Γύρισα κι εγώ…

Κάποιος μου ‘πε ότι  οι διακοπές περάσανε…

Από μένα πάντως όχι…(να ψάξει άλλού!)

Ήταν καλή η βόλτα καθώς εντρύφησα στα άδυτα της δυτικής Ελλάδας…

Κι ήταν καλά! Αν εξαιρέσει κανείς ότι στο δρόμο Αντιρρίου- Άρτας λόγω του στενού δρόμου ο οποίος ήταν κι όλο στροφές, δε χωράς όχι για προσπέραση, ούτε να βήξεις  δεν μπορείς καθώς σου κάνουν παρατήρηση από το αντίθετο ρεύμα, κατά τ’ άλλα ήταν καλά. Κι έτσι για πάνω από 250 χλμ αναγκάζεσαι να πηγαίνεις σε ρυθμούς τροχόσπιτου. Όμως ήταν καλά.

Αν εξαιρέσει κανείς πως η Corfu απ’ τα πολλά αυτοκίνητα θα έπρεπε να λέγεται Carfu, ήταν καλά. Το ότι για να κάτσεις φυσικά για καφέ στο Λιστόν  έπρεπε να κάνεις αίτηση στην Ιόνιο Ακαδημία, κατά τ’ άλλα ήταν καλά. Το ότι για να καταφέρεις  να κάτσεις σε μια παραλία έπρεπε να πεις 32 μπαρντόν  και να πατήσεις 518 γάμπες, σπλήνες κι ο,τι άλλο ανάλογα με το ύψος, το πλάτος και το εκτόπισμα του πτώματος που κειτόταν κάτω απ’ την παραλία, επίσης είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αλλά ήταν καλά.

Κι αν εξαιρέσει κανείς ότι το σπίτι που έκλεισε ένας φίλος ντόπιος για να μείνω έμοιαζε με IGLOO, καθώς ήταν τόσο μικρό που κάθε που κοιμόμουνα οι γείτονες νόμιζαν ότι κάνω ηλιοθεραπεία από τη μέση και κάτω, ήταν καλά.

Κι αν εξαιρέσει κανείς και τη μουρμούρα που δεχόμουνα όποτε βγαίναμε με τρυφερές παρουσίες…

-         Μην τρέχεις Γιώργο!

-         Μα δεν τρέχω, δε βλέπεις? Κάθομαι.

-         Μην πατάς το γκάζι!

-         Μα γι’ αυτό είναι το γκάζι, για να το πατάω. Τι να το κάνω? Να του στέλνω φιλάκια?

Κατά τ’ άλλα ήταν καλά…

Κι αν εξαιρέσει κανείς ότι στο γυρισμό από Κέρκυρα σε Κυλλήνη έχασα τον κεντρικό δρόμο (αφού πάνω του ήμουνα, πώς διάολο…) κι ότι ανέβαινα και κατέβαινα ποτάμια και ραχούλες περισσότερες απ’ τους Σουλιώτες όταν τους κυνηγούσαν οι  Τούρκοι, κατά τ’ άλλα ήταν καλά.

Κι ότι από Κυλλήνη προς το χωριό που απέχει μόλις 50 κάτι χλμ, πάλι έχασα το δρόμο και βράδιασε μέχρι να φτάσω κι αφού κατέληξα να το ψάχνω στις χαρτορίχτρες, κατά τ’ άλλα ήταν καλά.

Κι αν εξαιρέσει κανείς ότι κει πάνω παραθέριζαν οι γονείς μου που είχα να τους δω από Ιούνη και είχαν μαζέψει υλικό διμήνου και πάνω για γκρίνια και τσιρίδες, κατά  τ’ άλλα ήταν καλά.

Κι αν εξαιρέσει κανείς ότι οι παλιοί μου φίλοι κει πάνω που έχουν παντρευτεί πια και σκάγανε μύτη ο καθένας με κανά-δυο μυξιάρικα και φώναζαν στ’ αυτιά μου, κλαίγανε, χανόντουσαν στο χωριό και τα ψάχναμε, κάνανε τούμπες δεξιά κι αριστερά μου, με τραβάγανε και γκαρίζανε οι γονείς τους, κατά τ’ άλλα ήταν καλά.

Αυτές ήταν οι διακοπές μου…κι ήταν καλά…τι καλά δηλαδή????

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!!!!!!!(ουφ)