Σταυροί στα δέντρα..

01 Ιουνίου 2009, 00:25
Σταυροί στα δέντρα..
Προσωπικά Στρατός

Από τις ιστορίες που έχουμε από τον Στρατό, λίγο πολύ όλοι όσοι πήγαμε χαμογελάμε και μία γλυκιά ανάμνηση μας πλημμυρίζει με ανάμικτα συναισθήματα. Στην θυμησή μου σήμερα μου ήρθε μία αρνητική εικόνα. Τα παιδιά που δεν άντεξαν. Τα παιδιά που δεν δέχτηκαν τον ψυχολογικό 'ανίερο πόλεμο'. Σε κάθε σημείο ενός στρατοπέδου, όπου ένα παιδί άφηνε την ζωή του, έχει μπεί ένας σταυρός. Οι σκοπιές όπου κάποιος φαντάρος αυτοκτονούσε βγήκαν μόνιμα από την φύλαξη τους. Όσο διέρκησε η θητεία μου και τους 18 μήνες, χαίρομαι που δεν ήμουν μάρτυρας ενός τέτοιου γεγονότος.

Η ιστορία όμως ενός σταυρού παραμένει ζωντανή και χρωματισμένη από μυθοπλαστικές εικόνες παίρνει τεράστιες διαστάσεις στην σφαίρα της λογικής. Μία τέτοια άσχημη ιστορία μου έχει μείνει και αφορμή ήταν ο πρώτος σταυρός που είδα πάνω σε ένα δέντρο. Με πλησίασε ένας φίλος - δύο σειρές πίσω από εμένα. Ήμουν μάρτυρας, μου είπε μίας ιστορίας που ήδη κάποιοι την έχουν ξεχάσει.

.. Ένα παιδί τσιγγάνικης καταγωγής είχε γίνει στόχος, ενός κομπλεξικού αξιωματικού. Του έριχνε φυλακές για όλα τα παραπτώματα, τη στιγμή που σε άλλους έδινε απλά στερήσεις ή κρατήσεις. Μία φορά - ημέρα Κυριακή (Κυριακές απουσιάζουν οι αξιωματικοί και μόνο ένας αναλαμβάνει διοικητικό ρόλο) το παιδί αυτό κάτι έκανε. Δεν έχει σημασία τι, ήταν κάτι σαν να τον πήρε ο ύπνος στην υπηρεσία του. Ο αξιωματικός της ημέρας τον έβγαλε αναφερόμενο και την Δευτέρα θα έτρωγε ακόμα μία 20αρα. Ο κομπλεξικός όμως διοικητής, όταν ενημερώθηκε τηλεφωνικά, ήρθε μέσα στο στρατόπεδο και τιμώρησε παραδειγματικά τον φαντάρο με 20+20 μέρες φυλακής. (Η φυλακή στον στρατό δεν φυλάσσεται μέσα σε κάποιο κρατητήριο, αλλά μέσα στο στρατόπεδο. Μετά τις 35 μέρες κάθεσαι παραπάνω όσες μέρες επιπλέον τιμωρηθείς, εκτός αν ξεπεράσεις τις 70 όπου είσαι υποχρεωμένος να υπηρετήσεις και τις 70.) Το συγκεκριμένο παιδί με αυτήν την 40αρα είχε ξεπεράσει τους τρεις μήνες επιπλέον θητείας. Μετά την 40άρα ο αξιωματικός πρόσθεσε πικρόχολα εγώ στην θέση σου, δεν θα είχα λόγο να ζήσω. Το παιδί ανταπόδωσε λέγοντας μην ανησυχείτε, αυτό σκοπεύω να κάνω. Μέχρι εδώ τα γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά, επιβεβαιωμένα από περισσότερες από μία πηγές. Για τα επόμενα, επιφυλάσσομαι, όχι όμως τόσο που να μην τα αναφέρω. Την ίδια μέρα το παιδί έσχισε την τελαμόνα του και πήρε μία σφαίρα. Μία σφαίρα ήταν αρκετή. Όπλισε το όπλο του και ξεκίνησε για την σκοπιά. Όσοι τον είδαν τρόμαξαν από την αποφασιστικότητα του. Πριν αλλάξει τον σκοπό στάθηκε σε ένα δέντρο να ανάψει ένα τσιγάρο. Πέταξε το τσιγάρο ξαφνικά και με δάκρυα στα μάτια έστεισε το όπλο κάτω και το ακούμπησε στην καρδιά του.
Τι πας να κάνεις του φώναξε ένας φαντάρος, τον πλησίασε γρήγορα, αλλά η σφαίρα είχε ήδη ξεκινήσει τον δρόμο της. Το δρόμο της λύτρωσης για το παιδί και της ηρεμίας της ψυχής του. Ο φίλος του, δεν ξέρω τι ψυχολογικά μπορεί να απέκτησε και αν έχει αποβάλλει ως σήμερα την εικόνα αυτή όταν πήγε να τον πιάσει και το χέρι του πέρασε μέσα από το κορμί του..

Για να κλείσω την ιστορία θα αναφέρω πως την επόμενη μέρα βάφτηκε και καθαρίστηκε όλο το στρατόπεδο. Έτσι συμβαίνει κάθε φορά που ένας ανώτατος αξιωματικός επισκέφτεται μία μονάδα. Είχε ενημερωθεί ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και ήρθε ο ίδιος με ελικόπτερο να διαλευκανθεί η υπόθεση. Ο αξιωματικός τιμωρήθηκε με μία στέρηση βαθμού, αν και ο ίδιος δεν πιστεύω ότι σκόπευε να προκαλέσει τόσο πόνο. Έφυγε με μετάθεση, άλλοι είπαν ότι τα παράτησε. Ένα μήνα μετά έφτασα στην Αλεξανδρούπολη. Ήταν Μάρτιος του 2000. Χιόνιζε αλλά το κρύο στην καρδιά δεν τη ζέστανε κανένας άνεμος. Ο σταυρός πάνω στο δέντρο ήταν σιδερένιος. Κάποιοι φαντάροι είχαν γράψει στιχάκια. Είχα μείνει να κοιτάω τον σταυρό και κάποια στιχάκια χόρευαν στο μυαλό μου

                    Ποιοι δαίμονες δημίουργησαν αυτό το παραμύθι
              το ψέμα ενσαρκώνει και την αλήθεια κρύβει
   ένα παιχνίδι άσκοπο και εμείς είμαστε πιόνια
           επιβιώνει μια ζωή για χρόνια και για χρόνια
Δεν είναι ένας πόλεμος και αιματοβαμμένος
                  είναι ένας ανώνυμος φόβος ξεχασμένος
            στις σκέψεις μας ακροβατεί
      με βία τις στοιχειώνει
             και ύστερα δεν νοιάζεται
για ότι ξημερώνει..

4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

nevitelle (01.06.2009)
Κάθε σταυρός και μια ζωή χαμένη. Όχι από φυσικά αίτια αλλά από το σύνδρομο-είμαι ανώτερος-εσύ όχι-μπορώ να σε κάνω ότι θέλω.
Γεμίσαμε σταυρούς Τάσο και όχι μόνο στον στρατό. Είναι τραγικό..
Καλημέρα
Καλό μήνα

sven (01.06.2009)

Φίλε μου Τάσο,

ο στρατός -όπως και οι φυλακές- είναι, με τον τρόπο που λειτουργεί(παλαιότερα ήταν ακόμα πιο φρικτές οι συνθήκες), ένας ιδανικός χώρος άσκησης εξουσίας, δηλ. ΒΙΑΣ και η βία γεννά βία είτε μέσα στον ίδιο το στρατό είτε έξω από αυτόν, που συνήθως στρέφεται προς τους άλλους, αλλά ενίοτε και προς τον ίδιο τον εαυτό...

Πολύ καλό θέμα. Καλό σου μήνα!!!

pterarhos (01.06.2009)
224 ΤΠ.
Ενα ελκος δωδεκαδακτυλου,75 μερες φυλακη.
Αυτοκτονιες και λιποταξιες στο Ταγμα.
Συναντησα το μισο Κεντρικο Συμβουλιο
Πολιτικης Νεολαιας.
Οι σειρες οι κοντινες μου οχυρωσαν το νησι.
Η θητεια ηταν μπετα...
Ταγμα ανεπιθυμητων;
Καψονι;
Την Αθηνα την εβλεπα μονο στην αδεια.
Απολυθηκα απο την παραμεθοριο.
Πολιτης πια για μηνες ειχα εφιαλτες...
Σχολειο ο Στρατος!
Που αλλου θα μου εδιναν την ευκαιρια
να δουλευω κομπρεσερ σπαζοντας βραχο!
Την καλησπερα μου Τασο...

Oraclas (02.06.2009)
Χιονούλα μου οι τραγικές ιστορίες της ζωής είναι αναρίθμητες. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, δεν είναι στο χέρι μας, ούτε στο χέρι καθενός. Αλλά η εκμετάλευση της εξουσίας από κομπλεξικούς ανθρώπους, είναι πλήγμα για κάθε κοινωνία.

Sven μου, πράγματι η εξουσία είναι γλυκιά. Στο στρατόπεδο την έζησα πρώτη φορά τόσο έντονη και όταν μάλιστα ένας συνομήλικος δόκιμος μου μίλησε πολύ άσχημα, του είχα απαντήσει πως καλά κάνει και απολαμβάνει την εξουσία του στρατού, αλλά στη ζωή θα βρει τον μαστορά του από ένα μεγαλύτερο ψάρι, γιατί πάντα υπάρχει ένα μεγαλύτερο ψάρι. Το αποτέλεσμα ήταν να μου ζητήσει συγγνώμη και να παραδεχτεί πως η κατάχρηση της εξουσίας δεν είναι δικαίωμα κανενός.

Χάρη μου, αμέτρητες ιστορίες, άλλες γλυκές, άλλες πικρές, μας έχει χαρίσει ο στρατός. Δεν σου κρύβω ότι όταν έχω άγχος με κάποια εργασία που δεν έχω ολοκληρώσει, βλέπω ένα όνειρο ότι βρίσκομαι ακόμα στον στρατό. Δεν ξέρω αν υποσυνείδητα πέρασα άσχημα, θεωρώ ότι από κάθε μονοπάτι κάτι έχω πάρει και ο στρατός δεν αποτελεί εξαίρεση. Μεγάλο σχολείο, ακόμα και για αυτούς που πήγαν μεγάλοι.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links