Όλα στην ζωή είναι θέμα επιλογών. Και προτεραιοτήτων.

Μία φίλη μου, βιώσε ένα δράμα και το αντιμετωπίζει με περίσσιο θάρρος. Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, όχι για να την λυπηθείτε. Δεν έχει ανάγκη τον οίκτο μας. Αλλά για να βοηθήσετε με όποιον τρόπο μπορείτε κάποιον που πραγματικά έχει ανάγκη. Κάποιον δικό σας. Μην του πείτε πάρε επειδή έχεις ανάγκη, αλλά δώστε του ότι δεν θα σας λείψει. Και πιστέψτε σίγουρα ξέρετε κάποιον.

Το δράμα της ξεκίνησε πριν ένα περίπου χρόνο. Μία τακτική επίσκεψη στον παιδίατρο και ένα σημαδάκι στο μπουτάκι του παιδιού που δεν ήταν μελανιά. Ένα παραλήρημα του γιατρού και όλα τα άλλα ακολούθησαν σαν όνειρο ή καλύτερα σαν εφιάλτης. Γιατροί, νοσοκομεία, η πτέρυγα με τις επικίνδυνες καταστάσεις. Μία πόρτα όπως μου είπε η φίλη μου, σε αποστειρωμένο περιβάλλον, τους χώριζε από τον κόσμο και τους βύθισε σε ένα απύθμενο χάος. Όταν μπήκε πρώτη φορά πάγωσε βλέποντας δύο αγγελούδια, χωρίς μαλλάκια και χωρίς ελπίδα.

Τρία παιδάκια ήταν μαζί όταν ξεκίνησε το γλυκό κοριτσάκι το μακρύ του ταξίδι και η μητέρα του τον γολγοθά της. Τρείς περιπτώσεις που έμοιαζαν στην κρισιμότητα. Έγιναν εικασίες για λευχαιμία, για ανίατες ασθένειες.. Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες. Θα πώ μονάχα ότι το κοριτσάκι έχει μπεί σε έναν δρόμο ανάρρωσης. Έχει δρόμο ακόμα και το έχει συνειδητοποιήσει τόσο μικρό και τόσο σοφό είναι.

Θα πώ μόνο πως η μητέρα της παράτησε τα πάντα σε αυτήν την προσπαθειά της. Την δουλειά της και μαζί ένα δεύτερο μισθό που τώρα θα της ήταν πραγματικά δώρο. Θα πώ ότι μαζευτήκαμε φίλοι και συνάδελφοι να βοηθήσουμε και εκεί συνάντησα άδειους ανθρώπους με ακριβά ντυσίματα. Δεν με νοιάζει που δεν βγήκα την πρωτοχρονιά έξω, δεν με νοιάζει που δεν πήγα διακοπές το καλοκαίρι.

Θα πώ πως όταν το κοριτσάκι βγήκε από την πόρτα για να πάει σπίτι της δεν υπήρχε άλλη ψυχούλα πλέον μέσα.

Θα πώ ξανά και ξανά ότι όλα στην ζωή είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Και θα ευχηθώ το γλυκό κοριτσάκι να γίνει μία πανέμορφη στην ψυχή γυναίκα και να ανταποδώσει την ανιδιοτελή αγάπη των γονιών της όπως κρίνει αυτή καλύτερα.