Πάντα το όνειρό μου ήτανε να παρέμβω σε μια εκπομπή. Να μη μ’ αφήνουν να ολοκληρώσω. Να με κόβουν για διαφημίσεις. Να μιλάω πάνω στον άλλον. Να παίζουνε ντοκουμέντα για πάρτη μου, κι εγώ να στέκομαι αγέρωχα να καμαρώνω… «τέτοια κομπίνα που τη σκέφτηκα ο θεός?»

Γιατί η κομπίνα, αν θες να παραμείνει κομπίνα και να μην την κάνεις λαϊκό προσκύνημα, πρέπει να ακολουθήσεις κάποιους βασικούς κανόνες:

α) Καταρχάς να προσέχεις με ποιους συναλλάσσεσαι. Δηλαδή πχ αν θες να κάνεις κομπίνα με τον Ψωμιάδη τον νομάρχη, που καβαλάει τ’ άλογο για να πάει στη δουλειά του, σαν τον Κούρκουλο στο «Χώμα βάφτηκε κόκκινο», να ξέρεις ότι θα την πατήσεις. Γιατί αν αυτός στο δρόμο καβαλάει τ’ άλογα, στο σπίτι του το λιγότερο που θα κάνει είναι να πηγαίνει στην τουαλέτα με τηλεκατευθυνόμενο. Άρα αν τον λαδώσεις αυτόν τον άνθρωπο με 500.000 ευρώ για ένα θέμα, το λιγότερο που μπορείς να πάθεις είναι να τον δεις από το σπίτι σου ν’ αρχίσει να τα κουνάει στο τηλεπαράθυρο τα ευρώ για να του κάνουνε αέρα, το περισσότερο που πονάει πιο πολύ, είναι να δεις τα λεφτάκια σου να γίνονται σανό για τα άλογα…

β) Να μην μπλέξεις μέσα την Εκκλησία. Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά θα σε μουρλάνουνε. Θα σε πήξουνε στο Κύριε ελέησον, κι αφού σε φορτώσουνε με 34 πνευματικούς, αφού σε πηγαινοφέρουνε σε 5-6 ενορίες, κι αφού σε κάνουνε βόλτα σ΄ όλα τα νεκροταφεία της επικράτειας, θα σου σκάσουνε και το παραμύθι «για ιερόν σκοπόν». Εσύ μέσα στην ανατριχίλα για το «πού πάει ο άνθρωπος» θα σκάσεις το παραδάκι και θα πεις κι ευχαριστώ που αυτοί θα σε στείλουν στον παράδεισο, όσο εσύ τους στέλνεις στο Ρίο Ντε Τζανέιρο για χειμερινά μπάνια…

γ) Να μην πηγαίνεις σε γραφεία άλλων να διαπραγματεύεσαι. Εδώ έχουν γεμίσει τα ξενοδοχεία με κάμερες που πας να ισιώσεις τέλος πάντων, δε θα χουν τα γραφεία? Να χρησιμοποιείς ψευδώνυμα για τους άλλους παρμένα από το φυτικό βασίλειο, και τα λεφτά να τα αποκαλείς «μαρούλια». Έτσι αν θα σε παίξει καμιά εκπομπή δε θα σε δει κανείς, ποιος κάθεται να δει εκπομπές διατροφής, το πολύ-πολύ καμιά κυράτσα με τα ζαρζαβατικά παραμάσχαλα και την επιστρατευμένη κατσαρόλα να περιμένει εναγωνίως το τέλος της τρελλής και ύποπτης πορείας του λαχανοντολμά που αλλάζει χέρια κάθε πέντε λεπτά…

Υ.Γ.: Έπειτα από την συνολική απαξίωση των blogs του ΜΗ, απ' όσα έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό, κοινώς φαινόμαστε όλοι για γέλια πια είτε φταίμε είτε όχι, αρχίζω και νοιώθω λίγο ποιοτικός…! Θα μου περάσει γιατρέ μου?