Γι' άλλη μια φορά γυρίζοντας αργά στο σπίτι, το σκηνικό γνώριμο. Σκοτάδι παντού, ένα λαμπατέρ στη γωνία να φωτίζει συνεχώς σα να είμαστε γηροκομείο που φωταγούνε το δρόμο προς την τουαλέτα όλη τη νύχτα μην τυχόν τους πέσει κανένας γέρος απ΄το μπαλκόνι, κι έναν αδερφό να κάθεται σαν το Βούδα μπρος στην τηλεόραση, βλέποντας άλλο ένα μεταμεσονύχτιο έργο με πρωτότυπο σενάριο, κάτι μαύροι να πλακώνονται δίπλα σ' ένα γήπεδο μπάσκετ, κάπου στο New Jersey...

Προτού πέσω στο κρεβάτι σα λιπόθυμος, τον ρώτησα (από ευγένεια γιατί κουτούλαγα), αν πήγε κάπου το βράδυ. Τι το θελα? Είπε ωραία πράγματα, στην αρχή βαριόμουνα αλλά μετα ξύπνησα...

• είχαμε συνάντηση παλιών συμμαθητών! 11 χρόνια μετά! Χαμός!

• Θυμήθηκες τα παλιά?

• Τα παλιά τα θυμήθηκα, αυτούς δε θυμήθηκα!

Κι εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα. 20 γυναίκες, 20 άντρες. Όλες οι γυναίκες αποκατεστημένες. Όσες σπουδάσανε μπήκανε σε ιδρύματα, νοσοκομεία, τράπεζες. Όσες δεν, είχαμε απλά μια καλή δουλειά.

Απ' την άλλη οι άντρες. Με τα ίδια προσόντα, ένα απόλυτο μηδενικό. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Γιατί αν επικρατεί ο φασισμός των αντρών για τις υψηλότερες θέσεις (που είναι όμως λίγες και ¨κλεισμένες¨), για τις άλλες θέσεις επικρατεί ο φασισμός των γυναικών.

Γιατί οι υψηλόβαθμοι, απ' το να βλέπουν κάθε πρωί τον νταγλαρά με την τσίμπλα στο μάτι να κρέμεται σα σταλαγμίτης και να ρουφά το φραπέ του σαν το μυρμηγκοφάγο στο ροζ πάνθηρα, προτιμούν απέναντί τους όμορφα κοριτσάκια, που ενίοτε (όπως αποδεικνύει η ιστορία) μπορούν να αποδειχτούν και “διαθέσιμα”...

Οι διάλογοι μεταξύ τους, ενδεικτικοί. Άντρες ανασφαλείς, χαμένα κορμιά, να κρύβουν τη μιζέρια τους κάτω από μυστηριώδη βλέμματα και σηκωμένους γιακάδες. Γυναίκες με λυμένα τα βασικά προβλήματά τους, εκτός απ' το αυτονόητο, για το οποίο φυσικά και οι ίδιες ευθύνονται...

Γιατί αν ψάχνεις άντρα αποκατεστημένο να δοθείς, πρέπει καταρχάς να μην τους παίρνεις τη δουλειά.

Το σκηνικό προβλέψιμο. Γυναίκες να κάθονται από τη μία σαν πάπιες όταν τις φωτογραφίζουν στο ζωολογικό κήπο, κι απ' την άλλη οι άντρες, το χαλαμανταριό της αρκούδας...

Οι άντρες ρωτούσαν με απορία τις γυναίκες...

• Γιάννα, εσύ τι δουλειά κάνεις?

• Εγώ δουλεύω σε ίδρυμα 7 χρόνια!

• Μπράβο...μπράβο...

• Εσύ Ελένη?

• Εγώ είμαι σε μια κλινική! Μια χαρά!

• Σε κλινική ε? Μπράβο...μπράβο...

• Βρε συ, ομόρφυνες το ξέρεις?

• Εσύ Μαρία?

• Εγώ δε σπούδασα, υπάλληλος σε μια εταιρεία είμαι...

• Μπράβο Μαρία...μπράβο Μαρία...

Οι γυναίκες προσπαθούσαν να δούνε τι γίνανε οι "πρώτοι" άντρες της ζωής τους...

• Νίκο! Έχεις γίνει άλλος άνθρωπος! Δε μπορώ να το πιστέψω! Πολύ ωραίο ντύσιμο και ακριβό!

• Τίποτα δεν είναι τυχαίο ξέρεις...

• Τι κάνεις στη ζωή σου? Ασχολείσαι με κάτι?

• Ε? πώς...πώς...

• με τι?

• Ε...να....ασχολούμαι με υπολογιστές...

• Πολύ ωραία! Και τι κάνεις δηλαδή?

• Τι να κάνω...ξέρω γω? Ασχολούμαι με υπολογιστές!

• Αυτό το κατάλαβα! Τι τους κάνεις δηλαδή? Τους πλένεις?

• Ε όχι φυσικά! Γενικότερα πράγματα...

• (κατάλαβα...αυτός στο chat μπαίνει όλη μέρα...)

• Εσύ Βασίλη?

• Εγώ τι?

• Τι κάνεις στη ζωή σου?

• Κοίτα...πολλά πράγματα...

• Όπως?

• Κοίτα...τώρα τίποτα...αλλά έχω μεγάλα σχέδια για το μέλλον!

• Πολύ ωραία! Τι δηλαδή?

• Θα οργανώσουμε κάτι με κάποια παιδιά!

• Σπουδαία! Τι δηλαδή θα οργανώσετε?

• Ε αυτό δεν το έχουμε βρει ακόμα! Κάτσε να βρω τα παιδιά πρώτα!

• (κατάλαβα...αυτός ψάχνεται για πέντε επί πέντε...)

• Εσύ Δημήτρη?

• Εγώ μια χαρά! Τι άλλα?

• Δόξα τω Θεώ, βρήκα έναν άνθρωπο που κάτι έχει καταφέρει!

• Ναι, ναι, δεν έχω παράπονο! Τι άλλα?

• Και με τι ασχολείσαι αν επιτρέπεις?

• Πως! Εννοείται ότι σου επιτρέπω! Αλλοίμονο! Τι άλλα?

• Ναι αλλά δε μου πες με τι ασχολείσαι...

• μάλιστα...πώς να στο πω...

• Τι?

• Κοίτα, με κάτι ασχολούμαι, αλλά δε ξέρω πως το λένε...

• (κατάλαβα...αυτός κάνει τον κλόουν σε παιδικά πάρτυ...)

• Εσύ Μιχάλη?

• Εγώ δούλεψα πολύ, και κατάφερα δουλεύοντας να τελειώσω τη νομική!

• Μπράβο Μιχάλη! Δικηγόρος δηλαδή!

• Ναι αμέ!

• Και τι υποθέσεις έχεις? Πού δουλεύεις τώρα?

• Πουθενά.

• Τι πουθενά? Δεν τελείωσες δικηγόρος?

• Ναι αμέ!

• Και τι κάνεις?

• Περιμένω να γίνω!

• (κατάλαβα...αν κι αυτός δεν πάει απαραίτητα χάλια...κι ένας άλλος κάτι περίμενε κάτω από ενα δέντρο και ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας...)

• Εσύ Γρηγόρη?

• Τι εγώ?

• Εσύ τι κάνεις στη ζωή σου?

• Εγώ? Ένα νέο ξεκίνημα!

• Πολύ καλά! Δηλαδή?

• Πέρασα στο μουσικό πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης!

• 30 χρονών? Τώρα σου ρθε να σπουδάσεις?

• Ποτέ δεν είναι αργά!

• (κατάλαβα...αυτόν τον βλέπω ένα ρεσιτάλ να δίνει στη ζωή του κι αυτό να ναι στο τάβλι...)

Τι να πεις...όταν οι γυναίκες ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον, οι άντρες ψάχνουν συνεχώς μια καλύτερη διακαιολογία...

Καλημέρα!