γροθιά.

Τώρα, βέβαια, το πόσο θα με πονέσει εξαρτάται από το βαθμό της πνευματικής μου εξέλιξης...

:)

Διότι και καθ' ό,τι, όπως πολύ σωστά λέγεται, κανείς δεν μπορεί να σε προσβάλει, αν δεν του το επιτρέψεις εσύ ο ίδιος. 

Ως εκ τούτου, υπάρχει η δυνατότητα να μη νιώσω προσβεβλημένη που στενοί οικογενειακοί φίλοι (εκ των οποίων ο γιος τους είναι  ασκούμενος  στο γραφείο μου και προσωπικός φίλος) έκαναν μία δουλειά (η οποία ως υπογραφή γίνεται σε μία μέρα και επιφέρει μεγάλες οικονομικές απολαβές, αν και ως προετοιμασία θέλει το χρόνο της, χωρίς , όμως να είναι δύσκολη) με άλλο συνάδελφο, με το πρόσχημα ότι εγώ την ημέρα της υπογραφής ... έλειπα.

Σε αντίστοιχες περιπτωσεις, ενημερώνονται όλα τα συμβαλλόμενα μέρη και οι νομικοί τους σύμβουλοι και βρίσκουν μία ημέρα και ώρα που να βολεύει όλους, ώστε να "πέσουν" οι υπογραφές. Δεν καλούν  δικηγόρο την τελευταία στιγμή να έρθει να υπογράψει, χωρίς να γνωρίζει καν ότι έχουν μπει στη διαδικασία σύναψης της συγκεκριμένης σύμβασης. Δηλαδή, εγώ δεν ήξερα καν ότι οι γονείς και ο αδερφός του θα προέβαιναν σε μία τέτοια ενέργεια, που, προϋποθέτει τουλάχιστον έναν στοιχειώδη έλεγχο των εγγράφων. Και με παίρνουν τηλέφωνο μία ώρα πριν το συμβόλαιο, που εγώ βρίσκομαι σε άλλη πόλη, στην οποία, λόγω δουλειάς, πηγαίνω κάθε εβδομάδα; Μάλιστα, δεν ανέφερε καν ο πατέρας του ότι αφορά τους ίδιους κι έμεινα με την εντύπωση ότι αφορούσε κάποιον πελάτη του και πρότεινε εμένα τελευταία στιγμή εκείνος.

Μου το ανέφεραν χθες (ότι επρόκειτο για δική τους δουλειά), που τρώγαμε όλοι μαζί, ως να μην τρέχει τίποτα. Και δε θα μου το ανέφεραν, αν δεν είχε ανακύψει μεγάλο πρόβλημα. Αν, δηλ., όλα πήγαιναν ομαλα, δε θα μάθαινα τίποτα. Χθες, συζήτησαν τα πάντα από την αρχή και ζήτησαν συμβουλή. Κι εγώ, είναι η αλήθεια, επειδή, ειπαμε, δε φημίζομαι για το γρηγορόστροφο ρετιρέ μου, δεν αντελήφθην ακριβώς τι είχε συμβει και αντί να φάω χαλαρά, κούρασα για κάμποση όση ώρα το μυαλό μου, προσπαθώντας να κατανοήσω τις λεπτομέρειες και να προτείνω λύση, (κι ας με είχαν καλέσει για γεύμα...αναψυχής). 

Το βράδυ, που έπεσα για ύπνο, συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί.

Το (επιπλέον) θέμα είναι ότι η όλη δική τους συμπεριφορά είναι τέτοια, που να δείχνει πώς ό,τι έγινε είναι "νορμάλ" κι όχι κάτι για το οποιο θα μπορούσα να παρεξηγηθώ ή να προσβληθώ.

Αυτό που εγώ πάντως κατάλαβα είναι ότι οι εν λόγω άνθρωποι, προκειμένου να "κάνουν τη δουλειά τους", δηλ. να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, παρακάμπτουν και φιλίες και σεβασμό στον άνθρωπο και επαγγελματική  συνεργασία και τα πάντα. Αν το ενδεχόμενο να προσβληθώ είχε κάποιο αντίκτυπο στα συμφέροντά τους, δε θα το έκαναν. Όμως, δεν έχει. Μόνο προσωπικό αντίκτυπο μπορεί να έχει και ως προς αυτό... σαφέστατα με γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Ως περαιτέρω στοιχείο, και δεδομένων των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν, τα οποία εμπλέκουν μηχανικούς, συμβολαιογράφους κλπ. θεωρώ , όμως, ότι το "γράψιμο" αυτό έχει αντίκτυπο στην επαγγελματική μου εικόνα προς τους τρίτους.  Κι αυτό, διότι όλοι αυτοί οι εμπλεκόμενοι βλέπουν ότι δεν με υπολογίζουν και με παρακάμπτουν ως επαγγελματία αυτοί οι τόσο κοντινοί μου άνθρωπο...

Μέχρι στιγμής το αντιμετωπίζω πολύ ήρεμα. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν γινόμουν πυρ και μανία. Τώρα, αναζητώ μέσα μου την απάντηση στο αν πρέπει ή όχι να νιώσω προσβεβλημένη... Μάλλον είναι (προσωπική) πρόοδος αυτό, ε; (Ή η μπουνάτσα πριν ξεσπάει η φουρτούνα; Ή, απλά, χαζομάρα; (από την οποία, ως γνωστόν, έχουμε τεράστια αποθέματα) :).   

ΥΓ. Άσχετο με το θέμα, αλλά ενδεικτικό της αλήθειας του τελευταίου μου... statement:

Πώς, στο καλό, γίνεται κανείς fun άλλου μέλους; Ψάχνω, ψάχνω και δε βρίσκω το κατάλληλον κουμπίον

ΥΓ.2 Ούτε κατάλληλο τραγούδι βρίσκω...