Στον Όλυμπο συνηθιζόταν να απεικονίζονται όλοι οι θεοί όμορφοι. Όλοι? Όχι! Ο Ήφαιστος, αν και γιος του όμορφου Δία και της κουκλίτσας Ήρας, βγήκε τελείως μαυροτσούκαλο, με ένα μούσι σαν του Χατζηαβάτη, με ύψος Τζον Κόρφα, και λίγο κούτσαυλο. Δηλαδή περισσότερο φρατζολάκι θύμιζε, παρά άνθρωπο...

Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να χει τις ομορφότερες γυναίκες, καθώς μπορεί ως θεός να μην είχε πολύ ανταγωνισμό και όποτε έσκαγε μύτη στις καφετέριες τα πιπίνια που κάθονταν δυο-δυο να λυσσάνε γι’ αυτόν καθώς οι θεοί τότε ήταν γαμάουα, αλλά επίσης είχε μυαλό κι ήτανε τρελλό πετόνι, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μπαστουνόβλαχους μπήχτες θεούς του Ολύμπου...

Την κουτσαμάρα την απέκτησε από ένα περιστατικό που θα μπορούσε να αποφύγει, αλλά δυστυχώς εκτός από έξυπνο η μάνα του τον γέννησε και απίστευτο μπούλη... Ο Δίας γι’ άλλη μια φορά μάλωνε με την Ήρα, καθώς το προηγούμενο βράδυ ο πατέρας των θεών πήγε και πήδηξε την Αλκμήνη...

- Πού ήσουνα χτες ρε γελοίο υποκείμενο?

- Πρόσεξε πώς μιλάς στον πατέρα των θεών...

- Τι να προσέξω ρε μαλακιστήρι? Λέγε, την πήδηξες ή δεν την πήδηξες μέσα στο πλυσταριό???

- Μέσα στο πλυσταριό όχι!

(πετάγεται ο Ήφαιστος)

- Ναι μαμάκα ο μπαμπάκος σου λέει αλήθεια, μέσα στο πλυσταριό καθόμουνα εγώ!

- Ουφ τώρα ηρέμησα...και τι έκανες μέσα στο πλυσταριό μάτια μου?

- Έπαιρνα μάτι τον μπαμπά που πηδούσε την Αλκμήνη δίπλα στο πλυσταριό!

Ο Δίας τα πήρε, βούτηξε το γιο του και τον πέταξε από τον Όλυμπο να μαζέψει χόρτα. Κουτσάθηκε, και τα βαλε με τη μάνα του που δεν τον στήριξε. Στα γενέθλια της, της έκανε δώρο ένα χρυσό θρόνο με αόρατα δεσμά. Η θεά δέθηκε, και για να τη λύσει ο Ήφαιστος ζήτησε αντάλλαγμα. Να παντρευτεί την Αφροδίτη!

- Πολλά ζητάς γιε μου! Αυτή είναι τρελλό τούμπανο και συ είσαι σαν ιάπωνας τουρίστας!

Αλλά δε μπορούσε να κάνει πίσω. Η Αφροδίτη κι αυτή είχε σπαστεί, αλλά την πίεσε ο Δίας κι έτσι τον πήρε. Αλλά κι αυτή δεν ήταν η καλύτερη σύζυγος... Λίγο μετά το γάμο της άρχισε να του τα φοράει με τον αδερφό του, τον Άρη, ο οποίος δεν της είχε αφήσει όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο...

Ο θεός Ήλιος που τα βλέπει όλα όμως, είδε τον Άρη με την Αφροδίτη να ξερογλείφονται και σαν μέγιστος ρουφ και ταπετσαρίας από χέρι, πήγε κι έσκασε στον Ήφαιστο το παραμύθι. Τους τις στήσανε κανονικά αυτοί οι δυο, και πάνω στο σεχ των δύο εραστών, τους πέταξαν ένα δίχτυ κι έτσι ο Ήφαιστος τους έπιασε στα πράσα...

- Θα σε σκοτώσω μωρή Λούλα! Εμένα βρήκες να απατήσεις?

- Σκότωσε με ρε Τούλη, χέστηκα, αφού είμαι αθάνατη...

- Θα σε πλακώσω στις σφαλιάρες τότε μωρή τερέζα!

- Και δε με πλακώνεις? Θα γίνω αόρατη...

- Θα κάνω με τα κρεμμυδάκια τότε μωρή αφρούλα!

- Ώπα ρε Τούλη, σιγά μη σου κόψει η μπεσαμέλ!

- Τι μπορεί να κάνει γαμώτο ένας θεός σε μια θεά???

Τελικώς, μετά λοιπόν τη μήνυση κατά αγνώστου που υπέβαλε, ο Ήφαιστος ελεύθερος πια, άρχισε να ξαναπαίρνει μπρος κάνοντας βόλτες στις καφετέριες βρίσκοντας πιπινάκια που τόσο του ‘χαν λείψει, και διαδίδοντας έτσι για σπάσιμο ότι ο Άρης είναι αδερφή...

Με τη μήνυση κατά αγνώστου που υπέβαλε έμεινε ως ο θεός του πολιτισμού. Από το γεγονός ότι μαγείρευε στην Αφροδίτη όσο αυτή έβγαζε τα μάτια της, έμεινε και ως ο θεός της φωτιάς. Με τη μήνυση κατά αγνώστου σε συνδυασμό ότι μαγείρευε για την Αφροδίτη όσο έβγαζε τα μάτια της, έμεινε στην ιστορία ως ο θεός του κεράτου...