποιον να πετύχει ή να σπείρει διχόνοια ανάμεσα σε εκείνον και σε άλλα άτομα, προκειμένου να πάρει και άλλους με το δικό του μέρος...Όμως αυτό δεν είναι παιχνίδι, γιατί όταν αντιληφθούν οι άλλοι τι τρέχει, θα σπεύσουν να βοηθήσουν τον άνθρωπο ποθυ αδικείται, επειδή κάποιος, τον ζηλεύει! Μπροστά στα μάτια του καθένα, μπορεί κάποιος να πει πολλά για κάποιον, το τι συμβαίνει όμως στα αλήθεια, αποδεικνύεται με άλλους τρόπους, και ευτυχώς δηλαδή...Οπότε, πολλές φορές, ο άνθρωπος που αδικείται επειδή τον ζηλεύει κάποιος, δικαιώνεται! 

Είναι γνωστό πλέον, τι ακριβώς συμβαίνει και απο ποιους, όταν έχουν όφελος απο σένα, ή απο κάποιον άλλο...Η αντιγραφή είναι καθημερινό φαινόμενο, δυστυχώς, και εισχωρεί στις ζωές πολλών ανθρώπων...Έχω αναρτήσει και άλλα post, σχετικά...Το πρόβλημα είναι, ότι η κατάσταση διαιωνίζεται, ειδικά με ανθρώπους οι οποίοι ξέρουν, ότι έχουν χάσει το παιχνίδι προ πολλού...Και όταν κάποιος χάνει και δεν το δέχεται, συνήθως κάνει σπασμωδικές κινήσεις, προκειμένου να παραμείνει στην επιφάνεια...Πρέπει όμως να ξέρει καλό κολύμπι, γιατί πολλοί κολυμπούν στα βαθιά, λίγοι όμως φτάνουν στο στόχο τους...Προσωπικά, αυτό που έχω δει απο ορισμένους ανθρώπους, είναι, ότι φτάνουν στα άκρα, προκειμένου να πετύχουν κάτι...Έστω και το πετυχαίνουν...Για πόσο θα είναι πετυχημένοι όταν έχουν φτάσει εκεί με δόλο; Κάποτε, θα αποκαλυφθούν...Γιατί λοιπόν να μη προχωρούν με βάση την ειλικρίνεια και οτιδήποτε χτίζεται με καλοσύνη και αγάπη, ώστε να έχει γερές βάσεις; Γιατί ως γνωστόν, οτιδήποτε δεν έχει βάσεις, γκρεμίζεται με το πρώτο λάθος...Και όλοι κάνουμε λάθη...Ουδείς, αλάνθαστος...Το θέμα είναι, τι κάνουμε, για να διορθώσουμε τα λλάθη...Ως προς το πλείστον, ουδείς, κάνει κάτι...Το αφήνουν και περνάει έτσι, χωρίς να σκέφτονται το αύριο...Μέχρι φυσικά, να γκρεμιστούν όλα...Για να χτίσει όμως κάποιος κάτι, πρέπει να είναι καλός αρχιτέκτονας, και να εστιάζει στη λεπτομέρεια...Γιατί το λιθαράκι θα γκρεμιστεί με την πρώτη φουρτούνα, το τσιμέντο όμως, θα παραμείνει στη θέση του...Και πως θα γίνει αυτό, αν δεν μας δώσουν άλλοι τα σωστά υλικά; Θα τα βρούμε μόνοι μας! Έτσι πρέπει, γιατί είναι λάθος να τρως το χρόνο σου άδικα, ενώ μπορείς να φτάσεις κάπου με την αξία σου! Για αυτό το λόγο, αν κάποιοι απο μας προχωρούμε με βάση τη λογική και την ειλικρίνεια, καθώς επίσης και με τα <σωστά υλικά> θα πετύχουμε! Αν όμως προχωρήσουμε με λάθος τρόπους, οτιδήποτε χτίσουμε με κόπο, θα γκρεμιστεί πανεύκολα...Όχι λοιπόν άλλο copy paste...Γιατί όλα, εδω πληρώνονται...

Συνειδητοποιείς πόσο αγαπάς κάποιον, όταν είσαι πλαισιωμένος με πολλούς, αλλά σκέφτεσαι έναν! Όταν, ακόμα και αν πέρασαν χρόνια, θυμάσαι για εκείνον απλά, σημαντικά γεγονότα, τα οποία τον χαρακτηρίζουν απόλυτα...Όπως το παίξιμο μιας κιθάρας για παράδειγμα, ή η φλυαρία μέχρι το πρωί, για διάφορα θέματα...Είναι αυτό το κάτι, το σημαντικό που σε κρατάει μαζί του, έστω και αν δεν είστε μαζί ακόμα! Είναι, το πόσο σε σεβάστηκε, το πόσο θυσίασε απο το χρόνο του για σένα, τι έκανε στη ζωή προκειμένου να είσαι ευτυχισμένη...Είναι τόσα πολλά...Αλλά ενα απο αυτά, είναι η αλήθεια του...Την οποία δεν αμφισβήτησες ποτέ...Και είναι ο ίδιος άνθρωπος, ακόμα και σήμερα...Άλλωστε, οι άνθρωποι, δεν αλλάζουν! Η γνωριμία σου με κάποιον που σου αλλάζει τη ζωή, μπορεί να ειναι και ο σταθμός σου...Μπορεί να είναι ενα σκαλοπάτι για το αύριο, μπορεί μια γέφυρα για παρακάτω...Δεν έχει να κάνει μόνο με τον άνθρωπο καθεαυτού, αλλά και με το τι έκανε όσο είσασταν μαζί, προκειμένου να αλλάξει τη ζωή σου...Πόσο σε αγάπησε, ακόμα και αν δεν στο είπε ποτέ...Αλλά σημασία έχουν οι πράξεις...Σημασία έχουν, όλα αυτά που σε ενώνουν με εκείνον, τα οποία δεν είναι πάντα ορατά...Και όμως, θα σε ενώνουν εφ όρου ζωής...Ακόμα, και αν δεν είστε ποτέ μαζί για κάποιο λόγο...Συνειδητοποιείς ότι αγαπάς κάποιον, όταν, αν και το παρελθόν δεν έχει καμία σημασία πλέον, έχει ο άνθρωπος αυτός...Και οτιδήποτε και αν διαγράψεις απο αυτό, το άτομο εκείνο παραμένει στη μνήμη σου, επειδή έκανε, ή είπε κάτι, το οποίο δεν έκανε, ούτε ανέφερε κανείς άλλος! Και αν προχώρησες στη ζωή σου με οποιονδήποτε τρόπο, και μια μέρα βρεθείς με εκείνον τον άνθρωπο, θα τον σεβαστείς και θα παραμείνεις στη ζωή του, ως απλός φίλος, αν δεν γίνεται αλλιώς...Αλλά ποτέ δεν θα μπεις ανάμεσα σε κείνον και σε κάποια άλλη! Γιατί κατά πάσα πιθανότητα, θα υπάρχει άλλη...Η φιλία όμως, θα σας δένει για μια ζωή, άλλωστε, ακόμα και αυτή σήμερα, είναι δυσεύρετη! Υπάρχει όμως πιθανότητα, να ισχύει και αυτό...Να είσαι κομπάρσος για μια μέρα για τους άλλους, πρωταγωνιστής για πάντα, στην καρδιά του άλλου...Και δεν είναι τυχαίο...Η αλήθεια είναι, ότι προχωράμε στη ζωή...Δεν γίνεται αλλιώς...Πάντα υπάρχει λόγος...Και δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω...Προσωπικά, ποτέ δεν κοίταξα...Άλλο να θυμάσαι, και άλλο να το ζεις! Έχει μεγάλη διαφορά! Πάντως, είναι ωραίο, να θυμάσαι, τα όμορφα γεγονότα με κάποιον, έστω και αν ποτέ δεν υπήρξατε ζευγάρι! Είναι ωραίο, επειδή, κάθε του θύμηση, σου στέλνει μήνυμα, ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο, και δεν πρέπει να τα βάζουμε με τη μοίρα...Οτιδήποτε μοιραίο, είναι αδυνατο να μη συμβεί, οπότε, οποιοδήποτε σχέδιο απο μέρους του, ή απο μέρους σου, θα αποβεί άκαρπο...Οπότε, εστιάζεις μονο σε αυτό...Θυμάσαι τα όμορφα γεγονότα, και προχωράς...Και ίσως, μέσα απο αυτά, γίνεις και καλύτερος άνθρωπος! Που ξέρεις; 

Γιατί πολλοί, <σφάζονται> προκειμένου να παντρευτούν; Γιατί δεν μπαίνει κανείς στο δημόσιο, χωρίς γάμο και παιδιά! Για αυτό και έχουν πάντα προτεραιότητα οι παντρεμένοι και οι πολύτεκνοι! Άλλωστε, το δημόσιο, έχει <πεθάνει> προ πολλού, οπότε, τι μένει; Να <χαιδεύουμε> τα αυτιά των ανθρώπων, λίγο πριν τις εκλογές, ή κάτι ανάλογο, ή να τους πούμε καλύτερα την πικρή αλήθεια; Ναι, θα σε πάρουμε. αλλά με σύμβαση απο 8 μήνες έως αορίστου χρόνου...Ναι, θα σε πάρουμε, αλλά θα είσαι σε κενή θέση, μέχρις ότου επιστρέψει ο μόνιμος κάτοχος...Ναι, θα σε πάρουμε, αλλά θα είσαι <βοηθός>, επειδή έχουν άλλοι προτεραιότητα...Αυτά τα γνωρίζουμε όλοι, λίγο πολύ, αλλά δεν μιλάμε, για να μην ανοίξουμε ενα μεγάλο θέμα σχετικό με το Δημόσιο...Υπάρχει άραγες Δημόσιο; Προσωπικά πιστεύω, όχι...Δεν υπάρχει, όσο υπάρχουν συμφέροντα...Αυτή είναι η πικρή αλήθεια...Δεν τολμάμε να μιλήσουμε, επειδή πάντα ευελπιστούμε ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα...Όμως, δεν θα αλλάξουν ποτέ...Αυτό το γνωρίζουμε όλοι! Για αυτό το λόγο, προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε με κάθε τρόπο, άσχετο απο το δημόσιο...Και αυτό το γνωρίζουμε...Το θέμα όμως είναι, να κάνουμε σωστές επιλογές, ώστε να μη χάσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας, κάτι που δυστυχώς έχει συμβεί σε αρκετούς...Αλλά και πάλι, πιστεύω, ότι ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, και αν κάτι δεν μας είναι χρήσιμο, το πετάμε, για κάτι καλύτερο! Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν και άλλες επιλογές; Απλά, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα 3 Τ της επιτυχίας! Τόλμη, τύχη, ταλέντο! Και προχωράμε, ακάθεκτοι!!!

Κρίμα που δεν έχω ούτε το κατάλληλο ύψος, ούτε την ηλικία! Πάντως, πιστεύω να βοήθησα αρκετά τους φίλους μου απο την αστυνομία στο δύσκολο έργο τους, όσες φορές έτυχε να καταλάβω κάτι... Όταν πέφτει κάτι στην αντίληψη μου, γιατί να μην το πω; Άλλωστε, πολλοί μπορούν να βρουν την άκρη όταν ψάξουν τα όσα λέω...Πάντως, δεν έχω κανένα πρόβλημα να βοηθάω όποτε μπορώ...Πολλούς χαιρετισμούς στους φίλους μου τους αστυνομικούς!

Σου έχει τύχει, να σκέφτεσαι κάτι έντονα, και να συμβαίνει; Ή να σκέφτεσαι κάποιον, και την ίδια στιγμή να σε σκέφτεται και αυτός; Να ελπίζεις σε κάτι καλό, και να ξέρεις ότι θα συμβεί; Εγώ αυτό νιώθω...Δεν ξέρω γιατί, όμως το νιώθω...Μετά απο τόσα χρόνια πόνου, ήρθε και η σειρά μου να χαρώ...Αυτό, τουλάχιστον νιώθω...Ένας άνθρωπος θα μου δώσει χαρά, και θα είναι η μεγαλύτερη της ζωής μου...Με αγαπάει αυτός ο άνθρωπος...Το ξέρω, πάντα το ήξερα...Απλά δεν τον έβλεπα...Και το ένστικτο μου λέει, ότι και εκείνος περίμενε τη μέρα που θα βρεθούμε...Τη μέρα που θα σμίξουν οι καρδιές μας σα να μη χώρισαν ποτέ...Το ένστικτο μου λέει, ότι θα βρει την άκρη για όλα τα θέματα...Θα δει πόσο δίκιο έχω...Τίποτα δεν είναι τυχαίο...Να ξέρει, είναι στην καρδιά μου, παρελθόν, παρόν και μέλλον...Ίσως είναι ο μόνος που σκέφτομαι...Γιατί είναι και αυτός στη σκέψη μου...Το ένστικτο μου λέει, ότι σύντομα θα είμαστε μαζί...Και θα κάνουμε Χριστούγεννα μαζί...Θα αφήσουμε πίσω τα πάντα, εκτός απο μας...Είναι δώρο ζωής η αγάπη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλο...Ξέρει ότι τον αγαπώ και κάνει τα πάντα για μένα...Και στην άλλη μου ζωή, εκείνον θα περίμενα...

...είναι χριστιανός ορθόδοξος...Είναι καθεαυτού Έλληνας, και δεν θα έκανε ποτέ κάτι, ώστε να βλάψει άνθρωπο...Ο Αυγουστίνος, ήταν και θα είναι, υπόδειγμα άντρα!

Ήταν πριν 5 χρόνια ακριβώς...Υποτίθεται πήγα εκεί για τη διοίκηση...Με πήγαν σε ενα χώρο, και καλά για γραμματέας...Κάποιοι, έκαναν πρακτική μαζί με δασκάλους. Με έβαλαν να μάθω και εγώ. Υποτίθεται, θα εργαζόμουν! Υπήρχαν εκεί, άτομα τα οποία μου γνώρισαν χωρίς εγω να το έχω σκοπό να τους γνωρίσω...Υπήρχαν και άλλοι, με τους οποίους όμως τα πηγαίναμε πολύ καλά, και ήθελα να διατηρήσω τη φιλία μας...Το περίεργο είναι, ότι κάποιος απο αυτούς, αυτός που με έβαλε και καλά για γραμματέα, κάτι που δεν έκανα ποτέ δυστυχώς, δεν μου φέρθηκε καλά. Εξ αρχής γέλασε μαζί μου, μαζί με κάποιους άλλους, και έκανε μαζί με άλλους τα πάντα να με διώξει. Όχι μόνο απο κει, γενικώς! Έτσι και έγινε. Το περίεργο είναι, ότι δεν με άφησαν ποτέ μόνη μου να του μιλήσω, τον έλεγαν <κύριο μελάνι> μη γελάτε, δεν είναι αστείο, κάπου αποσκοπούσε αυτό! Με κατηγόρησαν για πράγματα που δεν έκανα... Και τελικά πλήρωσα εγω τα λάθη τρίτων...Μα το Θεό, έτσι έγινε. Δεν τους συγχώρεσα ποτέ...Όπου και αν με πήγαν μετά, έκαναν πρακτική! Ελάχιστοι δούλευαν, οι περισσότεροι έκαναν άλλη δουλειά απο αυτή που φαινόταν! Η ειρωνία είναι, ότι εγω πήγα εκεί, μόνο για δουλειά! Μέχρι να καταλάβω τι γινόταν, πέρασαν 5 χρόνια...Και είμαι ακόμα και σήμερα όπως ξεκίνησα, χωρίς προοπτική, επειδή κάποιοι, έκαναν λάθη. Επειδή κάποιοι, δεν με χώνευαν! Έκανα ότι δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς, εκτός διοικητικής...Υπέθεσα, ότι αυτός που γνώρισα, μπορεί να ήταν πολιτικός, για αυτό και δεν ήθελαν να του μιλήσω...Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι δεν με άφησαν λεπτό μόνη μου μαζί του! Να κάνω μια παρένθεση και να πω, ότι κάποιοι απο το Αιγάλεω, δεν ήθελαν καν να πάω εκεί για δουλειά, απο ενα γυμναστήριο που πήγαινα παλιά, και αυτό μου έκανε εντύπωση, αλλά εγώ πήγα...Και συνάντησα τον κύριο <μελανι> που σας έλεγα πριν! Ακόμα να μάθω γιατί γελούσε μαζί μου! Μα το Θεό, θα τον ρωτήσω κάποτε! Αυτά που γράφω δυστυχώς είναι αλήθεια. Αν τα διαβάζει, είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβει! Εγώ λοιπόν, πήγα εκεί μόνο για δουλειά, αλλά οι άλλοι δεν ήθελαν να πάω, για να μην ανακαλύψω όσα ανακάλυψα! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Θα ήμουν πολύ καλή αστυνομικός, για να πω την αλήθεια! Καμιά φορά μαθαίνεις πράγματα τα οποία δεν γνώριζες κάν! Εν πάση περιπτώση, θα ήθελα να πω το εξής στον κύριο Υπουργό! Καιρός να με διορίσει επιτέλους, Αθήνα μένω, εκεί θέλω! Δεν έκανα κάτι για να πληρώνω αμαρτίες άλλων! Το ορκίζομαι! Ξέρω ότι δεν διορίζονται οι ανύπαντροι, αλλά με μένα θα κάνει εξαίρεση γιατί έχω τα χίλια δίκια!!!!!!!!!!!!!!!!Βαρέθηκα τις σαχλαμάρες τους, εις βάρος μου!!!!!!!! Ειλικρινά, βαρέθηκα να μου κλέβουν τα πάντα, για να πάνε μπροστά άνθρωποι που δεν αξίζουν!!!!!!!!!!!!! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά!!!!!! Αν έχει την καλοσύνη λοιπόν, ο <κύριος μελάνι> όπως τον αποκαλούν, να μου επιστρέψει τα κεκτημένα μου και να τα πάρει απο εκεί που πρέπει, όχι απο μένα! Λάθος άνθρωπο <τιμωρεί> ενώ τα αποβράσματα είναι έξω! Όσον αφορά τα κεκτημένα, εννοώ ότι έχει να κάνει με ποίηση, λογοτεχνία, και τα χρήματα απο το θεατράκι που έπαιξαν μερικοί και με έβαλαν και μένα επόπτρια των γελοίων γεγονότων προκειμένου να καλύψουν τα δικά τους λάθη! Έχω τη δυνατότητα να αποδείξω τι έγινε! Τολμάνε όμως τα λαμόγια να μιλήσουν; Ή θα κάνουν τα πάντα να μη βγει η αλήθεια προς τα έξω; Γιατί μέχρι τώρα, αυτό συμβαίνει!Πριν 5 χρόνια λοιπόν, κάποιος απο εκεί που με πήγαν και καλά για γραμματέα, με φωτογράφισε, και μετά άρχισαν τα βάσανα μου! Γνώρισα και την κουτσή Μαρία που λένε, και μάλιστα άνθρώπους χωρίς αξία! ήμαρτον δηλαδή! Μετά έμαθα ότι είχε φτιάξει fb! Καλά, έριξα κατάρες! Είχα κάποτε και εγώ, η αλήθεια είναι! Κάποιος όμως άλλαξε τον κωδικό με αποτέλεσμα να μην μπορώ να μπω. Κάποια στιγμή όταν κατάφερα να μπω, ήταν αλλαγμένο, σα να είχε πρόσβαση κάποιος άλλος! Το διέγραψα πάλι! Απο το σπίτι μου, το έκλεινα, όσο το είχα ακόμα, και το έβρισκα ανοιχτό στο κινητό! Κουφό αλλά αληθινό! Τελικά, έκανα ότι δεν έκανα πριν, και το διέγραψα δια παντώς και γενικά. Δεν το ανάκτησα ποτέ, δεν χρειάστηκε άλλωστε! Εν το μεταξύ, παρατήρησα εκεί μέσα πολλά και διάφορα, τα οποία με ανάγκασαν να το διαγράψω όπως είπα δια παντώς! Ήταν, σα να είχαν πρόσβαση όλος ο κόσμος, ενώ εγώ δεν είχα ιδέα! Κάποια στιγμή το άνοιγα, και έβλεπα άτομα τα οποία δεν μιλούσα καν μαζί τους, στη λίστα των φίλων μου! Σα να τους είχε προσθέσει άλλος! Κάτι που δυστυχώς συνέβη στη δουλειά που πήγα! Και καλά, δουλειά!!! Ξεφύτρωναν άγνωστοι απο το πουθενά, και έμαθα ότι τους ψάρευαν απο το fb! Μετά μου λένε, γιατί το αποκαλώ σκουπίδι!!! Τέλος πάντων, δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα! Και λέω την αλήθεια! Μπορώ να το αποδείξω! Εκτός αυτού, βρήκα και φωτογραφίες συγγενών και φίλων όπως σας είπα σε άλλο post στις οποίες κάτι δεν πήγαινε καλά! Ήταν σα να είχε γίνει copy paste απο αλλού! Φως φανάρι δηλαδή! Γενικώς, με τα όσα έχουν συμβεί, θα ήμουν πολύ καλός μάρτυρας στο δικαστήριο, αλλά δεν με καλούν! Γιατί άραγες; Εδω σε θέλω κάβουρα! Είπαν, ότι το musicheaven εμφανίστηκε το 2007 αν δεν κάνω λάθος...Το fb το 2008! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μήπως να το κοιτάξουμε απο πολλές απόψεις; Γιατί όποιος έκανε γκάφα με το messenger, κρύβεται! Και εγω ξέρω ποιος είναι! Είπαμε. Βασικός μάρτυρας! Θέλει να με ακούσει η αστυνομία; 

Κάποτε, είχα διαβάσει ενα απόσπασμα απο ενα βιβλίο του Leo Buscalia...Ήταν ένας απο τους αγαπημένους μου, του είδους...Κάπου έγραφε λοιπόν, και θα σας το πω, με δικά μου λόγια, γιατί δεν έχω το βιβλίο εύκαιρο, ότι ήταν ενα ζευγάρι, που τους χώρισε ο πόλεμος. Η κοπέλα, ήθελε τόσα να πει στο αγόρι της, και τόσα να κάνουν μαζί, όμως, πάντα κάτι έστεκε εμπόδιο...Όταν το αγόρι έφυγε για τον πόλεμο, εκείνη περίμενε να γυρίσει και να του πει, όλα όσα δεν του είπε ποτέ...Όμως, εκείνος, δεν γύρισε...Ο Leo Buscalia, με αυτή την ανάρτηση, προέτρεψε τους αναγνώστες του, ότι σκέφτονται να κάνουν, οτιδήποτε στη ζωή τους, να το κάνουν σήμερα! Γιατί αύριο, μπορεί να είναι πολύ αργά για κάποια πράγματα...Και δυστυχώς, αυτό συμβαίνει συνήθως...Αφήνουμε τη ζωή να φεύγει, χωρίς να κάνουμε ή να πούμε κάποια σημαντικά πράγματα, για τα άτομα που αγαπάμε...Εγώ, δεν το μετάνιωσα ποτέ, που έγραψα πολλά, για τον Αυγουστίνο...Ακόμα και αν δεν τα διαβάσει ποτέ, ακόμα και αν τα διάβασαν λάθος άτομα, δεν το μετανιώνω...Μπορεί μια μέρα να γίνει και αυτό, ελπίζω όμως να συμβεί σε αυτή τη ζωή...Γιατί όλα μου τα ποιήματα, για εκείνον τα έγραψα...Δυστυχώς, όπως είπα, πήγαν σε λάθος χέρια...Και λάθος ανθρώπους...Όπως και τόσα άλλα, που έχω γράψει...Αναρωτιέμαι, τι είδους άνθρωποι είναι, αν κλέβουν τις σκέψεις δυο αγαπημένων...Αν τις προωθούν ως δικές τους, και για άλλους ανθρώπους, με τους οποίους εγω δεν θέλω να έχω καμία σχέση...Δεν έχουν τσίπα πάνω τους; Ο Αυγουστίνος, ήταν για μένα, η αδερφή ψυχή μου...Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν είναι ακόμα...Αν και εξακολουθώ να γράφω για αυτόν, εκείνος δεν εμφανίζεται. Και το ερώτημα παραμένει άλυτο, γιατί δεν είναι λογικό! Εγώ, αν ήξερα ότι θέλει να με δει κάποιος, θα πήγαινα τρέχοντας, μόνο και μόνο για να δω τι με θέλει! Οπότε, μόνο ενα μπορεί να σημαίνει αυτό...Ότι δεν είναι εν ζωή! Μακάρι να πέφτω έξω...Είμαι σε ενα χώρο ηθοποιών, με τους οποίους τα πάμε πολύ καλά μεταξύ μας, αν και δεν καταλαβαίνω, γιατί βρέθηκαν στον ίδιο χώρο, ηθοποιοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί, λογιστές, πολιτικοί, γιατροί, εφοπλιστές, νηπιαγωγοί, αλλά και άτομα χωρίς καμιά αξία...Αν ήμουν αστυνομικός, και είχε συμβεί κάτι σοβαρό, θα τους καλούσα με κάποιο τρόπο όλους μαζί, στον ίδιο χώρο, για την υπόθεση μου...Το θέμα είναι όμως, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι δεν πάει καλά...Πολλά δεν πάνε καλά βασικά, αλλά τέλος πάντων...Γιατί με θέλουν εμένα, ως Αμέα εκεί; Μήπως, επειδή τους Αμέα δεν τους καλούν στο δικαστήριο; Εγώ θα πήγαινα τρέχοντας αν είχε συμβεί κάτι, να καταθέσω! Μήπως λοιπόν, κάποιοι, φοβούνται την κατάθεση μου; Αυτό είναι λοιπόν; Και γιατί δεν είδα ακόμα τον Αυγουστίνο; Μήπως, έχει σχέση με πολιτικούς; Μήπως τον εκβιάζουν; Τι στην οργή έχει συμβεί; Εδω και πολύ καιρό προσπαθώ να βγάλω μια άκρη με τόσα που έχουν συμβεί, και για να είμαι ειλικρινής, στα περισσότερα έχω πέσει μέσα...Το ερώτημα μου είναι, ποιος φταίει για όλα αυτά, τα οποία εξακολουθούν να συμβαίνουν απο την πρώτη μέρα που πήγα εκεί, και γιατί δεν τον έχουν βρει ακόμα; Εγώ βρήκα περισσότερα απο τους αστυνομικούς! Και όμως, με έχουν στο περιθώριο! Γιατί όμως; Τι έχει συμβεί; Και γιατί κανείς δεν μιλάει; Μήπως είναι όλοι μπλεγμένοι; Αυτό είναι; Για αυτό γίνονται όλα αυτά; Για αυτό, τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή μου γενικώς; Πολύ θα ήθελα να μάθω πάντως, απο την αστυνομία τι άλλο δεν ξέρω! Γιατί εγώ, δεν θα είχα πρόβλημα να καταθέσω! Το πρόβλημα προφανώς το έχουν άλλοι! Για αυτο δεν έχω δει ακόμα τον Αυγουστίνο! Για αυτό έχει εξαφανιστεί...Αλλά ο Αυγουστίνος, που είναι, τελικά; 

Σημαίνει, μουσική ευχή...Μια ευχή, μέσα απο την καρδιά μας...Έτσι, συναντηθήκαμε όλοι εδω...Ευχήθήκαμε να γνωριστούν, οι αδελφές ψυχές...Άνθρωποι, με τις ίδιες βλέψεις και συναισθήματα...Ορισμένοι, δεν ειδωθήκαμε ποτέ απο κοντά...Κάποιοι άλλοι, μας γνώρισαν χωρίς να το ξέρουμε...Το ζητούμενο όμως, πιο ήταν τελικά; Η συνάντηση η καθεαυτού, ή κάτι άλλο; Που αποσκοπούσε μια συνάντηση απο δω; Ο καθένας, σκεφτόταν διαφορετικά...Ίσως για αυτό, με τους περισσότερους μείναμε απλοί γνωστοί...Με κάποιους άλλους, αναπτύξαμε φιλίες ζωής...Και δεν το μετανιώσαμε! Εγώ έχω να κάνω μια ερώτηση, προς όλους σας...Βρήκατε τελικά, αυτό που θέλατε; Ή κάποιοι, έβαλαν, ότι ήθελαν, στο δρόμο σας; Γιατί, δυστυχώς, ισχύει και αυτό...Εγώ προσωπικά, έφυγα...Πριν καν ξεκινήσει κάτι...Γιατί απλά, δεν με αντιπροσώπευε αυτό το κάτι...Γιατί, δεν γράφτηκα εδω, για αυτό το λόγο...Είμαι εδω, μαζί σας, επειδή μου αρέσει η παρέα σας...Επειδή όμως, απο την αρχή, όλοι σκέφτηκαν διαφορετικά, είπα και εγω, να τοποθετηθώ...Εδω μέσα, είναι σαν το fb...Με τη διαφορά, ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανωνυμία, αν το θέλει κάποιος. Για αυτό υπάρχουν και τα blog...Για να γράφουν όλοι, ημερολόγιο με τα αποθέματα της ψυχής τους...Ότι δεν μπορούν να πουν απο κοντά...Αυτό δεν καταλαβαίνω εγώ με τους ανθρώπους...Γιατί, ότι γράφουν εδω, δεν μπορούν να τα πουν και εκεί έξω...Πρόσωπο με πρόσωπο...Εγώ, μπορώ να τα πω και απο κοντά...Κανείς όμως, δεν μου είπε, έλα να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο...Κανείς απο όσους είδα εκεί έξω, δεν μου είπε ότι με γνώρισε εδω μέσα...Όλοι, δήλωσαν, άλλη ταυτότητα! Και ρωτάω, πως να εμπιστευτώ κάποιον, όταν μου λέει ψέματα για το ποιος είναι, πραγματικά; Όταν δεν μου λέει απο που με γνώρισε; Όταν δεν μου λέει, με πιο ψευδώνυμο είναι εδω; Και αν υποθέσουμε, ότι ισχύει ότι και στο fb, αν δηλαδή κάποιος δεν έχει καν blog, αλλά είναι φτιαχτό απο άλλους, πως θα αποδείξω εγώ, ότι δεν είμαι ελέφαντας; Φαντάζομαι, ότι δεν θα βρω απάντηση...Όπως δεν βρήκα μέχρι σήμερα και για άλλα, γενικώς...Θέλω όμως, να δούμε την πραγματικότητα, όχι κάτι άλλο...Η οποία, είναι, ότι αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια για κάτι ή για κάποιον, το σωστό είναι,να τον ρωτήσουμε, πρόσωπο με πρόσωπο...Όχι να σκαλίζουμε, γενικώς, το ίντερνετ...Γιατί ο άλλος, πιθανόν, να μην ξέρει τίποτα! Έτσι δεν είναι; Εύχομαι λοιπόν, σχετικά με το όμορφο site μας, στο οποίο είχα την τιμή να είμαι μέλος, να συνεχίσει την καλή προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου του καθένα μας! Γιατί η αλήθεια είναι, ότι εδω μέσα, γνώρισα, και ανθρώπους καρδιάς! 

Κάποιοι άνθρωποι, παραμένουν μόνοι, όχι επειδή δεν γνώρισαν πολύ κόσμο, ούτε επειδή δεν ταίριαζαν με κανένα...Απλά, δεν βρήκαν αυτό το κάτι, το οποίο διαφοροποιεί έναν άνθρωπο απο τους υπόλοιπους...Δεν ξέρουν όλοι να αγαπούν, και αυτό το δείχνουν οι πράξεις του καθένα...Η αγάπη, συνεπάγεται με σεβασμό...Εσύ, ήξερες να αγαπάς...Με χίλιους τρόπους, αθόρυβα...Έδειχνες ανα πάσα στιγμή την αγάπη σου, και ας μην ήσουν εκεί...Σημασία δεν έχει ότι δεν ήσουν εκεί, αλλά ότι δεν με ξέχασες...Σημασία έχει, ότι όπου και αν ήσουν, ήσουν μαζί μου...Ποιος λόγος υπάρχει, να μη σε βλέπω; Πιστεύω, κανένας! Μη μου ξαναστείλεις σωσία σου...Γιατί μπορώ να τον ξεχωρίσω...

Μπορεί και να δήλωνα κάτι, αν δεν γνώριζα τα γεγονότα...Αν προχωρούσα στα τυφλά, κάτι που δεν ισχύει...Θα δήλωνα υπεύθυνα, διότι τέτοιος άνθρωπος ήμουν ανέκαθεν...Υπεύθυνος...Άσχετα, αν για πολλούς λόγους, οι άλλοι δεν το δέχονται...Και όταν ξέρω που πατάω και με ποιους, όπως και τι μπορώ να δώσω αλλά και να πάρω πίσω, τόσο δεν κάνω υπεύθυνες δηλώσεις! Γιατί, στη ζωή μου, είμαι υπεύθυνη...Αυτό άλλωστε, το απέδειξα προ ετών...Τώρα, δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν, γιατί οτιδήποτε πέτυχα, το πέτυχα στο παρελθόν...Απο κει και πέρα, όλοι με αντέγραψαν! Και δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω χαρά ή θυμό για αυτό...Απο τη μια μεριά νιώθω χαρά, επειδή ήμουν υπόδειγμα για τους άλλους, απο την άλλη όμως, θυμώνω, επειδή ήθελα να΄μαι μοναδική σε κάτι, να κάνω κάτι το οποίο δεν κατάφερε κανείς άλλος...Μπορεί και να ισχύει αυτό, δεν θα το μάθω όμως ποτέ...Ας είναι...Το μόνο που μπορώ να δηλώσω υπεύθυνα, είναι, ότι θα συνεχίσω να κάνω πράγματα, για τα οποία θα με αντιγράφουν οι άλλοι, επειδή δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν τη νοημοσύνη μου, σε κάτι...Γιατί έχω αυτογνωσία, δεν είμαι και ο παντογνώστης! Αυτά τα οποία πέτυχα όμως, είναι πολύ σημαντικά! Ξέρω ποια είμαι, τι έχω καταφέρει, τι θα μπορούσα να έχω καταφέρει, και τι μπορώ να πετύχω στο μέλλον! Όλα τα υπόλοιπα, δεν είναι αλήθεια...Για αυτό είμαι ικανοποιημένη με τα όσα πέτυχα, άσχετα, αν για ορισμένους, δεν είναι σημαντικά! Για μένα όμως, είναι, επειδή τα πέτυχα εν καιρό προσωπικής κρίσης! Και όταν κάποιος δεν ήρθε ποτέ στη θέση μου, βγάζει λάθος συμπεράσματα...Ξέρω λοιπόν, τι άλλο μπορώ να πετύχω απο δω και πέρα...Για μένα, ποτέ δεν είναι αργά για κάτι που θέλω πραγματικά...Και αυτό, το δηλώνω, επίσης, υπεύθυνα...Θα συνεχίσω να πετυχαίνω, οτιδήποτε θέλω στη ζωή...Και ξέρετε ποια είναι η κινητήρια δύναμη μου; Όλοι όσοι πίστεψαν σε μένα εξ αρχής! Όλοι όσοι στάθηκαν δίπλα μου, εξ αρχής...Και τους ευχαριστώ για αυτό...Θα είναι πάντα κομμάτι απο μένα, ψυχή και καρδιά...

Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά είναι πέρα για πέρα αλήθεια! Όπως δεν αγγίζω ποτέ, ότι δεν είναι δικό μου, έτσι δεν θέλω να μοιράζομαι με άλλους, τα δικά μου πράγματα! Δυστυχώς, ακριβώς επειδή κάποιος το γνωρίζει, κάνει το εντελώς αντίθετο, με αποτέλεσμα να μου σπάει τα νεύρα! Εν πάση περιπτώση όμως, πιστεύω ότι όλα θα βρούν το δρόμο τους, γιατί έτσι πρέπει να γίνει! Όταν δεν ρωτάνε και κάνουν του κεφαλιού τους, είναι επόμενο να έχουμε ρήξη μετά...Δεν ξέρω, αν είναι επειδή μου λείπουν κάποια πράγματα, ή επειδή ξέρω καλά τι σημαίνει να μην έχει κάτι, και να το αποκτάς μετά απο χρόνια, όχι δεν είναι παιδιάστικο, έτσι συνέβη, όντως όταν ήμουν παιδί δεν τα είχα όλα, αργότερα όμως, μου τα έδωσαν οι γονείς μου, για αυτό και φυλάω σαν θησαυρό οτιδήποτε δικό μου, και δεν θέλω να το μοιράζομαι, μεγάλωσα με λίγα λόγια σαν Βασίλισσα! Αυτό ισχύει όμως και για όλα τα υπόλοιπα...Δηλαδή, δεν θα μοιραζόμουν ποτέ, ούτε άνθρωπο, ούτε αντικείμενο δικό μου. Όχι, δεν είμαι κτητική, το αντίθετο, θέλω ο άνθρωπος δίπλα μου να αισθάνεται ελεύθερος! Αλλά να έχουμε απο κοινού εμπιστοσύνη! Δεν θα μου άρεσε να <φυλακίσω> τα θέλω του, ούτε και να προσπαθήσουν να βάλουν εμένα σε καλούπι! Έφυγα, πριν καν το καταλάβει! Μη σας πω ότι έχει ήδη, συμβεί! Δεν μπορεί να πει κάποιος για μένα, ότι δεν καταλαβαίνω, γιατί καταλαβαίνω πολύ καλά μάλιστα, τι θέλει ο άλλος απο μένα! Αυτό που δεν πρόκειται να καταλάβω ποτέ, είναι, γιατί νομίζει ότι είμαι βλάκας, ώστε να κινεί τα νήματα πίσω απο την πλάτη μου, και να νομίζει ότι θα το αφήσω εγώ, έτσι! Έχω έρθει νοερά, στη θέση αρκετών...Ίσως, επειδή πέρασα και εγω κάποτε τα ίδια! Αλλά μέχρι εκεί...Είναι ανώφελο να διαιωνίζεται μια κατάσταση! Είναι ανώφελο επίσης, να επιμένουν κάποιοι, σε κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, επειδή δεν θέλω εγώ! Και είναι κρίμα να δίνεις ελπίδες σε κάποιους, ενώ ξέρεις την αλήθεια! Θα το πω ωμα, και όποιος κατάλαβε, καταλαβε... Ότι πήραν απο μένα στο παρελθόν, πήραν! Τώρα, ήρθε ο καιρός να πάρω! Τα χρωστούμενα, όχι κάτι που δεν μου ανήκει! Μην πείτε ότι δεν το είπα! Δεν πρόκειται ποτέ να πάρω, κάτι που δεν μου ανήκει! Και μπορώ να το αποδείξω αυτο!

Μπορείς να ξεχωρίσεις την αληθινή αγάπη, με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά...

1/ Δεν ζηλεύει.

2/ Δεν ψεύδεται.

3/ Δέχεται τον άλλο όπως είναι.

4/ Θέλει την εξέλιξη του.

5/ Δεν <φυλακίζει>.

6/ Δεν γελάει με τον πόνο του.

7/ Ξέρει να <ακούει>...

8/ Ξέρει να <βλέπει> πίσω απο την επιφάνεια.

9/ Δίνει περισσότερη χαρά παρά θλίψη.

10/ Μπορείς να στηριχτείς πάνω του σε κάθε δυσκολία. 

11/ Δεν θέλει κάτι απο σένα, αλλά εσένα!

12/Χαίρεται με την επιτυχία σου!

13/ Κάνει τα πάντα για σένα!

Ενώ ξέρω την αλήθεια, μη μου λες ψέματα, σε παρακαλώ...

Τα ξέρω όλα, ακόμα και αυτά που δεν ξέρεις εσύ...

Πολύ ευχαρίστως να στα πω μια μέρα...

Να πιούμε ενα καφέ, και να στα πω...

Θέλω πολύ να μιλάμε, κάθε μέρα...

Θέλω να γίνεις ο επόμενος σταθμός μου...

Ότι θέλησα στη ζωή πιο πολύ...

Και αλήθεια, μπορείς να ξεστομίσεις λάθος λέξεις

ενώ μπορείς να με κοιτάς στα μάτια;

Δεν το κάνουν όλοι αυτό! 

Δεν σε ρώτησα ποτέ τίποτα

γιατί ποτέ δεν είμασταν οι δυο μας!

Και δεν ήθελα να ενοχλήσω τις σκέψεις σου

πριν μάθω...

Προσδοκούσα, να ανοίξεις την πόρτα

και να σε δω...

Να μιλήσεις, έτσι απλά, χωρίς προηγούμενο...

Ήθελα, τόσα να σου πω...

Και θέλω, ακόμα...

Μα δεν θα συμβεί ποτέ

αν δεν μου λες την αλήθεια...

Περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποίησα

πόσο χρόνο έχασα γενικώς...

Με λάθος ανθρώπους, κυρίως...

Δεν τους πλησίασα ποτέ, εκείνοι το έκαναν...

Κάτι ήθελαν απο μένα...

Αλλά δεν το πήραν...

Αλλά και αυτοί που πήραν, θα τα επιστρέψουν...

Αλλά είναι μεγάλη ιστορία αυτή...

Προς το παρόν, θέλω να σε βλέπω

και να μου λες την αλήθεια...

Βαρέθηκα να τα ανακαλύπτω μόνη μου...

Είμαι σίγουρη ότι με εκτιμάς για την εξυπνάδα μου

και για πολλά, άλλα...

Να΄σαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ...

Το μόνο που θέλω απο σένα

μη μου λες ψέματα...

Δεν γίνεται να πιστέψω κάτι που δεν υπάρχει

δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, εγώ δεν πιστεύω...

Δεν θα αγκάλιαζα τους ανθρώπους με ψέματα

θα έλεγα την αλήθεια, όσο και αν πονάει...

Και αν ήξερες, όσα ξέρω εγω

ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα΄κανες...

Γενικά, μιλάω τώρα...

Μια μέρα θα στα πω όλα...

Εύχομαι να έρθει σύντομα αυτή η μέρα...

Και εγώ σ΄αγάπησα, γιατί, με δέχτηκες όπως είμαι

για αυτό εκτιμάω τη φιλία μας, τόσο...

Μα ούτε και εγώ θέλω να αλλάξω κάτι σε σένα

μου  αρέσεις, όπως είσαι!

Θέλω μόνο να σε βλέπω περισσότερο!

Να μιλάμε περισσότερο!

Τα τυπικά, είναι για τους ξένους, όχι για μας...

Ίσως έτσι, να καταλάβεις, γιατί είμαι επιφυλακτική με όλους...

Και θα μου δώσεις, χίλια δίκια...

Θα γύριζα στο παρελθόν, μόνο και μόνο για να μάθω κάποια πράγματα...Απο κει και πέρα,προχωράω...Άλλωστε, δεν είχε τίποτα καλό να μου προσφέρει! Να τα λέμε και αυτά! Είτε πρόκειται για τον πρώην, είτε για άχρηστες καταστάσεις και ανθρώπους χωρίς αξία, η απάντηση μου ήταν και θα είναι, όχι...Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι βγάζω σπυράκια μόνο που ακούω το όνομα του πρώην!!! Αποφεύγω φιλίες και παρέα με άτομα με αυτό το όνομα, επειδή το μισώ! Όχι τους ανθρώπους, το όνομα καθεαυτού! Σιχαίνομαι οποιονδήποτε έχει να κάνει με το ίδιο όνομα και χαρακτήρα, καθώς επίσης και τα άτομα που μου τον θυμίζουν! Δεν είναι ψέμα, ότι ποτέ δεν θα τους καλούσα σπίτι μου! Εύχομαι ολόψυχα, σε οποιονδήποτε φέρνει τα παλιά στο προσκήνιο, να βρεί κάποιον, ολόιδιο με τον πρώην στο χαρακτήρα! Μα το Θεό, το εύχομαι! Όχι, δεν είναι αυτό που ακούγεται! Είναι ακόμα χειρότερο! Ξέρετε τι σημαίνει, μίσος; Έ, αυτό ακριβώς! Όταν εγω μισώ κάποιον, δεν θα αλλάξω γνώμη για αυτόν, με καμία δύναμη! Ο πρώην σύζυγος λεγόταν Γιάννης! Καμία σχέση με την αγάπη της ζωής μου, τον Αυγουστίνο! Όταν λέω καμία, το εννοώ! Πως λέμε η μέρα με τη νύχτα; Τον Αυγουστίνο, θέλω να τον ξαναδώ! Και αυτό, επειδή, ταιριάζουμε! Λόγο ηλικίας δεν έγινε κάτι μεταξύ μας! Ποτέ δεν είναι αργά όμως! 

Να ψάχνεις να βρεις εναν άνθρωπο, και να σου βρίσκουν το σωσία του...Λες και εσύ είσαι χαζός, δεν ξέρεις τι γίνεται! Το θέμα είναι, ο αυθεντικός, που είναι; Και μια και μιλάμε για αυθεντικότητα, τι ελπίζουν να κερδίσουν κάποια αποβράσματα; Συγνώμη για την έκφραση, αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να τους χαρακτηρίσω! Εδω σκέφτομαι, ότι κάπου έφτιαξαν και δικό μου σωσία, μια και δεν έχω αδέρφια! Γιατί, εδω δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με πολύτεκνους, αλλά και με σωσίες! Οι οποίοι, δεν έχουν καμία σχέση με τους αυθεντικούς...Και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο...Γιατί, συνεχίζουν τα ίδια; Και για πιο σκοπό γίνονται όλα αυτά; Μήπως επειδή ξέρω πολλά, αλλά δεν ήθελαν να τα ξέρουν άλλοι; Και μένα τι με νοιάζει; Αναρωτήθηκαν ποτέ; Εννοώ, μπορεί να ξέρω πολλά, αλλά δεν μου καίγεται καρφάκι για κάποιους! Ήθελα να βρω τον Αυγουστίνο, όχι το σωσία του. Ήθελα να δουλέψω στο δημόσιο, σε θέση ευθύνης διοικητικής, όχι να είμαι παρούσα στο θέατρο τρίτων! Ήθελα να μένω αλλού, όχι σε μια γειτονιά που δεν με εκφράζει! Ήθελα να μπορώ να ζω σαν άνθρωπος, και όχι να μη μου περισσεύει τίποτα για διασκέδαση! Ήθελα να πραγματοποιηθούν όλα όσα ονειρεύομουν απο παιδί! Και όχι άλλοι, να ζουν τη ζωή που έπρεπε να ζω εγώ! Ειλικρινά, εσείς πιστεύετε, ότι πρέπει να συγχωρέσω κάποια λαμόγια; Εγώ λέω, όχι...

Αυτό αγάπησα σε σένα...Την αυθεντικότητα σου...Ότι μου έλεγες πάντα την αλήθεια...Ότι, ποτέ δεν με ανταγωνίστηκες...Ότι, ήθελες να με καμαρώνεις, για αυτό και δεν μου έβαλες ποτέ εμπόδια...Αν είμασταν μαζί, δεν θα χωρίζαμε...Γιατί και οι δυο μας θέλαμε το καλύτερο, ο ένας για τον άλλο...Δεν υπήρχε ζήλια σε τίποτα απο όσα κάναμε...Εσύ ποτέ δεν φόρεσες μάσκα...Ήσουν ο μόνος αληθινός σε ενα κόσμο ψεύτικο...Για αυτό σου εύχομαι, όπου και να΄σαι, να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένος...

Και διορισμένη να ήμουν, δεν θα μου το΄λεγαν, γιατί κάποιοι, είναι αδιόριστοι! Και όπως είναι φυσικό, δεν συμφέρει κανέναν, επειδή ίσως να αποκαλυφθούν όλα...Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως είναι, ότι εγώ πάντα κοίταζα τη δουλειά μου, σε αντίθεση με κάποιους άλλους οι οποίοι εδω και χρόνια, ανακατεύονται στη δική μου! Και αυτό δεν αφορά μόνο τα επαγγελματικά μου, αλλά και την ιδιωτική μου ζωή...Εγώ δεν ρώτησα ποτέ κανένα για το ποιόν του! Γιατί απλά δεν με ένοιαζε! Και αυτό ισχύει! Άν μου έφερναν δηλαδή κάποιον σαν τον πρώην ή τον ίδιο τον πρώην, θα τους έκανα μήνυση! Όταν πήγα κάπου για δουλειά, εξ αρχής κάτι δεν πήγαινε καλά! Εγώ τόλμησα όμως! Έμεινα, μόνο και μόνο για να μάθω τι τρέχει! Αλλά δεν μου άρεσαν αυτά που έμαθα! Αναρωτιέμαι, τι άλλα θα μάθω τελικά! Πόσο θα πέσουν στα μάτια μου ορισμένοι! Νόμιζα, ότι τελείωσε η πτώση! Απο τη μια μεριά, προσπαθώ να καταλάβω, γιατί, όλα σε μένα, απο την άλλη, είναι φως φανάρι κάποια πράγματα! Μόνο που εμένα, δεν με ρώτησαν αν θέλω να συμμετέχω! Είμαι δηλαδή κάπου, και σκυλοβαριέμαι, ενώ θα μπορούσα, είτε να επεκτείνω τις γνώσεις μου, είτε να εργάζομαι στο δημόσιο! Και μη μου πείτε ότι αυτό που ζω είναι δημόσιο, ούτε μια στο εκατομμύριο! Η αλήθεια είναι, ότι όπως έχω πει και άλλη φορά, οι ανύπαντροι δεν διορίζονται και δεν έχω σκοπό να παντρευτώ για αυτό το λόγο! Οπότε, τι μένει; Να συνεχίσω να βαριέμαι; Για πόσο; Αν μου έλεγε κάποιος, τι συμβαίνει, και συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, ίσως να μπορούσα να τους καταλάβω καλύτερα! Μπορεί τα συμπεράσματα μου να είναι λάθος, όμως, αν δεν μιλάνε, εγώ θα υποθέτω ότι θέλω! Ο καθένας σας θα το έκανε! Γιατί δεν θέλουν το δημόσιο, και προτιμούν κάτι άλλο; Γιατί δεν θέλουν διορισμό; Υπάρχουν τόσα γιατί, αλλά κάνεις δεν μιλάει! Και αν, μια στο εκατομμύριο, έπρεπε να είμαι αλλού, σε γραφείο κανονικό δηλαδή, στο δημόσιο, γιατί δεν είμαι; Γιατί με πήγαν εκεί που δεν έπρεπε να είμαι; Ποιος κρύβει κάτι και γιατί; Άκουσα πολλές φορές κάποιους να λένε,<εδω θα μείνεις, δεν θα πας πουθενά>...Σα να μου έλεγαν, έπρεπε να είσαι αλλού, αλλά δεν πρόκειται να πας εκεί! Για σταθείτε βρε παιδιά! Τι γίνεται εδω;Κοροιδευόμαστε μεταξύ μας, τελικά; Δεν φτάνει που ανέχομαι τις βλακείες οριμένων, πρέπει να υπομένω και μια κατάσταση στην οποία ποτέ δεν ήθελα να πάρω μέρος; Εξαιτίας ανεγκέφαλων; Εξαιτίας κάποιων που δεν με χωνεύουν; Τι στο καλό γίνεται; Πάει το μυαλό μου κάπου, όμως, ειλικρινά τώρα, έχει σκεφτεί ποτέ αυτός ο κάποιος, ότι εγω και αυτός δεν πρόκειται να είμαστε ποτέ μαζί; Τι θα κερδίσει με όλα αυτά; Εμένα όχι, πάντως! Δεν είναι κρίμα να χαλάμε τις καρδιές μας για το τίποτα; Ας πάρει ο καθένας το δρόμο του, να τελειώνουμε! Το μόνο που ήθελα ήταν να δουλέψω!Αλλά εδω και πέντε χρόνια, ζω το θέατρο του παραλόγου! Δηλαδή, τι περιμένει να συμβεί χωρίς τη θέληση μου; Ήμαρτον! Δεν έχει τσίπα πάνω του; Δεν έχει λογική; Δεν έχει τίποτα; Για πόσο ακόμα θα βιώνω αυτή την κατάσταση; Και γιατί δεν έρχεται να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο επιτέλους, να δούμε, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά εδω και πέντε χρόνια! Να μάθω και εγώ, δηλαδή!!!