Όταν έχεις όνειρα στη ζωή σου θα πρέπει να τα κυνηγάς. Αλλιώς είσαι καταδικασμένος να σε κυνηγούν αυτά. Γιατί δεν πρόκειται να ξεφύγεις απ’ αυτά, ούτως ή άλλως θα κοιμηθείς κάποια στιγμή, δε θα κοιμηθείς? Τι θα τους πεις δηλαδή? Φύγετε, θέλω να δω ειδήσεις? Δεν παίζει, θα ‘ρθουν κρυφά και θα σου κάνουν τον ύπνο μετρό της Νέας Υόρκης…

Έτσι κι εγώ αποφάσισα να κάνω ένα ακόμα βήμα. Παρατάω το καθηγητιλίκι (προς το παρόν) και πάω (κατά τα φαινόμενα) να αρθρογραφώ σε περιοδικό. Η αλήθεια είναι ότι αγνοούσα την παρουσία του συγκεκριμένου περιοδικού, όπως κι άλλοι δέκα εκατομμύρια συμπολίτες μου, αλλά η πρόταση που μου έγινε χτες κι  ήταν πέρα για πέρα τιμητική!

-         Να ρθω να γράφω?

-         Και δεν έρχεσαι? Σάμπως θα σε διαβάζει κανένας?

Το μόνο που με δυσκολεύει λίγο είναι ότι πρέπει να ξεκινήσω να γράφω λιγάκι σοβαρά. Μπορώ φυσικά (προς το παρόν με κάποια μικρή αλλά τόσο σημαντική υποστήριξη) αλλά πού θα πάει, θα τελειοποιηθώ…

Πχ: "Οι Η.Π.Α. ανεξαρτητοποίησαν το Κόσσοβο από μόνοι τους. Τώρα λένε πως πρέπει να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ επειδή κινδυνεύει να γίνει θύμα του κακού παραδείγματος που έδωσε το Κόσσοβο. Παίρνεις ή δεν παίρνεις μια ντιβανοκασέλα να τους τη φορέσεις κολάρο να κυκλοφορούν σαν αόμματοι?"

Ιδού, εκεί έγκειται το πρόβλημα. Με το που πάω να γράψω σοβαρά, μου βγαίνει το άχτι. Πχ "τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό. (μέχρι εδώ καλά τα πάω). Η κυβέρνηση αφού ευχαρίστησε τα κόμματα, είπε όχι, δε θέλει δημοψήφισμα. (στρώνω σιγά- σιγά). Γιατί, όπως δήλωσαν ο λαός αγαπάει τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και φτιάχνεται μ’ αυτές. Ποιες άλλες μεταρρυθμίσεις κυκλοφορούν σε DVD σ’ όλα τα περίπτερα?"

Όχι, όχι, μακριά απ’ το πολιτικό ρεπορτάζ. Θα το ρίξω σε πιο «τρυφερές» ειδήσεις. Πάντα προσπαθώντας να γράψω σοβαρά…

"7 στα 10 σύγχρονα ζευγάρια χωρίζουν. Κυριότερη αιτία των διαζυγίων αυτών είναι καταρχάς ότι παντρεύονται. Και δεν είναι αυτό το πρόβλημα, το κράτος έχει προνοήσει για τα πάντα, βοηθώντας τα ζευγάρια αυτά μετά το διαζύγιο, λύνοντας όμως μόνο κατά 70% το πρόβλημα. Με το άλλο 30% τι θα γίνει που δε χωρίζουν με τίποτα?"

Ή  στα κουτσομπολίστικα να παίρνω συνεντεύξεις από καρδιάς από ηθοποιούς και τραγουδίστριες παντρεμένες με παιδιά, "κοινωνικότατες", αλλά κατά τ’ άλλα αξιαγάπητες?

-         Είσαι ερωτευμένη αυτό τον καιρό?

-         Αφού ξέρεις δε μιλάω ποτέ για τα προσωπικά μου…

-         Και αυτός ο δίμετρος που πηγαινοφέρνεις στα μπουζουκτσίδικα?

-         Είναι ένας καλός φίλος. Ξέρεις δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τον πρώην άντρα μου και με βοηθάει να τον ξεπεράσω…καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον ξεπεράσουμε μαζί δηλαδή…αυτός είναι φίλος…

-         Κι όταν τον ξεπεράσεις, θα μείνεις με το δίμετρο?

-         Αν τον ξεπεράσω όχι, τα ρεκόρ εξάλλου είναι για να σπάνε…