Φαντάσου λέει να κλείναμε τα μάτια κι όταν τα ανοίγαμε να ήμασταν αλλού. Μόνοι ή με παρέα δεν έχει σημασία... όπως ο καθένας θέλει.Φαντάσου, λοιπόν, να ήμασταν σε ένα αγαπημένο μέρος και ο χρόνος να μας έκλεινε το μάτι νωχελικα.

Εγώ θα επισκεφθώ μια αμμουδερή παραλία με γαλανά νερά και θέα το απέραντο. Ξαπλωμένη στην ακτή θα άφηνα τον ήλιο να χαϊδεύει το ημίγυμνο σώμα και το κύμα να γεμίζει με τη μελωδία του τα αυτιά μου. Κι έπειτα, όταν η θερμοκρασία θα ανέβαινε θα βουτούσα, να διώξω κάθε σκέψη. Κι αυτός ο άτιμος ο πονοκέφαλος, που έχει επανέλθει και με βασανίζει από την Πέμπτη, θα εξαφανιζόταν στο βυθό. Ίσως το προηγούμενο βράδυ να είχα απολαύσει την πανσέληνο στην ίδια ακτή, να 'χα συνομιλήσει με τη νύχτα... Ίσως στην ερημιά και το ασημένιο μισοσκόταδο να είχα τραγουδήσει ή να είχα γράψει ή ακόμη και να είχα χορέψει σε μια κρυφή μελωδία της ψυχής. Κρατώ την εικόνα και τη ζεστασιά αυτό το κυριακάτικο πρωινό που μοιαζει Οκτώβρης.

Φαντάσου..  να ήσουν κι εσύ κάπου που αγαπάς... μακριά από σκέψεις και προβλήματα... Να έκλεινες τα μάτια να τα άνοιγες και να'ταν Αύγουστος...