Οι σκέψεις μου, στο πρόσφατο χθες και στο τώρα, μπλέκονται μέσα μου κι αδημονούν να μπουν σε σειρά, να εκφραστούν... Η ζωή, αυτό που αναπάντεχα βίωσα (απορώντας, είναι η αλήθεια, πώς αφέθηκα in the first place), με διδάσκει. Με διδάσκει "εμένα". Με μαθαίνω μέσα από τις αντιδράσεις μου στη ζωή και τα τερτίπια της και, τελικά ... με θαυμάζω... όχι για τα λάθη και την απογοήτευσή μου που πλανεύτηκα, με θαυμάζω για την αλήθεια μου.  

Κι αντί να αποφασίσω ότι πρέπει να προσγειωθώ, προστίθενται νέα σύννεφα στον κόσμο μου, μεγαλώνουν τα φτερά μου, προασπίζω την όποια αθωότητα/αφέλειά μου. Είναι όμορφος ο κόσμος ο δικός μου! Δε θα αφήσω καμία έλλειψη αρχών, καμία μπερδεμένη ψυχοσύνθεση, κανέναν έρωτα πλανευτή να με κατεβάσει κάτω!   

Το τραγούδι αυτό, που χθες βράδυ τραγούδησε με τόση δύναμη ο Παπακωνσταντίνου, με καρφωμένο ένα χαμόγελο ψυχής στα χείλη, είναι αφιερωμένο στο γνήσιο έρωτα που θα έρθει,

ανήκει στα Όνειρα!

Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε
πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

(Από το www.stixoi.info)