Η επιστροφή είχε προγραμματιστεί για τις 16 Αυγούστου. Όλα φαίνονταν ιδανικά κι η κίνηση δε φόβιζε ούτε γυναίκα οδηγό που μόλις έχει πάρει το δίπλωμά της. Αλλά το προηγούμενο βράδυ…
Πήγα σ’ ένα από τα πολλά καλοκαιρινά bars της Κέρκυρας. Τα όμορφα πλάσματα στη μέση να κουνούν τα κορμάκια τους σε ρυθμό τσούκου-τσούκου-μπολ, ενώ οι κάγγουρες να έχουν παραταχθεί στρατηγικά γύρω-γύρω ψάχνοντας την επόμενη λεία τους…
Ξάφνου βλέπω μια τύπισσα δεξιά μου με το ποτό στο χέρι να περιπλανά το βλέμμα της, ενώ ένας μυστήριος με μια μπλούζα που πρέπει να ήταν η τυχερή του, αλλιώς δε δικαιολογείται η ασιδερωσιά της, χώνεται και κάτι της λέει στ’ αυτί. Αυτή το παίζει δύσκολη και γυρίζει από την άλλη. Το σωστό καμάκι όμως προβλέπει τις κινήσεις κι έτσι ήδη βρισκότανε από την άλλη λέγοντάς της ίσως το ίδιο πράγμα, αλλά τεντώνοντας αυτή τη φορά τη μπλούζα η οποία πλέον έμοιαζε σαν πετσέτα θαλάσσης…
Εγώ ξεχνιέμαι και κοιτώ για λίγο από την άλλη πλευρά που κάτι άλλα καμάκια είχαν ορμήσει σε μια παρέα με κοπέλες που δεν είχανε προλάβει ακόμα να αφήσουν τις τσάντες τους… Γυρίζω και λέω στο φίλο πια και πάλαι ποτέ συμφοιτητή μου…
- Ρε συ, τι γέρακες είναι αυτοί? Ούτε να μετρηθούνε δεν πρόλαβαν οι κοπέλες αν καμιά ξεχάστηκε στην είσοδο!
- Είναι μεγάλος ο ανταγωνισμός μάγκα! Αν δεν την πέφτανε αυτοί, παραφύλαγαν οι άλλοι που βάζουν τρικλοποδιά στις κοπέλες, μετά ζητούν συγνώμη και τις πιάνουν την κουβέντα! Κι αν αυτοί ήταν απασχολημένοι, ακολουθούν τα χορευτικά καμάκια που τις σκουντάνε ή τις πατάνε κατά λάθος, πάλι ζητούν συγνώμη και τις παίρνουν και χορεύουνε!
- Κοίτα δοκιμασίες… δηλαδή για να ξεφύγει μια κοπέλα απ’ όλους αυτούς τι πρέπει να κάνει?
- Να φάει το ξύλο της χρονιά της!
Λέγοντας αυτά, γυρίζω από την άλλη. Σε διάρκεια μισού λεπτού ο τύπος με την μπλούζα- ξεσκονόπανο είχε βουτήξει την κοπέλα και τη φιλούσε παντού ενώ αυτή κοίταζε ψηλά, γαλήνια, σα να μίλαγε στο υπερπέραν και να έλεγε «μπορεί να μην είμαι η πρώτη του που θα κάνουμε σεξ, αλλά θα είμαι η πρώτη που θα τον σιδερώσει…». Τότε εγώ, αισθανόμενος αμήχανα αλλά και φοβερά ερασιτέχνης, αρχίζω πάλι τις ερωτήσεις στο φίλο που από το βλέμμα του πιθανόν κείνη την ώρα φαντάζεται πως είναι η ταμειακή μηχανή, έρμαιο στα χέρια της bar-woman…- Τι της είπε ρε αδερφέ και την κατάφερε σε μισό λεπτό ο κόνδορας? Μου λες?
- Αν ήξερα αδερφέ δεν θα καθόμουνα μαζί σου αλλά με τη bar-woman…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά έφτασε έξι το πρωί. Στις εννιά ξεκίναγα ταξίδι επιστροφής. Κοντά στην Αμφιλοχία τα μάτια μου κλείνανε στο τιμόνι αλλά είχα βάλει σκοπό να φτάσω Αντίρριο, και μετά να χωθώ σε κανένα πάρκινγκ να την πέσω κανά-δυο ώρες. Αλλά το ελληνικό κράτος φρόντισε για μένα και βοήθησε στην ασφαλή και γρήγορη επιστροφή μου. Με δύο συνεχόμενα διόδια, πέντε λεπτά διαφορά, ένα στη γέφυρα Αντιρρίου και ένα στο Ρίο, σύνολο 14 ευρώ, ξύπνησα, άρχιζα να εκσφενδονίζω καντηλάκια προς όλες τις λωρίδες και κατευθύνσεις, νεύρα πολλά, το μάτι γαρίδα, προσπεράσεις τρελλές…..και να ‘μαι!
Καλό Χειμώνα!
21 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΖω ένα δράμα...
50 χρόνια μπροστά... Grande Bretagne Haute-culture... see through συντακτικό τζιβάνες ααα... αλλαξοκωλιές Βζζζζουμ Γκόρτσος! Γκόρτσος! Δρακουμέλ Ελλάδα- Αχ πατρίδα μου γλυκειά! Επίκαιρα: Ούτε που τα θυμάμαι Ευτυχισμένοι μαζί Ήταν ωραία στη Μοζαμβίκη... θου κύριε καλλιγραφία αδερφή γιαπί κάργες Καρχαρίες Κοκό κουλτούρα μας να φύγουμε Λίγο καλύτεροι από μένα... λοίμωξη Μάγια η μέλισσα καραμπουζουκλής τσόντα Μελέτη σκιάχτρο Συγγρού Μόγλης μπατανόβουρτσες μπουρμπουλήθρες Μπουτάκια Ντάμπο το ελεφαντάκι ξενΕΡΩΤΩΝ διάλογοι... Οι ηττημένοι της ιστορίας... Όταν ήμουνα παθιάρης... πηγάδι μεγιεμελέ juventus πολυμίξερ αστροφεγγιές captain-Iglo προφήτης Ηλίας φάλαινα Τσε σαμιαμίδι φουλ της ντάμας αστερίας Τις πταίει Ψώνια στο καμπαναριό