Ναι, το ξέρω ότι ο κόσμος καίγεται,η οικονομία πνίγεται και το αυγό χτενίζεται, αλλά εμένα αυτό είναι το ημερολογιάκι μου και θέλω να γράφω ό,τι μου συμβαίνει, χωρίς να αυτολογοκρίνομαι, ενταύσει; 

Τηλεφωνώ του Ν., λοιπόν, και με περιμένει στο γραφείο του, για να πάμε για καφέ. Δεν παίρνουμε και τον Β. μήπως είναι κέντρο, τον ρωτώ; Ο Β. όχι μόνο είναι κέντρο, αλλά είναι με μία κοινή φίλη και των τριών μας που ζει πολύ μακριά μας και είχαμε να συναντήσουμε πολύ καιρό... Υπέροχη έκπληξη! Εννοείται ότι ο καφές-διάλειμμα-ελαφρύ γεύμα της 1 ώρας κράτησε τόσο που εγώ παραλίγο να χάσω το προγραμματισμένο... ταξίδι μου:) Και το πιο υπέροχο απ' όλα ήταν ότι χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει, υπήρξαμε όλοι εκεί σε μία σημαντική στιγμή του Β., που μετά από πολύ καιρό αναμονής (και τις πρωινές ώρες της ημέρας μέσα στην ανυπομονησία) κατάφερε τελικά να πάρει στα χέρια του τα πρώτα αντίτυπα από το εκδοθέν πια διδακτορικό του, για να τα στείλει στο πανεπιστήμιό του (και - πρώην- όλων μας: )) Εννοείται ότι τον συνοδέψαμε ομαδικώς και στο Ταχυδρομείο :) και μετά πήγαμε να το γιορτάσουμε!

Ναι, ήταν υπέροχη μέρα η χτεσινή, πολύ ανθρώπινα ζεστή, γεμάτη από φιλία... :)

Α, ξέχασα να γράψω το αυτο-κολακευτικό συμβάν. Μαζί με τον Β., λοιπόν, και τη φίλη μας, ήταν κι ένας άγνωστος σε εμάς νέος φίλος του Β., εμφανίσιμος και (φαινομενικά) σοβαρός. Αλλά με το που φτάσαμε και συστηθήκαμε, με κοίταγε ως χαμένος. Κι η δεύτερη ερώτηση που μου έκανε ήταν αν ... είμαι παντρεμένη. Μάλιστα, ρίξαμε ένα φοβερό γέλιο, αφού εντελώς απότομα, μόλις κάτσαμε κι αφού είπαμε τα ονόματά μας, ρώτησε "είστε παντρεμένη"; Κι εμείς το εκλάβαμε ως ερώτηση αν εγώ και ο Ν. είμαστε μαζί, χαχαχα. Αφού ο Ν. με "διέσυρε" ως μη σοβαρή επαρκώς για γάμο :) :) και διευκρινίσαμε τα ... αδιευκρίνιστα, ο φίλος του Β. απηύθηνε σε μένα προσωπικά την ερώτηση ξανά. Και όλο με κοιτούσε λες και ποια ήμουν; Ήταν δε τόσο εμφανής σε όλους η ...  (ακούσια αυτή) προσήλωση, που έφαγα μετά το δούλεμα της αρκούδας :). Κάπου είχα διαβάσει ότι μπορεί να είναι εντελώς "κουφά" για την κοινή λογική τα στοιχεία που μπορεί να μας "τραβήξουν" σε έναν άλλο άνθρωπο, στοιχεία που τον συνδέουν με αγαπημένες στιγμές του παρελθόντος μας, από μία μυρωδιά μέχρι ένα ... καπέλο :). Καπέλο δε φορούσα, αλλά το μαλλί μου μπορούσε κάλιστα να μυρίζει αρνί στη σούβλα, αφού πάσχιζα να prolong τη διατήρηση του πολύ πετυχημένου ίσιου μαλλιού κομμωτηρίου του Πάσχα. Αυτά και με τις ... (ακούσιες ή αρνήσιες) κατακτήσεις μου :).

Το τραγουδάκι αυτό με "φτιάχνει" απίστευτα, οπότε ταιριάζει με τη "φτιαγμένη" μου διάθεση, αν και όχι με το περιεχόμενο του ποστ :)