Περί έμπνευσης και επιρροών...
Όλοι επηρεάζονται από κάπου, ακόμη και αυτοί που έχουν ανακηρυχθεί "πατέρες" ενός μουσικού ρεύματος...
Υπάρχουν όμως, δύο πολύ γενικές κατηγορίες...Αυτοί που ακούνε λίγα μουσικά είδη και ακόμα λιγότερους μουσικούς και αυτοί που ακούνε πολλά μουσικά είδη και πολλούς μουσικούς. Φυσικά, ανάμεσα στα δύο άκρα αυτού του ιδιότυπου μουσικού άξονα, υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Όσο πιο πολύ γεμίζει ο καθένας το μουσικό του καλειδοσκόπιο, τόσο πιο δύσκολα αντιλαμβάνεσαι τις επιρροές του.
Η έμπνευση τρέφεται κυρίως από τα βιώματα και τον βαθμό ευαισθησίας απέναντι σε αυτά. Είναι συχνό όμως το φαινόμενο, μια λιτοδίαιτη έμπνευση να βρίσκει τροφή στις επιρροές, και όταν μάλιστα, αυτές προέρχονται από το ένα άκρο του προαναφερθέντος άξονα (αυτό με τα λίγα ακούσματα), τότε τα αποτελέσματα...δεν είναι αυτά που θα επιθυμούσε ένα "ανήσυχο" αυτί. Με άλλα λόγια, η επιρροή είναι το λίπασμα για να αναπτυχθεί η έμπνευση. Χωρίς καρπό όμως, όσο λίπασμα και να ρίξεις...στην καλύτερη, ζιζάνια θα βγούν.
Θα ξεχωρίσω το "Παράπονο της αγάπης"