Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά επειδή έρχονται και ευρωεκλογές, ας θυμηθούμε μια ιστορία που θα  μας βάλει στο κλίμα…

Μια ξαδερφούλα του την μπάνισε ένας χωροφύλακας. Δε φοβήθηκε το όνομα του Φώτου αυτός και τη χούφτωσε. Όμως δεν έμεινε εκεί, αλλά άρχισε να το διαλαλεί. Οι αρχές επειδή ήξεραν τι τον περίμενε, τον μετέθεσαν στην Αθήνα, φρουρό των ανακτόρων. Ο Φώτος πήγε στην Αθήνα να τον συγχαρεί για τη μετάθεσή του…

-         Συγχαρητήρια Μπούλη! Άντε και υποπτέραρχος!

-         Αμέ! Να ψάξει για φρουρό!

Του ‘πε ο παπάς στ’ αυτί του cap, κι έτσι ο Γιαγκούλας, μετά τον πρώτο του φόνο που δεν ήτανε όποιος κι όποιος, ξεκίνησε τη δράση του στα βουνά.

Κάποια στιγμή απαγάγει κάποιον γέρο γιατρό και ζητάει λίτρα από τη γυναίκα του. Εκείνη, μικρή στην ηλικία, άλλο που δεν ήθελε και δεν απαντά. Ο Φώτος στέλνει δεύτερο γράμμα ζητώντας περισσότερα, εκείνη όμως, κλαίουσα χήρα, πρόβαρε τα μαύρα με το βαθύ ντεκολτέ. Του κόβει τ’ αυτί και της το στέλνει μπας και συγκινηθεί, χαμπάρι η γκόμενα. Ο Γιαγκούλας φορτώνει, τον αρχίζει στις σφαλιάρες το γιατρό, του κάνει μαθήματα οικιακής οικονομίας, και τον έστειλε στη γυναίκα του να της ρίξει ένα χέρι ξύλο.

Κάποτε στάλθηκε ένα κλιμάκιο πάνω να τον καθαρίσει. Αυτός μεταμφιέστηκε το προηγούμενο βράδυ, πήγε και τα ήπιε μαζί τους καρφώνοντας τον επικεφαλής, να ξέρει ποιον θα φάει αύριο μη βαράει στο γάμο του Καραγκιόζη! Λήστευε περαστικούς, είχε κάνει περιουσία,  και προίκιζε φτωχές κοπέλες, βοηθούσε οικογένειες και έκανε κοινωνικό έργο, καμιά σχέση μ’ αυτό του ΑΝΤ1.

Μια απαγωγή όμως σήμανε και το τέλος του. Τσίμπησε δυο φοιτητόνια, λίτρα και τα γνωστά, κι έσκασε κλιμάκιο στην περιοχή. Γίνεται πάλι της κόλασης, κι ο μοίραρχος βαράει μία και πετυχαίνει το Γιαγκούλα! Πέφτει κάτω, ενώ ο Μοίραρχος φωνάζει «Τον έφαγα!». Τότε από κάπου στο βάθος ακούγεται η φράση «Μου κλάσατε τ’ αρχ….  κύριε Μοίραρχε!». Ήταν και τα τελευταία του…

Στις 21 Σεπτέμβρη του ’25 κρεμάσανε σε κεντρική πλατεία το κεφάλι του μαζί με τους συντρόφους του… 

Κάτω ένα γράμμα του προς έναν αξιωματικό που κακοποιούσε κάποιους χωρικούς…

 «Τι πιέζεις τους εργατικούς ανθρώπους και τους κτηνοτρόφους, αφού βρε γαλονάδες, γαμώ τ’ αστέρια σας κι όλη την οικογένεια σας, αφού σας στέλλω είδηση όπου περνώ και δεν έρχεστε να πολεμήσομε. Τι φταίει ο κόσμος ο εργατικός και τους κακοπιέζεις; Λοιπόν, τώρα δεν ήθελα να σκοτώσω ούτε εσένα ούτε τους άλλους τους κωρωνάδες. Από σήμερα κι εντεύθεν να ξεύρης εάν κακοποιήσεις τους ανθρώπους θα σε κάνωμε  στρατοκαρτέρια και θα σε πελεκήσωμε με τα σπαθιά μας. Τα άντερά σου θα σου τα κάνωμε κοκορέτσι και θ σου τα δώσουμε να τα φας. Και αυτή τη στιγμή σε καλούμε να έλθης να πολεμήσωμε εδώ πάνω στον Προφήτην Ηλιάν…» 

Αφιερωμένο…(όχι τίποτ’ άλλο, να μάθει να φέρεται…)