Είναι εκείνες οι φορές που οι σκέψεις στριμώχνονται στο μυαλό. Μπερδεύονται και δεν ξέρεις από πού να πιάσεις το κουβάρι. Ανακατοι στίχοι, σκιές, εικόνες... Όλα κομμάτια, θρύψαλα φακών και πάνω τους αναπαραγωγές ειδώλων παραμορφωμένων. Ενα διαλυμένο σε μικροσκοπικά κομμάτια παζλ. Είναι εκείνες οι στιγμές που τα σύννεφα πνίγουν τον ήλιο, ο ουρανός σκοτεινιάζει και η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική.

Εκείνες οι φορές είναι που αναμετράσαι με τον εαυτό σου κι αποφασίζεις πώς θέλεις να συνεχίσεις. Αν θα επι(σ)τρέψεις στη θλίψη ή αν θα ακούσεις την ψυχή σου... 

Εκείνες τις στιγμές διαλέγεις. Κι εγώ διάλεξα...