Είμαι έτοιμος νομίζω για τη μεγάλη απόδραση…μια πρώτη γεύση πήρα, κι ήταν ιδανική…

Εξοπλισμένος με τα τελειότερα μέσα πια, νομίζω είμαι έτοιμος να λύσω τα δεσμά μου κάνοντας ένα ακόμη βήμα προς την ελευθερία ή καλύτερα προς την ασυδοσία…

Φορώντας την τελευταία λέξη της μόδας (είδε τον εαυτό της πάνω μου και πέθανε) έχοντας το ψαροντούφεκο στη θήκη (μην εκπυρσοκροτήσει στα καλά καθούμενα) είμαι έτοιμος για τις επόμενες σπασμωδικές κινήσεις μου που θα τις βαφτίζω  «διακοπές».

Δε θα διαφέρουν σε τίποτα οι μέρες που θα ‘ρθουν απ’ αυτές που πέρασαν. Το φόντο μόνο θα αλλάξει. Οι χαζομάρες δε θα γίνονται πια στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο…

Αλλά οι χαζομάρες είναι μια χειμωνιάτικη έκφραση των εκατέρωθεν πράξεων πανηλήθιας αβρότητας που ξεκινούν από έναν και τα αποτελέσματα εκτοξεύονται σ’ όσους τύχει να περπατάνε στο ίδιο πεζοδρόμιο οι οποίοι κατεβάζουν ένα σωρό καντήλια όλων των γούστων και των θρησκευτικών ρευμάτων.

Στη διάρκεια των διακοπών παίρνουν άλλο σχήμα κι άλλη μορφή και μπορούν να ονομαστούν «απροσεξίες». Οι γύρω απλά χαμογελάνε στο απρόοπτο που άλλαξε λίγο το ρουν των διακοπών τους και το χαρακτηρίζουν «ανάμνηση». Το μαλακηστήρι όμως μένει μαλακηστήρι και στις δυο περιπτώσεις…

Η Τετάρτη ήδη έχει σημάνει ως η μέρα αναχώρησης. Συγκινητικές στιγμές πρόκειται να εξελιχτούν. Φίλοι και συγγενείς όλων των διαστάσεων θα αποχαιρετήσουν το μικρό εκπρόσωπό τους που θα περάσει από το στάδιο των συνεχών χειμωνιάτικων εγκεφαλικών «διακοπών», στις «διακοπές» όλου του σώματος, ώσπου να έρθει το τελικό στάδιο της εκλεπτυσμένης αποχαύνωσης, δηλαδή  της ξεκούρασης…

Θα εξελιχτούν συγκινητικές στιγμές στον αποχαιρετισμό Κοινώς θα κλάψουνε μανούλες. Κάπου η χαρμολύπη τους  με συνεπήρε και μένα αλλά για λίγο…

-         καλά μην κάνετε έτσι, θα κάτσω Αθήνα!

-         Ε αυτό είναι χοντρό! Δε βλέπεις ότι σε έχουμε κάνει θεό για να ξεκουμπιστείς?...

Φεύγω λοιπόν σαν ένας μικρός θεός (ακούγοντας καντήλια). Δανείζομαι τους τάρανδους από τον Άγιο-Βασίλη (κοινώς παίρνω το αμαξάκι) και πάω γι’ άλλες πολιτείες όπου θα με υποδεχτούν και θα με αγκαλιάσουν (μέχρι να με γνωρίσουν καλύτερα…)

Τελικά γι’ αυτό οι διακοπές δεν είναι τελικά πολλές μέρες. Είναι κάτι σαν αυτοπροστασία. Προτού σε γνωρίζουν καλά τους την κάνεις. Και μένεις στο μυαλό τους ως κάτι δροσιστικό, ως κάτι παγωμένο και πολύ γλυκό. Άσχετα αν η ημερομηνία λήξης σου έχει περάσει προ πολλού…

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!!!!!

ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΕ…ΑΝΟΙΧΤΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ!!!!!!!!!!!