Οι  εξελίξεις ραγδαίες! Η επαγγελματική  μου καταξίωση βρίσκεται  δυο μέτρα μέσα στο χώμα ( μάλλον θέλει να μου κάνει έκπληξη )

Το ταλέντο μου θυμίζει το  πετρέλαιο του Αιγαίου. Δεν ξέρουν πού ακριβώς βρίσκεται,  όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει, αλλά  πού να ψάχνουμε τώρα…Εξάλλου το πιθανότερο να είναι αργό. Όποτε αστο, θα ρθει  μόνο του… 

Ο έρωτας λένε ότι είναι η κινητήριος δύναμη…Όταν έρθει πέστε του να σταματήσει σ’ ένα περίπτερο να μου πάρει τσιγάρα. 

Το καλοκαίρι περάσαμε έναν μεγάλο έρωτα. Με το που τέλειωσε η άδειά μου και επέστρεψα, την πήρε αυτή και αναχώρησε για τα νησάκια του Αιγαίου. Τουλάχιστον μπορώ να της πω πως όταν αυτή πήγαινε, εγώ ερχόμουνα! 

Ο διάλογος μας στο τηλέφωνο μαρτυρά την πηγαία και ανιδιοτελή αγάπη μας. Περιέχει τα γνωστά σ’αγαπώ μωρό μου- κι εγώ  πολύ μωράκι, θα σε σκέφτομαι βρε χαζό τώρα που φεύγω- Αμ  εγώ τι  θα κάνω νομίζεις? Κτλ  κτλ,   κλείνει το τηλέφωνο

- Ηλίθια!

- Καραγκιόζη! 

Ελπίζω να μην είναι  Καλαματιανή  με ρίζες από τους Μαυρομιχάληδες του 1821 οι  οποίοι ΄΄Κάβαλα παν στην εκκλησιά,  καβάλα προσκυνάνε ΄΄

 Κι εγώ πάντως γνώρισα ένα μοντέλο- το επόμενο  βήμα είναι να με γνωρίσει τώρα κι αυτή.

Πάντως  η υπόθεση έχει τελειώσει κατά 50%.   Εγώ τη θέλω. 

Άκουσα χτες από τον  Μητροπάνο /τον Αύγουστο που μου χρωστάς τον ξέχασες/  και μ’ έπιασε. Ξέρεις κανένα τραγούδι να συμπεριλαμβάνει όλο το 2005 και τους  πρώτους  μήνες του  2006? 

Ό,τι κι αν κάνω ή ό,τι κι αν κάνει δε μ’ απασχόλει, εξάλλου, μέχρι  εφτά είναι έρωτας! 

Στο Κολωνάκι για κακή μου τύχη κάθομαι να ξαποστάσω με  τις αγγελίες παραμάσχαλα. Έρχεται ο σερβιτόρος

-Τι θα πάρετε παρακαλώ?

-Ένα φραπέ γλυκό.

-Δε σερβίρουμε φραπέ κύριε.

-Να ρθω να τον πάρω μόνος μου?

-Δεν καταλάβατε κύριε, δεν έχουμε φραπέ.

-Καλά, σε καφετέρια δεν ήρθα?

-Ναι, αλλά φραπέ δεν έχουμε!!

-Και τι έχετε, ψαρόσουπα?

-Γαλλικό, cappuccino, espresso

-Πιάσε έναν espresso. Όσο πιο λίγος τόσο το καλύτερο.

Μπαίνω σε ένα γραφείο, μια ξανθιά ομορφούλα κάθεται αμέριμνη και μασάει τσιχλόφουσκα.

-         Καλημέρα, ήρθα για την αγγελία.

-         Αυτή τη στιγμή απουσιάζει, να της πω τίποτα?(Μάλλον υπήρξε παρανόηση, πάμε άλλη μία)

-         Συγνώμη, στην αγγελία γράφετε ότι ψάχνετε υπαλλήλους…

-         Τι? Τους βρήκατε? Και φάγαμε τον κόσμο!.    

 -     ……      

Σε κάτι τέτοιες στιγμές επιστρέφεις στη ζεστή αγκαλιά της μητέρας σου.

-         Μάνα νοιώθω άχρηστος, ανίκανος και τιποτένιος!

-         Μια χαρά  είσαι δηλαδή. 

Μην το ψάχνετε. Αν η τύχη  σου γυρίσει την πλάτη μάλλον τα χει μ’ άλλον.Και μη ξανακούσω carpe diem κι άλλες τέτοιες αηδίες…