Μολις το άκουσα ολόκληρο. Καταπληκτική δουλειά από την κυρία Siouxsie Sioux. Ίσως βέβαια εγώ να είμαι κολλημένη και να τα βρίσκω όλα τόσο υπέροχα. Αλλά την λατρεύω τη Siouxsie. Μακάρι τώρα που άρχισε την ευρωπαϊκή της περιοδία να την δούμε και εμείς. Ακούγονται τα καλύτερα. Βρείτε το CD.

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα τραγούδια της Siouxsie (με τους Banshees, με τους Creatures, ή στα ντουέτα της με τον Morrissey ή με τους Basement Jaxx) έχουν μια εντυπωσιακά τελεολογική γοητεία: ακόμη και οι πιο αδύναμες στιγμές της πάντα ακούγονταν τουλάχιστον σαν ιερατικές επικλήσεις ή ερωτικές τελετές για ακροατές που βρίσκονταν ένα βήμα πριν την καταστροφή ή ένα βήμα μετά από αυτήν. Και ευτυχώς το “Mantaray” δεν συλλαμβάνει την Siouxsie σε αδύναμες στιγμές. Αντίθετα την βρίσκει απελευθερωμένη και απογειωμένη, μακριά από δύσθυμους, καταστρεμμένους συζύγους (Budgie), ένα κουτσουρεμένο group με μέλη που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους (Banshees) και ένα status που δεν κάθεται σαν βαρίδι στους ώμους της μετά από τριάντα χρόνια συνέπειας στην εικόνα της απρόβλεπτης δερματοφορεμένης μετρέσας.

Το “Mantaray” κολακεύει όλα τα πλεονεκτήματα της Siouxsie Sioux: την άνεσή της να σκαρώνει καλά κομμάτια, την αγέραστη φωνή της να προοιωνίζει ή να συνοδεύει τα πιο μύχια συναισθήματα μιας γυναίκας που παίρνει την τύχη της στα χέρια της, τις πάγιες αναφορές της όλες στη θέση τους – από το grotesque μέχρι το goth. Η Siouxsie παιανίζει σαν μαινάδα, απειλεί χαμηλότονα ή σαρκάζει θανατερά σε υπόβαθρα που πλέκονται, λες, μόνο και μόνο για να συνοδέψουν την ακαταμάχητη γοητεία της.

Αυτό που πραγματικά είναι καταπληκτικό στο “Mantaray” είναι ότι δεν ακούγεται ως album μιας βετεράνου. Ακούγεται ως δράση σύγχρονης ενεργούς καλλιτέχνιδας. Ακούγεται ως ένα υποψιασμένο μεταμοντέρνο προϊόν που έχει καταπιεί όλες τις συνιστώσες του diy χωρίς να αδιαφορεί για τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα.

Είναι αποφασιστικά γοητευτική η Siouxsie στο “Mantaray”.

Αυτό που επικοινωνεί εδώ, δεν είναι καμία σύγχρονη μουσική τάση, αλλά το πάζλ της προσωπικότητάς της: στο “Sea Of Tranquility” για παράδειγμα, τραγουδάει μια samba για νυχτερινά όντα ακαθόριστης καταγωγής με τα παγωμένα φάλτσα της να χτυπούν κατευθείαν στο στόχο τους, στο “If It Doesn’t Kill You” κάπως σου κόβει τα πόδια με την υποβλητική στιχουργική της μπαγκέτα, στο “Drone Zone” ακούγεται σαν σουφραζέτα ημισκότεινου βαριετέ για τους απόγονους του “Peek A Boo” και στο “One Mile Below” θυμάται τα κρουστά των Creatures και καταλαμβάνεται από το πνεύμα της αρχιέρειας της φυλής που ετοιμάζεται για μια νέα τελετή στο σούρουπο. Τελετή ευνουχισμού ενός –ερωτικού;- παραβάτη ή ανακήρυξης κάποιου άξιου σε ιππότη... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου “σκάσει”…

Από την άλλη, τιμάει το glam pop στοιχείο που της χάρισε το πρώτο αναγνωρίσιμο look της με την σβάστικα (“About To Happen”), τα θεατρικά musicals της παρακμής (“Here Comes That Day”) και το αλά Bowie σασπένς που φαίνεται, ότι ποτέ δεν θα σταματήσει να στοιχειώνει τους πρωτεργάτες της αλλαγής των 70’s (“Loveless”). Ως ευφυής και έμπειρη, η Siouxsie αφήνει για το τέλος του album της, το τραγούδι (ίσως το πιο συμβατικό, μουσικά, σε ολόκληρη τη διάρκειά του) που νιώθει κανείς, ότι την χαρακτηρίζει περισσότερο σε αυτή τη χρονική στιγμή: το “Heaven And Alchemy” ένας “κουρασμένος” μελωδικός παιάνας, κομμένος και ραμμένος στα απολύτως δικά της μέτρα – σε ακριβέστατη αντίστιξη με το εναρκτήριο single του album “Into A Swan” στο οποίο ο Marc Bolan και η Suzi Quatro αποτίουν φόρο τιμής στους Placebo.

Εκεί μπαίνει η Siouxsie στη μέση και βάζει τα πράγματα στη θέση τους, δίνοντας τον τόνο του πάρτι.

link της παρουσίασης του CD.

1. Into a Swan
2. About To Happen
3. Here Comes That Day
4. Loveless
5. If It Doesn't Kill You
6. One Mile Below
7. Drone Zone
8. Sea Of Tranquility
9. They Follow You
10. Heaven And Alchemy

To link του στο Amazon

Και μια που άρχισα με Cranes, θα βάλω και αυτό δεν αντέχω.

Warm days fill my head
Like beautiful lilies
And the sun casts a shadow on the clouds

And I'm dreaming...
Something to hold
Something to feel
Someone to love
Someone to need...
On down the dusty path
Goodbye! Goodbye!
I'll miss you!
And the sky puts on his grey cloak
And the day blows fear into all the lonely souls

As they wander lost along the way
Asking...
Where am I? Where am I?
And oh - those rainbows are long gone
And mud lies where those days once shone
And now there's just a space...
Something to hold
Something to feel
Someone to love
Someone to need

As they wander lost along the way
Asking...
Where am I? Where am I?
And oh - those rainbows are long gone
And mud lies where those days once shone
And now there's just a space...
Something to hold
Something to feel
Someone to love
Someone to need

Στο ίδιο πρόσωπο που χάθηκε τόσο περίεργα και δεν το ξεχνάω ποτέ :)

video:

Dead Can Dance + Laurent Boutonnat (Not oficial)

soft tears fall in the night
as we melt away
and only angels did weep
as we fall away
hold my hand as we fall
i'll love you anyway
kiss me just once again
and i'll be on my way

video:

Cranes - Lilies (Live)

Τελικά η επόμενη Playlist ήρθε πολύ νωρίτερα απ'ό,τι περίμενα και μάλιστα ξημερώματα Σαββάτου... Δύσκολοι καιροί για μουσικούς λοιπόν! Όπως καταλάβατε, αποφάσισα να βάζω και κάποια videos στο τέλος των posts μου... Αυτή η playlist είναι λίγο πιο deathrockική για τους νεκροπάνκιδες της παρέας (κάποιος θα υπάρχει εκεί έξω...)

Enjoy...

Rozz Williams - Christian Death - Spiritual Cramp (Sacrifice)
Theatre of Hate - Original Sin
Southern Death Cult - Fat Man
Specimen - Stand Up Stand Out
March Violets - Snake Dance
Skeletal Family - The Wind Blows
Play Dead - The Side of Heaven
Virgin Prunes - Ulakanakulot
Bolshoi - A Way
Bauhaus - Kick In His Eye
Screaming Dead - Creatures of the Night
The Misfits - Halloween
Cinema Strange - Greensward Grey
Cocteau Twins - Hitherto
Bauhaus - She's In Parties
Public Image Limited - This is not a Love Song
Voodoo Church - Live With the Dead
Skeletal Family - Far And Near
The March Violets - Snake Dance
The Virgin Prunes - Baby turns blue

Videos:

Virgin Prunes - Pagan Lovesong

Virgin Prunes - Ulakanakulot , Decline and Fall

Virgin Prunes - Caucasian Walk

VIRGIN PRUNES baby turns blue electro REMIX

Public Image Ltd - (This is Not a) Love Song

Bauhaus - She's in Parties

.... ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο.

Μάλλον σκέφτομαι λίγο περισσότερο απ'ό,τι πρέπει...

Ξέρεις πως πάντα θα σ'αγαπάω και θα είσαι η αγαπημένη/ευνοημένη μου ό,τι και να γίνει... :)

Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.
…
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει
Ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
…
Το ’χαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα
ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο.
Και ’μεις αποφασίσαμε
το θάνατο στο θάνατο
γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή.
Ξέρω πως υπάρχουνε ατέλειωτες ακρογιαλιές
και δέντρα μες στη θάλασσα
κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράμα.
Αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώνουμε με τα γουρούνια.
Ήρθες εδώ και κάπνιζες
κοιτώντας τα σανίδια.
Ήσουν αόριστος και μακρινός
κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια
ούτε κουβέντα για όλα αυτά
ούτε και ’γώ σου μίλησα
σου ’πα μονάχα «μη χάνεσαι»
και συ μου ’πες «ναι μωρέ»
κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.
Έδωσα μια και ’γώ
έτσι όπως έχω δει
να κάνετε οι άντρες
και τρύπησα με το δάχτυλο
πέρα για πέρα το πακέτο.
Δεν ήτανε κι η μάρκα μου «μωρέ».

Το ποίημα είναι της Κατερίνας Γώγου. Η φωτογραφία της LadyLack

Κατηγορία: Κοινωνικό
Θέατρο: ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ (ΟΜΑΔΑ ΟΧΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ)
Διεύθυνση: Καλλιδρομίου 68 , Εξάρχεια, 2108068552, 6978014815
Ημέρες - Ώρες: Τρ: 21.00 Τε: 21.00 Πε: 21.00 Πα: 21.00 Σα: 21.00
Τιμές: 18 ευρώ, 12 ευρώ (φοιτητικό) / απαραίτητη η κράτηση θέσεων
Διάρκεια 75'

Συγγραφέας: Ακης Δήμου
Σκηνοθέτης: Γιώργος Σαχίνης
Ηθοποιοί: Τζίνα Θλιβέρη, Αγγελική Λεμονή, Γεωργία Τσαγκαράκη και Γιωργής Τσαμπουράκης
Κίνηση: Ειρήνη Αλεξίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άρης Ασπρούλης, Μαίρη Λογοθέτη

Ένα σκοτεινό παραμύθι βασισμένο στην «Κερένια Κούκλα» του Χρηστομάνου που αρχικά εκδόθηκε σε επεισόδια από την εφημερίδα «Πατρίς» το 1908 ώσπου τελικά θεωρήθηκε από την ελληνική κοινωνία της εποχής υπερβολικά μεταφυσικό και σκοτεινό και η εφημερίδα ανέστειλε τη δημοσίευσή του. Το 1911 λίγο μετά το θάνατο του δημιουργού κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο.

Το πρόσφατο έργο του Άκη Δήμου γραμμένο για την ομάδα «Όχι Παίζουμε» παρουσιάζεται φέτος σε ένα λευκό σπίτι στον Στρέφη, μέσα στον βράχο, όπου άνθρωποι και φαντάσματα ζουν μαζί μακριά από τον ήλιο και τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών και που και που θυμούνται πως κάποτε δεν έζησαν κρυμμένοι.

«Το Αίμα Που Μαράθηκε» είναι η «απλή και λυπητερή ιστορία» της βόλτας δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού στον νυχτερινό κήπο μιας ζωής χωρίς άρωμα και χωρίς δόξα. Παρουσιάζει την αγωνία του ανθρώπου που, περνώντας απ’ τον κόσμο, όλο απλώνει το χέρι του στις τριανταφυλλιές κι όλο απομακρύνεται, διωγμένος απ’ τα σύρματα του φράχτη. Δεκαεννιά σκηνές για το μάταιο μιας αγάπης. Κι ένα τραγούδι σαν πνιγμένο φιλί. Ατμοσφαιρική, εντυπωσιακή παράσταση, βουτηγμένη στο μετα-ρομαντισμό και μια γοτθικού τύπου μεταφυσική.

http://www.mixtape.gr/t.asp?sec=3⊂=1&uid=76
http://www.athinorama.gr/theatre/data/performances/default.aspx?id=5836
http://www.ikypros.com/cgibin/hweb?-A=28721&-V=books&w=

Κάποια παραθέματα από το βιβλίο:

Ήρθε η ώρα για ακόμα μια Playlist μετά από πολύ καιρό που είχα να ακούσω μουσική.

Playlist της εβδομάδας (τουλάχιστον) λοιπόν… :

Bauhaus – Dark Entries

Elusive – The circle never ends

Cure – Pictures of you

Siouxsie & The Banshees – Scarecrow

Sex Gang Children – Ecstasy

Lydia Lunch – Stinkfist

Sopor Aeternus - Beyond The Wall Of Sleep

And Also the Trees - The Dwelling Place

Black Tape For A Blue Gir – How can you forget love

Αυτά για τώρα... Δεν είναι μουσική περίοδος...

Βίντεο:

Sopor Aeternus - The House Is Empty Now...

Sopor Aeternus - In an Hour Darkly

Faith and The Muse - Sparks

Ανοίγω το πρωί το παράθυρο του υπνοδωματίου. Το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσω είναι το γκρι τελείωμα της απέναντι πολυκατοικίας… Τι ευχάριστο ξύπνημα. Πρέπει να σταματήσω να ανοίγω το παντζούρι. Με λίγο κρύο να μου χαϊδεύει τις πλάτες προχωράω προς την κουζίνα και ετοιμάζω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Ανοίγω την κουρτίνα του σαλονιού και αντικρίζω το μέγιστο πρωινό θέαμα… Το απέραντο γκρι.

Κατέληξα ότι τη ζωή μας δε μπορούμε να την κάνουμε έγχρωμη. Μόνο ασπρόμαυρη. Να της πετάξουμε λίγες πιτσιλιές πάνω για να μην είναι γκρι. Αλλά ποτέ δε θα είναι όλα έγχρωμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Εμένα η ζωή μου έχει λίγο κόκκινο. Το έκλεψα από τη ζωή κάποιου άλλου όμως, δε μου ανήκει! Και σύντομα θα βρεθεί κάποιος που θα το κλέψει από τη δική μου ζωή.

Νομίζω ότι θα γραφτώ σε μια σχολή ακόμα. Η αρχαιολογία θα μου ταίριαζε νομίζω. Είναι και φιλοσοφική Αθηνών, μη ξεφεύγουμε από το ασπρόμαυρο που άρχισε να παίρνει λίγο κίτρινο από την ιδέα. Από την άλλη η γκρι ζωή μου με κούρασε λίγο, δε ξέρω αν θα καταφέρω να υλοποιήσω το κίτρινο σχέδιο μου. Θα το σκεφτώ όμως και μόλις θα είμαι σίγουρη, θα σας το πω.

Βίντεο μιας ασπρόμαυρης ζωής.

I'm clicking your fingers for a gothic twilight
That actually existed just in your head
Your fingernails painted black
Or bloodred
I forget

And your fake-leather volumes
Jabbering on hell
Manifest decadence was what you hoped to exhail
Your eyes tried so hard to glitter

A star-snuffing black
So you opened your books
And you opened your legs
And so opened your heart
And let in the badness
You claimed
As your friend
With un-angels hovering
Like flies round the orchard
That had covered your soul
Their empire increasing
And your country
Deserted by yourself

The bells of St. Mary call us to remember
That life is with end
And the gestures can kill us
Moreover destroy
And there is one jugdement only

Your letters came daily
In French or in German
But they meant to me nothing
I caught the slow cords
And dry ice fogging your mind
I see all too clearly now
Why you should be discarded
And though I could pray for you
I probably shan`t
Having had my cup filled up
With your lies
And your makeup
You were nothing
Thinking you`re something

And nonetheless I still write this gothic lovesong
A sign to myself
And the memory of my past
I still write this gothic lovesong
And the memory of my past
And a way to shut out your face

Current 93 ...

Το βίντεο...

Black Witch

You are a Vampiric Elf!

You are a Demon

Fallen Angel

Vampire

Cocaine

Ecstacy

Mushrooms

Marijuana

Inhalents

None!

Alcohol

Dracula

Armand

Marius

Deacon Frost

Angel

Spike

Akasha

Lestat

Blade

Louis

Σας έσπασα τα νεύρα ε? Υπομονή... Τελειώνουν...

You scored as Punk,

Punk

Geek

Gothic

Emo

Jock

Ghetto

Preppy

Pinhead

Jigsaw

Hannibal Lecter

Freddy Krueger

Jason Voorhees

Candyman

Michael Myers

Leatherface

Buffalo Bill

Captain Spaulding

Hippy

Slut

Goth

Nerdy Girl

Popular Bitch

Athletic Tomboy

Loser

Preppy Girl

Old-school Goth

Romantic Goth

Ethereal Goth

Perky Goff

Fantasy Goth

Death Rocker

Industrial/Rivet-Head

Cyber-goth

Understanding Outsider

Anything-Goes Goth

Confused Outsider

"Life Is like a Box of Chocolates... You Never Know What You're Gonna Get!"

"Good Luck Exploring the Infinite Abyss."

I Came Here Tonight Because When You Realize You Want to spend the Rest of Your Life with Somebody, You Want the Rest of Your Life to start as Soon as Possible

"I Ask for so Little. Just Fear Me, Love Me, Do as I Say, and I Will Be Your Slave."

Give Yourself to the Dark Side

"I've Crossed Oceans of Time to find You"

Death Smiles at Us All,all a Man Can Do Is Smile Back.

The opposite of War Isn't Peace, It's Creation!

Life Is Pain, Highness. Anyone Who Says Differently Is Selling Something.

"I'll Tell You in Another Life, When We Are Both Cats"

Have You Ever Danced with the Devil in the Pale Moon Light

Amazing Tradition. They Throw a Great Party for You on the One Day They Know You Can't Come.

We Have a Whole Life to live Together You F*cker, but It Can't Start until You Call.

She Never Sleeps

Και ήσουν και πάλι μπροστά μου. Λες και κάτι μας κρατάει κολλημένους τον έναν με τον άλλον και νιώθουμε την παρουσία των τρίτων σαν κάτι τυλιγμένο γύρω από το λαιμό μας. Να ξαναχορέψουμε δεν το περιμένα, πρέπει να το ομολογήσω αυτό. Ήταν κάτι που μου έλειπε αλλά το είχα ξεγράψει από καιρό. Το είχα πάρει απόφαση. Εδώ θα δικαιωνόταν η ατάκα της Κατερίνας "Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία". Εμένα είχε πεθάνει πριν την πραγματικότητα. Πριν το γεγονός. Εγώ την είχα σκοτώσει για την ακρίβεια... Μην τα ρίχνουμε και όλα στην ελπίδα.

Δεν ήταν οι ιδανικότερες συνθήκες οι χθεσινές βέβαια. Κανείς δε μπορεί να παραδεχτεί το αντίθετο. Ούτε εσύ που καταφέρνεις να με πείσεις πάντα για το ότι το μαύρο είναι άσπρο.

"Confusion in her eyes that says it all. "

Ήμουν σίγουρη ότι θα το βάλει. Έχω βαρεθεί να το ακούω, κι όμως χθες με τον ήχο αυτό και την εικόνα τη δική σου να χορεύεις ήταν σα να το άκουγα πρώτη φορά.

"And she gave away the secrets of her past"

Ήθελα τόσο να έρθω απέναντί σου, αλλά φοβόμουν τόσο τους ψιθύρους που θα ακούγονταν αργότερα...

" And a voice that told her when and where to act,
She said I've lost control again."

Δεν ήθελα πολύ... Ούτε εσύ δεν το πίστεψες όταν με είδες απέναντί σου. Δε θα ξεχάσω την έκπληξη στα μάτια σου μα πάνω απ'όλα αυτό το χαμόγελο που σε θυμίζει πάντα.

"And she turned around and took me by the hand and said,
I've lost control again."

Δε ξέρω και τι θες πια. Μια θες να βρίσκεσαι δίπλα μου, μια προσπαθείς να φύγεις όσο πιο μακρυά γίνεται. Τι πρέπει να καταλάβω από όλα αυτά?

"And how I'll never know just why or understand,
She said I've lost control again."

Είναι άραγε το αντρικό μυαλό τόσο περίεργο ή εγώ απλά δε θέλω να καταλάβω. Ποιος θεός παίζει μαζί μου πάλι? Αυτή η περίοδος που έρχεται θα είναι δύσκολη.

"And she screamed out kicking on her side and said,
I've lost control again."

Είχαμε καιρό να βγούμε και να βρεθούμε εμείς οι δύο. Και ξαφνικά αρχίσαμε και οι δυο να θυμόμαστε τα παλιά μας στέκια? Τι γίνεται... Γιατί γίνεται. Ποιος το σκέφτηκε και το σχεδίασε... Μπα... Λάθος του σκηνοθέτη θα ναι. Δε μπορώ να μείνω πια κοντά σου. Αλλά μακρυά σου τρελαίνομαι. Νομίζω ότι η καρδιά μου χτυπάει τόσο αργά όταν δεν είσαι εδώ... Σχεδόν μισοπεθαμένα...

"And seized up on the floor, I thought she'd die.
She said I've lost control."

Ποτέ δε θέλησα να πεθάνω. Δεν το ευχήθηκα ποτέ. Αλλά δε θέλω να φύγω μακρυά σου πριν μάθω ακριβώς τι είναι αυτό που δημιούργησες.

Μακάρι να μπορούσες να το διαβάσεις αυτό. Μακάρι να μπορούσες να δεις. Αλλά εσύ "κρύβεις όσα δε μπορείς να ζήσεις, όσα δεν αντέχω να δω..."

" But she expressed herself in many different ways,
Until she lost control again.
And walked upon the edge of no escape,
And laughed I've lost control.
She's lost control again.
She's lost control."