Βόλτα στην παραλία, λίγο πριν του Αυγούστου την φωτιά..

26 Ιουλίου 2009, 14:22
Βόλτα στην παραλία, λίγο πριν του Αυγούστου την φωτιά..
Προσωπικά

Όσοι ήρθαν στο beach party του ΜΗ θα ξέρουν καλά το μέρος. Μία παραλία γύρω στα 100 μέτρα, με ένα φυσικό αυλάκι να τη χωρίζει στη μέση. Φτάσαμε όταν ο ήλιος είχε δύσει. Η παραλία ήταν γεμάτη, δύο μεσήλικες έπιναν την μπύρα τους προβάλλοντας τo μπόι τους, ένα ζευγαράκι αγκαλιά χάζευε τη θάλασσα, παιδάκια έπαιζαν -φωνάζοντας κυριολεκτικά στο κεφάλι μας- και μερικές ακόμα παρέες με καρεκλάκια μουρμούριζαν. Καθίσαμε σε ένα μέρος που να μην έχει πόλλούς παραθεριστές. Το παιδάκι με ένα φορτηγάκι έκανε βόλτες.
-Πάμε να φύγουμε μπαμπά.
Ο μπάμπάς του ήταν αυτός που έπινε μπύρα. Είχε ακόμα μέσα. Σιγά μην σηκωνόταν.
-Σε λιγάκι.
Ο πιτσιρικάς βαριόταν και οι επιλογές για παιχνίδι είχαν μειωθεί. Κούναγε το φορτηγάκι γεμίζοντας χώμα τα μαλλιά μας και έπαιρνε μία καραμούζα και φύσαγε άτσαλα το δικό του ρυθμό. Και ο πατέρας του ατάραχος.

Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά και σιγά σιγά άδειαζε η παραλία. Βουτήξαμε και άλλη μία φορά μίσησα τις παραλίες με πέτρες. Να δεις που έχει και αχινούς, σκέφτηκα. Θυμήθηκα εκείνη την βραδιά στην Βάρκιζα προ δεκαετίας που από όλη την παρέα, πάτησα αχινό! Γέμισα χαρακιές στα πόδια και βούτηξα βιαστηκά σκεφτόμενος το παστίτσιο που ακόμα δεν είχα χωνέψει.
Βγαίνοντας η παραλία ήταν ονειρική. Άνοιξα το ψυγειάκι που είχα προμηθευτεί νωρίς νωρίς και έβγαλα μία μπύρα και δύο ποτήρια ιδέα που πήρα από το party (ο rivera να είναι καλά). Πίναμε την μπύρα μας, ατενίζοντας τον καπνό από το τσιγάρο μας και ξαφνικά το φιλήσυχο μέρος γέμισε κόσμο. Μία παρέα έστησε πανηγύρι με φώτα και φωτιές για φαγητό και μπάνιο. Δεν ήταν πιτσιρίκια. Είχαν έμβλημα την κοιλιά τους, γεγονός που με προϊδέασε για τρελό φαγοπότι. Δεν πτοηθήκαμε, δεν φύσαγε καθόλου και πίστευα πως κανένας καλός άνεμος δεν θα μας μεταφέρει τις μυρωδιές τους. Λίγο μετά ήρθε ο τύπος με τα καλάμια. Ήμουν τόσο ήσυχος και γαλήνιος που δεν θα αμαύρωνα την στιγμή με κάνεναν τσακωμό. Εστεινέ τα καλάμια μέσα στην θάλασσα, χωρίς να τον νοιάζει ποιος έκανε μπάνιο. Είχε έναν φακό επάνω στο κεφάλι του, οδηγό για τα δολωματά του. Γυρνώντας εδώ και εκεί τα φωτορυθμικά ήταν μπροστά μας ακριβώς. Ολόκληρη παραλία διάλεξε το ήσυχο μέρος μας για να δείξει τις αλλιευτικές του ικανότητες. Μετά από λίγη ώρα σηκωθήκαμε και πήγαμε πιο μακριά. Εκεί είμασταν μόνοι μας. Ξαναβουτήξαμε. Μα εδώ έχει άμμο! Δεν είναι τόσο άσχημη αυτή η παραλία. Μετά βγήκαμε και ψάχναμε μάταια το φεγγάρι. Ήταν ονειρικά. Το κύμα χάιδευε την άμμο και σιγοψυθιρίζαμε παλαιούς σκοπούς. Μουσική δεν είχαμε. Ένα τραγούδι μου ήρθε του Μπίγαλη.

Έλα να σου τραγουδήσω
και το φόβο σου να σβήσω
με τραγούδι σαν μετάξι απαλό

Της κιθάρας μου ο ήχος
και της συντροφιάς ο στίχος
βάλσαμο που γαληνεύει
τ' αγριεμένο σου μυαλό

Μη φοβάσαι εγώ είμ' εδώ
να σου δίνω ό,τι σου λείπει
η χαρά σου και η λύπη
η χαρά σου και η λύπη
είμαι εγώ...

video

Αλλά χωρίς κιθάρα (δεν γνωρίζω καν) και με την αγριοφωνάρα μου, δείλιασα. Θα το ακούσουμε στο γυρισμό σκέφτηκα.

Κάναμε όνειρα για διακοπές. Βρήκαμε την άκρη. Μία άδεια απρόσμενη. Πέντε μέρες βρέθηκαν. Λεφτά δεν υπάρχουν. Αφήσαμε μία ανοιχτή υπόσχεση ότι τον Αύγουστο θα ταξιδέψουμε.. Όπου να ναι, αρκεί να είμαστε μαζί. Η φωτιά δεν σβήνει, όσο είμαστε ζωντανοί. Πόσο μάλλον του Αυγούστου η φωτιά.

video

Κι ένα φεγγάρι στα βαθιά
ίδιο του Αυγούστου η φωτιά
με ταξιδεύει
Σ' ότι έχει μείνει από τον παλιό
απ' τον κρυφό μου ουρανό
και με παιδεύει...

10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

hithtoly (26.07.2009)
καλησπέρα. τι όμορφη περιγραφή. ένιωσα την αλμύρα μέχρι εδώ.να σε καλά.

Oraclas (26.07.2009)
Να είσαι καλά και εσύ Χρίστο. Ίσως έχεις συνηθίσει την θάλασσα καθώς είσαι σε νησί και σε περιτριγυρίζει. Εμείς για να βρούμε λυτρωμό πρέπει να ταξιδεύουμε. Συνειδητά όταν μπορούμε και νοερά όλες τις άλλες στιγμές.

mardhm (26.07.2009)
Η Αθήνα είναι σκληρή πόλη! Κάποτε έμενα κι εγώ εκεί. Ευτυχώς για λίγο. Παρόλα αυτά με είχε πιάσει τέτοια νοσταλγία για την φύση και τα όσα απλόχερα μας χαρίζει που όταν κατέβαινα Κρήτη για διακοπές καθόμουν και ηχογραφούσα τους ήχους του αγρού. Τις τροξαλίδες, τα βατράχια, τον γκιώνη, το θρόισμα των φύλλων. Και τα ακουγα τις κρύες και απρόσωπες νύχτες στην χειμωνιάτικη Αθήνα! Μου φαινόταν όλα μαγικά...Και τώρα μου φαίνονται, αλλά δεν χρειάζεται να τα ηχογραφώ. Τα έχω κάθε μέρα, κάθε νύχτα. Ίσως γι αυτό δεν τα παρατηρώ ποια όσο παλιά. Τα θεωρώ δεδομένα. Μου φαίνεται φίλε μου Oraclas πως απόψε κιόλας, μετά από το άρθρο σου θα βγω έξω να παρατηρήσω την πολύβουη σιωπή της νύχτας.
όσο για σένα, εύχομαι από καρδιάς να βρεθείς σε μέρη μαγικά για την Αυγουστιάτικη πανσέληνο. Καμιά φορά βέβαια τα μαγικά μέρη τα διαμορφώνει μια καλή παρέα. Που από οτι φαίνεται την έχεις.

Καλησπέρα

Oraclas (26.07.2009)
Είναι όντως σκληρή πόλη, αλλά έχει και όμορφα μέρη. Όποιος έχει μεγαλώσει στην Αθήνα ξέρει να επιβιώνει, αφουγκράζοντας κάθε ήχο που του δίνεται απλόχερα και φιλτράροντας την ηχορύπανση των ξένων προς το φυσικό περιβάλλον στοιχείων.

Μία ξεχωριστή παρέα κάνει παράδεισο και το πιο συνηθισμένο τοπίο. Με το καλό λοιπόν να παρατηρήσεις τους ήχους της φύσης και να μας γράψεις τις εντυπώσεις σου.

pterarhos (26.07.2009)
Οσο πολιτισμενοι ειμαστε σαν οδηγοι
σαν ενοικοι, αλλο τοσο ειμαστε σαν παραθεριστες η λουομενοι.
Ποσες γοπες βρηκες εκει που καθησες;
Ο Αυγουστος εκτος απο την φωτια του, εχει κατι καλυτερο.
Δυο πανσεληνους.
Να τις απολαυσεις εχοντας διπλα σου οτι αγαπας.

movflower (27.07.2009)
αχ, τί μας έκανες απόψε!!!

nevitelle (27.07.2009)
Το "όπου να' ναι αρκεί να είμαστε μαζί" με άγγιξε περισσότερο απ' όλα. Δεν έχει σημασία που είμαστε. Όλα τα βλέπουμε με άλλα μάτια όταν δίπλα μας έχουμε ότι αγαπάμε..

ZARATHUSTRA (27.07.2009)
Φιλαρακι με μά-γε-ψες!
Τι περιγραφη ηταν αυτη !
Φυσηξες και εδιωξες τους 37 βαθμους
που με περιτριγυριζουν .

analystis (27.07.2009)
Το βραδυνό μπάνιο, φίλε Oraclas, έχει ενελώς διαφορετική αίσθηση από το ημερήσιο, μια μαγεία που μας την μετέφερες εξαιρετικά!

Oraclas (27.07.2009)
# Χάρη,
δυστυχώς οι ελληνικές παραλίες είναι ένα τεράστιο τασάκι. Τουλάχιστον τα σκουπίδια του να μαζεύει ο καθένας μας, θα είναι πιο ανθρώπινες ή μάλλον πιο φυσικές, γιατί ο άνθρωπος ως γνωστόν δεν σέβεται την φύση. Blue Moon λέγεται το δεύτερο φεγγάρι και συμβαίνει κάθε 2,5 χρόνια. Χαίρομαι που φέτος, έχω δίπλα μου κάποιον που αξίζει.

# Χάρις :))

# nevitelle χαίρομαι που σε άγγιξε πραγματικά.

# Εδώ μας μαγεύεις εσύ προφήτη μου απλά με μία ενδυμασία και έναν χορό!!

# Φίλε Νίκο, πάντα προτιμούσα το νυχτερινό μπάνιο και μετά αναρωτιόμουν γιατί δεν μαυρίζω.

Καλή Εβδομάδα! Καλή μέρα σε όλους.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links