Ζω σ’ ένα λήθαργο. Που και που βγαίνω από αυτόν. Μαθαίνω νέα για τον έξω κόσμο. Το σκυλομετανοιώνω και επιστρέφω στο λήθαργο.

«Πέθανε ο Βαρθολομαίος» μου λεν. «Ο αρχιμανδρίτης?» τους λέω. «Ακόμα πιο ψηλά!» μου λεν. «Δεν έχει» τους λέω. «Ο διοικητής του ΙΚΑ!» μου λεν. «Ποιος είναι αυτός?» τους λέω. «Καλάαα» μου λεν…

Ενημερώθηκα δεόντως. Και μου ‘ρθε μια ναυτία με τη λογική του κόσμου που υποτίθεται ότι παρακολουθεί εμβρόντητος όλο αυτό το σκηνικό.

Και δεν παίρνω το μέρος κανενός. Απλά προσπαθώ να αναλύσω τη ψυχολογία του κόσμου. Κι επειδή ήταν ο Βαρθολομαίος? Δεν επιτρεπόταν να απατά τη γυναίκα του? Σε τι διέφερε από τους άλλους πετυχημένους εβδομηντάρηδες? Μάλλον στο ότι οι υπόλοιποι πάνε με 30 χρονών και κάτω κοπελίτσες, ενώ αυτός περιορίστηκε σε μια σχεδόν 50…

Και δεν είμαι υπέρ της μοιχείας. Απλά δε μπορώ τα κηρύγματα και ιδίως από τους πάμπλουτους δημοσιογράφους της φτωχολογιάς που ενώ on air την καταγγέλουν, πίσω από τις κάμερες έχουν στείλει στα τσακίδια την πρώην σύζυγο, της οποίας τα κέρατα πριν είχανε γίνει κυπαρρίσια από τον ατέλειωτο ποδόγυρο τους, παντρεύτηκαν πλέον την πιτσιρίκα η οποία προσεύχεται κάθε βράδυ στο προσκέφαλο να «πάει» αυτός από κάτι γρήγορο, ώστε να τον κληρονομήσει άμεσα από το να τη ζαλίζει «πιάσε μου το χάπι» ή «πάρε μου την πίεση…»

Αλλά ο λαός τις αδυναμίες του τις βάφτισε «ηθική», για να κρύψει την απίστευτη ιδεολογική του γύμνια.

Γιατί οι «δυνατοί» μπορεί να έχουν σαρώσει οικονομικά τον πλανήτη, τους κώδικες συμπεριφοράς όμως και τον πολιτισμό ανέκαθεν τους διαμόρφωναν οι «αδύνατοι».

Οι «αδύνατοι» λοιπόν από την αρχαιότητα κατάλαβαν τις «αδυναμίες» τους. Μελέτησαν τη φύση του άνδρα και της γυναίκας. Κι οι δυο εν τέλει είναι φύσει πολυγαμικά όντα. Ο άντρας μονομαχεί γι' αυτό που θέλει.Σπανίως χρησιμοποιεί το μυαλό σ' αυτές τις υποθέσεις. Αντίθετα η γυναίκα παρατηρεί. Στο τέλος επιλέγει τον νικητή και τον πιο ισχυρό. Αυτό το αντιλήφθηκαν όλοι και είδαν ότι τις περισσότερες επιλογές τις είχαν οι πιο δυνατοί, ενώ οι άλλοι ζούσαν με το περίσσευμα.

Έτσι ανακάλυψαν το γάμο, πέρασαν στο  DNA τη μονογαμία, για να προστατευτούν από τους μοναχοφαγάδες «δυνατούς».

Βγάλανε κι από το στομάχι τους τις δέκα εντολές για να μπορούν να μπεκροπίνουν το βράδυ πιο ήσυχοι μακριά από τις γυναίκες τους.

Αλλά ο,τι δεν έχει βάση την αλήθεια, στην πράξη γελοιοποιείται. Έτσι οι «αδύνατοι» ενώ έγραφαν και τραγουδούσαν την πίστη στη μονογαμία, τις νύχτες έσερναν την ηθική τους στα πιο βρώμικα πεζοδρόμια, αφήνοντας τη συνείδησή  μαζί με την ταυτότητά τους στη ρεσεψιόν.

Όταν όμως η ζωή ενός «ισχυρού» έβγαινε στη φόρα, όλη η κοινωνία τον κατασπάραζε, ρουφώντας  και την τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας που του έχει απομείνει. Γιατί όπως λέει άλλωστε  και ο Όσκαρ Ουάιλντ, «οι αδύνατοι θεωρούν ότι η ανηθικότητα η χαρτοπαιξία κι ο αλκοολισμός τους ανήκουν. Δε αντέχουν αυτή τη συμπεριφορά από έναν ισχυρότερο γιατί θεωρούν ότι απειλούνται».

Και δε δικαιολογώ τους «ισχυρούς». Απλά σε κάτι τέτοια θέματα τους καταλαβαίνω. Γιατί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ακολουθούν τους δικούς μας νόμους. Άλλοτε πετυχημένα, άλλοτε σαν το Βαρθολομαίο.

Αλλά όσο ηθικοπλαστικές λογικές κυριαρχούν, όσο συντηρητικοί διδάσκαλοι του γένους με το Viagra στην κωλότσεπη, μας επιβάλλουν που θα βαδίσουμε κι ας το βλέμμα μας «πετάει» σε κάποιο άλλο πιο όμορφο αλλά απαγορευμένο απ’ την κοινή λογική μονοπάτι, όσο μας φορτώνουν τις ενοχές της πρωινής τους ξεπέτας με μια μικρούλα με όνειρα για το μέλλον, τόσο θα συνεχίζω να ζω στον λήθαργο.

Γιατί κάπου πριν λίγες μέρες άκουσα κάτι πολύ έξυπνο που πιστεύω μας εκφράζει…

« Αν δεν κοιτάς εκεί που πας, πήγαινε εκεί που κοιτάς…»

Γιατί εκεί που τελειώνει η φιλοσοφία, ξεκινάει η ζωή. Κι οι άνθρωποι το μόνο που δε ξέρουν να κάνουν καλά είναι να ζήσουν…

Θα καταφέρουν να αποδράσουν από τα ταμπού της «κοινωνικής ηθικής» μόνο όταν αντιληφθούν την έννοια της αυτοδιάθεσης…

Αλλά η αυτοδιάθεση, για να την κερδίσεις, χρειάζεται μόρφωση και δυναμισμό. Κάτι που απουσιάζει από τους «ισχυρούς» λόγω αλαζονείας, από τους  «αδύνατους» λόγω τεμπελιάς…

Αν η αρκούδα κοιμηθεί τελικά (δεν έχω ενημερωθεί σχετικά), ξυπνήστε με…