Μία ανάμνηση μου ήρθε με βάση το σχόλιο ενός post της Οφέλιας, που αφορά τους καθηγητές και πως αυτοί επηρέασαν τη ζωή μας. Από όσους καθηγητές πέρασαν σε όλες τις σχολικές χρονιές, ελάχιστοι ήταν αυτοί που με 'ταρακούνησαν' και τους ξεχώρισα για αυτό.

Πρώτος καθαρά χρονολογικά ήταν ο δάσκαλος του δημοτικού της Πέμπτης τάξης. Μετά την πρώτη κυρία που μας χτύπαγε με την βέργα μόνο και μόνο για να μάθουμε και τον διευθυντή που ο ρόλος του, τον έκανε τόσο απρόσωπο, ήταν ο πρώτος που μας πλησίασε. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει ήταν το γεγονός ότι μας άλλαξε θρανία (από την κλασσική διάταξη, τα βάλαμε σε σχήμα Π) και μας έβαλε να καθόμαστε με άλλα παιδιά μία φορά τον μήνα. Μας έβαλε και με κορίτσια σε σχέση με προηγούμενους που μας έβαζαν σε διαφορετικές λωρίδες. Αριστερά τα αγόρια, δεξια τα κορίτσια, λες και είμασταν τουαλέτες.

Ο δεύτερος που μου έκανε εντύπωση ήταν ο κύριος Π. Τέρας μορφώσεως με αστείρευτες γνώσεις, αλλά δυστυχώς μικρή μεταδοτικότητα. Μετέδιδε γνώσεις μόνο σε όποιον τον καταλάβαινε. Είχε μεγάλη μυωπία γεγονός που το καταλάβαμε όταν σε ένα διαγώνισμα, μας διάβαζε μία άσκηση από το βιβλίο, το οποίο το κράταγε ανάποδα. Κοίταγε να δει αν αντιγράφουμε.. Μία φορά σηκώθηκε μία κοπέλα στον πίνακα. Της ζήτησε να τον καθαρίσει.
"Μα το σφουγγάρι είναι βρώμικο, θα λερωθώ".
"Φοβάσαι να βρωμίσεις τα χέρια σου, όχι όμως και το στόμα σου",
της απάντησε. Είχε πέντε πτυχία στο ενεργητικό του, αθεράπευτα εργένης, αλλά και ερωτευμένος. Χειμώνα καλοκαίρι κυκλοφορούσε με ένα κοντομάνικο. Μία φορά τον είδαμε στην εκκλησία και φόραγε κουστούμι. Για να τον πειράξουμε τον πλησιάσαμε και τον ρωτήσαμε πως και δεν φοράει κοντομάνικο.
"Τα ρούχα δυστυχώς είναι ένα μέσο να σε κρίνουνε. Δεν θα είχα πρόβλημα να έρθω με το κοντομάνικο, αλλά ήρθα για να προσευχηθώ και όχι να γίνω στόχος".
"Μα επιστήμη αρνείται την θρησκεία", επιμείναμε.
"Κάνετε λάθος. Μαζί πάνε. Η θρησκεία εξηγεί αυτά που δεν εξηγεί η επιστήμη"
Δίδασκε γεωμετρία, όμως στο μαθημά του μάθαμε τον τύπο του Πάσχα, τα πάντα σχετικά με την αστρονομία, την ψυχολογία των χρωμάτων και άλλα ανεξαρτήτου ειδικότητας πράγματα. Μία φορά βάψαμε μία μπαταρία με blanco και ο κακομοίρης δεν μπορούσε να γράψει, αλλά ούτε να αντιληφθεί ότι δεν είναι κιμωλία. Φυσικά και μας μίλησε πάλι για ψυχολογία.

Ο τρίτος ήταν και αυτός μαθηματικός. Ήταν λογικό να με εμπνεύσουν καθηγητές που μου άρεσε το μαθημά τους. Αυτός όμως ξεχώριζε, γιατί σε ξεκίναγε από μία άλλη βάση για να καταλήξει στο ζητουμενό του. Πρώτο μάθημα και μπαίνει στην τάξη και μας λέει:
"Πόσο κάνει ένα και ένα"
Αρχίζουμε και γελάμε όλοι και αυτός μας κοιτάει ατάραχος.
"Αποδείξτε το"
Τα γέλια κόπασαν σιγά σιγά και δεν μπορούσε ούτε ένας να βρει μία λογική εξήγηση.
"Εγώ λέω πως κάνει τρία" λέει κάποια στιγμή φωνάζοντας.
"Αποδείξτε του" του λέω εγώ. Έρχεται με πλησιάζει μέχρι το πρόσωπο, τα μάτια του έβγαζαν φλόγες. Στραβώνει το προσωπό του και μου λέει,
"Της γυναίκας μου; Της θειάς μου" Αυτό ήταν ένα αστείο που έλεγε πυκνά συχνά.
Εγώ είχα κοκκαλώσει.
"Δηλαδή" με ξαναρωτάει με χαμόγελο πάλι
"Είναι βασική αρχή των μαθημ..."
"ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ" φωνάζει ξαφνικά βροντοχτυπώντας τα χέρια του στα θρανία.
"Τόση ώρα ήθελα να ξέρετε την πρώτη αρχή των μαθηματικών και σεις μου λέγατε αρλούμπες. Ο τρόπος του ήταν απότομος, αλλά λεγόταν παλιά πως ήταν ένας από τους καθηγητές που έβαζε θέματα στις πανελλήνιες. Αυτό δεν το παραδέχτηκε ποτέ.
Μία φορά κάναμε λευκή αποχή, επειδή δεν μας πήγαιναν πενταήμερη. Ένας καθηγητής είχε κανονίσει μία εκπαιδευτική. Μας λέει, "κόψτε την αποχή για μία μέρα και αύριο την ξαναξεκινάτε". Συμφώνησαν όλοι εκτός από ελάχιστους. Όταν μπήκαμε στην τάξη, μας κοίταξε με περιφρόνηση.
Δεν συμφωνώ με την αποχή σας, αλλά το να ξεπουλιέστε τόσο εύκολα, σας κάνει πολύ φλώρους" μας είπε. Φυσικά συνεχίσαμε την αποχή, προς μεγάλη απογοήτευση του ψυχάκια καθηγητή που ήθελε να πάμε.
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν έμαθα πως αρρώστησε και έφυγε πρόωρα από το σχολείο.

Όλοι αυτοί και μερικοί ακόμα με ενέπνευσαν και αργότερα όταν έκανα ιδιαίτερα μαθήματα, διέκρινα πως πολλά στοιχεία μου, τα είχα δανειστεί και τα είχα κάνει δικά μου.