Αυτήν ακριβώς τη σκέψη έκανα, μόλις αντιλήφθηκα ότι η μυρωδάτη γαρδένια του κήπου που μου είχε αφήσει ο μπαμπάκας μου πάνω στο γραφείο την προηγούμενη εβδομάδα και την είχα "φυλάξει" (χωρίς μεγάλη προσοχή) ανάμεσα στα χαρτικά μου, είχε ολότελα πια ξεραθεί... Πήγα να την πετάξω και, πριν το κάνω, τη μύρισα. Μοσχοβολά ακόμα... Πόση δύναμη και ομορφιά φέρει μέσα της η φύση..., ακόμα και νεκρή...
ΥΓ. Καλέ μου Σβενάκο, έχεις κάτι να πεις, επειδή στο μυαλό μου ήρθε το επίθετο "νεκρή" κι όχι "ξερή"; :)
Αγάπη Έρωτας Ζωή Αγαπημένα Σχέσεις Προσωπική αλήθεια Μητέρα Βασικές αρχές Σινεμά Ποίηση Ψυχολογία Φιλοσοφία της καθημερινότητας Σελίδες ημερολογίου Το τέλος της ιδιωτικότητας Καταναλωτής (ο) ενημερωμένος Μουσική Ορθογραφία Προσωπική αληθεια