Κάθε αρχή και δύσκολη. Το τέλος είναι μια καινούργια αρχή, η οποία είναι το ήμισυ του παντός.

Δηλαδή, αν θέλω να ξεκινήσω κάτι θα δυσκολευτώ, όταν το τελειώσω θα ξαναδυσκολευτώ και γενικώς θα δυσκολεύομαι καθ’ όλη τη διάρκεια.

Οι αρχαίοι ήταν έξυπνοι τύποι γι’ αυτό φαίνεται ψάχνανε για κοροΐδα.

Η ζωή τους έμοιαζε με το μεταμεσονύχτιο πρόγραμμα του extra, σεξ και κουτσομπολιό.

Ο Σωκράτης γυρνούσε κι αράδιαζε αμπελοφιλοσοφίες σαν το Ψωμιάδη ένα πράμα. Το πρωί πήγαινε κι έβρισκε το αφάν-γκατέ των συντηρητικών και των δημοκρατικών που σχολιάζανε με ύφος ντεγλαρέ τα νέα πίνοντας καφεδάκι στο καφέ στην αγορά, πρόδρομος του da capo. Μετά πλακωνόταν με τους σοφιστές για την τηλεθέαση και το απόγευμα ξεποδάριαζε τους μαθητές του στους δρόμους της Αθήνας  φιλοσοφώντας τους. Αν μάθανε τίποτα δε ξέρω, πάντως όλοι είχανε γίνει στυλάκια!

Το βράδυ πήγαιναν με τον Αλκιβιάδη και έβλεπαν αγκαζέ τις ‘πύλες του ανεξήγητου’.

Σε μιαν άλλη γειτονιά της Αθήνας πήγαν τον πιτσιρικά οι φίλοι του σ’ ένα ύποπτο σπιτάκι να γνωρίσει τον έρωτα. Με το που βγήκε συγκινημένος εκμυστηρεύτηκε το αμίμητο ‘Παιδιά, ήταν παρθένα!’

-         Κάτι τέτοια μυαλά καταλήγουν ή σεκιούριτι στους αγρούς ή πρόεδροι κυβερνήσεων! Ψιθύρισε ένας φίλος του…

Ο Περικλής, ο μεγάλος αυτός πολιτικός, δεν είχε τρίχα στο κεφάλι του ούτε για ξεκάρφωμα. Γι’ αυτό κότσαρε την περικεφαλαία κάνοντάς την σύμβολο και  το παιζε στις γκόμενες δήθεν  survivor, με μουστάκα φυσαρμόνικα και με μούσι αρχιπέλαγος.

Είχε κι ένα εξοχικό στη Μήλο, αποικία των Αθηνών. Πήγαινε εκεί με την Ασπασία να χαλαρώσει λιγάκι, να βγάλει την περικεφαλαία και να πλύνει το κεφάλι του που απ’ τη μπίχλα είχε βγάλει τριφύλλια. Κάθε σαββατοκύριακο τσουπ ο Σωκρατάκος, ο Αλκιβιάδης κι ένα μάτσο τελειωμένοι να κάνουν το νησί λαμπόγιαλο.

-         Μύκονο  την καταντήσατε! Αναφώνησε ο πρόεδρας και έβαλε φουρνέλο στο νησί.

Η ανησυχία ήταν έκδηλη στους Αθηναίους. Μια μέρα νωρίτερα ο υπεύθυνος οικονομικών των φυλών δήλωσε στην εκκλησία του δήμου ότι η ανεργία είχε κατέβει επικίνδυνα, και αν συνεχίσουνε έτσι θα ρθουν αποφράδες μέρες που η οικονομία θα πηγαίνει απ’ το καλό στο καλύτερο κι η ανεργία θα εξαφανιζόταν.

Η συνεδρίαση ήταν για γερά νεύρα.

- Πρέπει να εξευμενίσουμε τους Θεούς!

- Να τους φτιάξουμε ένα ναό!

- Τι λε ρε, εγώ βαριέμαι να  κόψω τα νύχια μου, θα κουβαλάω μπετά?

- Να φέρουμε έναν προκάτ

- Για ναό μιλάμε όχι για καντίνα, σίγα μη στήσουμε και τροχόσπιτο!

- Αργία μήτηρ πάσης κακίας!

- Άντε φύγε από δω ρε!

Αρχή άνδρά δείκνυσι? Παρτη σκούφια σου και βάρα με, φανταστικέ πρόγονε!!!