Καταρχάς ο jorge. Αφεντικό σου λέει ο άλλος. Τρίχες κατσαρές. Τι αφεντικό είναι αυτό? Ο καθένας που πάει σπίτι του θα περιμένει να δει ο έρμος κανένα σπίτι-διαστημόπλοιο, με κομπιούτερς τελευταίας τεχνολογίας συνδεδεμένα με γιγαντοοθόνες, κονσόλες που να μιλάει κατευθείαν με τα κεντρικά στη Νέα Υόρκη, με πόρτες που δε φαίνονται ενσωματωμένες στον τοίχο, αλλά που ανοίγουν αν πατήσεις την ταμπακιέρα του πάνω στο γραφείο και τα συναφή. Άντ’ αυτού βλέπεις δυο σφουγγαρίστρες, ένα play-station του 1986, ένα game boy, λες και πήγες στο σπίτι του sport Billy, και μια κιθάρα που για να την ακουμπήσεις θα πρέπει πρώτα να χεις πάει με τη μαμά σου στον παιδίατρο για αντιτετανικό ορό…

Ο deos. Υποδιευθυντής σου λέει ο άλλος. Εγώ δε θα τον έβαζα ούτε για να αδειάζει τα τασάκια. Το δωμάτιό του είναι σαν του Μίκυ Μάους. Παντού συλλογές. Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις με την τσίμπλα στο μάτι την ντουλάπα να βάλεις μια μπλούζα της προκοπής για τη δουλειά σου που παλεύεις τόσα χρόνια για μια προαγωγή βρε αδερφέ, και να συνειδητοποιείς αργότερα κατά τις 12 δηλαδή, ότι φοράς το «Σώσε και συ ένα κοάλα, μπορείς»?

Ο Kinezes_trexoun_gimnes. Είναι ο μοναδικός που έχει νοικιάσει μισό σπίτι. Το άλλο μισό το έχουν καταλάβει τα φαντάσματα. Μένει στην κουζίνα, κοιμάται στην κουζίνα, τρώει στην κουζίνα. Αν τολμήσει κάποιος και προχωρήσει παραπέρα, θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι. Ένα κρεβάτι παρατημένο που νομίζει ο καθένας ότι ο τελευταίος που κοιμήθηκε πάνω ήτανε ο Αρθούρος κι από τότε το σφραγίσανε. Πλάι έχει έναν τεράστιο καθρέφτη που αν τολμήσεις και κοιταχτείς θα σου βγει πότε θα πεθάνεις. Το κουνέλι δεν είναι απλά κατοικίδιο αλλά ταυτόχρονα και κυνηγός φαντασμάτων.

Ο unick, ή αλλιώς ο terminator πλέον του forum. Αυτός όταν τον συναντάς σου δημιουργεί πολλά ερωτήματα: «Αυτός κάπου με έχει δείρει αλλά δε θυμάμαι πού». Πάντα είχε μια έφεση στη μουσική, γι’ αυτό και το τελευταίο αυτοκίνητό του το έκανε φυσαρμόνικα. Γενικά δε σηκώνει πολλά. Μόνο τις σακούλες από το σούπερ-μάρκετ.

Η melkat06 ή η μάνα του λόχου. Δεν είναι λίγο να χεις στο σπίτι σου κάθε τρεις και λίγο 4-5 γομάρια (να μαι κι εγώ!) να μπεκροπίνουν όλη την ώρα. Το παίζει κουλτούρα και έτσι, αλλά με το που άνοιξε ο καιρός λιγάκι, φήμες λένε ότι πάει συνέχεια πάνω-κάτω την παραλιακή και λικνίζεται στα beach bars. Το ξανθό μαλλί τη βοηθάει στις δημόσιες σχέσεις της καθώς το ανεμίζει όπως την ανεβαίνει στους περιπτεράδες του Παλαιού Φαλήρου και του Ελληνικού. Δε χρειάζεται να βάλεις ράδιο στο αμάξι για να σε κοιτάξουν όλοι. Πες της μια μαλακία και άσ’ την να γελάει. Το καλύτερο Bitάκι.

Ο Philippos_m. Στο Φίλιππο δεν έχει ερωτήσεις και μαλακίες. Είσαι σίγουρος ότι τις έχεις φάει κάποτε απ’ αυτόν και βγάζεις και το σκασμό. Γενναιόδωρος και μερακλής, πίνει ελάχιστα, όσο χρειάζεται για να γελάει με τους υπόλοιπους. Φιλόσοφος του τραπεζιού με εκλεπτυσμένο χιούμορ και κάπως κίνκυ, πάντα μαυροφορεμένος ανεξαρτήτως εποχών, τόσο που αν κάθεται από πάνω σου όρθιος νομίζεις ότι ήρθε ο χάρος να σε πάρει. Αγαπημένος του ηθοποιός είναι ο δερμάτινος καναπές στα «φιλαράκια».

Sylviaki. Κοσμοπολίτισσα, με αέρα κερκυραικοευρωπαικό, δε χάνει συνέδριο για συνέδριο. Της έχουνε δώσει να φοράει κι ένα σοφιστικέ γυαλάκι, έτσι για να μην πληρώνει στην είσοδο. Την αγαπάνε όλοι στη γειτονιά της αλλά δεν περνάει κανείς ποτέ κάτω από το μπαλκόνι της, γιατί τις ελεύθερες ώρες της κάνει προπόνηση για το Πάσχα πετώντας στάμνες.

Mpara. Απελευθερωμένη σεξουαλικά, αλλά τώρα τελευταία το παίζει τρυφερή και υπερευαίσθητη, ειδικά από τότε που έγραψε το ποστ της για τον μαύρο σωματοφύλακα. Όχι τίποτ’ άλλο, απλά φοβήθηκε μην έχει το τέλος του Σεργιανόπουλου…

Magicadespell. Μπορεί να είναι λίγο wild, μπορεί να ακούει heavy, death, lissaleo metal  αλλά εσύ μάλλον θα τη γλιτώσεις, αν δεν πας από κανένα τέρας απ’ αυτά που τραγουδάνε. Περιποιητική, κοινωνική και πρόσχαρη, αγαπάει τη χλωρίδα και την πανίδα, εκτός φυσικά από τους κορμοράνους…

Termite. Ζει με το όνειρο μιας λαμπρής καριέρας στο τραγούδι αλλά τρέχει να προλάβει καθώς οι υπογραφές να τον διώξουν από το διαμέρισμά που μένει λόγω ηχορύπανσης συνεχίζονται. Κρατάει δεύτερο ρόλο στο συγκρότημα μιας και γνωρίζει ότι αυτός που έχει τον πρώτο ρόλο ή έχει το τέλος του Παύλου Σιδηρόπουλου ή της Έφης Θώδη.

 Δεκτές οι μηνύσεις (έχω καλή δικηγόρο), οι απειλές για τη ζωή (δεν την ξέρω την κυρία, το ορκίζομαι) καθώς και απαγωγή (από λίτρα, το μόνο που παίζει να πάρετε είναι καμιά Μάρω και πολύ σας είναι…)    

Ο πίνακας πάνω-πάνω είναι η "συκοφαντία" του Μποτιτσέλι...