και δεν εννοώ το συμπαθές "δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκει" τρόφιμο...

Εννοώ το αντιπαθές τσούρμο συγγενών εξ' αίματος και μη.

Ποτέ δεν ήμουν προσκολλημένη στην έννοια "σόι", ούτε ξεχώριζα κάποιον επειδή ήταν συγγενής. Μου κάνεις; Σε κρατάω. Δεν μου κάνεις; Δεν θέλω να σε ξέρω. Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να τσακωθώ με οποιονδήποτε από το "γκρουπ" και ας άκουγα μετά καντήλια από τους γονείς μου. Σε μικρότερη ηλικία το να τσακωθώ ήταν "μαλλί με μαλλί" μεγαλώνοντας εξευγενίστηκε λιγάκι...έγινε σφαλιάρες.

Δυστυχώς οι γιαγιαδοπαππούδες μου κρατώντας τις παραδόσεις εκείνων των εποχών αράδιασαν παιδιά με το τσουβάλι, με αποτέλεσμα σήμερα να έχω ένα συρφετό απο δευτερο-τριτά και βάλε ξαδέρφια που ούτε τα γνωρίζω. Τα ξαδέρφια, όλων των επιπέδων, βέβαια ποτέ δεν μου δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου και αντιμετωπίστηκαν άμεσα.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένουν οι θείες (το τονίζω γένος θηλυκό)! Από το να αρχίσουν αδιάκριτες ερωτήσεις, κομψά τοποθετημένες παρατηρήσεις και χέρι στη μάνα μου "πολλή αέρα έχει πάρει η μικρή". Και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που με πιάνει και εμένα το ανάποδο και δώσ'του ανοίγω πόρτες και παράθυρα να "αεριστώ" περισσότερο.

Δεν μπορώ λοιπόν να κάνω τίποτα άλλο, παρά να αρχίσω να εκνευρίζομαι προκαταβολικά για το grand event της οικογένειας. Πλησιάζουν με ταχύτητα δορυφορού σε εκτόξευση, βαφτίσια μετά άρτων και θεαμάτων, και ορδές οι θείαδες έχουν ήδη αρχίσει το κουτσομπολιό. Δεν μου φαντάζει τίποτα πιο δύσκολο από 5 τουλάχιστον ώρες σε ένα χώρο όπου η κάθε σου κίνηση θα διυλίζεται και θα σχολιάζεται, καθόλου καλοπροαίρετα, πιστέψτε με. Και ουε και αλλοίμονο μη πούνε τίποτα στους γονείς μου, όπου θα ξεσπάσει πάλι ο πόλεμος της Τροίας, όχι βέβαια για την ωραία Ελένη, αλλά για την άσχημη...τη ξαδέρφη ντε.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα με πιάσει και μένα το πείσμα το κληρονομικό από το σόι και θα πάει "σόι το βασίλειο".

Το σόι μου μέσα...