Αν ήτανε Μεσαίωνας, αγάπη μου παλιά, αυτό το δακρύβρεχτο γράμμα θα χε φύγει με ένα περιστέρι. Απ’ το ταπεινό μου αχυρόσπιτο θα ξεκινούσε και θα πετάριζε ντροπαλά μέχρι το παραθύρι του πύργου όπου θα κρεμιόσουν σ’ αυτό σα χάνος μέσα στα άγρια μεσάνυχτα τελείως τυχαία, όπως σκάνε τα ταξί στις ελληνικές ταινίες, και θα το διάβαζες αγάπη μου παλιά. Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει, δε ζούμε πια στο μεσαίωνα. Το περιστέρι δεν πετάει πια, παίζει μπάσκετ και διεκδικεί έξοδο στην Ευρωλίγκα, ενώ ο Πύργος κάηκε πατόκορφα…

Θα σου γραφα πόσο σ’ αγαπώ κι ότι τα χρόνια που πέρασα μακριά σου μου φάνηκαν αιώνες. Σα να ταν χτες που μάζευες τα πράγματά σου με τα λεπτά σου τα χεράκια,  και μ’ ένα μελαγχολικά «σπασμένο» και μεγαλειώδες χαμόγελο Τζοκόντας, σαν ν’ ακούω να αντηχεί η διακριτική και τρεμάμενη φωνούλα σου στο τρίξιμο της πόρτας που ανοίγει … «αν κάτσω άλλο ένα δευτερόλεπτο την έχεις βάψει παλιομπάσταρδε!»

Θα σου γραφα πόσο σε θέλω παρά τα χρόνια που πέρασαν και παρά τις πληγές που άφησαν πίσω τους. Θυμάσαι? Θυμάσαι αγάπη μου παλιά, σε κείνο το καφέ έξι μήνες μετά το χωρισμό μας? Όταν με δάκρυα στα μάτια καθόμασταν κι αναρωτιόμασταν τι στο καλό μας είχε πιάσει τότε, και χαλάσαμε κάτι τόσο όμορφο? Κι όταν θυμηθήκαμε τι στο καλό μας είχε πιάσει και χαλάσαμε κάτι όμορφο, σ’ αυτό το ανατριχιαστικό φθινοπωρινό τοπίο, θυμάσαι τα γαμοσταυρίδια που πέφτανε βροχή ?

Τόμους ολόκληρους μπορώ να γράφω για σένα πουλάλα μου. Αρκεί κάποια στιγμή να μου κάνεις ένα νεύμα, τινάζοντας ανέμελα όλα τα δάχτυλα του χεριού σου προς την κατεύθυνσή σου, φωνάζοντας μου «έλα!». Γιατί το τελευταίο νεύμα που θυμάμαι ήταν αυτό που κάναμε πριν χωρίσουμε κι οι δυο, σαν να κατοικούσε ο ένας στο μυαλό του άλλου! τινάζοντας το ένα μόνο δάχτυλο του χεριού μας, το μεσσαίο, και πάλι φωνάζαμε γεμάτοι συγκίνηση «έλα» αλλά με το ακόλουθο… «να σου γα%#&*&^ω  παλιοπ%$%^!!!!!»

Οι μνήμες χορεύουν απόψε μέσα μου…

Αγάπη μου παλιά…

Θυμήσου με, μη ξεχάσεις να με πάρεις τηλέφωνο…

Μου το ταξες, όταν η «περιοδεία» σου φτάσει στην περιοχή μου…

Α’ Πειραιά ψηφίζω!!!

Ουστ από δω ξεφτίλω!