Το χτύπημα από κείνη ήταν βαρύ, τόσο που με σημάδεψε. Όχι τόσο ψυχολογικά, απλά τα χέρια της ήταν σαν του Παναγιώτη Φασούλα.

Ταλαιπωρημένη, με μάτια μισόκλειστα, μουρτζούφλω, σκέτη μαυρίλα, σα να καθάριζε το τζάκι (αν είχε)

Ο καιρός μαζί της περνούσε αργά και βασανιστικά. Οι βόλτες στην παραλία να τρέχουμε χεράκι-χεράκι στο ηλιοβασίλεμα κρατούσαν κάμποσες ώρες, καθότι μόνο έτσι θα νοιώθαμε κοντά ο ένας στον άλλον, να, σαν την Αλίκη και το Δημήτρη ένα πράμα.

-Μα αυτοί μετά μόνο πιστόλια δε βγάλανε!

Είχε πιάσει τα μηνύματα της εποχής. Εξάλλου οι εποχές του ’70 έχουν φύγει ανεπιστρεπτί κι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καινούργια ‘θέλω’. Να τα μπλέξει με κάποιον, να αμολήσουνε ένα κακομαθημένο, να χωρίσουνε λόγω συμφωνίας χαρακτήρων (με τους καινούργιους), κι η μεν μία να το παίζει εύθυμη ζωντοχήρα με το καροτσάκι και με το τεκνά να εναλλάσσονται, κι ο άλλος να το παίζει τζόβενος φρεσκοχωρισμένος, έτοιμος για όλα.

Δενόμασταν με τον καιρό κι η σχέση μας έμοιαζε πια σαν εκείνες τις μακροχρόνιες που περπατούν στο δρόμο και κάνουν μπαμ στα διακόσια μέτρα. Η αγάπη ξεχείλιζε στο τάβλι που παίζαμε στην καφετέρια, στις φάπες  που ανταλλάσσαμε σαν να υπηρετήσαμε στο ίδιο αντιτορπιλικό, στις βρισιές που ρίχναμε σαν Αμερικανοί ναύτες, στα τσιγάρα που στρίβαμε σαν επίδοξοι διάδοχοι του Λούκι Λουκ. 

Το συναισθηματικό πρόβλημα δεν είχε λυθεί, είχε όμως πλέον ξεχαστεί, κι όλοι πίστευαν ότι εμείς οι δυο μαζί θα καταλήξουμε (παντρεμένοι εννοούσαν αν και μου φαινόταν λίγο μακάβριο το ρήμα).

Η αγάπη έδειχνε να είναι τόσο μεγάλη που έκανα τρία πακέτα την ημέρα συν το catty shark που του χα αλλάξει τον αδόξαστο. Κι εκείνη δεν πήγαινε πίσω. Αναμαλλιασμένη πήγαινε στο πανεπιστήμιο λες και το προηγούμενο βράδυ είχε κοιμηθεί με κανέναν αρκούδο. Πήγαινε με τις φόρμες παντού, σαν τις κυράτσες που πετάγονται στη λαϊκή στις διαφημίσεις της Μενεγάκη. Το σεξ  δεν υπήρχε και το προφυλακτικό είχε αντικατασταθεί εδώ και καιρό με το φίμωτρο. Η κιθάρα μου είχε πιάσει σκόνη καθώς η έμπνευση χάθηκε με τη μετακόμιση.

Το black χιούμορ είχε γίνει καθημερινότητά μας, καθώς η απέεεραντη ευτυχία που ζούσαμε είχε γίνει συνήθεια, και οι τρυφερές στιγμές δε λείπανε, ειδικά όταν ήμασταν χώρια.

-Αγάπη μου ξέρεις τι είδα σήμερα?

-Τι.

-Τους ‘δώδεκα πίθηκους’!

-Είχατε επισκέψεις?

-…

Οι άνθρωποι όταν κάνουν σχέδια όμως ο Θεός γελάει (στην περίπτωσή μας πρέπει να ξεκαρδίστηκε). Το ενδιαφέρον ξεδιπλώθηκε σ’ όλη την έκτασή του όταν πήγα φαντάρος και ξέχασα να της το πω. Σιγά, πώς έκανε έτσι, θα της το λεγα!

Κι αυτή δεν άφησε τον καιρό να πάει χαμένο. Όταν επέστρεψα απ’ την παραμεθόριο της…Σαλαμίνας έμαθα ότι έχει με ένα παιδί σοβαρή σχέση! Το έμαθα πολύ μετά καθώς ξέρετε ότι ενώ τα κακά νέα μαθαίνονται αμέσως, τα καλά αργούνε να κυκλοφορήσουν.

Ποιο είναι το ελιξήριο ώστε μια μόνιμη σχέση να κρατήσει, το ανακάλυψα μετά

1.      Δε μένεις ποτέ μαζί του/της

2.      Δε συζητάς ποτέ πράγματα που σε απασχολούν πραγματικά.

3.      Κανονίζεις να δουλεύεις ώρες αντίθετες από τον άλλον

4.      Αποφεύγεις συναντήσεις με άτομα άνω των 50, με σχέση εξ αίματος μαζί της.

5.      Κάνουμε οικονομία για να πληρώσουμε αργότερα τη νύφη.

6.      Τα φτιάχνεις στο καπάκι μ’ ένα τρελαμένο κι όλα επιστρέφουν στους ακανόνιστους τρελούς ρυθμούς ζωής που δε ξέρεις τι έκανες χτες και τι θα φέρει το αύριο. Γιατί έτσι μ’ αρέσει!(Γκλούπ)