Συμβαίνουν κάποιες φορές κάποια πράγματα και δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις...

Για παράδειγμα, όπως έχω πει και στο παρελθόν η μαμά μου είναι από το πολύπαθο νησί Ίμβρος. Γεννημένη, αρκετά μετά από την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, όπου Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στους Τούρκους, αν και Ελληνίδα πήρε υποχρεωτικά τούρκικη υποκοότητα. Αξιοσημείωτο είναι πως στην ταυτότητα την τούρκικη αναγράφεται πως είναι "Ρωμιά ορθόδοξη"... Αργότερα με το γάμο της απέκτησε και επίσημα την ελληνική. Μέχρις εδώ καλά...

Στην Ίμβρο δικαίωμα για να κληρονομήσουν και να κληροδοτήσουν έχουν μόνο οι τούρκοι υπήκοοι. Έτσι μπόρεσε ο παππούς μου να κληροδοτήσει στα παιδιά του την ακίνητη περιουσία του, εκείνα μπορούν να την κληροδοτήσουν στα εγγόνια, αλλά τα εγγόνια δεν μπορούν να κληρονομήσουν γιατί δεν έχουν τούρκικη υποκοότητα. Και έτσι σιγά σιγά όλη η περιουσία των Ελλήνων της Ίμβρου θα περάσει στη δικαιοδοσία του τουρκικού κράτους...

Αμ δε σφάξανε. Από που και ως που να επιτρέψουμε να χαθεί η ελληνική κτήση και το ελληνικό στοιχείο; Θα πάρει και η επόμενη γενιά τουρκική υποκοότητα, δικαιωματικά λόγω γονέων, να κρατήσουμε τα εδάφη μας ως ότου λυθεί το θέμα από διεθνή δικαστήρια...

’ρα έχουμε και λέμε: Εγώ πρέπει να πάρω και τούρκικη υποκοότητα για να διεκδικήσω τα κεκτημένα μας και πάνω απ' όλα την οικογενειακή μας εκκλησία (είναι ζήτημα τιμής). ’ρα η μαμά μου πρέπει να δηλώσει το γάμο της στις τούρκικες αρχές και εν συνεχεία να δηλώσει και εμένα...

Και εδώ αρχίζει το πανηγύρι... Δεν γίνεται να δηλώσει απλά το γάμο της. Πρέπει να ξαναπαντρευτεί. Να ξαναπαντρευτεί το μπαμπά μου στην Ίμβρο με πολιτικό γάμο, το καλοκαίρι που μας έρχεται.

Έχω ακόυσει για ζευγάρια που χώρισαν και ξαναπαντρεύτηκαν.

Έχω ακούσει για ζευγάρια που είχαν κάνει πολιτικό γάμο και μετά έκαναν και θρησκευτικό.

Έχω ακούσει για ζευγάρια που συζούσαν πολλά χρόνια και αποφάσισαν να παντρευτούν όταν γέρασαν.

Αλλά για ζευγάρι παντρεμένο 33 χρόνια, με θρησκευτικό γάμο, χωρίς να έχουν χωρίσει και με παιδί 25 ετών να ξαναπαντρεύεται με πολιτικό... εεε πρώτη φορά το άκουσα!

Και εδώ αρχίζει το δούλεμα...

"Μαμά, θα σε πάω εγώ στο δημαρχείο. Που θα ανοίξετε λίστα γάμου; Μπαμπά, θα μου φιλήσεις το χέρι για στη δώσω. Να μου την προσέχεις. Βίο ανθόσπαρτο. Να ζήσετε, να ευτυχίσετε.Καλούς απογόνους. Που θα πάτε μήνα του μέλιτος; Θα σας πετάξουμε και ρύζι να ριζώσετε; Και μαμά για την πρώτη νύχτα του γάμου μη φοβάσαι..."

’ντε να δω και τι θα κάνω; Θα προλάβω να ραφτώ; Μήπως να φωνάξω και την Τατιάνα να καλύψει το ευτυχές γεγονός; Να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα;

Έρε γλέντια...