που με βασανίζει 20 χρόνια!!!

Θα το πω και ας γελάσετε... Πιστεύω στον ’γιο Βασίλη! Είμαι 25 χρονών μουλάρα και πιστεύω πως ο ’γιος Βασίλης βάζει τα δώρα μου κάτω από το δέντρο!!!

Δεν το λέω τυχαία. Έχω αποδείξεις. Ώντας πιτσιρίκι, έγραφα το πατροπαράδοτο γράμμα στον ’γιο. Για την ακρίβεια τα πρώτα μου τα έγραφαν, εγώ τα υπαγόρευα! Αργότερα, μέχρι και σήμερα, τα γράφω μόνη μου (έμαθα να γράφω.... μπράβο Σία)!!!

Το έδινα μετά στη μαμά μου για το ταχυδρομήσει στο Βόρειο Πόλο. Με το που το έστελνε, κρέμαγα ένα κουκλάκι ’γιο Βασίλη από το ποδί στην πόρτα μου. Απειλή για να μου φέρει τα δώρα. Αν δεν τα έφερνε θα έμενε εκεί όλο το χρόνο. Μέχρι τώρα την έχει γλιτώσει, βέβαια!!!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, άναβα το δέντρο μας, έβαζα μελομακάρονα και κουραμπιέδες σε περίοπτη θέση και ένα ποτήρι με νερό!!! Έβγαζα τους δικούς μου από το σπίτι, κλείδωνα ΕΓΩ και πηγαίναμε να κάνουμε ρεβεγιόν...

Όταν γυρνούσαμε έλειπε το νερό, κάποιος κουραμπιές, είχαν χρησιμοποιηθεί χαρτοπετσέτες και τα δώρα μου ήταν κάτω από το δέντρο!!! Ερχόταν ο ’γιος...

Μεγαλώνοντας, όλοι προσπάθησαν να με πείσουν πως δεν υπάρχει... Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να μάθω πως στο καλό με κοροϊδευαν οι γονείς μου...

"Δίνατε κλειδιά στο θείο Νίκο και έμπαινε;"

"Όχι"

"Αφήνατε ανοικτή την μπαλκονόπορτα και έμπαινε ο θείος;"

"Όχι"

"Φεύγατε από κει που ήμασταν, τα βάζετε και γυρνούσατε;"

"Όχι"

"Πριν κλειδώσω με απασχολούσατε και τα βάζατε;"

"Όχι"

Τόσα "όχι" πια ούτε από χυλόπιτες.

"Παιδάκι μου πότε θα το πάρεις απόφαση; Υπάρχει ο ’γιος Βασίλης..."

Εεε, αφού υπάρχει κάτι πρέπει να ζητήσω και φέτος... Ακόμα δεν το έχω σκεφτεί. Ανάποδα όμως θα τον κρεμάσω. Για το καλό...

Και μην ξανακαούσω κουλά του τύπου "Δεν υπάρχει ’γιος Βασίλης".

Υπάρχει και μου φέρνει και δώρα. Ή δεν υπάρχει και είμαι πολύ μεγάλο κορόιδο... Θα μάθω όταν και αν αποκτήσω δικά μου παιδιά! Τότε θα μου αποκαλύψουν την τερατώδη συνομωσία που εξελισσόταν πίσω από την πλάτη μου! Προς το παρόν ας χαρώ και φέτος...

"’γιε μου Βασίλη,

φέτος θέλω...."