ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ.... (ΚΡΑΓΙΟΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ)

Σύμφωνα με είδηση από το διεθνές ρεπορτάζ, σε ιδιωτικό σχολείο της
Ουάσινγκτον εμφανίστηκε ένα πρόβλημα, όταν έγινε μόδα να φορούν καθημερινά
κραγιόν οι περισσότερες 12-χρονες μαθήτριες.

Το κραγιόν συνήθως το φρεσκάριζαν στην τουαλέτα, κατά την διάρκεια των
διαλειμμάτων και μετά συνήθιζαν να φιλάνε τον καθρέπτη, αφήνοντας καθημερινά
πολλές εκατοντάδες αποτυπώματα σε όλες τις τουαλέτες.

Κάθε βράδυ ο επιστάτης τα καθάριζε, αλλά την άλλη μέρα πάλι οι καθρέπτες
ήταν γεμάτοι...  Η διευθύντρια του σχολείου αγανακτισμένη, αποφάσισε πως
πρέπει να κάνει κάτι...

Φώναξε λοιπόν όλες τις μαθήτριες στην τουαλέτα και κάλεσε και τον επιστάτη.
Τους εξήγησε ότι όλα αυτά τα αποτυπώματα από τα χείλια τους δημιουργούσαν
ένα σημαντικό πρόβλημα στον επιστάτη, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος να
καθαρίζει επιπλέον και τους καθρέπτες κάθε βράδυ, κλπ. κλπ....

Για να τους αποδείξει πόσο δύσκολο είναι να καθαρίσει κανείς έναν καθρέπτη,
ζήτησε από τον επιστάτη να κάνει μια επίδειξη στις μαθήτριες του πως καθαρίζει τους καθρέπτες.

Ο επιστάτης άρπαξε μια βούρτσα τουαλέτας (πικάλ), την βούτηξε στη λεκάνη και
καθάρισε με αυτή την καθρέπτη...

Είναι περιττό να σημειωθεί πως έκτοτε δεν υπήρξε ποτέ ξανά κανένα αποτύπωμα
σε καθρέπτες αυτού του σχολείου...

ΥΓ. Τελικά μεταξύ των απλών δασκάλων υπάρχουν και χαρισματικοί παιδαγωγοί...

Ήρθε έτσι απλά και θέλει να την συγχωρέσω. Λές και όταν χώνεις ένα μαχαίρι στην καρδιά, αρκεί να το βγάλεις. Η πληγή που έχεις αφήσει, δεν επουλώνεται εύκολα. Δεν θέλω την συγγνώμη σου, δεν την έχω ανάγκη. Όταν σε είχα ανάγκη, απλά δεν ήσουν δίπλα μου. Η αληθινή λύπη φέρνει σιγή στην καρδιά. Η χαρά έχει τους φίλους της και η λύπη τη μοναξιά της. 
Νομίζεις ότι μπορείς να σταματήσεις την βροχή από την καρδιά μου.. όχι δεν μπορείς. Ανήκεις στο παρελθόν. Και ότι βρίσκεται εκεί δεν μπορεί να αλλάξει. Αξία έχει μόνο το συναίσθημα που δημιουργείται και βιώνεται στο παρόν.

Lyrics

I can think of younger days when living for my life
Was everything a man could want to do
I could never see tomorrow,
but I was never told about the sorrow

And how can you mend a broken heart?
How can you stop the rain from falling down?
How can you stop the sun from shining?
What makes the world go round?
How can you mend this broken man?
How can a loser ever win?
Please help me mend my broken heart and let me live again

I can still feel the breeze that rustles through the trees
And misty memories of days gone by
We could never see tomorrow,
No one said a word about the sorrow

And how can you mend a broken heart?
How can you stop the rain from falling down?
How can you stop the sun from shining?
What makes the world go round?
How can you mend this broken man?
How can a loser ever win?
Please help me mend my broken heart and let me live again

Όταν γυρίζεις σελίδα κοιτάς μόνο μπροστά..

Ο καλύτερος τρόπος να προβλεφθεί το μέλλον σας είναι να δημιουργώντας το..

Η νουβέλα του "Υπέροχου μάγου του ΟΖ" δημιουργήθηκε το 1900  από τον Frank Baum και το 1939 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Ήταν ένα musical με φανταστική πλοκή, με πολύ όμορφες συμβουλές για τα παιδιά. Μερικές αναφέρονται παραπάνω..

Ένα από τα πολλά αγαπημένα μου ποιήματα του χιλιανού ποιητή Pablo Neruda. Ανήκει στην συλλογή ο ενθουσιασμένος τοξότης (el hontero entusiasta). 

Δίψα για σένα που με κυνηγάει στις πεινασμένες νύχτες
τρεμάμενο κόκκινο χέρι, που ως τη ζωή σου υψώνεται
μεθυσμένη δίψα, τρελλή δίψα, δίψα του δάσους στην ξηρασία
Δίψα του μετάλλου, δίψα των αχόρταγων ριζών

Προς τα που λοιπόν τραβάς τα βράδια που δεν με πάνε τα μάτια σου
ταξίδι προς τα δικά μου, ενώ σε περιμένω..

Είσαι γεμάτη από όλες τις σκιές που με παραμονεύουν
με ακολουθείς όπως ακολουθούν τα αστέρια την νύχτα

Η μητέρα μου με έδωσε γεμάτο από αιχμηρά ερωτήματα,
εσύ απαντάς σε όλα. Είσαι γεμάτη από φωνές.
Λευκή άγκυρα που πέφτει πάνω στην θάλασσα που διαβαίνουμε
Αυλάκι για τον θολό σπόρο του ονοματός μου
να υπήρχε λέει μία γή που να μην την σκέπαζε το αχνάρι σου
χωρίς τα ταξιδιάρικα μάτια σου μες την νύχτα να προβαίνουν..

Για αυτό είσαι η δίψα μου και ότι πρέπει να χορτάσω
πώς μπορώ να μην σε αγαπάω, αν πρέπει να σε αγαπάω για αυτό
Αν αυτό είναι το παλαμάρι πως μπορώ να το κόψω, πώς;
Πώς αν και ακόμα και τα δικά μου οστά διψάνε για τα δικά σου οστά;
Δίψα για σένα, δίψα από εσένα, γιρλάντα τρομερή και γλυκιά

Δίψα για σένα που τις νύχτες με δαγκώνει σαν σκύλος,
τα μάτια σου διψάνε γιατί είναι τα μάτια σου,
το στόμα σου διψάει γιατί είναι τα φιλιά σου
Η ψυχή είναι αναμμένη από αυτήν την χόβολη που σε αγαπάει
Το σώμα μου, ζωντανή πυρκαγιά που πρέπει να κάψει το σώμα σου

Διψασμένος. Ατέλειωτη δίψα. Δίψα που αναζητάει την δίψα σου
και μόνο σ' αυτήν εκμηδενίζεται σαν το νερό στην φωτιά..

Και κάτι από την δεκαετία του 80, αγαπημένο και για την εποχή του πρωτοποριακό.

 Η μετάφραση είναι της Άννας Βάλβη, εκδόσεις ΤΟΛΙΔΗΣ.

Το ναρκωτικό που αναμένεται να σημαδέψει τον εικοστό πρώτο αιώνα δεν θα μπορούσε παρά να κατασκευάζεται και να διακινείται μέσω Ιντερνετ. Ο λόγος για το iDoser, τη νέα εθιστική «ουσία» που κάνει θραύση σε όλο τον κόσμο και δεν λαμβάνεται με χάπια, ενέσεις ή εισπνοές, αλλά κυκλοφορεί σε ψηφιακά αρχεία, που οι χρήστες κατεβάζουν εύκολα από το Διαδίκτυο. Η «δόση» είναι βασισμένη σε ηχητικά κύματα, τα οποία έχουν ενσωματωθεί με ειδική επεξεργασία σε κοινά μουσικά αρχεία .mp3 και πωλούνται ως αρχεία .drg. Οι χρήστες δεν έχουν παρά να τα αναζητήσουν στις εκατοντάδες ιστοσελίδες-βαποράκια, να τα κατεβάσουν στον υπολογιστή τους και με ένα ειδικό πρόγραμμα, που διατίθεται δωρεάν στο Ιντερνετ, να τα αποσυμπιέσουν, να τα ακούσουν και να φτιάξουν. κεφάλι στην κυριολεξία, αφού τα ηχητικά αυτά ναρκωτικά δρουν κατευθείαν στον εγκέφαλο.

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους...
 
'Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα
 τα συναισθήματα.
 Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη......
 Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την
τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει:
-'Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;'
-'Όχι, δεν μπορώ' απάντησε ο Πλούτος. 'Έχω ασήμι και χρυσάφι στο
 σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα'.
 Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
-'Σε παρακαλώ, βοήθησέ με' είπε η Αγάπη.
-'Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου' της απάντησε η Αλαζονεία.
 
 H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από
 αυτή βοήθεια.
 -'Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου'.
 -'Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου' είπε η
 Λύπη.
 Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
 Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
 -'Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!'
 Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
 Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
 Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε,
 ρώτησε τη Γνώση:
 -'Γνώση, ποιος με βοήθησε';
 -'Ο Χρόνος' της απάντησε η Γνώση.
 -'Ο Χρόνος;' ρώτησε η Αγάπη. 'Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;'
 Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
 'Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η
 Αγάπη'.
 
 Μάνος Χατζιδάκις - 'Το Νησί'

Το παρακάτω videaki μου το έστειλαν. Μία διαφήμιση κατά της παιδικής βίας
Τα μηνύματα είναι σαφή. Δεν αφορά μόνο γονείς, αλλά τους πάντες. 

                      Τα χέρια μας πρέπει να φροντίζουν και όχι να τιμωρούν

                  Σηκώστε τα χέρια κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών.

Είδα όνειρο ότι πήρα συνέντευξη από το Θεό.
«Θες, λοιπόν, να σου δώσω συνέντευξη;» ρώτησε ο Θεός.
«Αν σας περισσεύει χρόνος», απάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε: «Έχω μια μέρα και μια αιωνιότητα.Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις;»
«Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;»

ΚΑΙ  Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ...
-Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους, λησμονούν το παρόν τους,κι έτσι δεν ζουν ούτε στο μέλλον ούτε στον παρόν.
-Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ,
και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου...
-Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους:
Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά.
-Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά,  κι ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγειά τους.

Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του,μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα...

«Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»
Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:
-Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.
-Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας,αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.
-Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.
-Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.
-Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς ν’ ανοίξεις στον άλλο πληγές που μετά παίρνει χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις.
-Να μάθουν τη συγχώρεση συγχωρώντας.
-Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους.
-Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα ...
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!
-Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα και να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα.
Και να μάθουν ότι για τα παιδιά μου εγώ θα είμαι πάντα εδώ.
(Εδώ ταιριάζει η φράση που είχα διαβάσει από έναν ρώσο συγγραφέα, που μου διαφεύγει το ονομά του: Ο Θεός έχει παιδιά, αλλά δεν έχει εγγόνια)

Άγνωστου συγγραφέα. Προσαρμογή στα ελληνικά: sofaki@sofoteros.gr

Ο Γιάννης ο Μπούλου Μπούλου

Γεννημένος στην δεκαετία του 50, έζησε έντονα κάθε στιγμή του. Τυχοδιώκτης, ονειροπόλος, αγαπούσε με μανία την μηχανή του και τις γυναίκες.. Μεγάλωσε στην Καλαμαριά, αλλά στα 18 του κλέφτηκε με μία γειτονοπούλα του και ήρθε στην Αθήνα. Άλλες εποχές, δεν υπήρχαν κινητά, δεν υπήρχε μεγάλη κινητοποίηση, όταν τον έψαξαν ήταν ήδη αργά. Πήγε στον θείο του τα μεσάνυχτα. Έντρομος ο θείος του τον ρώτησε τι κάνει, πως βρίσκεται τόσο μακρυά από το σπίτι του. "Από δώ η γυναίκα μου" του είπε και του γνώρισε ένα κοριτσάκι 16 χρονών. Μετά από μία εβδομάδα παντρεύτηκαν.

Μετακόμισε στο Πικέρμι. Τότε ήταν ένας έρημος τόπος χωρίς πολλά μαγαζιά (μάλλον κανένα) και χωρίς πολύ κόσμο. Έμεινε σε μία παράγκα κυριολεκτικά και ζούσε την ζωή του με την ίδια ανωριμότητα που τον χαρακτήριζε. Απόκτησε μηχανή όταν ο κόσμος όλος γνώριζε τα ποδήλατα και τα μοτοσακό. Έτρεχε και φλέρταρε με τον θάνατο κάθε στιγμή. Οι αστυνομικοί τότε είχαν Harley Davidson. Τον κυνηγούσαν αλλά μάταια, όταν τον πλησίαζαν έμπαινε στα χωράφια. Όσοι τον γνώριζαν σταμάταγαν. Οι πιο θαρραλέοι συνέχιζαν και κόλλαγαν στην μέση του πουθενά βρίζοντάς τον.. Μία φορά στην Ραφήνα τον σταμάτησε το όργανο γιατί οδηγούσε πάνω στο πεζοδρόμιο.
-Δεν επιτρέπεται εδώ πάνω, τον παρατήρησε με έντονο ύφος.
-Από εκεί επιτρέπεται, είπε ο Μπούλου Μπούλου δείχνοντας τις σκάλες. Έγνευσε καταφατικά ο αστυνομικός και αυτός κατέβηκε με την μηχανή όλα τα σκαλιά. Αν αναλογιστούμε την εποχή (1968) που τα έκανε όλα αυτά ήταν και τότε πρωτοπόρος, τρελλός, ονειροπαρμένος.. Το επόμενο τραγούδι του το αφιερώνω, γιατί ο γρήγορος ρυθμός του μου θυμίζει την ζωή του.

EL mejor MENSAJE QUE HE LEIDO…
(Πραγματική ιστορία)

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν. Η Πρώτη Κυρία της χώρας.
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’
‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να  ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:
‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως
‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου
………Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει
……………………Να τη θυμάσαι.

Και να θυμάσαι πάντοτε:

                              Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

                                                                Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Είμαι στην δουλειά ακόμα.. και ναι δεν μπορώ να φύγω (κακώς) μέχρι να τελειώσω. Μέχρι πριν λίγο έτριβα τα μάτια μου, από την κούραση ώσπου έφτασε ένα e-mail σχετικά με ένα robot που χορεύει ζεϊμπέκικο. Περιττό να πώ πως τον θεωρώ, άκρως αντρικό χορό, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, όπου ο Δ. Χαριτόπουλος με έχει καλύψει πλήρως σε ένα παλιό του δημοσίευμα. Μέσα στην κούραση λοιπόν, ανοίγω το videaki, και ξεκαρδίστικα! Τραγικό, άλλα άκρως Ελληνικό...

Πρέπει να χτυπήσει το ξυπνητήρι τουλάχιστον 10 φορές για να σηκωθώ. Καθημερινά! Το έχω βάλει ανά πέντε λεπτά με ένα υπέροχο άσμα, που περισσότερο για νανούρισμα μοιάζει παρά για ξύπνημα. ZELJKO JOKSIMOVIC - LANE MOJE

Μαζί με την οικονομική κρίση που προβάλει δειλά δειλά, αρχίζουν να παίρνουν τα πάνω τους οι προσφορές.. Μία καλή ευκαιρία για όσους βρίσκονται στην Αθήνα και αγαπούν τα βιβλία, θεωρώ ότι είναι το "Παζάρι του Βιβλίου" στην πλατεία Κλαυθμώνος.
(Για πληροφορίες http://www.sekb.gr/Default.aspx)

Επισκέφθηκα πρώτη φορά το παζάρι το 2000. Μεγάλη ποικιλία δεν είχε, είχε όμως καλές τιμές. Έκτοτε κάθε χρόνο το επισκέφτομαι. Συνήθως διαλέγω διαφορετικά βιβλία. Έχει πάρα πολλές εκδόσεις και όσο παιρνάνε τα χρόνια θα έλεγα αναβαθμίζεται και η ποιότητα. Αλλάζουν όμως και οι τιμές. Και δυστυχώς με το € δεν πολυκαταλαβαίνουμε την πραγματική προσφορά.

Πήρα συνολικά δέκα βιβλία. Ελπίζω να έχω τον χρόνο και την διάθεση να τα διαβάσω. Σε ένα βιβλίο όμως που ήθελα να διαβάσω ήταν η αυτοβιογραφία του Bob Dylan. Εκδόθηκε το 2004 και εμφανίστηκε στα Ελληνικά βιβλιοπωλεία το 2005. Η αρχική τιμή σε συνοικιακό βιβλιοπωλείο ήταν 15 €. Λοιπόν στο παζάρι το πήρα μόλις 4,5 €! Είναι κρίμα να καθορίζουν την ποιότητα ενός βιβλίου οι πωλήσεις, το αγοραστικό κοινό και το "περιτύλιγμα".

Ένα ακόμη βιβλίο ή καλύτερα τόμος, που θα ήθελα να εστιάσω, ήταν "Το τέλειο βιβλίο της μοτοσικλέτας". Αν και είμαι φίλος περισσότερο του αυτοκινήτου, θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό με σαγήνεψε από την πρώτη φορά που το έπιασα στα χέρια μου. Πολύ καλή φωτογραφία, ιστορική αναδρομή των σπουδαιότερων μηχανών ανάλογα την χώρα, λεπτομέρειες μηχανικές, για γνώστες αλλά και αρχάριους. Η τιμή του μόλις 12 €, ενώ το είχα βρεί τουλάχιστον στην διπλάσια τιμή (30€).

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=983616&lngDtrID=252

Φέρε με πάλι στους παλιούς καιρούς,
καρδιά νοσταλγική,
κι άσε με εκεί μονάχο
σα ναυαγό που πρόφτασε
την ώρα που έλαμψε η αστραπή
κι' αρπάχτηκε στο βράχο.

Δύστυχη ανθρώπινη καρδιά,
ποτέ δε θα ευχαριστηθείς!
Ενώ ευτυχείς περίσσια
στα ολάνθιστά σου τωρινά -
των περασμένων σου ποθείς
τ' άνανθα ξερονήσια

Γιώργος Αθάνας

Δυστυχώς έχει ξεκινήσει ένα πολύ αρνητικό κλίμα στον εργασιακό χώρο, καθώς έρχεται με απειλητικές διαθέσεις ένα κύμα απολύσεων, σε σημείο που να είσαι χαρούμενος που έχεις δουλειά. Δύο περιπτώσεις έμαθα σε διάστημα μίας εβδομάδας.
-Μία κοπέλα, με ένα μωράκι ενός έτους, με ένα δάνειο στην πλάτη της και αυτήν την στιγμή μόλις έναν μισθό - ναι από αυτούς των 700 € από τον άντρα της.
-Ένας 52χρονος με χρόνια προϋπηρεσία στον χώρο της πληροφορικής (οπότε υψηλόμισθος) με μηδενική αποζημίωση (ήταν με δελτίο παροχής). Μία δουλειά να ζήσω την οικογενεία μου, μου είπε όταν μιλήσαμε.

Κρίμα και άδικο. Για όλους. Για αυτούς και για άλλους που θα ακολουθήσουν. Και μέσα σε όλους η ανεργία. Με ένα σταθερό 10% (ίσως και περισσότερο), με τις γυναίκες κάτω των 25 πρώτες στην ανεργία στην Ε.Ε. των 27! Χιλιάδες βιογραφικά, χιλιάδες προσόντα. Πεταμένα σε μία στίβα από χαρτιά. Είδα πρόσφατα μία διαφήμιση ενός site. Ελάτε και θα σας βρούμε δουλειά στο δημόσιο. Δεν έκανα τον κόπο να μπώ. Τι να μπώ. Ποιον κοροϊδεύουν! Στην εφημερίδα είδα τον ΑΣΕΠ, 59277 εκπαιδευτικοί για 4721 θέσεις. Ένας στους 13 περίπου. Και το ξέρουν καλά όσοι έχουν δώσει πόσο μικρότερα είναι πραγματικά τα ποσοστά για τα νέα παιδιά. Για παιδιά που έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους, που διδάσκουν σε φροντιστήρια και με ιδιαίτερα και όμως μπαίνουν στην διαδικασία με εντατικό διάβασμα και ειδικά (παράνομα) φροντιστήρια για μία θέση εργασίας, σίγουρη. Και κάποτε βλέπαμε στον αγαπημένο Ελληνικό κινηματογράφο έναν Χόρν να παραπονιέται λέγοντας "ένας δημόσιος υπάλληλος είμαι". Πώς άλλαξε αυτή η κατάσταση στην γενιά μας?

Υπομονή από όλους. Και να είμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε. Να μην γκρινιάζουμε για την δουλειά μας, γιατί άλλοι δεν έχουν δουλειά. Να μην γκρινιάζουμε για το φαγητό μας, κάποιοι δεν έχουν να φάνε. Να είμαστε ευγνώμονες με όσα έχουμε και να προσφέρουμε όσα μπορούμε σε όσους τα χρειάζονται. Εύχομαι ότι καλύτερο σε όλους.

Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσαν  κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη.

Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…)

Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.
Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:
-Καλημέρα.
-Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας
-Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
-Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
-Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
-Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και -ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
-Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
-Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.

Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα...

Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
-Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
-Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ
-Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος.Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους.
Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
-Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
-Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
-Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!
-Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.
Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
-Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας!  Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
-Σε καμία περίπτωση! – αντέτεινε ο άντρας.
Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους…                                                                                                 
                                                                                       Paulo Coelho.

Σίγουρα κάποιοι το έχετε ξαναδιαβάσει. Μου αρέσει πολύ γιατί είναι επίκαιρο. Κάποια από αυτά ταιριάζουν και με χαρακτηριστικά αντρών, για να μην παρεξηγηθούμε από τις γυναικείες παρουσίες.

Γυναίκα DIAL-UP: γυναίκα με αργή και δύσκολη πρόσβαση.

Γυναίκα DSL: γυναίκα με γρήγορη πρόσβαση, αρκεί να διαθέτεις τους απαραίτητους πόρους.

Γυναίκα SERVER: γυναίκα πάντα απασχολημένη όταν τη χρειάζεσαι.

Γυναίκα WINDOWS: όλοι παραδέχονται ότι δεν λειτουργεί καλά αλλά δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτή.

Γυναίκα LINUX: γυναίκα ελευθερων αρχών, που δεν χρειαζεσαι λεφτά για να την αποκτήσεις, αλλά απαιτεί πολύ διάβασμα για να συνεργάζεστε απρόσκοπτα.

Γυναίκα D.O.S.: όλοι την έχουν χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά, αλλά κανείς δεν την θέλει πια.

Γυναίκα BACKUP: είχατε πιστέψει ότι διέθετε όλα όσα σας χρειάζονται, αλλά τη κρισιμότερη στιγμή πάντα κάτι έλειπε.

Γυναίκα SCREENSAVER: αν και δε χρησιμεύει σε τίποτα, είναι διασκεδαστική.

Γυναίκα MULTIMEDIA: τα κάνει όλα να φαίνονται όμορφα.

Γυναίκα RAM: μόλις χωρίσετε, ξεχνάει όλα όσα έχετε κάνει μαζί.

Γυναίκα HARD-DISK: θυμάται τα πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Γυναίκα MOUSE: λειτουργεί μόνο αν τη χτυπάς και την κακομεταχειρίζεσαι.

Γυναίκα PASSWORD: νομίζεις πως είσαι ο μόνος που τη γνωρίζει, παρ'όλο που την γνωρίζει κι ο άλλος μισός πληθυσμός.

Γυναίκα MP3: θέλουν όλοι να την "κατεβάσουν" από άλλους άνδρες

Γυναίκα VIRUS: γνωστή και ως σύζυγος, έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις, εγκαθίσταται και καταναλώνει όλα τα αποθέματα. Αν επιχειρήσεις να την απεγκαταστήσεις, αναγκαστικά θα χάσεις κάποια αρχεία, αν δεν προσπαθήσεις θα χάσεις τα πάντα

Γυναίκα E-MAIL: τα 9 στα 10 από αυτά που σου λέει, είναι εντελώς άχρηστα

Γυναίκα Service Pack: Μοιάζει με την πρώην σου αλλά υποτίθεται ότι έχει λιγότερα προβλήματα. Τελικά ανακαλύπτεις ότι έχει διαφορετικά.

Γυναίκα browser: Της εμπιστεύεσαι την πιστωτική σου;;;

Γυναίκα trojan: Μεταμφιέζεται σε μια γλυκιά και καλή κοπέλα για να τη βάλεις σπίτι σου. Μόλις μπει δείχνει τον πραγματικό της εαυτό.

Γυναίκα antivirus: Είναι η γυναίκα που σου έρχεται μετά την γυναίκα virus -ενίοτε και πριν από αυτή.

Γυναίκα firewall: Δεν ανταποκρίνεται σε οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας μαζί της.

Γυναίκα wikipedia: Ξέρει πολλά κόλπα, αλλά δεν είσαι σίγουρος ποιος της τα έμαθε και αν τα κάνει σωστά.

Γυναίκα netmod: Στη φορτώσανε με προξενιό.

Γυναίκα outlook : Είναι ανοιχτή σε όλα!

Γυναίκα scanner: Στην αρχή την ήθελες πολύ. Τελικά δεν τη χρησιμοποιείς και τόσο συχνά.

Γυναίκα laptop: Σε ακολουθεί όπου πας.

Γυναίκα desktop: Την αφήνεις σπίτι σου να κάνει δουλειές και βγαίνεις με τους κολλητούς σου! Σε περιμένει αναμμένη!