Είναι σήμερα. Μια επέτειος ακόμη, μια παγκόσμια ημέρα για να θυμηθεί ο κόσμος, να γεμίσει με μηνύματα...

Κι αύριο; Αύριο πολλοί θα είναι εκείνοι που θα ξεχάσουν...

Όχι όμως εκείνοι που παλεύουν με το τέρας...

Όχι εκείνοι που αγωνίζονται για τη ζωή τους ...

Όχι εκείνοι που περνούν τις ώρες τους σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου κρατώντας το χέρι εκείνου που αγαπούν ενώ η "χημεία" τρέχει στις φλέβες του...που κρατούν το κεφάλι του πάνω από μια λεκάνη...που του ξυρίζουν τα μαλλιά για να ανακουφιστεί ...

Όχι εκείνοι που τώρα πια βλέπουν μόνο στα όνειρά τους τα μάτια της αγάπης τους και γυρεύουν την αγκαλιά της στα αρώματα των λουλουδιών... 

Εκείνοι δεν ξεχνούν... Ούτε μια μερα