Χαζεύω τα πλοία που περνούν..

Καθένα κουβάλησε χιλιάδες ανάσες και μορφές ανθρώπων, ένιωσε εκατομμύρια κύματα να σκίζονται από τα σκαριά του.

Το ένα μουγκρίζει λίγο, γερασμένο, το άλλο φωταγωγημένο με τους τουρίστες να χορεύουν στο κατάστρωμα, ενα άλλο βιάζεται να διασχίσει το στενο.

Χαζεύω και πλάθω ιστορίες για όσα μπορεί να μαρτυρούν τα χρώματα, τα ιστία, τα σχήματα τους.

Το παλιό γνωστό καταφύγιο έγινε αναγκη και σήμερα που αρχισαν πάλι να ματώνουν οι πληγές. 

Μια μπύρα ακόμη και στον αφρό της πάνω αράζουν οι βαρκούλες που παραμέρισαν για να περάσει ένα ακόμη πλεούμενο σφυρίζοντας.