Τρελαίνομαι γιατρέ μου;
Τρελαθείτε γιατί χανόμαστε
31 Δεκεμβρίου 2007, 11:09
Τότε που ονειρευόμασταν με τα μάτια ανοιχτά...


Από τότε που ήμουνα παίδι, έφτιαχνα ιστορίες. Ονειρευόμουν με τα μάτια ανοιχτά. ’λλοτε πράγματα εφικτά, άλλοτε τελείως ανέφικτα. Όνειρα παιδιάστικα, σύντροφοι σε μεγάλες διαδρομές και μακρινά ταξίδια. Με αφορμή μια εικόνα, ένα τραγούδι ή ακόμα και μόνο με την ιδέα της προσμονής.

Έφτιαχνα θερμοκήπιο και καλλιεργούσα κάθε λογής γαρύφαλλα. Έκανα ταξίδια με ξύλινα σκαριά σε απέραντους ωκεανούς, παρέα με ακούραστα θαλασσοπούλια. ’λλαζα το κόσμο, την πόλη που έμενα...

Μεγαλώντας τα όνειρα αυτά γίναν πιο συγκεκριμένα. Σχημάτιζα εικόνες για το πως θα είναι το μέρος που πρόκειται να επισκεφθώ. Πως θα είναι το πάρτυ που ετοίμαζα. Πως τέλειωνα το σχολείο, πέρναγα στο Πανεπιστήμιο. Έπαιρνα το πολυπόθητο χαρτί...

Ώρες, ώρες όμως θυμάμαι εκείνα τα όνειρα που έκανα μικρή και αφήνομαι πάλι στην γνώριμη αγκαλιά τους...

Είναι οι συνοδοιπόροι μου, η συντροφιά μου. Είναι εκείνες οι ώρες που κλείνομαι στον εαυτό μου και αποτραβιέμαι. Τότε που προσπαθώ μέσα από τα πιο τρελά μου όνειρα, να καταλάβω κάτι περισσότερο για το τι θα ήθελα πραγματικά.

Και είναι εκείνες οι ώρες που η λησμονιά με πονάει. Επειδή άφησα κάποια όνειρα ανεκπλήρωτα πίσω μου. Επειδή η γνώση με έκανε να συνειδητοποιήσω το ουτοπικό και με ανάγκασε να προσγειωθώ στο ρεαλισμό. Και είναι εκείνες οι ώρες που σπάω ξανά τα σύνορα και γίνομαι πάλι παιδί. Να ονειρευτώ το ανεκπλήρωτο, το φανταστικό... Και ας ξέρω πως τίποτα από όλα αυτά δε μπορεί να γίνει, με παρακινεί να προσπαθήσω, ακόμα και για το ακατόρθωτο.

Γιατί τα όνειρα μου είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Τρέμω και μόνο στη σκέψη πως μπορεί να σταματήσω να ονειρεύομαι. Και τότε βλέπω τον ατελή κόσμο μας και αναθαρρώ.

Όσο υπάρχει κάτι για να γίνει, τόσο θα υπάρχουν και όνειρα. Όσο ο κόσμος ξεχνάει, αδικεί, πολεμάει, τόσο θα περιμένουμε ένα πιο όμορφο μέλλον. Αρκεί να μη λησμονήσουμε... Τότε που ονειρευόμασταν με τα μάτια ανοιχτά...

Σας αφήνω τώρα... Πάω να παίξω σε ένα καταπράσινο λιβάδι, με ένα υπαίθριο πανηγύρι. Με πιερότους, ακροβάτες, ξυλοπόδαρους, φακίρηδες και ένα καρουζέλ στη μέση.

Με μια γλυκόπικρη θλίψη για ένα έτος που φεύγει και πολλές ελπίδες για το καινούριο που έρχεται...

Καλή χρονιά!

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Deos (31.12.2007)
Τα όνειρα είναι μέρος της ζωής μας.
Φανταστικής και αληθινής.
Να ονειρευόμαστε για να χαμογελάμε εμείς και η ψυχή μας.
Ο ιδανικότερος τρόπος να φτιάχνουμε έναν κόσμο όπως τον θέλουμε είναι να κλείνουμε τα μάτια μας ή να τα έχουμε ανοιχτά, βλέποντας πέρα από αυτό που υπάρχει αντίκρυ.

Να έχεις μια ονειρεμένη χρονιά :)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
sunnybeach
ιδιωτ. υπάλληλος
από ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sunnybeach

Ιστορίες καθημερινής τρέλας και μη.



Επίσημοι αναγνώστες (15)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links