Ίσως το κείμενο που ακολουθεί να είναι πολύ κλισέ, ειδικά για την σημερινή εποχή. Ωστόσο, εγώ δεν μπορώ να μην γράψω αυτά που σκέφτομαι αυτή την στιγμή.

Η σημερινή μου δουλειά με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα. Στην δουλειά αυτή - που κι εγώ την κάνω αρκετά περιστασιακά- γνωρίζω ανθρώπους που πραγματικά έχουν αυτό που λέμε οικονομικά προβλήματα. Που κυριολεκτικά ζουν με πενταροδεκάρες! Όμως, εγώ σήμερα δεν θα μιλήσω γι'αυτούς αλλά αντίθετα για την άλλη πλευρά και συγκεκριμένα για όλα τα άτομα που ξέρω!

Δυστηχώς ή ευτηχώς οι περισσότεροι φίλοι μου είναι αυτό που λέμε οικονομικά βολεμένοι. Και αντί να είναι ευχαριστημένοι για αυτό κάθονται συνέχεια και γκρινιάζουν ότι δεν έχουν λεφτά για να πάρουν καινούριο κινητό, αμάξι ή να πανε ταξίδια και να βγούνε το βράδυ στο χλιδάτο μπαράκι. Ότι δεν έχουν λεφτά να πάρουν ακριβές άχρηστες μπούρδες. Δεν λέω... κι εγώ πέρασα αυτή την φάση. Αλλά πραγματικά, μετά από κάποιες εμπειρίες που απέκτησα κατάλαβα κάποια πράγματα.

Σήμερα γνώρισα μια πάρα πολύ καλή κοπέλα. Δεν μιλήσαμε για πολύ αλλα μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι καλός και ποιος όχι. Τρεις ώρες ήμασταν μαζί και έκανε τόσες καλές απλές καθημερινές πράξεις που δεν έχει κάνει κανένας φίλος μου όσο τον ξέρω. Αυτή λοιπόν η κοπέλα είναι σε τρομερά άσχημη οικονομική κατάσταση. Όμως, δεν έχει χάσει το χαμογελό της και την καλοσύνη της! Της αξίζει όλο αυτό;

Γιατί λοιπόν όλοι να είναι τόσο κακομαθημένοι; Δεν λέω να γκρινιάζουμε γιατί δεν έχουμε να φάμε αλλά να βλέπουμε και λίγο τι γίνεται γύρω μας και να εκτιμάμε κάποια πράγματα... 

Αυτά και καλό μήνα!!!